BİR SPİRİTUALİSTİN DÜNYASI

Spiritizm'de, yâni Ruhlarla İrtibat faaliyetinde öyle "falanca plan, filanca planet, fişmakenca merkez" ile İrtibat'a geçilmez, Dünyâ'da yaşamış, sonra Ölmüş Birinin Ruhu'yula İrtibata geçilir. Şimdiye kadar hep böyle örnekler verdik... Bu sefer bir câsus ve bir Sultan ile kurulan irtibâtı nakledeceğiz.

Varlık : Mustafa Sâgir
Tarih : 29.8.1961
Usûl : Hipnoz yoluyla rûhî infisâl
Medyum: Ali

Medyum- ... Yoılum kapatıldı...
İdâreci- Kimdir bu?
M- ... MUSTAFA SÂGİR... (1)
İ- ??? Bizimle bu akşam görüşmek mi istiyorlar? Ve ne iş yaparmış?
Varlık- .... Mağfiret!... Mağfiret!...
M- ... 1922 yılının 17 Nisanı'nda Ankara'da, Hükûmet Meydanı'nda asılmış...
İ- Suçu neymiş?
M- ... MUSTAFA KEMÂL PAŞA'ya suikast... Hintli İngiliz câsusuymuş... (1)
V- ... Mağfiret!...
İ- ALLAH taksirâtını affetsin!
V- ... Mağfiret!...
İ- Peki, Üst Kademeler'den rica ederiz, efendim.
V- ... Sizden değil!..
İ- Evet, Medyumumuzdan rica ediyorlar.
M- ... Korkunç bir ses geldi... Sürüne sürüne uzaklaştı...
İ- Yüksek sesle.
M-.... Çıkamıyorum...
İ- Ağır ağır çıkınız.
M- ... Altımda boğuk boğuk sesi geliyor...
V- Mağfiret!... Mağfiret!...

Burada duralım.

(1)Prof. Dr. Ergun AYBARS, bir konuyu çok iyi işlemiştir. İstiklal Mahkemeleri... Onun bu addaki kitabından yararlanarak, MUSTAFA SÂGİR konusunu hazırladık. Hem ona, hem de konuyu İnternet'e taşıyanlara şükran borçluyuz...

MUSTAFA SÂGİR , bir İngiliz câsusu idi... İngilizler sömürgeleştirdikleri Hindistan’ın çeşitli yerlerinden her beş yılda bir birkaç Hintli çocuk ayırır, bunları hükûmet adına eğitmek üzere İngiltere’ye gönderirlerdi. Mustafa Sâgir’i de henüz on yaşında iken seçip Londra’ya götürmüş, bir kasabada özel bir okulda okutmuşlardı. Sâgir, Edinburg’da bir yıl çalışarak Oxford sınavlarına hazırlanmış, Oxford’daki Lincoln Koleji’ne girmiş, burada dört yıl öğrenim gördükten sonra diplomasını alarak Hindistan’a dönmüştü. İngilizler kendisine, “İngiltere’ye sâdık kalacağına, Kral'ın taç ve tahtı tehlikeyle karşılaştığı takdirde, bu konuda hayâtını bile fedâ etmekten çekinmeyeceğine” Kur’an-ı Kerim üzerine yemin ettirmişlerdi. Hep öyle yaparlar, dinine imanına yemin ettirirler... Amerikalılar da !.. Biz bir "Andımız"ı okusak, kıyâmet koparırlar!.. Okuyor musunuz, Erdoğan?

Mustafa Sâgir ilk görev olarak 1910 yılında Mısır’a gönderildi. Görevi Mısır milliyetçilerinin durumunu ve eylemlerini incelemekti. Oraya Arapça öğrenmeye gelmiş bir Hintli kimliğiyle, Mısır milliyetçilerinin arasına girmeyi başardı. Hatta başkanları Ali Fehmi Kâmil ile yakın dostluk kurarak, içyüzlerini ve amaçlarını öğrendi, bir raporla İngiliz Hükûmeti'ne bildirdi.

1911’de Povta Vâlisi, Hintli bir anarşist tarafından atılan bomba ile öldürüldü. Kaçmayı başaran terörist hakkında yapılan araştırma, onun Morlu Dehar adlı bir genç olduğunu ortaya çıkardı. İngilizler, Almanya’da öğrenim gören Hintli gençlerden ürkmeye başladılar. Mustafa Sâgir bu kez bu öğrencilerin durumunu izlemek ve incelemek üzere Almanya’ya gönderildi. Orada da kendisine öğrenime gelmiş bir öğrenci süsü vererek Haydelberg Üniversitesi’ne girdi. Bütün Hintli gençlerin durumunu öğrendi ve felsefe doktoru ünvânı alarak İngiltere’ye döndü.

Mustafa Sâgir, artık İngilizler için olgun ve mükemmel bir câsus olmuştu. İngilizler câsuslarını 1913 yılında bir savaş gemisiyle üç ay süren Dünya gezisine çıkardılar. Sâgir, Birinci Dünya Savaşı’nda Hindistan’ın durumu önem kazanınca oraya gönderildi. Bir süre Genel Vâli'nin emrinde çalıştıktan sonra, Genelkurmay Başkanlığı İstihbarat Şubesi’nde görevlendirildi ve Londra’ya geldi. Dünya Savaşı sırasında önemli roller oynadı. Câsusluk ve propaganda teşkilâtıyla meşgûl idi. Özellikle İsviçre’de görevlendirildiği zaman, savaş boyunca orada kendisine Hindistan’ın bağımsızlığı için çalışan Hintli bir vatansever süsü verdi. Birçok Türk ve Alman’ı kandırarak felâketlerine sebep oldu.

Bir aralık da Afganistan’a gönderilmiş, orada İngiltere aleyhindeki faaliyetleri incelemiş, Afganistan aleyhine çalışarak düzenlenen suikastlara karışmıştı. İngiltere’den elde ettiği elli bin sterlini Afganistan’da harcamış, kandırdığı Afganlılar'a işbirliği yaptırmıştı. Sonunda Haydar adında bir Afganlı'ya, Afganistan Emiri'ni öldürtmüş ve Afgan Hükûmeti tarafından tutuklanmıştı. Fakat İngilizler'in baskısıyla sâdece sınırdışı edilerek paçayı kurtarmıştı.

Câsuslukta ustalık ve başarı göstermiş olan Mustafa Sâgir’i İngilizler bu kez görevlerin en önemlisine, Anadolu’da Millî Hareket'i akaamete uğratmak için çalışmaya ve suikastlar düzenlemeye ve yaptırmaya göndermişlerdi. Mustafa Sâgir bize geldiğinde, İran’da Dâvet-ül Halk gazetesinin yayımlanması için İngilizler'in, İngiliz taraftarı olan "İrantü" heyetine para verdiklerini, Kaşgar aşiretlerinin isyânını, İngilizler'in Muhammere Şeyhi’ne verdikleri parayı nasıl kullandığını, İsfahan’daki İngiliz ajanlarının nasıl çalıştıklarını, Yehad gazetesine verilen paralarla neler yaptıklarını, Birinci Dünya Savaşı’nda İran Şâhı’nı nasıl elde ettiklerini, Bağdat’ta gizli örgütte çalışan Muhammed Şâh’ın, Hankin sınırında Rauf Bey’le (Orbay) çatışmaya giren aşiretleri nasıl teşvik ettiğini de anIatmıştı.

Temmuz 1920 başlarında İstanbul’a yuvarlak yüzlü, ince bıyıklı redingot gömlekli, alışılagelmiş çizgili İngiliz kravatlı 40 yaşlarında bir kişi olarak geldi. Adı Mustafa Sâgir ’di. Görevi sözde Hindistan Hilâfet Heyeti İstanbul Murahhası idi. 15 Kasım 1920’de İstanbul Hükûmeti'ne müracaat etti, sekiz gün sonra istihbarat zâbiti Şevket imzalı, ayyıldız mühürlü, fotoğraflı “fevkalâde şâyân-ı itîbar edileceğine dâir” bir kimlik kartı aldı. (Bu kimlik kartı ATASE arşivindedir.) Sâgir, Şehzâdebaşı’nda bir ev tuttu, buradaki gençleri evine dâvet ederek Kuva-yı Milliyeci rolüne bürünerek etrafına topladı. Bir süre sonra kendi evinde yapılan bir toplantıda bilinçli olarak İngiliz polisler evine geldi, toplantıda herkes ile birlikte o da tutuklandı. Sonra tabii serbest kaldı. Birkaç gün sonra Varna yoluyla denizden Anadolu’ya geçmek istedi, Bulgaristan treninde Çatalca civârında Yunanlılar tarafından sözde tutuklandı. Atina’ya götürüldü. Atina’ya gitmesinin nedeni açıktı. Yunan istihbârâtının esas bilgi unsurları ile bilgilendirilecek karşı câsusluk teşkilâtının eylem bilgileri ile donatılacaktı. Ancak İngilizler Mustafa Sâgir’e çok emek vermişlerdi. İngilizler’in stratejisi, gelişen olayları kaynağında görme, boyutları irdeleme, karşı harekette mümkün olduğu kadar öc alma biçimindeydi. Geleneksel anlayış, an'anevi strateji bu idi, ama yine de İngilizler’in bütün endişesi, Türk Millî Hareketi'nin Hindistan Müslümanları'nın üzerindeki etkisi ve Sevr Antlaşması’ndan bu yana gelişen olayların kendilerince nasıl değerlendirildiği konusuydu... Yeni Türk Devleti’nin Hint Müslümanları üzerindeki etkisi, özellikle Bakü ve Diyarbakır’daki danışmanlarının faaliyetleri ne boyutlarda idi?.. Genişleme gösterirse, hangi yol ve hangi araçları kullanabilirdi?.. Bu tehlikeli durum kaynağında öğrenilmeliydi. Bu da, İngiliz İstihbârat Servisi’nin işiydi.

Bu konuya açıklık getirmek açısından, Ankara Hükûmeti’nce görevlendirilen Mülâzım-ı Evvel Hasan Fehmi’nin Mustafa Kemâl’e sunduğu rapora göz atmak yararlı olacaktır Raporun detaylı incelenmesinde görüleceği üzere, Ankara’ya gidip, her yere bir anda burnunu sokan Mustafa Sâgir’in durumundan Merkezî Yönetim işin başından beri farkındaydı:

“Müdafaa-i Milliye Vekâleti'ne
Şifrenin mahalli kaşidesi : Diyarbakır Şifre Hâli Tarih : 30.2.37 aded
Vürudu : 5.2.37 600 Şifreye hâl eden : Adana

Bir-iki aya mukaddem Ankara’ya gelen Hindistanlı Mustafa Sâgir Bey’in
Hint Heyeti riyâsetinde vukû bulan mürâcaatı üzerine,
cephe emrine izâmına müsaade buyrulması, 1317 târihinde arz ve istirham olunmuş idi.
Henüz bir emir ve işâr samimiyetleri size vurûd etmediğinden, âzamî emrinin icâb edenleri itâsına
ve keyfiyetten cephenin haberdâr edilmesine müsaade buyurulması mâruzdur.

Elcezire Cephesi İstihbarat Müdürü Cemâl
(Üzerindeki not) Millet Meclisi’nden sorduk. Cevap geldi.”
(ATASE Arşivi, Arş. No: 1/4280, Dol.No: 9, Dos.No: 20, Göz.No: 4, KIs. No:555, F.No: 9)

Hindistan’ın Hilâfet temsilcisi rolüne bürünerek 28 Kasım’da İnebolu’ya, 11 Aralık 1920’de Ankara’ya gelen, ama İngiliz istihbârâtının ajanı olarak çalışan ve Mustafa Kemâl’e suikast düzenlemeye yeltenen Mustafa Sâgir, çok geçmeden Yeni Türk Devleti’nin istihbârat servisince tutuklandı.

İstiklâl Mahkemesi tutanaklarından elde edilen bilgilere göre, Hâkimiyet-i Milliye Gazetesi, 9 Mayıs 1921’de Sâgir’in özgeçmişini ortaya koyarak, İngilizler'in “Sömürge siyâsetinin temel taşları"nı Dünya kamuoyuna veciz bir biçimde açıklıyordu.

İngiliz çıkarlarını önde tutmayı kendine şiâr edinmiş Sâgir’in herşeyin bittiğini anladığı anda, idâmından 25 gün önce Albay Wood’a kendi elyazısı ile yazdığı mektup, gerçekten ilginç ve ibret vericidir. (Konuyla ilgili 19 Haziran 1921 tarihli Hâkimiyet-i Milliye gazetesinde çıkan yazıya bakabilirsiniz) İngilizce mektubun ilgili bölümleri incelendiğinde, Mustafa Sâgir'in üst düzey bir hiyerarşik yapı içerisinde olduğu görülür. Lord Curzon (Dışişleri Bakanı), Kraliyet Genelkurmay Başkanı, Malta Askerî Vâlisi, arkadaşı Hindistan Genel Vâlisi ilk ağızdan akla gelen isimlerdir. Aslında böyle bir kişinin Ankara’ya gönderilmesi, diğer açıdan Ankara’ya verilen önemi de kanıtlamaktadır.

Hindistan’ın Hilâfet Temsilcisi olarak gelen bir Hintli Müslüman, İngiliz'den daha iyi İngiliz olduğunu kendi ağzından şöyle belirtiyordu:

- “Herşeyden evvel bir İngiliz teb’asıyım ve çocukluğumdan itibaren onlar tarafından yetiştirildim.
Şâyet Türkler de bana İngilizler kadar iyi davranmış olsalardı,
o takdirde bütün kalbim ve ruhumla onlar için çalışırdım.” (ATASE Arşivi, İstiklâl Harbi Albümü, No: 8)

Mektubun başı Yeni Türk Devleti’ne verilen gözdağı, ikinci kısmı kendi teşkilâtına karşı günah çıkarma, son kısmı da her bilinçli bir câsus gibi, üstlerine “ağzımı kapalı tutmayı yeğlerim” şeklindedir.

Mustafa Kemâl, Yeni Türk Devleti’nin kararlılığını, egemenlik ve bağımsızlığın elde bulundurulmasının ilk koşulu olarak öngörüyordu. İngilizler, karşısındaki kararlı biri olunca, hele bu kararlılık halk direnişine dönüşürse, kararlarından hemen cayıyorlardı. Mondros Mütârekesi’nin hemen sonrasında 13 Ocak 1919’da Kars’a Askerî Vâli olarak atanan İngiliz albayının gönderdiği Ermeni Vâli’yi Kars halkı istemeyince, “o olursa Kars’ı kana boyarız” direnişi ile Ermeni Vâli'yi Erivan’a geri göndermişlerdi. Mustafa Kemâl şunu da iyice biliyordu ki, İngiliz politikası; kim olursa olsun, kişileri, toplumları, milletleri kullanıyor, kendi çıkarlarına hizmet ettiriyor, en kötü durumda kaderine terk ediyordu. Bu durumda İngilizler'in politikası, Mustafa Sâgir’in kurtulması değil, idâmından sonra Hindistan’da bir propaganda malzemesi olarak kullanılmasını önlemekti. Sâgir’in serbest bırakılması için İngiliz Yüksek Komiseri Sir. H. Rumbold’un yaptığı başvurulara rağmen, Mustafa Sâgir 23 Mayıs 1921’de Ankara İstiklâl Mahkemesi’nce yargılanarak ölüm cezâsına çarptırıldı, bir gün sonra ivedilikle idâm edildi. İdâm haberini 25 Mayıs 1921 târihli Hâkimiyet-i Milliye gazetesi “Dünkü İdâm: Câsus Mustafa Sâgir Asıldı” başlığı ile verdi.

Bu olaya dikkatinizi çekeriz... Ülke işgâl altında, ama Mustafa Kemâl, İngiliz'in bastırmalarına rağmen, herifi asıyor!... Hani, nerde 1938'den sonra öyle devlet adamları?.. İngiltere'ye, Amerika'ya LÂF'la değil; FİİLEN kafa tutan çıkmış mı?.. Yunanlar EGE'de 152 ADA'mıza el koydular da, GIK diyen olmadı!.. Misyoner ve câsus Râhip Brunson, Trump "höt" deyince hemen gönderildi. (2019)

Bu câsusluk ve suikast girişimine karşı hazırlıklı olunmalı ve öncelikli olarak “halkla ilişkiler” disiplini açıklıkla kullanılmalıydı. Bu düşünceyle hareket eden Mustafa Kemâl 27 Haziran 1921’de Hint Müslümanları'na hitâben bir beyannâmede, Mustafa Sâgir’in gerçek kimliğini ortaya koyduktan sonra, İngiliz Hükûmeti’nin Ankara’ya atfettiği önemi ustaca belirtti. Halkla ilişkiler disiplininin açıklık ve en yetkili otoriteden bildirilme ilkesi ve kararlılık gösterisi şu şekilde vurgulandı:

- "“Büyük Millet Meclisi Hükûmeti tabiatıyla her medenî hükûmetin veçhile bu câsusu derhal idâm ettirmiştir.
Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükûmeti Mustafa Sâgir hakkında işa’a edilmiş şeyleri tekzîben
Hindistan ahâli-i müslümesine hakikî hâli arz eder ve ahâli-i müslümenin her veçhile
basiretkâr bulunmasını tevhid ederim.”
(ATASE Arşivi, Arş. No: 1/7895, Dos. No: 596, F. No: 63)

Mustafa Kemâl değerli bir adamlarını asarken, İngliizler'in içinde bulunduğu müşgül durumu değerlendirmesini iyi bilmişti. İngilizler Ankara’ya çeşitli komplolar düzenlerken, Hindistan’da durum çok kötü idi. Hindistan’da emperyalizm aleyhine gösteriler mitingler ve grevler birbirini kovalıyor ve Hindistan’daki karışıklıklar Ocak ayından bu yana aralıksız devam ediyordu. Mustafa Kemâl de İngilizler'e değil; Hindistan halkına hitap etmişti!.. Bu duruma paralel olarak, İngiltere’de de savaş ekonomisinden sonra grevler çoğalmıştı. Türk, Fransız, İngiliz, Rus ve Arap basını bu olayları özet olarak aşağıdaki gibi veriyordu:

- 18 Ocak 1921de “L’information” gazetesi 'Daily Mail’den alıntı yaparak Hindistan’daki karışıklıkları şöyle özetliyordu:

- “Ayaklanmalar, Race Barell ilçe merkezinde meydana gelmekte ve köylüler soylulara saldırmaktadır.
Kaharya pazarındaki yağmayı polis ancak önleyebilmiş ve elebaşları tutuklanmıştır.
Luckoıv Komiseri'nin son karışıklıklar konusundaki raporu, politik kışkırtıcıların suç ortaklığını ortaya koymuştur."
(ATASE Arşivi, Arş. No: 1/4280, Dol. No: 9, KIs.No: 543, Dos.No: 193, Göz No: 4, F.No:19)

- "Hindistan’da Allahabad’dan alman bilgiye göre, Esparay bölgesindeki isyan şiddetlenmiştir.
10.000 kişilik bir nümâyişçi grubu isyanda tevkif edilenlerin tahliyeleri için nümâyişlerde bulunmuşlardır.
Bu nümâyişte ölü ve yaralı olduğu gibi, 600 de tutuklu vardır.”

Tele Havadis, 27 Şubat 1921 târihli sayısında:

- "Hindistan’da başgösteren isyan bütün halka sirâyet etmektedir.
Daily Telegraph gazetesi Hindistan’da vaziyetin pek mühim olduğunu,
1857 senesinden beri bu derece geniş bir isyânın baş göstermemiş bulunduğunu"

yazıyordu.... 27 Şubat 1921 Moskova Telsizi:

- "Berlin-20, Hindistan’dan alınan mâlûmata göre Britanya Hükûmeti’nin mümessül-i âlisi bulunan
Dük Dokunart’ı hâmil tren Hindistan’ın pâyitahtına gitmekte iken ihtilâlciler
tevkif ettiği cihetle Delhi’ye avdete mecbur olmuştur”

diye bildiriyordu. (ATASE Arşivi, Arş. No: 1/4283, Dol.No: 11, Göz No: 2, Kls. No: 636)

Türkiye Havas ve Reuter Ajansları da “İngiltere’de tren memurlarının grev olasılığı olduğunu” 18 Nisan 1921 târihli ajans haberi ile veriyordu
(ATASE Arşivi, Arş. No: 1/4283, Dol. No: 11, Göz.No: 2, KIs. No: 709, F. No: 22)

27 Nisan 1921 târihli İzmir gazeteleri "İngiltere’de; mâden kömürü amelelerinin grevi bidâyetinden bugüne kadar husûle gelen zarar, yirmi milyon İngiliz Liras'dır,” şeklinde İngiltere’deki sıkıntıları dile getiriyordu. (ATASE Arşivi, Arş. No: 1/4283, Dol.No: 11, Göz. No: 2, KIs. No: 709, F. No: 83-84)

2 Mayıs 1921 târihli Arap gazetelerinde durum bundan farklı değildi:

- “Hindistan’ın Bengal Vilâyeti’ndeki Recace hapishânesinden 600 mahpus muhafızların silâhlarını alarak fîrâr etmişlerdir.
Hükûmet rüesâdan iki kişiyi tevkif etmesi üzerine, halkın infiâli, bunların hükûmetin elinden itfaa muvaffak olmuştur.
Ertesi günü hükûmet aleyhine büyük bir nümâyiş icrâ edilmiş, hükûmet, zâbit, silâh istimâline mecbur kalarak,
nümâyişçilerden maktûl ve pek çok mecruh olmuştur."

Mustafa Sâğir olayını bir de Altemur Kılıç'ın kaleminden okuyalım:

- "İstiklâl Mahkemesi yargıçlarından Kılıç Ali babam... Onun yaptığı târihî görevle ben iftihar ederim...
Mustafa Kemâl de NUTUK’ta onu onurlandırmıştı... Kılıç Ali’nin babam olması, benim zaman zaman
anılarından alıntı yapmama engel olmasa gerek... Târih'e ışık tutmak ve ders almak için..."

Babası Kılıç Ali ise, bu olayı özetle şöyle anlatır:

- "Ankara İstiklâl Mahkemesi 30 câsusluk dâvâsını karara bağladı.... .Câsusluk dâvâlarının en önemlisi ve ilginci Mustafa Sâgir’inkiydi."

- " İstanbul’da çalışan gizli gruplardan biri, telgrafla, Hint Hilâfet Cemiyeti üyelerinden Mustafa Sâgir’in Anadolu’ya, Hint Hilâfet Komitesi’nin aracılığıyla ve âdeta Hindistan Müslümanları'nı Anadolu’da temsil etmek için gönderildiğini bildiriyordu... Dâhiliye Vekâleti bu bilgiyi önemli saymış, Mustafa Sâgir’e saygı ve kolaylık gösterilmesi için İnebolu’ya emir vermişti. Bir süre sonra İnebolu’ya çıkan Mustafa Sâgir’e gerek halk, gerekse hükûmet yetkilileri tarafından samimi bir karşılama töreni yapılmıştı. Fakat Mustafa Sâgir, Kastamonu’da aynı törenle karşılanmayınca üzülmüş, hatta yetkilileri bir telgrafla Ankara’ya bile şikâyet etmişti. Bu şikâyet üzerine Kastamonu Vâlisi biraz azarlanmıştı."

- "Mustafa Sâgir, Ankara’ya geliyordu. Gazi Paşa, Sâgir’i karşılamakla bizzat beni görevlendirdi. Ankara’nın Çankırı kapısı dışında Mustafa Sâgir’le ilk karşılaştığımda, kendisi, arabasında Kemâleddin Sâmi Paşa ile birlikteydik. Gazi’nin selâm ve sevgilerini bildirdim, O’nun adına 'hoşgeldiniz' dedim. Aynı arabaya binerek kendisini Büyük Millet Meclisi binâsına getirdim. Orada hemen Gazi ile buluştu. Görüşme yarım saat kadar bile sürmedi. Mustafa Sâgir, Gazi’nin yanından çıktı ve kendisine ayrılan Hürriyet Oteli’ne götürüldü. O ayrıldıktan sonra Gazi’nin yanına girdim.
Gazi’nin gözü Mustafa Sâgir’i tutmamıştı. Sözlerinden ve görüşlerinden hiç de memnun görünmüyordu. İzlenimlerini sorduğumda, bana şu cevabı verdi: 'Dikkatli olmalı! Mükemmel bir câsustur!..' Gazi’nin, insanları ilk bakışta tanımak gibi üstün bir yeteneği vardı."

- "Dâhiliye Vekili Adnan (Adıvar) Bey de ilk görüşmesinde Mustafa Sâgir’in câsusluğundan kuşku duymuştu. Hint Hilâfet Cemiyeti temsilcisi olarak gelen bu adam, çok sayıda ziyâretçi kabul ediyor, çok sayıda kişi ile görüşüyor, ama asıl ilişkiye girmesi gereken Hükûmet'ten uzak durmayı tercih ediyordu. Yaptığı görüşmelerde İngilizler'den hiç söz etmemesi, sürekli Ruslar'ı kötülemesi dikkati çekiyor ve kuşkuları artırıyordu. Adnan Bey, Mustafa Sâgir’in neyin nesi olduğunu ve Türkiye’ye ne amaçla geldiğini ortaya çıkarmak için isâbetli bir yol izlemiş, sonunda, İstanbul’daki meşhur Nelson’a gönderilmek üzere ilâçlı iki büyük kâğıda yazılmış, ancak iki satırlık mektubu ele geçirmişti!.. Üzerine amonyak dökülünce mektupların içeriği ortaya çıkmış ve Mustafa Sâgir tutuklanmıştı." Yapılan ilk tahkikattan sonra da üyesi bulunduğum Bir Numaralı Ankara İstiklâl Mahkemesi’ne gönderilmişti.

- "Mahkememiz o andan itibâren, yalnız Türkiye için değil, dış dünya için de olağanüstü önemli olan bir olaya el koymuş bulunuyordu. Türk polisi, İngiliz câsusu Hintli Mustafa Sâgir'i plânlarını uygulamaya fırsat bulamadan yakalamayı başarmıştı!"

- "Birçok ülkede ustaca ve başarıyla iş gören bu resmî İngiliz câsusunun, onu, emir ve para vererek harekete geçiren Türkiye'deki İngiliz câsus şebekesinin, ve İngiliz hâriciyesinin bütün gizli faaliyet ve hazırlıklarını meydana çıkarmayı başaran Dâhiliye Vekili Adnan Bey'i kutlamamak mümkün değildi."

- "İngiliz Dışişleri Bakanlığı'nın tâ gençliğinden beri öğrenimine özen gösterdiği ve özellikle Doğu için yetiştirdiği Mustafa Sâgir, müthiş bir câsus olmakla birlikte, o kadar zeki sayılmazdı."

- "O günlerde Ankara'da binâ bulmak zordu. Büyük gayret ve güçlükle, bir emekli subayın evi kiralanmış ve mahkememiz bu evde çalışmaya başlamıştı. Evin üst katında merdivenden çıkınca dar bir salon, bu salonun sağında görüşme salonu ve kâtiplerin çalışma odaları vardı. Duruşmalar bu dar salonda yapılırdı. Salonun siyah perdeli iki dar penceresi önünde at nalı şeklinde küçük bir hâkimler heyeti kürsüsü ve hâkimlerin oturduğu yerin arkasında -tam iki pencere arasında- yeşil bir levha üzerine siyah harflerle "Bir Numaralı İstiklâl Mahkemesi Heyeti, mücâdelesinde sâdece Allah'tan korkar" yazısı vardı. Salon genel olarak heybetliydi. Mustafa Sâgir'in ilk sorgusunu burada, açık yargılamasını ise Ağır Ceza Mahkemesi'nin geniş salonunda yapmıştık."

- "Mustafa Sâgir mahkeme salonuna ilk getirildiğinde, mahkeme heyetinin arkasında asılı levha gözüne çarpmış, ürkmüş ve heyecanlanmıştı. Sinirli bir haldeydi. Sürekli olarak çevreyi ve hâkimler heyetini heyecanla inceliyordu. Adının Mustafa, babasının adının Zekeriya olduğunu söyleyen bu Hintli'nin yaşı 33'ten biraz büyüktü. Ayağında reyye pantolon, sırtında redingot, başında kıpkırmızı bir fes vardı. Kısa boylu ve şişmandı. Rengi, sapsarıydı. Daha ilk sorgusunda öğrendiğimize göre, bu adam İngilizler adına o güne kadar neler yapmamıştı ki!.. Ankara'ya gelişi bile gerçekten ustacaydı."

- "İstanbul'a geldiğinde ise kendisini saf, mütevâzı, yüreği milletimize ve Müslümanlar'a sevgi ile çarpan bir dindaş olarak tanıtmıştı. Millî hareketimizle içten ilgiliymiş gibi görünerek, kurmay binbaşılardan Filibeli Ali Rıza Bey'le (General Ali Rıza Artunkal) ilişki kurmuş ve onun güvenini kazanmıştı. Ali Rıza Bey aracılığıyla süvâri kaymakamlığından emekli Aziz Bey'le tanışmış ve ilk görüşme Filibeli Ali Rıza Bey'in evinin karşısında Mustafa Sâgir'in oturduğu evde gerçekleşmişti."

- "Mustafa Sâgir, bu görüşme sırasında kendini Hint Hilâfet Cemiyeti'nin delegesi olarak tanıtır. İlk görüşmeden sonra Filibeli Ali Rıza Bey, Aziz Bey'e gelerek şöyle der:

- Ayrı ayrı çalışmak olmaz. İstanbul'da Türk-Hint Yardımlaşma Cemiyeti adıyla bir cemiyet oluşturalım.
Bu adamın İslâm Dünyâsı ile ilgili dikkat çekici incelemeleri var. Bu sâyede İslâm Dünyâsı ile ilişki kuralım."

- "Aziz Bey, bu öneriyi kabul eder. Bir gün Filibeli Ali Rıza Bey bir tüzük taslağı getirir. Aziz Bey, taslağı gözden geçirir. 'Zararlı bir şey değil. Bu taslak üzerinde görüşelim' der. Fakat üç gün sonra Mustafa Sâgir'in evinde toplandıklarında, Filibeli Ali Rıza Bey tarafından hazırlanan tüzük taslağını tabedilmiş olarak bulur. Bu emrivâkiye sinirlenmekle birlikte, tüzüğü red de etmez. Yalnız böyle bir cemiyet kurmak için Mustafa Sâgir'in elinde yetki belgesi olup olmadığını sorar. Buna Ali Rıza Bey cevap verir ve 'Hint Hilâfet Cemiyeti Başkanı Mehmet Ali Han'dan mektup var. O mektupları ben gördüm. Pasaportunun arkasında da Hint Hilâfet Cemiyeti mensubu olduğuna dâir resmi belge var,
onu da gördüm,' der. Bunun üzerine Filibeli Ali Rıza Bey, Aziz Bey, Bahriye Mektebi Müdürü Hamit Naci, Kurmay Binbaşı Müfit ve Hamit Nâci Bey'in dâmâdından oluşan cemiyet kurulur. Başkanlığa Aziz Bey getirilir. Hatta tüzük gereğince başkana 100, üyelere 40 lira maaş tahsis edilir."

- "Toplantılardan bir gün sonra, İtilâf Devletleri memurları ile İstanbul Merkez Kumandanlığı'ndan bâzı subaylar, Mustafa Sâgir'in evini basarlar. Mustafa Sâgir biraz önce evden çıkmış olduğu için bulunamaz. Evini ararlar, bâzı belgeleri alırlar. Filibeli Ali Rıza Bey (Artunkal) ile diğer arkadaşları da yakalanarak Merkez Kumandanlığı'na götürülür. Bir süre sonra Mustafa Sâgir Merkez Kumandanlığı'na gelir ve şiddetle bağırmaya başlar:

- Siz ne biçim milletsiniz? Biz uzak yerlerden gelip size hizmet etmek istiyoruz.
Sizde zerre kadar kan yok mu? Ne yapıyorsunuz?"

- "Bunun üzerine Merkez Kumandanı kendisinden özür diler ve yakaladıkları kişileri serbest bırakır!"

- "Filibeli Ali Rıza Bey ve arkadaşlarının önerisiyle, Mustafa Sâgir'in İstanbul'dan uzaklaşması ve Ankara'ya gitmesi uygun görülür. Aslında güyâ Mustafa Sâgir, Mehmet Ali Han'dan Anadolu'ya geçip doğrudan doğruya Kuva-yı Milliye ile temasa geçmesi için emir almıştır. Aziz Bey vâsıtasıyla bütün hareket hazırlıkları yapılır, motor tutulur. Tam hareket edeceği sırada Filibeli Ali Rıza Bey gelir, 'Motor parası fazla tutuyor, motorla gitmesi güç olacak, onu Bulgaristan yoluyla göndereceğim. Filibe'ye uğrar, orada yardım görür, iş daha kolaylaşır' der."

- "Mustafa Sâgir Bulgaristan'a hareket eder, fakat hava muhâlefeti yüzünden yanlışlıkla İğneada'ya düşer. Yunanlılar kendisini yakalayarak Atina'ya götürürler. İngilizler'in müdâhalesiyle oradan da kurtulur. Tekrar İstanbul'a gelerek Filibeli Ali Rıza Bey'in karşısındaki eski evine yerleşir. Maalesef bu kişiler hâlâ bu adamın iyi niyetine inanmaktadırlar. Hatta eline 'güvenilebilir' diye bir belge vererek Ankara'ya gönderirler. Sonradan anlaşıldı ki, Mustafa Sâgir, bu kişilerle olan tüm ilişkilerini ve yaptığı işleri günü gününe İngilizler'e haber veriyordur."

- "Ülkemize kastı ne idi?.. Bu ihâneti neden ve nasıl yapacaktı?.. Bir Müslüman olarak bu görevi neden kabul etmişti?.. Bu soruları sorduğumuzda verdiği cevap şu olmuştu:

- Bu memleketin evlâdı değilim, vatana ihânetle suçlanamam. Ben Türkler'in nimeti ile büyümedim.
Beni İngilizler yetiştirdi. Siz yetiştirmiş olsaydınız, size de aynı hizmeti yapardım."

- "Mustafa Sâgir'in mahkemesi günlerce sürdü. Duruşmalar geniş bir halk topluluğu tarafından ilgiyle izlendi. Hâkimiyet-i Milliye gazetesi duruşmaları, 1 Mayıs 1921'den başlayıp günü gününe yayımladı. Deliller çoktu ve kesindi. Mustafa Sâgir herşeyi anlatarak suçunu itîraf etti. Tanıklar dinlendi, Mustafa Sâgir kendisini savundu. Bir Numaralı Ankara İstiklâl Mahkemesi olarak, 23 Mayıs 1921'de Mustafa Sâgir'in idâmına
karar verdik."

- "Mustafa Sâgir, 24 Mayıs 1921'de Karaoğlan Çarşısı'na getirilerek, büyük bir kalabalık önünde, mahkeme kâtibi Rıza Bey tarafından mahkemenin kararı okunduktan sonra, asılarak idâm edildi."

Varlık, "1922 yılının 17 Nisanı'nda Ankara'da, Hükûmet Meydanı'nda asıldım," demiş ... Doğru değil!.. Karaoğlan Çarşısı'nın bulunduğu yer, Hükûmet Meydanı sayılır mı, bilmem!... Teşevvüş içinde bulunmasına yorumluyoruz... Ayrıca Karanlıklar içinde sürünür vaziyette bulunması, Mustafa Kemâl'e başaramadığı suikast yüzünden değil; daha önce Müslümanlar'a, Afgan halkına, kendi halkına yaptığı kötülükler yüzünden olduğu anlaşılıyor.

Mustafa Sâgir olayını anlatan bir diğer kişi de, Atatürk'ün mânevî kızı Sabiha Gökçen'dir. Onun da anlattıkları Mustafa Sâgir olayının ilginçliğini bir kez daha gösteriyor:

- "Hayâtım boyunca politikaya hiç mi hiç bulaşmadım.. Politikayı değil, politikaları yaratan olayları dinlemeyi, öğrenmeyi seviyordum. Bu nedenle Atatürk’e 'Mustafa Sâgir olayı nedir?' diye sorduğumda, o tatlı tatlı gülümseyerek sâdece şu yanıtı verdi;

- "'Bir câsusluk olayı, Gökçen… İngilizler'in özel olarak yetiştirdikleri bir Hintli..
Sözümona Hint Hilâfet Cemiyeti üyelerinden biri... Daha doğrusu bize öyle tanıtılmıştı.
İngilizler herkesi budala, ya da kör yerine koyuyorlardı.
Bu zavallı adamın maskesini düşürdüğümüz zaman, buna en çok şaşan elbette ki İngilizler olmuştu.
Olmuştu ama, Mustafa Sâgir’in kendilerine hizmet ettiğini hiçbir zaman itîraf etmemişlerdi."

- "Büyük Önder'den Mustafa Sâgir ile ilgili duyduklarımın hepsi bu kadardı..Çankaya’ya geldiğim bir tâtil günü, Atatürk’ün dört günlük geziye çıktığını öğrendim. Yurt gezisine... Bu arada bana kısa bir mektupçuk bırakmıştı: 'Kızım Gökçen,' diyordu.. Anadolu’daki bâzı çalışmaları yerinde görmek üzere gidiyorum. Merak ettiğin Mustafa Sâgir konusunda, en yetkili kişilerden bir olan Ali Kılıç Bey sana geniş bilgi verecektir, gözlerinden öperim…"

- "Ve hemen o akşam Kılıç Ali Bey köşke gelerek beni buldu. Önce İstiklâl Mahkemeleri'nden bahsetti kısaca;

-“Biz TÜRK MİLLETİ olarak tek bir şey istiyorduk, tam bağımsızlık, özgürlük… bunu ne gibi fedâkârlıklarla başardığımızı artık herkes çok yakından biliyor.. Yokluklar, mahrûmiyetler içinde yapılan bu mücâdeleye akıl erdiremeyen bedbahtlar, bu kutsal mücâdelenin ardında yatan vatan bütünlüğü felsefesini idrak edemeyenler, şurada burada çeşitli suikastlara teşebbüs etmişlerdi.. İçerden ve dışardan gelecek böylesine hâince teşebbüsleri engellemek için Meclis'ce, Hükûmet'çe önlemler alınması gerekiyordu. Sarayın emri ile verilen fetvalar, yer yer baş gösteren isyan hareketleri, ordumuzu daha doğmadan boğmaya kalkan girişimler büyük bir tehlikenin alenen çalan çanlarıydı. Millî dâvâyı yetki ile ve büyük bir hassasiyetle ele alan Birinci Büyük Millet Meclisi'miz her türlü vatan hâinleri ile meşgûl olmayı kendisine görev edinmişti.. İstiklâl Mahkemeleri kurulacaktı. Bunun için bir kanun hazırlanması gerekiyordu. Kimisi 'Millet Mahkemesi diyelim,' dedi, kimisi 'Terör Mahkemesi diyelim,' diye tutturdu. Oysa en yakışır isim kuşkusuz İstiklâl Mahkemesi idi…"

"Kılıç Ali Bey bu girişten sonra Mustafa Sâgir olayına geldi ve ağır ağır anlatmaya başladı."

- "İç ve dış olaylar yoğunluk kazanmıştı. Bu yoğunluk ve kargaşalıklar içinde başımıza bir de Mustafa Sâgir olayı çıktı. İstanbul’da gizli olarak çalışan millî gruplardan biri telgrafla, Hint Hilâfet Cemiyeti üyelerinden biri olan Mustafa Sâgir adında birinin Anadolu’ya geçmek istediğini bildirmişti. Bu zat Anadolu’da Hindistan Müslümanları'nı temsil edecekti, verilen bilgilere göre... Dâhiliye Vekâleti bu bilgiyi önce önemli ve inanılır bulduğundan, Mustafa Sâgir hakkında saygı gösterilmesini emretmişti İnebolu’ya. Bundan bir süre sonra İnebolu’ya çıkan Mustafa Sâgir gerek halk, gerekse Hükûmet ilgilileri tarafından çok samimi bir şekilde karşılanmış, konuk edilmiş, kendisine ziyâfetler verilmişti. Sâgir bu ikramdan son derece memnun kalmış, İnebolu’da nutuklar çekmişti... Kastamonu’ya geldiğinde ise bu ilginin azaldığını farkedip, durumu Hükûmet'e telgrafla şikâyet etmişti. Mustafa Sâgir’ın bu üzüntüsünü hafifletmek için olacak, kendisi Ankara’ya yaklaşırken, Atatürk beni bu zâtı bizzat karşılamak üzere göndermişti."

- "Mustafa Sâgir’i Çankırı Kapısı'nda karşıladım. Hintli temsilciye Gazi Paşa Hazretleri nâmına 'hoş geldiniz' dedim. Ve kendisini TBMM’ne götürdüm. Orada Atatürk’le buluştu. Görüşmeleri, yanılmıyorsam, yirmi dakika sürdü. Mustafa Sâgir Paşa'nın yanından çıktı ve doğruca ikaametine ayrılan Hürriyet Oteli'ne götürüldü. O çıktıktan sonra ben Atatürk’ün yanına girdim. Büyük Önder'in yüzü hiç de memnun görünmüyordu. Düşünceli idi. Kaşları çatılmıştı ve şakakları oynuyordu. Sâgir hakkında izlenimlerini sorduğum zaman, bana şu kesin görüşünü açıkladı: 'Dikkatli olmalı, bu adam mükemmel bir câsustur.' Şaşırmıştım. Bu hiç aklıma gelmemişti doğrusu. İlk defa gördüğü bir insan hakkında nasıl bu hükme vardığını soramadım. Sormakta içimden gelmedi. Çünkü Atatürk’ün kendisini hiç yanıltmayan bir önsezisi vardı. O zamanlar Dahiliye Vekili Adnan Adıvar’dı. Soruşturduğumda onun da Sâgir’dan şüphelendiğini öğrendim. Sâgir, Hint Hilâfet Cemiyeti murahhası olarak Ankara’da birçok kişilerle temaslarda bulunuyor, birçok ziyâretler yapıyor ama asıl münâsebette bulunması lâzım gelen Hükûmet'ten kesinlikle uzak duruyordu. Yaptığı temaslarda İngilizler'den hiç bahsetmemesi, buna karşılık Ruslar'ın aleyhinde bulunması dikkat çekmeye yetmişti. Şimdi artık ilgililer tarafından sıkı bir kontrol altında bulunuyordu."

- "Bir gün İstanbul’da ki meşhur Nelson'a gönderilmek üzere eczâ ile büyük bir kâğıt parçasına yazılmış, fakat iki satırdan fazla olmayan mektubu elde edilmişti. Mektubun üzerine amonyak döküldüğünde, içeriği şüpheli görülerek Sâgir tevkif edilmiş ve yapılan tahkikattan sonra yaman bir câsus olduğu saptanarak, üyesi bulunduğum Bir Numaralı Ankara İstiklâl Mahkemesi'ne sevk edilmişti. Böylece adı geçen mahkeme yalnızca ülkemizde değil, dış ülkelerde de yankı uyandıran önemli bir konuya el koymuş bulunuyordu. Sâgir kimdi? Türkiye’ye Anadolu’ya niçin ve nasıl gelmişti? Bu soruların yanıtlarını bulup çıkarmakta mahkeme süresince pek de güçlük çekmiş değiliz.. İngiliz Dışişleri Bakanlığı'nın tâ gençliğinden beri öğretim ve eğitimine önem verdiği Sâgir, özellikle doğu ülkeleri için tam bir istihbâratçı olarak yetiştirilmişti. Son görevi o güne değin yaptıklarından çok daha önemli idi. Bu kez İngilizler bu çok güvendikleri câsusa Anadolu’da her ne pahasına olursa olsun, millî harekâtı baltalamak, başarısızlığa uğratmak, elinden geldiğince suikastlar düzenlemek görevini vermiş!".

- "Hint Müslümanları'nın sözde murahhası olarak Türkiye’ye geldiğinde şöyle diyordu:

- "Müslüman kardeşlerimize yardıma geldim. Elimde bir buçuk milyon altınım var..
Bununla Anadolu’da okullar açacağım, millî ordunun kuvvetlendirilmesine,
modern silâhlar almasına yardımcı olacağım."

- "Tabii kolayca anlaşılacağı gibi, bu parayı veren İngiliz Hükûmeti'ydi. Asıl görevi de millîl harekâtı baltalamak, Mustafa Kemâl Paşa'ya suikast düzenlemekti… Mustafa Sâgir çok akıllı değildi ama: becerikli, çalışkan ve plânlayıcı idi.. Gazi Paşa'nın hayâtını tetkikten ve ona bir suikast tertibi için her türlü hazırlığı yapmaktan geri durmamıştı. Paşa'nın aşçı ve vekilharcının bahşiş alır takımından olmadıkları, Atatürk’e sâdık ve son derece bağlı olduklarından; onları elde edip, aracılıkları ile yemeklerine zehir koydurarak öldürtmenin olanaksızlığını anlamıştı. Öte yandan ata veya otomobile binerken, yâverleri ve yanında bulunan sâdık arkadaşları hemen bu bineklere binmeyerek Gazi'nin binmesini beklerler ve bu süre zarfında da etrâfı gözetlerlerdi. Bu nedenle Paşa'ya kolay kolay silâh atılarak öldürme olanağı yoktu."

- "Bu adamın memleketimize kastı neydi?.. Bir Müslüman olarak bu görevi nasıl kabul etmişti?.. Bu soruları sorduğumuzda aldığımız yanıt şu oldu:

- "Bu memleketin evlâdından değilim. Vatan hâinliği ile suçlanamam.
Ben Türk nimetleri ile bugünlere gelmedim beslenmedim, yetişmedim.
Beni yetiştiren İngilizler'dir. Siz yetiştirmiş olsaydınız.
sizin içinde her yerde aynı görevi seve seve yapardım."

- "Hayat tuhaf şey... İdâm... fakat hayır, korkmuyorum idâmdan.
İslâm’da merhamet vardır. Siz merhamet ederseniz,
size İngilizler'in daha mahrem olaylarını da anlatır ve yazarım.
Biliyordum. Türkiye’de iki türlü kalabilirim:
Merhamet ederseniz, yerin üstünde, etmezseniz yerin altında..."

Günlerce devam eden duruşması sonuncunda, bu mel'unun memleketimizdeki câsusluğu ve hıyâneti tümüyle belirlenmiş, kendisi adâletin pençesinden kurtulamayarak idâm edilmişti."

- "İşte Mustafa Sâgir olayının hiç saptırılmadan gerçek öyküsü budur, Gökçen.. yine bir meseleyi burada vurgulamakta yarar görüyorum. Atatürk’ün onu ilk gördüğünde, hatta kucakladığında, bu adamın yüzündeki melâneti, şeytanlığı ânında hissetmiş olması, ona derhâl tehlikeli bir câsus damgasını vurması, şâyân-ı dikkattir. Savaşta da, barışta da Atatürk hissiyatında hiç yanılmamış bir Dünya lideridir."

Mehmet Âkif’in Ankara’da olduğu dönemde yaşadığı en ilginç olaylardan biri de Mustafa Sâgir vak'asıdır. Mustafa Sâgir isimli Hint asıllı İngiliz câsusu Millî Mücâdele'yi destekleyen tavırlarıyla Mehmet Âkif’le yakın bir ilişki kurmuştur. Âkif’in, Tâceddin Mahallesi’ndeki evinde birçok defalar misâfir ettiği bu zat, Safahat şâirinin adresini kullanarak haberleşmektedir. Hâdisenin devâmını oğlu Emin Âkif’ten dinleyelim:

- “Lâkin Mustafa Sâgir nâmile Hindistan’dan, İstanbul’dan, hattâ Mısır’dan babamın adresine o kadar çok mektuplar, koca koca zarflar geliyordu ki, peder şüphelenmeğe başladı. Hiç unutmam, İstanbul’dan Mustafa Sâgir’e gelen büyük bir zarfın bir ucu kazara yırtıldı. Zarfın muntazaman katlanmış sahifelerce muhteviyâtı gözüküyordu. İkimizin de nazar-ı dikkatini çeken şey, mazrufun yazıdan âri olması oldu. Babam artık dayanamadı. Zarfı yırtarak açtı. Satırsız büyük eser-i cedit kâğıtları bomboştu. Yalnız bu kâğıtları katlayan bir tabakada üç dört satırlık bir yazı vardı. İstanbul’da havaların yağmurlu gittiğinden bahsediyor, Mustafa Sâgir’e muvaffakiyetler temenni ediyordu.”

Bu mühim hâdisenin nihâyetinde Mehmet Âkif, Mustafa Sâgir’i açığa çıkartmış ve Mustafa Kemâl’e düzenlenecek suikasta mâni olmuştur. Rahmetli Mustafa Kemâl de şöyle der:

- "Ankara'daki maksadı; İstanbul'daki Millî Müsellah Kuvvetlerimiz'in ve MAH Teşkilatı'mızın nasıl çalıştığını anlamaktı.
Onun için sabırlı olmağa ve beklemeye karar vermiştim. Çünkü tâ içimize kadar elini kolunu sallayarak
ve bizim en kadim dostumuz pervasızlığıyla girdiği halde, binlerce insandan müteşekklil olan
bizim Gizli Teşekküllerimiz, bakalım bu adamı anlamakta isâbet edecekler mi, diye merak ediyordum.
Çok şükür ki, içimize giren bu habisi tanımakta onlar da gecikmediler. "

İngiliz Câsusu Mustafa Sâgir'in, Ankara Karaoğlan semtinde oturduğu eve MAH mensupları tarafından gizlice girilmiş, bu konularda mütehassis elemanlar tarafından, görünmeyen gizli mürekkeplerle yazılan, ancak görünüşte boş kâğıtlar gibi dizili İngiliz câsusu bu şahsın bütün gizli evrâkı ve İngiliz Gizli Servisi ile bütün muhâberatı okunmuş, bütün rümuzları çözülmüş, şifreleri hâlledilmiş, şüpheli hareketleri tefsir edilerek kat'i ve şaşmaz delillerle Mustafa Sâgir'in câsusluğu meydana çıkarılmıştır. Şimdi bütün bunları itîraf ettirmek kalıyordu. Bunun için de yapılacak hareket kararı alındı. O, penceresi tavanda olan bir odaya hapsettirildi. Yediği yemekler bir ziyâfet masasına yakışacak kadar zengin, ne isterse veriliyor, fevkalâde ikramlar olunuyordu. Odasına da tuvalet ihtiyâcı için büyükçe bir oturak konuldu, vaziyeti ancak onunla karşılıyordu.

Tam 10 gün, havasına tahammül edilemiyen bu odada kalarak çıldıracak bir hâle geldi, korku müthiş... Yatamıyor, uyuyamıyor, nefes alamıyordu.

Bu soğukkanlı İngiliz yetiştirmesinin mukaaveti kırılarak dehşete düşürülmüştü. Nihâyet 10'uncu gün herşeyi itîraf edeceğini bildirerek, Millî Emniyet huzurunda Ankara'ya ne maksatla geldiğini açıkladı.

Mustafa Sâgir Bin Zekeriya'nın beyânatı:

- "Miralay Lawrens, Osmanlı İmparatorluğu'nu altınlarla yıkmıştı.
İngilizler beni de tabanca ile Türkiye Millî Hükûmeti'ni ortadan kaldırmaya memur etti.
Maksadım Mustafa Kemâl'i vurmaktı!..
Mustafa Kemâl'i vurduğumda Türkler'in İstiklâl Savaşı duracak, Millî Hükûmet yıkılacaktı.
Fakat muvaffak olamadık. Suikast plânı benden başka kimse tarafından mâlûm değildir.
Mustafa Kemâl Paşa'yı da Efgan Kralı'nı vurduğum gibi öldürecektim."

Osmanlı Dönemi "Teşkilât-ı Mahsusa" İkinci Başkanı emekli Süvâri Albayı HÜSÂMETTİN ERTÜRK diyor ki:

- "Bu itîraflar, gizlice evinde ele geçirilen evraklar, gizli dolaplarda sakladığı tabanca ve bombalar,
Mustafa Sâgir'i darağacına götürecek kâfi delillerdi. Derhal İstiklâl Mahkemesi huzuruna çıkarıldı
ve Heyet-i Hâkimler ittifakla karar aldılar. Karar tebliğ edildiğinde her zaman küstahca gülümseyen,
kendinden emin olan Mustafa Sâgir'in neşeli suratı evvelâ mor, sonra sapsarı olmuştu.
MAH Teşkilatı'mızın mühim elemanları mahkeme safhalarını tâkip etmişler,
icâbeden izâhatı Heyet-i Hâkimler'e vermişlerdir."

HÜSAMETTİN ERTÜRK, İstanbul'un işgâl yıllarında, Gazi Mustafa Kemâl Paşa'nın gizli emriyle kurulan "Gizli ve Müsellah Mukaavemet Teşekkülleri Başkanı, Ankara Erkân-ı Harbiye Umumiye İstihbârâtı'nda Mim Mim Grubu ve Müsallah Müdafaa-i Milîiye Teşkilâtı Kurucu Başkanı idi. (Teşkilâtın adı sonradan MİT olarak değiştirilmiştir)

İstiklâl Mahkemesi 583 no.lu kararı:

- "Mustafa Sâgir hakkında oybirliğiyle, diğer Ferit Câvit ve İzzet hakkında ise oy çokluğuyla alınan idâm cezâsı hükmü - Karar No: 583

"İngilizler'den aldığı tâlimat üzerine kendisine Hint Hilâfet Komitesi'nin delegesi süsünü vererek câsusluk yapmak üzere Ankara'ya geldiği ve Ankara'da, İstanbul'da 'Ferit Câvid' adresine kimyasal bir karışım ile gizli olarak yazmış bulunduğu mektuplarla Anadolu Hükûmeti ve Mustafa Kemâl Paşa hakkında sürekli olarak bilgi gönderdiği iddiasıyla mahkememize tevdi edilen İngiliz teb'asından Hindistan'ın Peçâver şehrinde mütevellit 34 yaşlarında Mustafa Sâgîr bin Zekeriya ile, Mustafa Sâgîr'in İstanbul'da İngiliz Hafiye Teşkilâtı'na gönderdiği anlaşılan ve gizli mürekkep ile yazılı raporlarını yerine ulaştırmak sûretiyle merkumun câsusluğuna katılmak suçuyla, kezâ mahkememize tevdi kılınan İstanbul'da mütevellit 42 yaşlarından 'İleri' gazetesi yazı kurulundan Mehmet oğlu Ferit Câvid ile, kezâ İngiliz câsus teşkilâtına dâhil olduğu ve Anadolu'da özellikle Şeyh Sunusî Hazretleri'nin ahvâl ve harekâtını tâkip etmek üzere görevlendirildiği iddia olunan 25 yaşlarında deniz teğmenlerinden Ürgüplü Paşazâde Mehmet Ali'nin yapılan açık yargılamalarında Hintli Mustafa Sâgîr'in gerçekten 10 yaşından beri sâdece İngilizler hesâbına câsusluk yapmak üzere özel şekilde yetiştirildiği ve bir çok yerlerde İngilizler'in nâm ve menfaatine câsusluk yaptığı ve sonradan İngiliz Dışişleri Bakanlığı'nın muvâfakati ve İngilizler'in İstanbul'da câsusluk yapmağa memur ettikleri Miralay Nelson'un emri ile İstanbul'a gelip, Anadolu'nun itimâdını kazanmış bâzı kimselerle ortak olarak 'Türk-Hint Muhadenet Cemiyeti' adıyla bir cemiyet kurduğu ve daha sonra Karakol Heyet-i Merkeziyesi'nden aldığı itimatnâme ve belgeyi hâmilen kendisine Hint Hilâfet Komitesi Olağanüstü Delegesi süsünü vererek Ankara'ya geldiği ve Ankara'da kimyasal bir karışım ve eczâlı mürekkeple yazılmış mektuplarla İngilizler'e gizli hususları bildirdiği ve bu sûretle câsusluk yaptığı, gerek ele geçen delillerle ve gerek kendi itîrafları ve yapılan yargılama esnâsında şâhitlerin beyânı ile sâbit olan Hintli câsus Mustafa Sâgîr'in asılarak idâmına, Ferit Câvid bin Mehmet Câvid'in ise İstanbul'da İngiliz câsus teşkilâtı başkanı olduğu anlaşılan İngiliz Miralay Nelson'un dâire-i itimâtına girerek câsus Mustafa Sâgîr ile bu teşkilâtın başkanı Nelson arasında haberleşme aracılığı yapmak ve şu sûretle gerek Mustafa Sâgîr'den gizli raporları Nelson'a, gerekse Nelson'dan aldığı tâlimatı Hintli câsusa getirip götürmesi ve bunu yaparken de para alması, kendisinin Mustafa Sâgîr'in suçuna iştirak ettiği kanaatini vermiş ise de, Mustafa Sâgîr'in tutuklanmasından önce içine düşen bir korku ile Hintli'nin gerçek görevini sâbık İstihbarat Komisyonu Başkanı Binbaşı Rıza Bey'e, gerek Büyük Millet Meclisi Reisi Mustafa Kemâl Paşa'ya bir mektupla bildirmesi, hafifletici sebeplerden sayılarak adı geçenin tutuklanma târihi olan 22 Mart 1337 (1921) târihinden itibâren müebbet küreğe mahkûmiyetine, gene aynı suçlara iştirak eden Bağdat Belediye Reis-i Sâbıkı İzzet'in kasden İngilizler tarafından câsus olarak Ankara'ya gönderildiğine dâir Mustafa Sâgîr'in kendi ifâdesinden başka kanaat getirici bir ifâdeye ulaşılmamakla berâber, İzzet'in Ankara'daki hareket tarzının câlib-i zan ve şüphe bulunması dolayısıyla merkumun millî dâvânın bir mutlu sonla oluşacak iktidârına kadar Hükûmet'in uygun bulacağı bir yerde kal'a-bend edilmesine ve bahriye mülazim-ı evveli Mehmet Ali Efendi'nin câsusluğu sâbit olmadığı, yalnız kendisinin bu millî dâvânın tâkibi için gerekli metin bir karaktere mâlik bulunmadığı anlaşıldığından, bu kişinin de İstanbul'a iâdesine, Mustafa Sâgîr hakkında oy birliği ile, Ferit Câvid, İzzet ve Mehmet Ali hakkında oy çokluğuyla ve tümünün yüzlerine karşı karar verildi."
23 Mayıs 1373 (1921) Kılıç Ali , İhsan

Cok uzun bir açıklama oldu ama, önemli ve gerçek bir câsusluk hikâyesi idi... Hatırlıyacaksınız, HAYÂTÎ KARAŞÂHİN de câsusluktan idâm edilmişti ama, o gerçek bir câsus değildi... Celseye devam edelim...

Varlık : Sultan Genç Osman
Tarih : 29.8.1961
Usûl : Hipnoz yoluyla rûhî infisâl
Medyum: Ali

Medyum- ...... Işığı gördüm...
İdâreci- Sür'atle yükseliniz, efendim.
M- ... MUVAKKAT MENZİL'i geçiyorum... Altımda çok kalabalık bırakıyorum...
İ- Bu Muvakkat Menzil'de tanıdıklarınız var mıydı, efendim?
M- Çok sür'atli geçtim...
Kimi secdeye kapanmış gibi... Kimi ellerini kavuşturmuş, bütün... bir ışığa yüzlerini çevirmişler...
İ- Daha yüksek sesle... Muktedirsiniz!
M- .... Hızlandım...
İ- Anlaşılmadı.
M- Hızlandım.
İ- Peki. Yolunuza devam ediniz.
M- ... Yüzüme bir serinlik, bir sıcaklık geliyor... MAKSUT MENZİLİ'ni geçtim... Çok sür'atlendim...
İ- Gâyet rahat ve sâkin olarak...
M- ... ŞÜHEDÂ MENZİLİ...
İ- Evet, efendim. Burada ufkî olarak dolaşınız ve bizimle görüşmek isteyen
Muhterem Varlıklar'la Temas temin ediniz.
M- .... Oturdum...
İ- Peki. Dinlenininiz biraz. Derin derin nefes alınız!
M- SUSUNUZ!..
İ- Peki.
M- ... Şimdi etrâfımı seçiyorum...
İ- Yüksek sesle!
M- Şimdi etrâfımı seçebiliyorum... Meltem gibi yüzüme serinlik geliyor...
Hiç târif edemiyeceğim bir çiçek bahçesinde gibiyim... Ama çiçekleri görmüyorum...
İ- His mi ediyorsunuz?
M- ... Sanki bir taraf tamâmen zakkum çiçekleri gibi... Hiç boşluk yok... Bir taraf sâdece lâle gibi...
Hiç boşluk yok... Sağımda lâle gibi çiçek bahçesi... solumda zakkum gibi çiçek bahçesi...
Başımı arkaya çeviremiyorum... Önümde hıyâbân gibi bir yol var... Bu yolun sonu ufuk gibi...
Ne kapalı, ne de açık... ufuk gibi... Ne gürültü, ne uğultu...
Rüzgârın çıkarttığı gibi devamlı bir düdük sesi işitiyorum...

... O ses şimdi yüzlerce kemanın çıkarttığı ses şekline çevrildi... Hiç bir karışıklık yok!..
Kimseyi görmüyorum... Hıyâbânın sonundaki ufuk gibi yerden bir bulut parçası kopup geliyor...
yavaş yavaş... Keman seslerinin temposuna göre, sanki mâtem marşı çalınıyormuş gibi...
Bir duruyor, bir ilerliyor... Hıyâbânın iki tarafındaki ağaçlar müselles şeklinde... Yaklaşıyor...
Keman sesleri başka bir havaya döndü... Yekpâre bir bulut... Sâdece mâvi renkli bir bulut...
Başka bir şey yok...

... Çok yaklaştı... Durdu... Bulutun üst tarafı kayboldu... Başlar görüyorum... Sanki bulutun içine
gövdeleri oturtulmuş gibi... Çok güzel çehreler... kadın mı, erkek mi, farkedemiyorum...
En ortadan buluta sarınmış birisi ilerliyor... Başının üstünde bir ateş parçası, gençliğini aydınlatıyor...
Genç, çok güzel yüzlü bir erkek... (heyecanlanır)...
İ- Sâkin olarak!...
M- ... Yalnız başını görüyorum... Hem çok güzel, hem çok korkunç...
O başının üstündeki ateş parçasından çok sıcak geliyor... (teşevvüş hâlinde) ...... Anlamadım...

İ- Ben ve bütün arkadaşlarım dua ettiler. TANRI kabul etsin! Bütün Ruhlar Âlemi'ne!... Lûtfetsinler...
V- Kepçemiz yoktur.
İ- ???
V- Ne duruyorsunuz? Susayana âb, acıkana nâb dileyiniz. Münezzehiz...
İ- ??? Muhterem üstâdım, bu akşam sizlerden bâzı şeyler rica edeceğiz.
V- (kendi mübârek sesleriyle) SULTÂN-I İKLÎM-İ RUM, HALİFE-Yİ RÛY-İ ZEMİN
GENÇ OSMAN'ım!.. Ben üstâd değilim!..
İ- Efendim, şehitlik ânınızı bize lûtfeder misiniz?
V- Yedikule Zindanı'nın üçüncü ortasında İPŞİROĞLU kementle boğdu. (4)
İ- Hangi târihte efendim?
V- Rûmî ... (anlaşılmıyor) ... ?.. , Hicrî 813..
İ- Günlerden neydi, efendim?
V- Dûşembe...
İ- Bunun sebebi neydi, efendim?
V- Ben Sultân-ı İklîm-i Rum'um. Halife-yi Rum'um... Sultan Genç Osman!..
İ- Sebebi o...
V- Tevekkülallah'ı büyük ölçüde sevmem. Ama tecrübemin bir ülkenin pâdişâhı olacak kadar
fazla olmaması... ve bir de LEVH-İ MAHFUZ... 14 yaşımda tahta oturdum...
Ondokuzumun içinde HÜDÂ'nın emrine mazhar oldum. Şühedâ rütbesine kavuştum.
İ- ??? Evet.
V- Kafanın testeresiyle lâle çiçekleri doğramaktan vazgeç te, hattablığını yap!..
İ- ??? Sizin için enteresan olan vak'aları anlatabilir misiniz, efendim?
V- Sen evvelâ benim kim olduğumu, millete ve bu topraklara neler yaptığımı,
nasıl bu uğurda hayâtımı kaybettiğimi bilmiyorsun!..
Sonra da cehâletini perdelemek için... (anlaşılmıyor)....
İ- .......
M- ... Beni görmek için Müsaade-yi Rabbanî ile gelmiş... Hizmet Edilenler'denmiş... Hizmet etmezmiş...
İ- .......
M- Sadâ-yı şeriflerinden kendi şiirlerini vermem .... (anlaşılmıyor) ...... SAADEDDİN EFENDİ'nin kızını sevmiş... (5)
Hayatta tek zevcesiymiş... Bir buçuk sene geçirmişler... Ona yazdığı Dîvân'dan bir şiirmiş...
İ- Efendim, Sâliha Hanım diyorlar ki, "Biraz daha o Divân'dan okurlar mı bize?"
V- Yara sarmak isteyen evvelâ elini temizler!
İ- ???
V- Evet...
İ- Sâliha Hanım diyorlar ki, "O günden bugüne kadar memleketimizde inkılâbları beğendiniz mi?"
M- .......... (Varlık Medyum'a birşeyler söylüyor, nakledilmiyor) .... Başüstüne!.......
İ- Temas hâlinde misiniz?
V- Acele edin!... Acele edin!... Acele edin!... Acele edin!...
İ- Peki, efendim. Sâliha Hanım diyorlar ki, "O günden bugüne kadar memleketimizde inkılâbları beğendiniz mi?"
V- Âyine-yi Devrân size aksettirebilir.
İ- ??? Şimdi arkadaşların şahsî sualleri var. müsaade eder misiniz, efendim?
V- Bin defa "Acele edin," diyorum. Niçin sormuyorsunuz?
İ- Muhterem üstâdım, arkadaşlar suallerini zihnen mi sorsunlar, açık mı sorsunlar?
V- Sen zâten beyn-i zâtisi kıt bir adamsın galiba!.. BEN SULTÂN-I İKLÎM-İ RUM'UM!
HALİFE-Yİ RÛY-İ ZEMİN SÜLBÜNDEN GENÇ OSMAN'IM!..
İzah ettim!... "Üstâdım" diye cenin kadar terbiyen de kıt!.. Ama, "Nâmurad olasın," demem!
İ- "Nâmurad olasın demem," diyor. .. ???
V- Nâmurad olasın, istemem! Sual sorsunlar!..
İ- Vildan Hanım soruyorlar, efendim.
V- ... Meyva üzümde şeker vardır. Ama onu tatmak için sabır iksiriyle arkadaş olmak lâzımdır.
İ- İbrâhim Tunalı Bey soruyorlar, efendim.
V- ...Hazan hâline gelmiş yapraklar vaktiyle çok dipdiri idi. Gençlik arka yoldan gidiyor, görmüyor musun?
İ- Âkif Bey soruyorlar.
V- .... Anahtar deliği anahtara değil; anahtar deliğe geçirilir.
İ- Ayçetin Bey soruyorlar.
V- .... Hangisini?... Hangisini?
İ- Hangisini?
V- Başlangıçta mı?.. Sondakini mi?
İ- Başlangıçtakini, efendim.
V- ... Kırk tohum ektiğin buğdaylar kana bulanmış... Kabahat buğdayda değildir.
İ- Nâdire Hanım soruyorlar.
V- ... Ekser ahvâlde urba tersyüz edilerek te giyilir. Yeter ki, temiz olsun!
İ- Gülgün hanım soruyorlar.
V- .... Vahdet!..
İ- Bir soru...
V- .... Güzel görünsün diye ayağına uymayan çedik, elbette o ayağı acıtacaktır...
İ- Figen Hanım soruyorlar.
V- Hazırladığın sofranın kadrini bilmeli!.. Yemezse, üzülmesin!
O sofrayı başkasına da ikrâm et!.. Takdir tedbirle bozulmaz!
İ- Efendim, burası anlaşılamadı.
V- Hazırladığın sofranın kadrini bilmiyorsa, üzülme!.. Başkasına da ikrâm et!..
Sen de hoşnut ol, o da hoşnut olsun. Takdir tedbirle bozulmaz!
İ- Âkif Bey rica ediyorlar.
M- ........ İndir beni!..
İ- Temâsı kestiniz mi?
M- Çoktan!
İ- Peki, efendim. Sür'atle aşağı doğru ininiz.
M- İniyorum... Susunuz!
İ- Peki, efendim...
M- .... Alınız...
İ- Sür'atle aşağı doğru ininiz.
M- .... MAKSUT MENZİLİ... geçtim....
İ- Peki, efendim.

Çok önemli, ancak iyi yararlanılamamış bir Celse... Bu hem Celse İdârecisi'nin, hem de Avra'da Bulunanlar'ın Osmanlı Târihi bilgisinin eksik olmasından kaynaklanıyor... Varlık kendisini SULTAN-I İKLÎM-İ RUM diye tanıtıyor, yâni, eski Roma İmparatorluğu topraklarının, ülkelerinin Sultanı... DEVLET-İ ALİYYE'nin, dünyânın en büyük devletinin Sultanı!... Sonra HALİFE-Yİ RÛY-İ ZEMİN'im, diyor... Yâni, Yeryüzü'nde ALLAH'ın emirlerini yerine getirmek üzere, "O'nun adına hareket eden kişiyim" diyor, ikaz ediyor ama İdâreci unutup, alışkanlık eseri ona "üstâdım" diye hitâp ediyor!.. "Sultanım" demesi gerekirdi... Sonra Varlık, Celse İdârecisi'nin şahsında bütün Hâzirûn'u azarlıyor, "Sen evvelâ benim kim olduğumu, millete ve bu topraklara neler yaptığımı, nasıl bu uğurda hayâtımı kaybettiğimi bilmiyorsun!" diye azarlıyor... Biz de tam bilmiyoruz. Araştıracak, inceliyecek şey çok!.. Hemen Başlıyalım...