|
|
Dagboek Maand 9 - januari 2005 Op de leeftijd van 8 maanden heb ik besloten
wat minder hard te gaan groeien: 72 centimeter ben ik nu. Mijn gewicht neemt
meer toe want ik houd van lekker eten. Ik weeg al 9,2 kilo.
Ik snap opeens hoe de loopstoel werkt. Gewoon hard
afzetten om je doel te bereiken. Nu kan ik de hele dag achter papa en mama
aanrijden, dat vind ik zo handig (zij niet). Ik kan ook zelf dingen van de
salontafel oppakken, stukgooien of opeten. Leuk! Voor het eerst van mijn leven zat één van
mijn vingers bekneld. Ik was bezig een kast opnieuw in te delen (= alles eruit
halen) toen ik een la dichtduwde. Helaas zat mijn ringvinger er nog tussen. Keukenkastjes, cd-rekken, poppenwagen,
boekenkast, onderbroekenla… niets is meer veilig sinds ik mijn werkterrein
heb verlegd. Nieuwste hobby: alles leeghalen. Dingen weer terugleggen
interesseert mij niet. Dat laat ik dan ook over aan mijn huishouding. Tijgeren! Het is eindelijk gelukt. Ik was al
weken gefrustreerd omdat ik mij niet kon verplaatsen zonder hulp. Met acht
maanden kruip ik als een volleerd commando door de kamer en kan ik overal nóg
beter bij. Het lukt ook om zelf te gaan zitten. In het fietszitje ben ik helemaal gelukkig. Mama
fietst met mij heel Zaandam door omdat we dat allebei zo leuk vinden. Na een
fietstocht met papa en mama van anderhalf uur heb ik wel twee uur geslapen,
zo moe was ik. Maar ja, ik ben dan ook pas acht en een halve maand. Met de gebaren die papa en mama mij willen leren gaat het
niet zo goed. Ik kon al aangeven dat ik opgetild wilde worden en dat ik iets
leuk vond. Maar de gebaren voor eten en drinken gebruikte ik nooit. Nu ben ik
bijna 9 maanden en heb ik zelf iets bedacht. En veel beter ook! Ik ga heel
hard smakken als ik trek of dorst heb en kijk strak naar wat ik hebben wil.
Nou ja, zo kan het ook. Misschien heb ik de vijfde ziekte gehad (of was het
nou de zesde?). Ik was al een paar dagen hangerig en had koorts, toen ik rode
vlekken begon te produceren. Ze vielen niet erg op en papa en mama riepen
tegen mij dat ik een grote meid moest zijn. Achteraf bleek dat in mijn
zwemgroep baby’s met dezelfde verschijnselen de vijfde ziekte hadden. Zij
mochten van hun ouders namelijk wel naar de huisarts. |
