BİR SPİRİTUALİSTİN DÜNYASI

Gene mecbûren duracağız... İşte Yahudiler bu vaadi kendi üstlerine alındıkları için etrafındakilere zûlmetmekteler... Bayraklarındaki iki çizgi Nil Nehri ile Fırat'ın sembolüdür. İkisi arasındaki topraklara ağızlarından salyalar akarak sulanırlar. Halbuki adı geçen topraklar 600'lü yıllardan beri MÜSLÜMANLAR'ın, ARAPLAR'ın ve TÜRKLER'in!.. Hem de vaktiyle, NİL ne demek; TUNA NEHRİ'nden tâ CEYHUN ve SEYHUN NEHİRLERİ'ne kadar, ALTAY GÖLÜ'ne kadar idi!.. İbrâhim'in soyu sâdece Yahudiler'den ibâret değil ki!.. Ama Yahudiler'e bakarsanız, Hitit toprakları, yâni Anadolu'nun ortası bile onların olacak!.. Aç tavuk kendini buğday ambarında sanırmış!

Hemen o kısmın üstündeki "Bana bir düve, bir keçi, bir de koç getir. Bir de kumruyla güvercin yavrusu getir" dedi, Avram hepsini getirdi, ortadan kesip parçaları birbirine karşı dizdi. Yalnız kuşları kesmedi" ifâdesi de Hz. İbrâhim'in "ALLAH'ım, ölüleri nasıl diriltiyorsun?" sorusu üzerine, "dört kuş alması, onları parçalaması, sonra çağırınca kendisine gelmesi" (Bakara Sûresi , 260. Âyet) kıssasını hatırlatıyor, ama değişmiş. Çok şey değişmiş! Olayların mekânları, zamanları bile kaymış!

Neyse... Devam edelim. Daha Hz. İbrâhim'in misâfiri Elçilerle pazarlığına gelemedik:

BÖLÜM 16
1 Karısı Saray, Avram'a çocuk verememişti. Saray'ın Hacer adında Mısırlı bir câriyesi vardı.
2 Saray. Avram'a "RAB çocuk sâhibi olmamı engelledi" dedi,"Lütfen, câriyemle yat. Belki bu yoldan bir çocuk sâhibi olabilirim." Avram, Saray'ın sözünü dinledi.
3 Saray, Mısırlı câriyesi Hacer'i kocası Avram'a karı olarak verdi. Bu olay Avram Kenan'da on yıl yaşadıktan sonra oldu.
4 Avram, Hacer'le yattı, Hacer hâmile kaldı. Hacer hâmile olduğunu anlayınca, hanımını küçük görmeye başladı.
5 Saray, Avram'a,"Bu haksızlık senin yüzünden başıma geldi!"dedi, "Câriyemi koynuna soktum. Hâmile olduğunu anlayınca beni küçük görmeye başladı. İkimiz arasında RAB karar versin."
6 Avram, "Câriyen senin elinde" dedi, "Neyi uygun görürsen yap." Böylece Saray câriyesine sert davranmaya başladı.
Hacer onun yanından kaçtı.
7 RABB'in meleği Hacer'i çölde bir pınarın, Şur yolundaki pınarın başında buldu.
8 Ona, "Saray'ın câriyesi Hacer, nereden gelip nereye gidiyorsun?" diye sordu.
Hacer, "Hanımım Saray'dan kaçıyorum" diye yanıtladı.
9 RABB'in meleği, "Hanımına dön ve ona boyun eğ" dedi,
10 "Senin soyunu öyle çoğaltacağım ki, kimse sayamayacak.
11 "İşte hâmilesin, bir oğlun olacak, Adını İsmâil koyacaksın.Çünkü RAB sıkıntı içindeki yakarışını işitti.
(İsmâil, "Tanrı işitir" anlamına gelir)
12 Oğlun yaban eşeğine benzer bir adam olacak, O herkese, herkes de ona karşı çıkacak.
Kardeşlerinin hepsiyle çekişme içinde yaşayacak..
("Kardeşlerinin hepsiyle çekişme içinde yaşayacak", ya da "Bütün kardeşlerinin yaşadığı yerin doğusuna yerleşecek"
diye tercüme ediyorlar... Bizce ikisi de doğru.)
13 Hacer, "Beni gören Tanrı'yı gerçekten gördüm mü?" diyerek kendisiyle konuşan RABB'e "El-Roi" adını verdi. (El-Roi, "Beni gören Tanrı" anlamına gelir.)
14 Bu yüzden Kadeş'le Beret arasındaki o kuyuya Beer-Lahay-Roi adı verildi.
(Beer-Lahay-Roi , "Tanrı'yı görüp sağ kalanın kuyusu" anlamına gelir. Görülen TANRI değil, meleğidir.
"Gözler onu göremez" (En'am Sûresi 103. Âyet)...
(Zemzem kuyusunun adı KUR'AN'da ve eldeki Tevrat'ta geçmez ama, buradaki kuyu o olsa gerek.)
15 Hacer Avram'a bir erkek çocuk doğurdu. Avram çocuğun adını İsmâil koydu.
16 Hacer İsmail'i doğurduğunda, Avram seksen altı yaşındaydı.

BÖLÜM 17
17: 1 Avram doksan dokuz yaşındayken RAB ona görünerek, "Ben Herşeye Gücü Yeten Tanrı'yım" dedi,
"Benim yolumda yürü, kusursuz ol!
2 Seninle yaptığım antlaşmayı sürdürecek, soyunu alabildiğine çoğaltacağım."
3 Avram yüzüstü yere kapandı. Tanrı,
4 "Seninle yaptığım antlaşma şudur" dedi, "Birçok ulusun babası olacaksın.
5 Artık adın Avram değil, İbrâhim olacak. Çünkü seni birçok ulusun babası yapacağım.
(Avram , "Yüce Baba" anlamına gelir. İbrâhim , İbrânice Avraham, "Çokların Babası" anlamındadır.)
6 Seni çok verimli kılacağım. Soyundan uluslar doğacak, krallar çıkacak.
7 Antlaşmamı seninle ve soyunla kuşaklar boyunca, sonsuzadek sürdüreceğim.
Senin, senden sonra da soyunun Tanrısı olacağım.
(Bu kısım KUR'AN'da şöyle geçiyor: "Bir zamanlar Rabbi İbrâhim'i
bir takım kelimelerle sınamış, onları tam olarak yerine getirince:
'Ben seni insanlara önder yapacağım,' demişti. (İbrâhim) 'Soyumdan da
(önderler yap, ya Rabbi!)' dedi. Allah: 'Ahdim zâlimlere ermez (onlar
için söz vermem)' buyurdu." (Bakara Sûresi, 124. Âyet)
Yâni tüm Yahudi ırkı ermiş değil!.)
8 Bir yabancı olarak yaşadığın toprakları, bütün Kenan ülkesini sonsuzadek mülkünüz olmak üzere
sana ve soyuna vereceğim. Onların Tanrısı olacağım."
9 Tanrı, İbrâhim'e, "Sen ve soyun kuşaklar boyu antlaşmama bağlı kalmalısınız" dedi,
10 "Seninle ve soyunla yaptığım antlaşmanın koşulu şudur: Aranızdaki erkeklerin hepsi sünnet edilecek.
11 Sünnet olmalısınız. Sünnet aramızdaki antlaşmanın belirtisi olacak.
12 Evinizde doğmuş, ya da soyunuzdan olmayan bir yabancıdan satın alınmış köleler dâhil,
sekiz günlük her erkek çocuk sünnet edilecek. Gelecek kuşaklarınız boyunca sürecek bu.
13 Evinizde doğan ya da satın aldığınız her çocuk kesinlikle sünnet edilecek.
Bedeninizdeki bu belirti sonsuza dek sürecek antlaşmamın simgesi olacak.
Sünnet edilmemiş her erkek halkının arasından atılacak, çünkü antlaşmamı bozmuş demektir."
15 Tanrı, "Karın Saray'a gelince, ona artık Saray demeyeceksin" dedi, "Bundan böyle onun adı Sârâ olacak.
(Sârâ , "Prenses" anlamına gelir.)
16 Onu kutsayacak, ondan sana bir oğul vereceğim. Onu kutsayacağım, ulusların anası olacak.
Halkların kralları onun soyundan çıkacak."
17 İbrâhim yüzüstü yere kapandı ve güldü. İçinden, "Yüz yaşında bir adam çocuk sâhibi olabilir mi?" dedi,
"Doksan yaşındaki Sârâ doğurabilir mi?"
18 Sonra Tanrı'ya, "Keşke İsmâil'i mirasçım kabul etseydin!" dedi.
19 Tanrı, "Hayır. Ama karın Sârâ sana bir oğul doğuracak, adını İshak koyacaksın" dedi,
"Onunla ve soyuyla antlaşmamı sonsuza dek sürdüreceğim. (İshak , "Güler" anlamına gelir.)
20 İsmâil'e gelince, seni işittim. Onu kutsayacak, verimli kılacak, soyunu alabildiğine çoğaltacağım.
Oniki beyin babası olacak. Soyunu büyük bir ulus yapacağım.
21 Ancak antlaşmamı gelecek yıl bu zaman Sârâ'nın doğuracağı oğlun İshak'la sürdüreceğim."
22 Tanrı İbrâhim'le konuşmasını bitirince ondan ayrılıp yukarıya çekildi.

Bu kısım da Tevrat'ın tahrif edilen bölümlerinden... Çünkü KUR'AN, Sârâ'ya çocuk müjdesinin Lût için gelen Elçi Melekler tarafından verildiğini belirtiyor.
Hem de bir kaç sûrede... İsmâil Aleyhisselâm Tevrat'ta kutsanıyor ama, "antlaşma, ahitleşme İshak'la sürecek" deniyor, belki sâdece Yahudiler'in ahitleşmesi kastediliyor. Gene de doğrusu ALLAH bilir.

23 İbrâhim evindeki bütün erkekleri -oğlu İsmail'i, evinde doğanların, satın aldığı uşakların hepsini-
Tanrı'nın kendisine buyurduğu gibi o gün sünnet ettirdi.
24 İbrâhim sünnet olduğunda doksan dokuz yaşındaydı.
25 Oğlu İsmâil on üç yaşında sünnet oldu.
26 İbrâhim, oğlu İsmail'le aynı gün sünnet edildi.
(Biz bu sünnet olayı Hz. İsmâil 7 yaşında iken ve kurban olayından sonra
olduğuna inanıyoruz. Kurban edilmeye götürülen çocuk, Yahudiler'e göre
Hz. İshak, Müslümanlar'a göre Peygamberimiz'in atası Hz. İsmâil'dir.
KUR'AN'da isim geçmez. Tabii bu "kurban" olayı, Mekke yakınlarında,
Mnâ'da, "Şeytan taşlama" da o civarda cereyan etmiştir, Filistin'de değil.
Ve Hz. İshak'ın müjdelenmesinden öncedir.
Belki de "kurban" olayını da anlatmamız gerekecek.)
27 İbrâhim'in evindeki bütün erkekler -evinde doğanlar ve yabancılardan satın alınanlar- onunla birlikte sünnet oldu.

İşte geldik İbrâhim Aleyhisselâm'ın misâfirlerine... Elçilik görevi yapan Meleklere... KUR'AN anlatışıyla kıyaslama imkânınız da var.

BÖLÜM 18
1 İbrâhim günün sıcak saatlerinde Mamre Meşeliği'ndeki çadırının önünde otururken, RAB kendisine göründü.
(Görünen ALLAH değil; RAB , "eğiten, öğreten, terbiye eden Melekler" anlamında kullanılmış olmalı...
TEVRAT'ta, ESKİ AHİT'te VE YENİ AHİT'te çoğu yerde böyle geçer.)
2 İbrâhim karşısında üç adamın durduğunu gördü. Onları görürgörmez karşılamaya koştu. Yere kapanarak birine,
3 "Ey efendim, eğer gözünde lûtuf bulduysam, lûtfen kulunun yanından ayrılma" dedi,
4 "Biraz su getirteyim, ayaklarınızı yıkayın. Şu ağacın altında dinlenin.
5 Mâdem kulunuza konuk geldiniz, bırakın, size yiyecek birşeyler getireyim.
Biraz dinlendikten sonra yolunuza devam edersiniz." Adamlar, "Peki, dediğin gibi olsun" dediler.
6 İbrâhim hemen çadıra, Sârâ'nın yanına gitti. Ona, "Hemen üç sea ince un al, yoğurup pide yap" dedi.
(Üç sea : Yaklaşık 13 kg.)
7 Ardından sığırlara koştu. Körpe ve besili bir buzağı seçip uşağına verdi. Uşak buzağıyı hemen hazırladı.
8 İbrâhim hazırlanan buzağıyı yoğurt ve sütle birlikte götürüp konuklarının önüne koydu.
Onlar yerken, o da yanlarında, ağacın altında durdu. (KUR'AN' göre ellerini bile sürmezler.)
9 Konuklar, "Karın Sârâ nerede?" diye sordular. İbrahim, "Çadırda" diye yanıtladı.
10 RAB, "Gelecek yıl bu zamanda kesinlikle yanına döneceğim"dedi, "O zaman karın Sârâ'nın bir oğlu olacak."
Sârâ, RABB'in arkasında, çadırın girişinde durmuş, dinliyordu. (Güldü.)
11 İbrâhim'le Sârâ kocamışlardı, yaşları hayli ileriydi. Sârâ âdetten kesilmişti.
12 İçin için gülerek, "Bu yaştan sonra bu sevinci tadabilir miyim?" diye düşündü, "Üstelik efendim de yaşlı."
13 RAB, İbrâhim'e sordu: "Sara niçin, 'Bu yaştan sonra gerçekten çocuk sâhibi mi olacağım?' diyerek güldü?
14 RAB için olanaksız bir şey var mı? (Buradaki RAB, ALLAH mânâsına)
Belirlenen vakitte, gelecek yıl bu zaman yanına döndüğümde Sârâ'nın bir oğlu olacak."
15 Sârâ korktu, "Gülmedim" diyerek yalan söyledi. RAB, "Hayır, güldün" dedi.
(Oğlu İshak'ın adı "Güler" anlamına gelir.)
16 Adamlar oradan ayrılırken Sodom'a doğru baktılar. İbrâhim onları yolcu etmek için yanlarında yürüyordu.
17 RAB, "Yapacağım şeyi İbrâhim'den mi gizleyeceğim?" dedi,
18 "Kuşkusuz İbrahim'den büyük ve güçlü bir ulus türeyecek, Yeryüzü'ndeki bütün uluslar onun aracılığıyla kutsanacak.
19 Doğru ve âdil olanı yaparak yolumda yürümeyi oğullarına ve soyuna buyursun diye İbrahim'i seçtim.
Öyle ki, ona verdiğim sözü yerine getireyim."
20 Sonra İbrâhim'e, "Sodom ve Gomora büyük suçlama altında"dedi, "Günahları çok ağır.
21 Onun için inip bakacağım. Duyduğum suçlamalar doğru mu, değil mi göreceğim. Bunları yapıp yapmadıklarını anlayacağım."
22 Adamlar oradan ayrılıp Sodom'a doğru gittiler. Ama İbrahim RABB'in huzurunda kaldı .
("İbrâhim RABB'in huzurunda kaldı" ifâdesi, bâzı eski İbrânî din bilginlerine
göre "RAB İbrâhim'in önünde kaldı" diye kabul edilir.)

İşte burada Hz. İbrâhim'in pazarlığı başlıyor:

23 RABB'e yaklaşarak, "Haksızla birlikte haklıyı da mı yokedeceksin?" diye sordu,
24 "Kentte elli doğru kişi var diyelim. Orayı gerçekten yok edecek misin?
İçindeki elli doğru kişinin hatırı için kenti bağışlamayacak mısın?
25 Senden uzak olsun bu!.. Haklıyı, haksızı aynı kefeye koyarak haksızın yanında haklıyı da öldürmek
Senden uzak olsun! Bütün Dünyâ'yı yargılayan âdil olmalı."
26 RAB, "Eğer Sodom'da elli doğru kişi bulursam, onların hatırına bütün kenti bağışlayacağım" diye karşılık verdi.
27 İbrâhim, "Ben toz ve külüm, bir hiçim" dedi, "Ama seninle konuşma yürekliliğini göstereceğim.
28 Kırk beş doğru kişi var diyelim, beş kişi için bütün kenti yok mu edeceksin?"
RAB, "Eğer kentte kırk beş doğru kişi bulursam, orayı yoketmeyeceğim" dedi.
29 İbrâhim yine sordu: "Ya kırk kişi bulursan?" RAB, "O kırk kişinin hatırı için hiçbir şey yapmayacağım" diye yanıtladı.
30 İbrâhim, "Yâ RAB, öfkelenme ama, otuz kişi var diyelim" dedi. RAB, "Otuz kişi bulursam, kente dokunmayacağım"
diye yanıtladı.
31 İbrâhim, "Yâ RAB, lütfen konuşma yürekliliğimi bağışla" dedi, "Eğer yirmi kişi bulursan?"
RAB, "Yirmi kişinin hatırı için kenti yok etmeyeceğim" diye yanıtladı.
32 İbrâhim, "Yâ RAB, öfkelenme ama, bir kez daha konuşacağım" dedi, "Eğer on kişi bulursan?"
RAB, "On kişinin hatırı için kenti yok etmeyeceğim" diye yanıtladı.
33 RAB İbrâhim'le konuşmasını bitirince oradan ayrıldı, İbrâhim de çadırına döndü.

Pazarlık bu kadar uzadı mı, bilemeyiz ama, bizce pazarlık edilen Sodom'u cezâlandırmaya giden Melekler'ledir, Doğrudan ALLAH ile değildir. Tabii herşey ALLAH'ın izniyle!.. Yoksa kim pazarlığa cesâret edebilir ki!.. Âyetleri hatırlıyalım:

- "İbrâhim'den korku gidip, ona müjde gelince;
Lût Kavmi konusunda, Bizim'le mücâdele etti.
Doğrusu İbrâhim, yumuşak huylu, çok duygulu
ve gönülden (Allah'a) yönelen biriydi.
'Ey İbrâhim, bundan vazgeç! Muhakkak, Rabb'inin emri
ve gerçekten onlara geri çevrilmeyecek bir azab gelmiştir,' (dediler)."
(Hud Sûresi , 74-76. Âyetler)

Mücâdeleyi, pazarlığı açıkladık. Görevimiz bitti. Lâkin mevzu heyecanlı... Devam edelim... Yalnız Tevrat'ta İbrâhim'i ziyârete gelen 3 Melek iken, Lût'a giden 2 Melek... KUR'AN her iki ziyârette 2 Melek'ten söz eder... Ve "melek" diyerek bir önceki bölümde "RAB" dediklerinin melek olduğunu açıklamış olur.

BÖLÜM 19
1 İki Melek akşamleyin Sodom'a vardılar. Lût kentin kapısında oturuyordu.
Onları görürgörmez karşılamak için ayağa kalktı. Yere kapanarak, "Efendilerim" dedi, "Kulunuzun evine buyurun.
Ayaklarınızı yıkayın, geceyi bizde geçirin. Sonra erkenden kalkıp yolunuza devam edersiniz."
Melekler, "Olmaz" dediler, "Geceyi kent meydanında geçireceğiz."
3 Ama Lût çok diretti. Sonunda onunla birlikte evine gittiler. Lût onlara yemek hazırladı, mayasız ekmek pişirdi. Yediler.
4 Onlar yatmadan, kentin erkekleri -Sodom'un her mahallesinden genç yaşlı bütün erkekler- evi sardı.
5 Lût'a seslenerek, "Bu gece sana gelen adamlar nerede?" diye sordular, "Getir onları da, yatalım."
6 Lût dışarı çıktı, arkasından kapıyı kapadı.
7 "Kardeşler, lûtfen bu kötülüğü yapmayın" dedi,
8 "Erkek yüzü görmemiş iki kızım var. Size onları getireyim, ne isterseniz yapın. Yeter ki, bu adamlara dokunmayın.
Çünkü onlar konuğumdur, çatımın altına geldiler."
9 Adamlar, "Çekil önümüzden!" diye karşılık verdiler, "Adam buraya dışardan geldi, şimdi yargıçlık taslıyor!
Sana daha beterini yaparız." Lût'u ite kaka kapıyı kırmaya davrandılar.
10 Ama içerdeki adamlar uzanıp Lût'u evin içine, yanlarına aldılar ve kapıyı kapadılar.
11 Kapıya dayanan adamları, büyük-küçük, hepsini kör ettiler. Öyle ki, adamlar kapıyı bulamaz oldu.
12 İçerdeki iki adam Lût'a, "Senin burada başka kimin var?" diye sordular, "Oğullarını, kızlarını, damatlarını,
kentte sana âit kim varsa hepsini dışarı çıkar.
13 Çünkü burayı yok edeceğiz.
RAB (ALLAH) bu halk hakkında birçok kötü suçlama duydu, kenti yok etmek için bizi gönderdi."
14 Lût dışarı çıktı ve kızlarıyla evlenecek olan adamlara,"Hemen buradan uzaklaşın!" dedi,
"Çünkü RAB bu kenti yok etmek üzere." Ne var ki damat adayları onun şaka yaptığını sandılar.
15 Tan ağarırken Melekler Lût'a, "Karınla iki kızını al, hemen buradan uzaklaş" diye üstelediler,
"Yoksa kent cezâsını bulurken sen de canından olursun."
16 Lût ağır davrandı, ama RAB ona acıdı. Adamlar Lût'la karısının ve iki kızının elinden tutup,
onları kentin dışına çıkardılar.
17 Kent dışına çıkınca, adamlardan biri Lût'a, "Kaç, canını kurtar, arkana bakma!" dedi,
"Bu ovanın hiçbir yerinde durma! Dağa kaç, yoksa ölür gidersin!"
18 Lût, "Aman, efendim!" diye karşılık verdi,
19 "Ben kulunuzdan hoşnut kaldınız, canımı kurtarmakla bana büyük iyilik yaptınız. Ama dağa kaçamam.
Çünkü felâket bana yetişir, ölürüm.
20 İşte, şurada kaçabileceğim yakın bir kent var, küçücük bir kent. İzin verin, oraya kaçıp canımı kurtarayım.
Zâten küçücük bir kent."
21 Adamlardan biri, "Peki, dileğini kabul ediyorum" dedi, "O kenti yıkmayacağım.
22 Çabuk ol, hemen kaç! Çünkü sen oraya varmadan bir şey yapamam." Bu yüzden o kente Soar adı verildi.
("Soar: "Küçük" anlamına gelir.)
23 Lût Soar'a vardığında Güneş doğmuştu.
24 RAB Sodom ve Gomora'nın üzerine gökten ateşli kükürt yağdırdı.
25 Bu kentleri, bütün ovayı, oradaki insanların hepsini ve bütün bitkileri yok etti.
26 Ancak Lût'un peşisıra gelen karısı dönüp geriye bakınca tuz kesildi.
27 İbrâhim sabah erkenden kalkıp, önceki gün RABB'in huzurunda durduğu yere gitti.
28 Sodom ve Gomora'ya ve bütün ovaya baktı. Yerden, tüten bir ocak gibi duman yükseliyordu.
29 Tanrı ovadaki kentleri yok ederken İbrâhim'i anımsamış ve Lût'un yaşadığı kentleri yok ederken
Lût'u bu felâketin dışına çıkarmıştı.

Böylece Hz. İbrâhim'in meleklerle pazarlığını, ve Sodom ve Gomora'nın yok edilişini teferruatıyla öğrenmiş olduk... Konumuzla ilgili değil ama, yukarda söz verdik, Hz. İbrâhim'in diğer karısı ve diğer çocuklarını nakledelim. Ölümü de aynı bölümde...

BÖLÜM 25
1 İbrâhim bir kadınla daha evlendi. Kadının adı Ketura'ydı.
(Türkler bu adın Han-ı Turan'dan kısaltma olarak KANTURA
şeklinde olduğuna, kadının bir Türk hakanının kızı olduğuna inanırlar.
İlk Müslüman Türkler Hz. İbrâhim'e "babamız", Hz. İsmâil'e de "amcamız"
derlerdi.)
2 Ondan Zimran, Yokşan, Medan, Midyan, Yişbak, Şuah adlı çocukları oldu.
3 Yokşan'dan da Şeva, Dedan oldu. Dedan soyundan Aşurlular, Letuşlular, Leumlular doğdu.
4 Midyan'ın Efa, Efer, Hanok, Avida, Eldaa adlı oğulları oldu. Bunların hepsi Ketura'nın soyundandı.
5 İbrâhim sâhip olduğu herşeyi İshâk'a bıraktı.
6 Câriyelerinin oğullarına da armağanlar verdi. Kendisi sağken bu çocukları oğlu İshak'tan uzaklaştırıp doğuya gönderdi.
7 İbrâhim yüz yetmiş beş yıl yaşadı. Ömrü bu kadardı.
8 Kocamış, yaşama doymuş, iyice yaşlanmış olarak son soluğunu verdi. Ölüp atalarına kavuştu.
9 Oğulları İshak'la İsmâil onu Hititli Sohar oğlu Efron'un tarlasında Mamre'ye yakın Makpela Mağarası'na gömdüler.
10 İbrâhim o tarlayı Hititler'den satın almıştı. Böylece İbrâhim'le karısı Sârâ oraya gömüldüler.
11 Tanrı İbâhim'in ölümünden sonra oğlu İshâk'ı kutsadı. İshak Beer-Lahay-Roi'de yaşıyordu.
12 Sârâ'nın câriyesi Mısırlı Hacer'in İbrâhim'e doğurduğu İsmail'in öyküsü:
13 Doğum sırasına göre İsmâil'in oğullarının adları şunlardır: İlk oğlu Nevayot. Sonra Kedar, Adbeel, Mivsam,
14 Mişma, Duma, Massa,
15 Hadat, Tema, Yetur, Nafiş, Kedema gelir.
16 İsmâil'in oğulları olan bu on iki bey oymakların atalarıydı. Köylerine, obalarına da bu adları verdiler.
17 İsmâil yüz otuz yedi yıl yaşadıktan sonra son soluğunu verdi. Ölüp halkına kavuştu.
18 İsmailoğulları Aşur'a doğru giderken Mısır sınırı yakınında, Havila ile Şur arasındaki bölgeye yerleştiler.
Kardeşlerinin yaşadığı yerin doğusuna yerleşmişlerdi.

Bir kere daha KUR'AN-I KERİM'deki anlatışı hatırlatalım:

- "(İbrâhim) dedi ki: 'Ey elçiler, başka işiniz, vazifeniz ne?'
(Elçiler) dediler ki: 'Muhakkak biz, suçlu ve günahkâr bir kavme gönderildik.
Ancak Lût âilesi müstesnâ. Biz şüphesiz, (Lût âilesi'nin) hepsini kurtaracağız.
Ancak onun karısı müstesnâ. O helâk olanlardan olacaktır.'
"Ne zaman ki Elçiler, Lut âilesine geldiler, (Lût) dedi ki:
'Muhakkak sizler, tanınmamış bir topluluksunuz.'
(Elçiler) dedi ki: 'Bilâkis biz sana, onların, tartıştıkları şeyle geldik.
Sana hakkı (vaadedileni) getirdik. Şüphesiz biz, doğru söyleyenleriz.
Âileni, gecenin bir kısmında yürüt, sen de onların arkasından git
ve sizden bir kimse, arkasına bakmasın! Emrolunduğunuz yere gidin.'
Ve onlara şu emri duyurduk:
'Sabaha çıkarlarken, muhakkak onların arkası kesilecektir!'
Şehir halkı, birbirlerine müjdeleyerek geldi. (Lût onlara) dedi ki:
'Bunlar benim misâfirlerim, beni utandırmayın!
Allah'tan korkup (sakının) ve beni küçük düşürmeyin.'
Dediler ki: 'Biz seni, herkese (karışmaktan) men etmedik mi?'
(Lût) dedi ki: 'Eğer yapmak istiyorsanız, işte bunlar, benim kızlarım, (alın).'
Ömrüne andolsun ki, onlar, sarhoşlukları içinde
(kör, sersem) bocalayıp duruyorlardı.
Güneş doğarken onları o korkunç ses yakaladı
Arkasından, (kentlerinin) üstünü altına çevirdik ve üzerlerine,
(Kitap'ta) yazılı taşlar yağdırdık.
Muhakkak bunda, araştırıp, düşünenler için âyetler (deliller) vardır.
Muhakkak (o kavmin yurdu), bir yol üstünde kalıcıdır.
Şüphesiz bunda, imân edenler için âyetler vardır."
(Hicr Sûresi , 57-77. Âyetler)

İbrâhim Aleyhisselâm'ın Meleklerle mücâdelesi, Lût Kavmi'nin sonu, sünnet meselesi işte böyle... Yalnız gördüğünüz gibi eldeki Tevrat, bütün bu olayların hepsinin Filistin'de, yâni Yahudiler'in işgâl edip İsrâil dedikleri topraklarda geçtiğini iddia ediyor. Ama biz Hz. Hacer'in oğlu İsmâil ile Mekke civârına yerleştiğini, "kurban" olayının o civarda cereyan ettiğini, Kâbe'nin temellerinin İbrâhim Aleyhisselâm ve İsmâil Aleyhisselâm tarafından yükseltildiğini biliyoruz. Bu yüzden olayları bir de KUR'AN diliyle ve hadislerden derlenen rivâyetlerle nakletmek istiyoruz. Çünkü mevzuya bir daldınız mı, öyle kolay çıkamazsınız. Peygamberimizin atası İbrâhim Aleyhisselâm'ın "meleklerle mücâdele" ve "kurban" kıssasını nakledip te, onun başından geçen diğer ibret verici olayları atlamak olmaz.

Efendim, Yahudiler ve Hıristiyanlar İbrâhim Aleyhisselâm'ı "isrâilli" veya "yahudi" sayarlar. Bakın, bu iddiaya KUR'AN ve onu indiren ALLAH nasıl cevap veriyor:

- "Ey ehl-i kitap! İbrâhim hakkında niçin çekişirsiniz?
Halbuki Tevrat ve İncil, kesinlikle ondan sonra indirildi.
Siz hiç düşünmez misiniz?"

"İşte siz böyle kimselersiniz!
Hadi hakkında bilgi sâhibi olduğunuz konuda tartıştınız;
fakat bilgi sâhibi olmadığınız konuda niçin tartışıyorsunuz?
Oysa ki Allah, her şeyi bilir, siz ise bilmezsiniz."

"İbrâhim, ne Yahudi, ne de Hıristiyan idi.
Fakat o, Allah'ı bir tanıyan dosdoğru bir Müslüman idi;
müşriklerden de değildi."

"İnsanların İbrâhim'e en yakın olanı, ona uyanlar,
şu Peygamber (Muhammed) ve (ona) imân edenlerdir.
Allah müminlerin dostudur." (Âl-i İmran Sûresi, 65-68. Âyetler)

Gerçekten de Tevrat, Hz. Mûsâ'ya inmeden Hz. İbrâhim nasıl Yahudi olur?.. İncil, Hz. İsâ'ya inmeden Hz. İbrâhim nasıl Hıristiyan olur?.. Kaldı ki, İsrâil kelimesi İbrâhim Aleyhisselâm'ın torunu Hz. Yâkub'un lâkabıdır. Yahudi kelimesi de onun 12 oğlundan biri olan YAHUDA'nın adından gelmedir. Sonradan o 12 oğlun soyuna Yahudi denmiştir.

İbrâhim Aleyhisselâm ALLAH'ın yönlendirmesi ile hakikati arayarak bulmuştur. Bu, "onun Hanif Dîni" olarak KUR'AN'da geçer:

- "İbrahim, babasına (Âzer'e): Bir takım putları tanrılar mı ediniyorsun?
Doğrusu ben seni de, kavmini de apaçık bir sapıklık içinde görüyorum, demişti."

"Böylece biz, kesin imân edenlerden olması için İbrâhim'e
Gökler'in ve Yer'in melekûtunu gösteriyorduk."

"Gecenin karanlığı onu kaplayınca bir yıldız gördü, (Sirius) 'Rabbim budur,' dedi.
Yıldız batınca, 'Batanları sevmem,' dedi."

"Ay'ı doğarken görünce, 'Rabbim budur,' dedi. O da batınca,
'Rabbim bana doğru yolu göstermezse,
elbette yoldan sapan topluluklardan olurum,' dedi."

"Güneş'i doğarken görünce de, 'Rabbim budur, zira bu daha büyük,' dedi.
O da batınca, 'Ey kavmim!
Ben sizin (Allah'a) ortak koştuğunuz şeylerden uzağım,' dedi."

"Ben hanîf olarak, yüzümü Gökler'i ve Yer'i yoktan yaratan
Allah'a çevirdim ve ben müşriklerden değilim."

"Kavmi onunla tartışmaya girişti. Onlara dedi ki: 'Beni doğru yola iletmişken,
Allah hakkında benimle tartışıyor musunuz? Ben sizin O'na ortak koştuğunuz
şeylerden korkmam. Ancak, Rabbimin bir şey dilemesi hâriç.
Rabbimin ilmi herşeyi kuşatmıştır. Hâlâ ibret almıyor musunuz?' (dedi.)"

"Siz, Allah'ın size haklarında hiçbir hüküm indirmediği şeyleri
O'na ortak koşmaktan korkmazken, ben sizin ortak koştuğunuz şeylerden
nasıl korkarım! Şimdi biliyorsanız (söyleyin), iki gruptan hangisi
güvende olmaya daha lâyıktır?"

"İnanıp da imânlarına herhangi bir haksızlık bulaştırmayanlar var ya,
işte güven onlarındır ve onlar doğru yolu bulanlardır."

"İşte bu, kavmine karşı İbrâhim'e verdiğimiz delillerimizdir.
Biz dilediğimiz kimselerin derecelerini yükseltiriz.
Şüphesiz ki senin Rabbin hikmet sahibidir, hakkıyle bilendir.'
(En'am Sûresi, 74-83. Âyetler)

Âyetlerde geçen YER kelimesi Yeryüzü'nü, Dünyâ'yı; GÖK kelimesi Kâinat'ı, GÖKLER ise bütün galaksileri, görünen görünmeyen Alemler'i, Mükevvenât'ı kastetmektedir. Doğrusunu ALLAH bilir.

KUR'AN, Hz. İbrahim'in babası ve kavmi ile mücâdelesi şöyle anlatılır:

- "Bir zaman o babasına, 'Babacığım!
Duymayan, görmeyen ve sana hiçbir fayda sağlamayan
bir şeye niçin taparsın?' dedi."

"Babacığım! Hakikaten sana gelmeyen bir ilim bana geldi.
Öyle ise bana uy ki, seni düz yola çıkarayım."

"Babacığım! Şeytan'a kulluk etme!
Çünkü Şeytan, çok merhametli olan Allah'a âsi oldu."
"Babacığım! Allah tarafından sana azap dokunup da,
Şeytan'ın yakını olmandan korkuyorum."

"(Babası Âzer) 'Ey İbrahim!" dedi,
"Sen benim tanrılarımdan yüz mü çeviriyorsun?
Eğer vazgeçmezsen, andolsun seni taşlarım!
Uzun bir zaman benden uzak dur!' (dedi.)"

"İbrahim: 'Selâm sana, (esen kal)" dedi,
'Rabbimden senin için mağfiret dileyeceğim.
Çünkü O bana karşı çok lûtufkârdır,' (dedi.)"

"Sizden de, Allah'ın dışında taptığınız şeylerden de uzaklaşıyor
ve Rabbime yalvarıyorum.
Umulur ki (senin için) Rabbime dua etmemle
bedbaht (emeği boşa gitmiş) olmam."
(Meryem Sûresi, 42-48. Âyetler)

Aslında bu, Hz. İbrâhim'e tanınmış bir özel hak... Yoksa Peygamberimiz'e bile müşrikler için af dileme hakkı tanımamıştır:

- "(Kâfir veya müşrik olarak ölüp) cehennem ehli oldukları
onlara açıkça belli olduktan sonra, akraba dahi olsalar,
(Allah'a) ortak koşanlar için af dilemek ne peygambere yaraşır,
ne de inananlara!"

"İbrahim'in babası için af dilemesi,
sâdece ona verdiği sözden dolayı idi.
Ne var ki, onun Allah'ın düşmanı olduğu
kendisine belli olunca, ondan uzaklaştı.
Şüphesiz ki İbrahim çok yumuşak huylu
ve pek sabırlı idi."
(Tevbe Sûresi , 113-114. Âyetler)

Ancak uzaklaşmadan önceki olaylar şöyle cereyân eder:

- "Andolsun bundan önce İbrâhim'e rüşdünü vermiştik
ve biz onu (doğruyu seçme yeteneğinde olduğunu) bilenlerdik."
"Hani (İbrâhim) babasına ve kavmine,
'Sizin karşılarında bel büküp eğilmekte olduğunuz
bu temsilî heykeller nedir?'demişti."
"(Onlar) 'Biz atalarımızı bunlara tapıyor bulduk,' dediler."
"(İbrâhim) 'Andolsun siz ve atalarınız
apaçık bir sapıklık içindesiniz,' (dedi.)"
"(Onlar) 'Sen bize gerçeği mi getirdin?
Yoksa (bizimle) oyun oynayanlardan mısın?' (dediler.)"
"(İbrâhim) 'Hayır' dedi, 'Sizin Rabbiniz Gökler'in ve Yer'in Rabbidir,
onları kendisi yaratmıştır ve ben de buna şehâdet edenlerdenim,' (dedi.)"
"Andolsun, Allah'a, sizler arkanızı dönüp gittikten sonra
ben sizin putlarınıza muhakkak bir tuzak kuracağım."

"Böylece o, yalnızca en büyükleri hâriç olmak üzere,
putları paramparça etti;
belki ona başvururlar diye (büyüğü bıraktı)."
"(Müşrikler dönüp gelince) 'Bizim ilâhlarımıza bunu kim yaptı?
Şüphesiz o zâlimlerden biridir,'" dediler."
" (Sonra) 'Kendisine İbrâhim denilen bir gencin
bunları diline doladığını işittik,' dediler."
"Dediler ki, 'Öyleyse onu insanların gözü önüne getirin ki,
ona (nasıl bir cezâ vereceğimize) şâhit olsunlar,' (dediler.)"
"Dediler ki, 'Ey İbrâhim, bunu ilâhlarımıza sen mi yaptın?' "
"(İbrâhim) 'Hayır,' dedi 'Bu yapmıştır, bu onların büyükleridir.
Eğer konuşabiliyorsa, siz ona soruverin,' (dedi.)
"Bunun üzerine, kendi vicdanlarına dönüp (kendi kendilerine)
'Zâlimler sizlersiniz, sizler!' dediler."
"Sonra yine tepeleri üstüne ters döndüler: 'Andolsun, bunların
konuşamayacaklarını sen de bilmektesin,' (dediler.)"
"(İbrâhim) Dedi ki: 'O hâlde Allah'ı bırakıp da sizlere yararı olmayan
ve zararı dokunmayan şeylere mi tapıyorsunuz?' (dedi.)"
"Yuh size ve Allah'tan başka taptıklarınıza!
Siz yine de akıllanmayacak mısınız?"
(Enbiyâ Sûresi , 51-67. Âyetler)

Müşrikler İbrâhim Aleyhisselâm'ı bölgenin hükümdârının, rivâyete göre Nemrud'un huzuruna çıkarırlar... Nemrut, Tevrat'a göre Hazret-i Nuh'un büyük torunu ve Sümer (Shinar) kralıdır Sümerler, MÖ 4000 - MÖ 2000 yılları arasında Irak'ın güneyinde, Basra körfezinde yerleşik olan Türk soyundan bir halktır. Ancak Hazret-i İbrâhim'in M.Ö. 1800'lerde,yaşadığı düşünülürse, bu iddia Tevrat'ın tahrif edilmiş kısıımlarından görünüyor... Ancak bir başka iddiaya göre Hazret-i İbrâhim M.Ö. 2000'lerde yaşamıştır, buna göre Sümer kralına denk gelir, ama acaba o kral bizim aradığımız Nemrut mudur?