BİR SPİRİTUALİSTİN DÜNYASI

Bugün bir Geri Varlık ve bir Mevlevî ile karşılaşılan Celse'yi nakledeceğiz.

Varlık : Arap Sâdık
Tarih : 26.6.1962
Usûl : Hipnoz yoluyla rûhî infisâl
Medyum: Ali

Medyum- .... Bunalıyorum.
İdâreci- Efendim?
M- ... Bunalıyorum... Karanlık...
İ- Sür'atle geçiniz.
M- .... Çıkamıyorum...
İ- Niçin, efendim? Mâni mi oldular?
M- ... MAHPES-İ İLÂHÎ...
İ- Hangi Muhterem görüşmek istiyor sizinle?
M- ,,, Hepsi simsiyah, çamura batmış... Muallâkta duruyorum, fakat yükselemiyorum.
İ- Şimdi yükseleceksiniz. Muktedirsiniz.
M- ... ARAP SÂDIK.... ARAP SÂDIK.... Karakullukçu...
İ- Ne zaman yaşamış ve ölmüş? Suçu neymiş?
M- Hicrî 823'de... Karakoluna aldığı zâniyeyi altınlarına tamâhen öldürmüş...
İ- Anlaşılamadı. Kimi öldürmüş?
M- Karakoluna aldığı bir zâniyeyi... Karakoluna aldığı bir zâniyeyi... altınlarına tamâhen öldürmüş...
Suçsuzmuş o kadın... Lânet-i İlâhî'ye uğramış...
İ- ALLAH taksirâtını affetsin.
M- ... Kurtulamıyorum... .... (anlaşılamıyor) ..... Arkamdan korkunç kahkaha atıyor...
"Taksirâtın affı buraya uğramaz!..
Taksirâtın affı buraya uğramaz!.. Uğramaz!" diyor. ..
"Anlat!.. Anlat!.. Anlat!" diye bağırıyor...
İ- Yükselmenize devam ediniz.

Burada duralım... İnternet'te Arap Sâdık diye biri var ama, bizim aradığımız Karakullukçu Arap Sâdık değil tabii ki...
KARAKULLUKÇU , "Yeniçeri ocağı bölük ve ortalarında, odaları ve odaya gelen konukların ayakkabılarını temizlemek, yemek kaplarını yıkamak ve benzeri işler görmekle yükümlü er" demektir. Ayrıca inzibat noktalarında görev yaptıkları bilinmektedir. Bu hizmet zamanla ön plâna çıkarak "asâyiş ve emniyeti sağlayan kişi" anlamı kazanmıştır.

KARAKULLUKÇULUK görevi Fâtih Sultan Mehmet zamanında, Yeniçeri Ocağı'nın yeniden tanzimi sırasında ortaya çıkmıştır, 1450-60-70'lerde... Her koğuşa aşçı, alemdar, vekilharç, odabaşı, çorbacı gibi zâbitler tâyin edilirken, her 100 yeniçeri için acemi oğlanların ocağa alınanlar arasından 10 karakullukçu verilmiş, bunların başına da bir Başkarakullukçu getirilmişti. Yeniçerilerden başka diğer kapıkulu ocaklarında da karakullukçular bulunurdu.

Bu bilgiyi verdik, çünkü târihte bir hatâ var... Hicrî 823, Milâdî 1423 oluyor... Yâni, daha Fâtih bile doğmamış, karakullukçu teşkilâtı kurulmamış!.. Karakullukçuların asayişle ilgilenmesi herhalde bir 100-150 yıl sonradır. Karakol kurulması, bilmem, ne zaman!..

Gördünüz mü, Geri Varlıklar bile bizi araştırmaya itiyor... Ama çok iyi oldu. TÜRK POLİS TÂRİHİ üzerine muazzam bir araştırma bulduk. Fırsat bulup ta bir göz atarsanız, siz de nereden nereye, nasıl geldiğimize şaşar, hayretler içinde kalırsınız. Hazırlıyanların ellerine sağlık!.. Şimdiki polis teşkilâtımız 1845 târihinde kurulmuş... Ondan önceki belgeleri araştırmak gerek... MURAT BARDAKÇI da şöyle yazmış:

- "Eski devirlerde şehrin asâyişini sağlayanlara 'kullukçu' denirdi, bunlar aslında ordu Kullukçular bir yıllık için göreve getirilir,
üç ay İstanbul'da dokuz ay taşrada çalışır, bu bir yılın sonunda tekrar orduya dönerlerdi. Aldıkları ücret de, görev yaptıkları
bölgelerden toplanırdı."

- "Tanzimat'ın ilánından sonra Avrupa'nın yerel idâreleri örnek alındı ve asâyiş görevleri askerden alınarak sivil teşkilâtlara
ve giderek polise bırakıldı. Bugünkü jandarma yerine de zaptiye teşkilâtı oluşturuldu."

Demek ki Arap Sâdık 1500'lerle 1800'ler arasında bir târihte karakullukçu olarak görev yapmış ve o suçu işlemiş... Neydi suçu?.. Bir zâniyeyi öldürmek.. Altınlarına tamâhen olup olmaması bizce önemli değil!.. Üstelik kadın suçsuzmuş... Yâni zinâ yaptı diye karakola getirilmiş, bu herif te onu altınlarına tamâhen öldürmüş... Halbuki kadın zinâ yapmamış... Belli ki iftirâya uğramış... O iftirâyı atanın da suçu çok büyük...

Biz bu vesile ile biraz bu "kadın öldürme" olayı üzerinde durmak istiyoruz. Kadın zâni dahi olsa, öldürülmesi suçtu, günahtı.... Ya bir de günahsız bir kadını öldürürse???.. Aman ALLAH'ım, ne büyük günah!.. Karısını "boşandı" diye öldürenler, birileri dedikodu yapınca şüphelenip öldürenler, hele ki bir kızı, kadını "yüz vermedi" diye öldürenler!... Taksirât affının uğramadığı yerlerde, çamura batmış hâlde yüzlerce yıl kalmaya hazırlansınlar!..

Bu İmajlar Medyum'a lâf olsun, sayfa dolsun diye verilmiyor!.. Ders alalım, ibret alalım diye veriliyor!.. Ruhlar'la İrtibat onun için kuruluyor!.. Onun için bu faaliyete izin veriyorlar!.. Yoksa, canımız sıkılınca Fincan çevirelim diye değil!..

Neyse... Celseye devam edelim:

Varlık : Mevlevî Hasan Seyyid Dede
Tarih : 26.6.1962
Usûl : Hipnoz yoluyla rûhî infisâl
Medyum: Ali

İdâreci- Yükselmenize devam ediniz.
Medyum- ... Tepemde ışık göründü...
İ- Gâyet rahat olarak yükseliyorsunuz.
M- Rahatım.... Sıcaklık kayboldu... Tatlı bir rüzgâr yüzümü öpüyor...
İ- Yükselmenize devam ediniz, efendim.
M- Çıktım, çıktım... Yükseliyorum...
İ- Devam ediniz, efendim.
M- MENZİL-İ SUĞRA'yı geçtim.... MENZİL-İ ŞÜHEDÂ'yı da geçtim... Çok sür'atlendim.
İ- Şimdi yavaşlayınız.
M- ... MENZİL-İ HAYR.... MENZİL-İ HAYR...
İ- Bu menzil hakkında bize biraz mâlûmat verir misiniz?
M- ... MENZİL-İ HAYR.... Birşey göremiyorum... Gözlerimi açamıyorum...
İ- Peki, hissettikleriniz var mı, efendim?
M- ... Sâdece nefis koku... Nefis koku... Tatlı bir rüzgâr esiyor... Tatlı bir rüzgâr esiyor... Tatlı bir rüzgâr esiyor...
Yüzümde, gözlerimin kapakları üzerinde bir el dolaşıyor... Mis gibi kokan bir el... Mis gibi kokan...
Parmakları hissediyorum... Ne kalın, ne de ince... Ne kalın... Uzun parmaklı...

... Eller yüzümden çekildi... Açıyorum gözlerimi... Sağım.... Bir yolun ortasındayım...
Bağdaş kurdum... Başımı arkaya döndüremiyorum... Kolumu oynatmak istiyorum, oynatamıyorum...
Bacaklarım da oynamıyor... Başım da oynamıyor... Göz ucumla evvelâ sağıma baktım... Nefis bir bahçe...
Hiç görmediğim çiçekler... Her tondan renk var... Nefis bir bahçe... Kokuyu izah edemiyorum...
Yeni duyuyorum böyle koku... Nefis bir bahçe... Hiç ağacı yok... Yalnız görmediğim çiçeklerle dolmuş
nefis bir bahçe...

... Solum çok korkunç... Sanki... katran gölü gibi sanki... Katran gölü sanki... Çok berbat koku geliyor...
Burnumun bir deliğine berbat koku geliyor... Diğer deliğine çok nefis kokular geliyor...
Önüm bu iki yeri ayıran dümdüz bir yol... Uzanıyor... Uzanıyor... Uzanıyor....
Buluttan bir dağın içinde kayboluyor... Şeffaf mı, bulut mu, kestiremiyorum...
Sanki onun içinde kayboluyor...

... Harekete başladı...Harekete başladı.... Yolun nihâyetindeki dağ harekete başladı...
Renkleri mütemâdiyen değişiyor... Bir kırmızı oluyor... bir beyaz oluyor... Bir siyah oluyor...
Sonra pembeleşiyor... Şimdi filîzî bir renk aldı.... Filîzî... Tıpkı yeni bitmeye başlayan çayırların rengi gibi
filîzî renk almaya başladı... Hareket hâlinde o sulp bir cisim değil, buluttan yapılmış bir dağ...
Filîzî rengi muhafaza ediyor... Filîzî rengi muhafaza ediyor... Çok yaklaştı ve içinden sâdece,
bir tarafı sâdece yeşil, bir tarafı sâdece siyah tüllere bürünmüş başlar görüyorum... Kalabalık...
Çok muntazam saf olmuşlar... Kalabalık... Çok muntazam saf olmuşlar... Çok yakınıma geldi...
Yürümüyorlar... Hiç adımlarının hareketini görmüyorum... Kayıyorlar... Yol da onlarla berâber kayıyor...
Yol da onlarla berâber kayıyor...

.... Sol burun deliğimdeki pis koku gitti... Şimdi sâdece çok nefis koku duyuyorum... (Derin nefes alır) ....
Çok nefis koku!... Sağ taraftaki bahçeden gelen koku... Bir siyah tül, bir yeşil tüle sarınmışlar...
Kadınlı erkekli kalabalık... Kadınların kolları falan belli değil... Tülün içinde kolları...
O kadar güzel yüzleri var ki!.. Omuzlarına gümûşî renkte saçlar inmiş... Omuzlarına gümûşî renkte saçlar inmiş...
Erkeklerin başında hiçbir şey yok... Çok azı sakallı... Diğerleri sanki yeni traş olmuşlar gibi... Çok iyi seçiyorum...
Hiçbirinin yüzleri renkli değil... Bembeyaz... Ama beyaz insan gibi bembeyaz değil... Bu beyazlık
bir bambaşka beyazlık... Onu izah edemem!

... Ayağa kalkmak istiyorum... Birisi ilerliyor... Kayar gibi... Ama yavaş yavaş ilerliyor... Ellerime yapıştı...
Ellerim hareket etti... Ayağa kaldırdı... Ayağa kaldırdı, alnımdan öptü... Elleriyle omuzlarımdan tutuyor...
Ama ellerini görmüyorum... Ellerini görmüyorum... Ama ellerini omuzlarımda hissediyorum... Elini...
Elini yakalamak istedim... Elim boşlukta kaldı... Tebessüm ediyor... Dişleri bembeyaz, inci gibi...
İnci gibi dişleri var... Güzel, çok güzel bir adam...

.... Anlamadım... Anlamadım.. Afedersiniz... "Len terâni" diyor... "Len terâni" diyor... Anlamadım...
"Len terâni" diyor...
AŞK-I RABBÂNÎ İLE HAYRETZEDE ... AŞK-I RABBÂNÎ İLE HAYRETZEDE
MEVLEVÎ HASAN SEYYİD DEDE... (1)

İ- Dua edelim, efendim... Bütün arkadaşlarım dua ettiler. ALLAH kabul etsin. Nur içinde yatsın Üstâdım.
M- ... "Aşağı Katlar'a göndersinler," diyor... "Aşağı Katlar'a göndersinler," diyor...
"Dualarını Aşağı Katlar'a göndersinler," diyor... "Burasının ihtiyâcı yok," diyor...
İ- Peki, üstâdım.
V- Len terânî!..
İ- Emirleriniz varmı, efendim? Lûtfeder misiniz?
V- ŞER ile HAYIR hududu üzerinde bulunuyorsun. Biz HAYIR MENZİLİ'nin bekçileriyiz.
M- ... "Dikkat edin," diyor... Ben HAYIR-ŞER ÇİZGİSİ üzerinde şu anda bulunuyormuşum...
Onlar HAYIR MENZİLİ'nin bekçileriymiş. Vazifeleri HAYIR... HAYIR...
İ- Özür dileriz, bilmediğimiz için. Bizim cehâletimizi bağışlayın. Afedersiniz.
V- Kusur işlemediniz ki, özür diliyorsunuz. Af, Rahim ve Şefik olan SÂHİB'indir.
İ- Bu akşam sizinle mi görüşeceğiz?
V- Evet.
İ- Nur içinde yatınız. Bizim ricâlarımız var. Evvelâ emirleriniz varsa lûtfedip, irşad buyurunuz.
Sonra bizim ricâlarımız olacak.
V- MENZİL-İ HAYR'ın hizmetçileri, hayır hizmetkârıdır.
İ- Evvelâ müsaadenizle Medyum'un ricâsını bildireyim.
V- Len terânî.
İ- Sizin hayâtınıza âit bir bilgimiz yok. Evvelâ kendi hayâtınıza âit mâlûmat rica ediyoruz.
V- Len terâni.
İ- "Len terâni" kelimesini bilmiyoruz. Özür dileriz, lûtfedin.
V- Haklısınız. Suç öğretmeyende!.. Mükevvenât'a "len terâni!" (OL!) buyurdu. Mükevvenat oldu. (2)
İ- Şimdi Medyumumuzun ricâlarını bildireyim mi?
V- Menzil-i Hayr'ın hizmetkârları arzunuzu yerine getirmek için geldiler.
İ- Nur içinde yatsınlar. Şimdi, 1- Kabe Kavseyn'in mânâsı son defa bulduğu gibi midir?
V- Hayır... Bir noktada hatâya düşüyor... MİRÂCIN TECELLİ ETTİĞİ YERDİR KABE KAVSEYN...
Onun son bulduğu Mirâç Gecesi CİBRİL ile FAHR-İ KÂİNAT'ın buluşması, Kabe Kavseyn değildir.
Mirâc'ın tecelli ettiği yerdir Kabe Kavseyn.
İ- Son cümleyi anlıyamadık. Medyumumuz daha rahat söylesin.
V- Bir denizi alelâde künke mi doldurmak istiyorsunuz? Başka türlü yapamazdı. Onun son bulduğu
Miraç Gecesi HAZRET-İ FAHR-İ KÂİNAT'la CİBRİL-İ EMİN'in kucaklaşması değildir Kabe Kavseyn.
Yanlış!... Düzeltsin onu. Kabe Kavseyn, Mirac'ın tecelli ettiği andır. HAZRET-İ FAHR-İ KÂİNAT'la
SÂHİB-İ HAKİKİ'nin kavuşması Kabe Kavseyn.
İ- Gene Medyumumuzun 2. ricâsını arzediyorum: Üçünden en uygunu hangisidir?
V- .... Hiç birisi!.. Hiç birisi!.. Ona kendini gösterenlerle hiç değil!
Kendini göstermeyenlere yüzünü çevirsin.
İ- 3. sualini rica ediyorum. Dün akşam gördüğü rüya hangi safhanın işâretidir?
V- Haknâşinaslık yapmış adam... Fahşedilince izahta mahzur kalmadı. Son safhadır.
İ- Müsaade ederseniz bizim sualleri rica ediyorum: Vahdet-i Vücut Felsefesi hakkında
ne düşünüyorsunuz?
V- Kül'den cüze gidip, cüzden Kül'e dönüşü.
İ- İlâhi Aşk nedir? Bunu bizim anlıyacağımız şekilde geniş olarak lûtfeder misiniz?
V- Cismânî aşk diye birşey yoktur. Aşk-ı Hakiki, İlâhî Aşk'tır ama, onun maddedeki tezâhürüne
alat olarak "cismânî aşk" diyorlar. Eğer vuslat olmasaydı, ten kafesi bu aşkın şiddetine
tahammül edemezdi. Tıpkı mütemâdiyen dolan ve fakat boşalacak yeri olmayan bir depo gibi...
İ- Aşk-ı İlâhî'ye ulaşmak için bir tarikata intisap etmek şart mıdır?
V- İLÂH'ın tecelligâhı senin iç âlemin, senin niyetin ve şuurun olduğuna göre, onların elleriyle
gerçek yolu bulursun... Evet... O hâtuna söyleyin, cevâbı gelecek!
Hâriçten başka noktalar karıştırmadan aklında tutsun!
İ- Özür dilerim.
V- Aranızda birisi halledemediği mühim bir meselesinin neticesini öğrenmek istiyor.
İ- Dr. İbrâhim Tunalı Bey'in ricâsı şu: Eflâtun'un bir sözünü anlıyamamış.
"Kâinat, Ruh'la hareket eden bir büyük hayvandır" diyor... Bu sözde hakikat payı var mıdır?
V- Hakikat payı değil, onun putperestliğinin tabii neticesinin payı vardır.
İ- Nur içinde yatınız. Çok güzel!... Sizinle konuşmaya hazırlıklı olmadığımız için özür dilerim.
Sizden faydalanabileceğimiz sualleri hazırlıyamadık. Acaba sizin bizlerin Tekâmül'ü için
irşad etmek istediğiniz kısımlar varsa, lûtfedin.
M.... Sorunuz... Ben bitirdim...
İ- Benim bir ricam var: Kemâ tekûnu yavellâ aleyküm... Bunun hakiki mânâsının tefsiri nedir?
V- "Kemê tekûnu yuvellâ aleyküm", "Elestü birabbiküm?" cümlesinden evvel evvel söylenmiştir.
"Ben Âlemlerin Rabbi değil miyim?" sözünün cevâbı alınmadan ...
"Elestü birabbiküm?" (Ben sizin Rabbiniz değil miyim?) ...
Meclis-i Elest'te Levh-i Mahfuz'un karşısında üçüncü hitaptır.
Birinci hitap "OL!"... velâ aleyküm...
Dört kişi... "Elest Meclisi de nedir?" diye dört kişi soruyorlar...
İ- Lûtfedin.
V- ELEST MECLİSİ, Ruhlar'ın Fenâ'ya gönderilmeden evvel TANRI huzurunda yaptıkları bir içtimâdır.
O içtimâda "Kemâ tekûnu yuvellâ aleyküm"den sonra "Elestü birabbiküm?" buyuruldu.
Ruhlar cevap verdiler: "Kaalû belâ!" ...
- Ben sizin Rabbiniz değil miyim?
- Kaalû belâ'dan beri.
ELEST MECLİSİ budur... Siz kabahatli değilsiniz. Size karşı bu hususta vazifelerini yapmayanlar kabahatlidir.
İ- Nur içinde yatınız, üstâdım. Bizim ricâlarımız burada bitti. Şimdi arkadaşların şahsî sualleri var.
Müsaade ederseniz sorsunlar.
Yalnız Medyumumuzun durumu müsait ise, lûtfedin.
V- Biz hayra memûruz. Neticesini şerre tebdile müsaade etmeyiz. İz'an pencerelerinizden bakınız.
İz'an pencerelerinizden
Ali-yi Mürteza'ya bakınız. İz'an pencerelerinizden... Beş...
İ- Demin bir hanım için, "Sualini unutmasın" demiştiniz. Müsaadenizle ondan başlıyalım.
V- ... Yünü eğirmek için pıtrak kullanılmaz... Yünü eğirmek için pıtrak kullanılmaz.
İ- Bunu o beşinci hanım için mi söylediniz?
V- Hayır.
İ- Medyum yorulduğu için suallerden vazgeçiyoruz.
V- ..... beş......Beş...
İ- ??? Beş kişi...
M- ...,İniyorum....
Peki. Şimdi rahat ve sâkin olarak ininiz.
M- ... Rahat ve sâkin olarak iniyorum.

(1) Bugün 17 Aralık 2016... Şeb-i Arus... Yâni HAZRET-İ MEVLÂNA'nın vefâtı, onun DÜĞÜN GÜNÜ... Ve hiç hesap etmeden, bir muhterem Varlık gelip, kendini "mevlevî" diye tanıtmış olduğu Celse'yi sizlere nakletmek için klavyenin başına oturmuşuz... Acaba tesâdüf mü?.. Acaba bu zâtı İnternet'ten veya ansiklopedilerden Mevlevîler arasında bulabilecek miyiz?...

Aradık, yok!... İşin içinde başka bir iş olması lâzım... Başta da Karanlık Tabaka'da karşımıza çıkan Varlık yanlış târih vermemiş miydi?.. Daha çok araştırma istiyorlar galiba...

Biz de araştırmayı "Seyyid mevlevî var mı?" sorusuyla başlattık... Bu soru kafamıza takıldı, çünkü Seyyidler daha çok karşımıza Alevî olarak çıkar.... Varmış... Seyyid Ebubekir Dede, Seyyid Burhaneddin Dede mevlevî imiş... Öyleyse Hasan Seyyid Dede'nin mevlevî olmasında şaşacak birşey yok!.. Yok ta, neden adı "Seyyid Hasan Dede" değil de, "Hasan Seyyid Dede" ?.. Acaba "seyyid" ünvânı değil de, adı mı?.. Kendisini bulamadık... Bir Seyyid Hasan Dede bulduk, ama o Alevi... Aşağıda ondan bahsedeceğiz. Niye bahsedeceğiz?.. Çünkü Varlığın söylediklerinde her zamanki gibi yanlışlar var. Bizi hem araştırmaya, hem de farklı düşünmeye sevkediyor... .

Peşînen belirtelim: bu ifâdemizden Varlığın bizi aldattığını, bir Geri Varlık olduğunu falan kastetmiyoruz. Hem Medyum'un intibaları, hem de verilen bilgiler bir Üstün Varlık olduğuna kuşkusuz inanmamızı sağlıyor.

Bir tek şüpheli husus... Nakilden kaynaklanabilir. Medyum "MENZİL-İ SUĞRA'yı geçtim.... MENZİL-İ ŞÜHEDÂ'yı da geçtim... " diyor... Halbuki daha önceki Celseler'de önce MENZİL-İ ŞÜHEDÂ'yı geçer, sonra MENZİL-İ SUĞRA'ya ulaşırdı. Şöyle ki, "İNTİZAR MENZİLİ'ni geçiyorum... MAKSUT MENZİLİ'ni geçiyorum... ŞÜHEDÂ MENZİLİ'ni geçiyorum... Hızlandım... Hızlandım.... MENZİL-İ SUĞRA..." Bu sâyede biz de bu Medyum'un algısına göre Menziller'in sırasını öğrenmiştik. Hata bir...

İkincisi, daha önce MENZİL-İ SUĞRA için "Sondan bir evvelki menzildir... Bundan sonra sâdece Peygamberân-ı İz'am'a mahsus... Ondan sonrası da sondur..." denmişti. Bir de Fâtih celsesinde "MAKAM-I SUĞRA, MAKAM-I ŞÜHEDÂ'dan sonra gelen, ENBİYA-YI İZ'AM'ın altında bulunan bir makamdır ki, onlarca Yeryüzü'ne tekrar gönderilmek mesele değildir. Mükâfatı sâdece Yevm-i Kıyâmet'i beklerler" denmişti. İki açıklama da birbirini tutuyor... Halbuki bu celsede Medyum "MENZİL-İ SUĞRA'yı geçtim.... MENZİL-İ ŞÜHEDÂ'yı da geçtim... MENZİL-İ HAYR...." diyor... Hem sıra yanlış, hem de MENZİL-İ SUĞRA'dan sonra PEYGAMBERLER MAKAMI olması lâzım gelirken karşımıza yeni bir menzil çıkıyor... Olmadı!.. Yanlış nerede?...

Bizce En Karanlık Tabaka'dan En Üst Makam'a kadar sonsuz tabakalar olmasından daha tabii birşey olamaz!.. Tabaka sayısını kısıtlamak gibi bir maksadımız yok. MENZİL-İ ŞÜHEDÂ ile MENZİL-İ SUĞRA arasında tabaka olmadığına dâir de elimizde bir bilgi yok... Bizce Medyum en başta bir nakil hatâsı yaptı. "MENZİL-İ MAKSUT'u geçtim" diyeceği yerde "MENZİL-İ SUĞRA'yı geçtim" dedi... Sonra MENZİL-İ ŞÜHEDÂ'yı geçti, MENZİL-İ HAYR'a geldi, MENZİL-İ SUĞRA'nın altında kaldı.... MENZİL-İ HAYR'ın tasviri son derece güzel... HAYIR'la ŞERR'in bir yol, bir çizgi ile ayrılması ne kadar etkileyici!..

Daha başka hatâlar var ama, onlar bizi araştırmaya sevketmek için... Celse esnâsında doğrusunu bilen de çıkmamış... Farkedilmemiş bile....

Birincisi "Len terâni" âyeti... Varlık sık sık tekrarlıyor... sanki "sorun" anlamında kullanıyor, ama gerçek mânâsı bu değil... Sonunda Celse İdârecisi "Bu kelimeyi bilmiyoruz" deyince, "Mükevvenâta "len terâni!" (OL!) buyurdu. Mükevvenat oldu." şeklinde bir mânâ veriyor ki, o da doğru değil!.. Ancak "buyurdu" kelimesinden anlıyoruz ki, bu kısım da bir âyet!... Avra'da onu da bilen yok!.. Hadi bakalım, onu da araştırmak gerek!..

Enteresandır ki, yıllar sonra tamâmen başka bir meclis'te, tamâmen başka bir Usûl'le yapılan bir Celse'de, tamâmen farklı bir Varlık'la kurulan İrtibat'ta, yine bu "Len terâni" karşımıza çıkmış, yine yanlış mânâ verilmişti, ama yine başka bir âyetle... Demek ki üzerinde çok durulması gereken âyetler bunlar!..

Önce "Len terâni"ye bakalım:

- "Belirlediğimiz vakitte Mûsa gelip de, Rabbi ona hitap buyurunca,
o, 'Rabbim, bana kendini göster de, Sana bakayım,' dedi.
Allah 'Asla göremezsin Beni,' buyurdu.
'Ama şu dağa bak; eğer o yerinde durursa o zaman görürsün.'
Rabbi dağa tecellî edince, onu paramparça etti, Mûsa da bayılıp kaldı.
Ayıldığında, 'Sen her türlü kusurdan yücesin. Tövbe edip Sana yöneldim.
İman edenlerin de ilki benim.' (dedi.)"
(A'raf Sûresi , 143. Âyet)

Bu âyetteki "Asla göremezsin Beni" ifâdesi, "len terâni" karşılığıdır. ALLAH'ı gözle görmek mümkün değildir. Mûsâ Aleyhisselâm'a bile nasîp olmamıştır. Âyetin tümü bize bu gerçeği hatırlatır.

Peki, "OL!" emri nerede?