|
|
Dagboek Maand 25 – mei 2006
De Delosperma-plantjes
staan bij Anat! Het was even flink graven (niet te
diep) om de zandgrond deels te vervangen door tuinaarde, maar het is gelukt.
Na deze noeste/woeste arbeid hebben wij een poging gedaan om een
picknicklocatie te vinden. Ook die missie lijkt geslaagd, maar het wachten is
natuurlijk op wat zon en een prettige temperatuur. Het eerste
artikel van de Supermamareeks is deze maand verschenen in het tijdschrift Kinderen. Maaike
heeft nog geen idee in welke editie tussen mei en augustus 2006 ‘haar’
artikel wordt geplaatst, maar zij zet het zo snel mogelijk on-line. De opzet voor een website voor Baby2 is klaar.
Natuurlijk krijgt Anat er vanaf zijn geboorte ook
een plekje, net zoals hij nu af en toe op haar website infiltreert. Wij
kunnen jullie vast verklappen de nieuwe site gebruiksvriendelijker en minder
roze wordt. Anats jaartijd (zie ook maand 24) is voorbij. De
steenhouwer belde ons op deze dag heel spontaan op (jullie kennen hem
inmiddels…). Hij wilde graag deze week nog de grafsteen verplaatsen. Omdat
wij bang zijn dat de situatie daar niet beter van wordt (steen weg? steen
achterstevoren? steen op verkeerde graf?), hebben wij hem voor het eerst
afgepoeierd. Na de onthulling en het verjaardagsfeestje mag meneer Engel zijn
gang gaan. Wij zijn nu al benieuwd naar (lees: bezorgd over) het
eindresultaat. De steenonthulling van Anat op 7 mei is goed verlopen. Meneer Engel had de steen
inderdaad laten staan, waardoor er daadwerkelijk iets te onthullen viel. Na
een korte ceremonie met rabbijn Ten Brink hebben wij zo vloeiend mogelijk de
strik van de steenhoes (heet dat zo?) losgepeuterd.
Daarna hebben wij kaddisj gestameld en steentjes
gelegd. Dat voorbeeld werd gelukkig gevolgd door alle aanwezigen. Sommigen
hadden zelfs stenen meegenomen uit landen aan de andere kant van de wereld! Nadat alle
bloemen en cadeautjes op het graf waren gelegd, was het tijd voor een picknick met kosjere, kosjerstijl
en niet-kosjere taarten. Ja ja: wij zijn van alle
markten thuis! Het Jip & Janneke-thema
van Anats eerste verjaardag en haar begrafenis
hebben wij dit jaar opnieuw gebruikt. Behalve dan de taarten (toch maar wat
nieuwe exemplaar gebakken en besteld) gingen de nooit gebruikte versiering,
ballonnen, bordjes en bekers in de recycling. Ruben heeft
ceremonieel de verjaardagstaarten in stukken gehakt, Maaike was vliegende keep met de drankjes.
De sfeer was precies zo als wij hadden gehoopt: ongedwongen en vrolijk. Na
twee uur picknicken hebben wij de boel ingepakt en met Maaikes
ouders Anats graf gefatsoeneerd. De plantjes en
bloemen hebben nu voldoende water om het eind van deze week te halen. Wij
vonden het een fijne en gezellige dag; iedereen bedankt daarvoor. En voor het
helpen met drinken schenken en taart uitdelen… |
|
|
Net als vorig
jaar en twee jaar geleden was het op 8 mei tijd voor de 12:19-foto. Dat is de tijd waarop Anat is geboren en wij hebben op 8 mei 2004 afgesproken
om op dat moment ieder jaar een foto van ons drieën te maken. Op naar de
begraafplaats dus… Na de verplichte foto en een kleine schoonmaakactie op
bloemengebied, zijn wij samen gaan lunchen ter ere van Anats
verjaardag. Het was erg lekker, maar wel heel saai zonder haar. De dag na Anats verjaardag begon Maaikes zwangerschapsbegeleiding (cq pufclub). Maaike viel met haar neus in de boter: zij
stond bovenaan de lijst en mocht zich als eerste voorstellen. Op de vraag
hoeveelste zwangerschap dit voor haar was, antwoordde zij natuurlijk dat het
de tweede was. De vraag “En hoe oud is je eerste?” kwam tot Maaikes verbazing niet. In plaats daarvan kwam de wat
vage vraag “wat zij thuis had rondlopen”. Maaike: “Mijn man”. Na het
voorstelrondje kwam het gesprek (natuurlijk) op bevallingsverhalen van de tweede-keer-of-meer-moeders. Helaas werd Maaike daarbij
niets meer gevraagd; zij voelde zich dan ook lichtelijk genegeerd. Maar de
eerste les heeft zij overleefd. Dankzij de pufclub moet zij trouwens de
komende tijd bedenken hoe ze haar avonden gaat indelen. Maandag badminton,
dinsdag ‘gym’ en woensdag fitness is misschien wat veel van het goede. Op Anats sterfdag, vrijdag 12 mei, is Ruben braaf naar zijn werk gegaan.
Natuurlijk schoot af en toe door zijn hoofd wat er vorig jaar rond die en die
tijd gebeurde. Maar hij had een gewone werkdag en dat was prima. Maaike heeft
op vrijdag vrij en is met haar moeder uitgebreid gaan lunchen en kletsen in
Haarlem. Na een gezellige én nuttige middag hebben zij besloten om ieder jaar
te gaan lunchen op de vrijdag van of voor 12 mei. Volgend jaar mag Baby2 natuurlijk
mee. Volgens de
steenhouwer staat Anats grafsteen sinds een paar dagen recht,
in het midden van het graf en in het lood. Wij gaan dit binnenkort even
controleren, want je weet maar nooit… Nog even geduld voor het echte
eindresultaat dus. 16 Mei was de dag
waarop Anat vorig jaar werd begraven en waarop wij net zo lang met als
zonder haar hebben geleefd. Eerlijk gezegd hebben wij er allebei geen seconde
aan gedacht, totdat iemand vroeg hoe wij die dag hadden beleefd. Eh? Oeps, even weggezakt. Voor ons gevoel is het jaar
zonder Anat veel sneller gegaan dan het jaar met
haar. Van het gezegde ‘time flies when you’re having
fun’ klopt dus niets. Maaikes tweede keer zwangerschapsgym verliep prima.
Iedereen moest kort vertellen wat er de afgelopen week was gebeurd op
familiegebied. Om te voorkomen dat de pufjuf haar nooit meer een beurt zou
durven geven, heeft Maaike maar niet verteld dat het verjaardagsfeestje, half
op en half achter de begraafplaats, van haar overleden dochter erg geslaagd
was. Dat leek haar te schokkend nieuws voor de groep. Zij heeft het daarom
gehouden bij een kort verhaaltje over pleegzorg. |
