|
|
Dagboek Maand 6 - oktober 2004 Ik ben met vijf maanden niet
gewogen en gemeten, maar heb inmiddels maat 68. Ik hoef pas over een maand
weer naar het consultatiebureau.
Net toen papa en mama zich
gingen afvragen hoe ze mij ooit voor elf uur ’s avonds naar bed gingen
krijgen, wilde ik vroeger naar bed. Ik werd vreselijk chagrijnig en viel om
acht uur als een blok in slaap. Papa en mama
vinden dit een zeer positieve ontwikkeling. Langzaamaan worden spelletjes
als kiekeboe en kietelen leuk voor mij. Ik snap er niks van, maar vind het
wel vermakelijk. Ik snap ook niets meer van de spiegel: ik zie papa of mama
in de spiegel, maar ook achter mij. Vreselijk verwarrend. Mijn nieuwe
lievelingsspeelgoed? Mijn voeten. Ik trek zelf mijn sokken uit en probeer dan
mijn tenen op te eten. Ik heb met vijf en een
halve maand mijn dieet flink uitgebreid. Ik eet ’s morgens een fruithapje en
’s avonds rijstepap. Papa en mama dachten dat
ik de eerste keer zou moeten huilen, net als bij mijn eerste fruithap. Maar
ik blijf ze verbazen. Ik dronk een enorme fles (bestemd voor twee voedingen…)
in één keer leeg! Ik eet ook iedere dag bijna een heel potje fruit of een
hele banaan. Groenten vind ik nog niet zo lekker, dus daar wachten papa en
mama gelukkig even mee. Aan tafel zit ik niet meer
in de wipstoel, maar in mijn kinderstoel.
Dikke pret! Ik smijt mijn speeltjes door de hele kamer en vergeet vervolgens
te eten. Dat vind ik niet zo erg bij groenten omdat ik dat nog niet zo graag
lust. Papa en mama hadden alle babyproof-groenten
geprobeerd (bloemkooldrap, wortelprut…), maar ik wilde er niets van eten.
Totdat mama chili sans carne in de staafmixer gooide. Dat is lekker! Maar
geen babyeten. Dat zorgde de volgende dag voor een geheel nieuwe dimensie in
het verschonen van mijn luier. Jakkes! In mijn zesde maand heb ik
voor het eerst geslapen van 8 uur ’s avonds tot 7 uur ’s morgens. Papa en
mama vroegen zich af hoe dit zo opeens kwam. De oplossing kwam van papa: hij
heeft mij per ongeluk ge-overdose-d
met de rijstepap. Ik kreeg namelijk een dubbel shotje. Met vijf en een halve maand
zag ik het licht op groentengebied: groenten zijn mijn
vriendjes! Ik lust nog steeds voornamelijk hele rare combinaties, maar eet
wel zo’n beetje alles (behalve typische baby-groenten). Van aardbeienjoghurt
word ik overigens het allergelukkigst. Ik zit dan heel charmant met mijn mond
wagenwijd open in de kinderstoel te wachten op een hapje. Soms staat er
helemaal geen joghurt op het menu, maar blijf ik wel met wijd open mond
zitten. En dat houd ik heel lang vol. Want wie weet komt er toevallig nog wat
voorbij! |
