|
|
Dagboek Maand 7 - november 2004 Ik woog met zes maanden 8,2 kilo. Dat is
bijna 4 kilo meer dan met mijn geboorte. Mijn lengte is 67 centimeter, mijn
hoofdomtrek net geen 43.
Mijn eerste stappen op weg naar carnivoor zijn genomen. Ik
heb aardappel met wortelen en kip gegeten! En het was niet eens heel erg
vies. Maar ik eet nog steeds liever fruit of yoghurt. Ik eet nu ook af en toe
een babykoekje. Dat wil zeggen: ik kneed het koekje tot een bal, klei er dan
wat mee en smeer het vervolgens uit over mijn hoofd. Met zes en een halve maand kon ik los zitten. Ik val alleen nog om
als ik iets wil pakken waar ik helemaal niet bij kan. Dat gebeurt vaak bij
kranten en reclamefolders (om te verscheuren) en afstandsbedieningen (om op
de knopjes te drukken). Helaas voor mijn paps en mams wil ik niet
meer alleen gelaten worden. Als
papa en mama mij ’s avonds in bed leggen, ben ik niet meer tot bedaren te
brengen. Ik ben namelijk een beetje bang dat ze nooit meer terug komen. Maar
omdat ik knalpaars aanloop en enorm hard schreeuw, komen ze meestal nog wel
een keertje bij mij kijken. Haha! Helaas voor mij hebben ze mij door en
paaien ze mij door voor te lezen. Dat werkt erg goed: ik val meestal
halverwege het verhaaltje in slaap. Opeens luister ik naar mijn naam. Als je mij roept,
kijk ik heel verbaasd op en verwacht ik minstens een leuk geluid of een kus. Ik heb eindelijk mijn eerste criminele actie begaan! Ik
zat onschuldig op de grond te spelen
toen ik een plantje in mijn vizier kreeg. Toen heb ik de aarde keurig uit de
pot geschept en op de grond gegooid. Vervolgens heb ik het plantje verscheurd
alsof het een reclamefolder was. Mama vond het iets minder geslaagd dan ik. Verder heb ik besloten mobiel te gaan worden. Ik
schuif helemaal zelf achteruit door de kamer. Ik wil liever vooruit kruipen,
maar meer dan achteruit schuiven zit er nog niet in. Mijn eerste geslaagde gebaren-actie zit erop.
Papa en mama hadden bedacht dat ze mij een aantal simpele gebaren zouden
leren. Het zou mijn driftige aard misschien wat temperen. Uiteindelijk zijn
ze mij met zes maanden gaan leren: ‘pak mij op’, ‘geef mij eten’, ‘tot
ziens’. Tot hun stomme verbazing heb ik na drie weken het eerste gebaar onder
de knie en wil ik de hele dag opgepakt worden. De andere gebaren interesseren
mij overigens nog helemaal niet. Tweede criminele actie gepleegd! Ik heb in een café
een (lege) kop en schotel op de grond gegooid. Ik vind het namelijk
fantastisch als iets valt. Wat een prachtig geluid! Deze vallende kop en
schotel zijn onovertroffen omdat ze in tienduizend minuscule stukjes uit
elkaar spatten. Mama kreeg van de ober de ravage in een boterhamzakje mee
naar huis. Tijdens de Sinterklaasviering bij oma Josje
en opa Dave heb ik een kopje erwtensoep gegeten. Ik houd nog steeds niet van
baby-eten als wortels en doperwten, maar blijkbaar wel van woeste groenten
als bruine bonen en erwten. Na de soep heb ik nog een aantal stukjes
stokbrood achterover gegooid. Het smaakte naar meer! Na drie zwemlessen heb ik het al helemaal gehad met
zwemmen onder water. En met spetterende baby’s. Ik vind het echt een nadeel
dat ik nat word van zwemmen. Behalve het water is het trouwens wel leuk. Ik heb net voor mijn zevende vermaanddag
door dat het niet grappig is als iemand iets van mij wil afpakken. Ik moet nu vaak
ontzetten schreeuwen als mijn speeltjes worden afgepakt. Papa en mama vinden
dat erg lastig en denken nog na over een actieplan. |
