|
|
Praatjes Ik kan nog niet praten, maar wel veel begrijpen,
bijvoorbeeld: ·
waar is je speen?
give the paz (pacifier) to mommy ·
niet aankomen! don’t do that! ·
waar is papa?
where’s your daddy, butts? ·
waar is Theo de
Peo? where’s your Theo? Als ik naar dingen wijs, zeg ik soms tie (die) of tis (this). Meestal is mijn commentaar alleen babababa of dadadada. |
|
Wat zeggen Anats vriendjes over haar
dood? Op de vraag: waar is Anat? “Anat in sterretjes” (2,5 jaar) “Anatje is bij opa” (3 jaar) “Anat heeft huisje in de wolken” (2
jaar) “Anatje is een beetje weg” (2 jaar) “Anat is een beetje dood en ik
verdrietig” (4 jaar) Op de vraag: wat doet Anat nu? “Anatje beetje slapen” (2 jaar) “Anat mooie glijbaan” (2,5 jaar) “Anatje Patatje beetje moe” (2 jaar) “Anat glijden
hele dag” (2 jaar) “Anat is weg” (nuchtere 4-jarige) Op strenge toon tegen het speeltoestel: “Anatje, altijd samen spelen” (2 jaar) Verbaasd
tegen Anats herinneringslampje in de woonkamer: “Anat past niet erin” (3 jaar) Met een goedkeurende blik op het veiligheidsgras onder het speeltoestel:
“Anatje schoon gras” (2 jaar) Tegen
een potret van Anat aan
de muur: “Anat beetje rare neus” (mondige 2-jarige) Op
boze toon tegen Maaike: “Anat moet niet in sterretjes” (3 jaar) Op
de begrafenis na het voorlezen van Nijntje in het
ziekenhuis: “Nijntje is dood. Dat is gezellig voor Anat”
(3 jaar) Tijdens
een regenbui vrolijk tegen de lucht: “Anatje Patatje regent” (2 jaar) Tijdens
een bezoek aan Anats graf: “Anatje ligt in de modder zonder kaplaarzen” (2 jaar) Deze filosofische conversatie willen wij jullie niet
onthouden. Volgens ons buurmeisje (toen 2 jaar) woont Anat
sinds haar dood in een huisje met glijbaan in de wolken. Maaike zit met
buurmeisje op de schommel in de speeltuin. Buurmeisje is een beetje bang
omdat ze ooit van de schommel kieperde toen ene Ruben van G. te Z. haar te
hard duwde. Maaike: “Durf je
samen wel hoog te schommelen?” Maaike en
buurmeisje schommelen zich suf en gaan inderdaad erg hoog. Maaike kijkt
bedenkelijk naar de wolkenloze lucht. Maaike: “Sorry
maar de wolken zijn weg” Op weg van de
speeltuin naar huis drijft er een mini-wolk door de
strakblauwe lucht. Buurmeisje:
“Kijk, Anatje is weer terug. Even zwaaien. Hallo!” Meer
dan een jaar na Anats dood: "Anatje is doodgegaan omdat ze haar pap niet op ging eten. Toen werd ze ziek in haar buik en toen ging ze naar de sterretjes" (3,5 jaar)“Ik heb een goed idee. Ik koop een heel grote toverstaf en dan haal ik Anat uit de sterretjes!" (3,5 jaar) Wij krijgen bijna alleen maar fijne reacties naar aanleiding
van Anats overlijden. Maar wat zijn de raarste
reacties? Als Anats eerste verjaardag ter sprake
komt: “Haar cadeaus geef ik aan een kind dat
wel zijn verjaardag viert” Bij het boeken van onze Israelreis: “Oh nee, jullie hebben geen kindvriendelijk hotel meer nodig” Over Anats overlijden in het algemeen: “Ruben, gecondoleerd”. Tegen Maaike: “En wie ben jij nou weer?” “Maar jullie zijn nog jong, dan is het minder erg” “Dan neem je toch een nieuw kind?” “Nou ja, scheelt wel dat ze het kind maar een jaar gehad hebben” “Nu zijn jullie geen gezin meer, maar gewoon twee losse
personen” “Jullie denken toch niet dat Anat in
de hemel is, hč? Dat denken alleen
mensen die niet kunnen omgaan met zo’n verlies” “Anat heeft vast en zeker ontzettend
veel pijn gehad” “Gelukkig is ze geen vijf geworden, dan is het pas erg” Als Maaike na de uitslag van de sectie een uur eerder weggaat
van haar werk: “Ga je nou al weer eerder weg? Jij neemt het er maar van” Wat zeggen Anats vriendjes over de
komst van Baby2? Over de babypoule: “Ik wil geen jongensbaby, ik wil Anatje
terug” (3 jaar) “Ik wil geen
jongetje, daar heb je niks aan” (4 jaar) Over zwangerschapskwaaltjes: “Waarom heb jij
zulke grote pukkels? (Maaike: Dat komt door de baby) Dat is niet lief van de
baby. Ik vind Anatje lieveder”
(2,5 jaar) “Jij mag straks op
mijn bank liggen onder een dekentje en dan ga ik voor jou zorgen” (2,5 jaar) Bij het horen dat
Baby2 een jongen is: “Maar ik wil een
meisje!” (3 jaar) “Nou” (Maaike: Maar
dan gaan jullie later toch gezellig trouwen?) “Nee, ik wil met een meisje trouwen” (2,5 jaar) Volwassenen over zwanger
zijn de uitdijende buik: “Wat ben jij
ontzettend dik geworden” “Dat zijn nog eens
opgezette enkels. De vorm is er helemaal uit” “Flinke bovenarmen,
hč?” “Je kont groeit ook
lekker mee” “Jammer dat je
décolleté nog wat achter blijft in groei” Kinderen over
zwanger zijn en de uitdijende buik: “Als Maaike moet
poepen, wordt Abraham geboren in een drol” (3 jaar) “De baby past niet in
jouw buik hoor” (3,5 jaar) “Ik heb ook een baby
in mijn buik. Die is lekker wel een meisje” (4 jaar) (Maaike: “De baby
zit in mijn buik”) “Ik zie niks. Waar dan?” (3 jaar) |
