|
|
Dagboek Maand 17 – september 2005
De uitslag van Anats sectie is bekend!
Na vier maanden ongeduld bleek dat Anat is overleden door een medulloblastoom. Dat is
een zeer kwaadaardige tumor van de kleine hersenen. Het is een zeldzame vorm
van kanker waarbij cellen in de hersenen ongecontroleerd gaan woekeren. De tumor
groeit door het omringende weefsel heen en richt zo veel schade aan. Doordat
een tumor veel ruimte inneemt en de schedel niet naar buiten kan uitzetten,
staan de hersenen onder hoge druk. Bij Anat blokkeerde de tumor ook de afvoer
van het hersenvocht. De oorzaak voor het ontstaan
van een medulloblastoom is niet bekend.
Vermoedelijk is de aanleg om een hersentumor te krijgen al bij de geboorte
aanwezig. Toch gaat het niet om een erfelijke ziekte. De opluchting die wij
verwacht hadden bij het horen van dit relatief ‘goede’ nieuws bleef helaas
uit. Anats graf wordt met de
week multicultureler! Er liggen dankzij bevriende en befamiliede
vakantiegangers steentjes en schelpen uit heel de wereld.
Sommige vriendjes van Anat waren zelfs vastbesloten om het hele strand naar
de begraafplaats te verhuizen. Daar werd door oplettende ouders wel een
stokje voor gestoken. Nederlandse en Franse steentjes en schelpen zijn het
best vertegenwoordigd, op de voet gevolgd door stenen uit Israël, Tunesië,
Turkije en de Canarische Eilanden. Wij zijn heel blij met deze blijk van
medeleven. De collectebussen
van de Kankerbestrijding zijn ingeleverd en de opbrengst is geteld. Maaike
haalde in twee avonden 146 euro op, Ruben in drie 206 euro. Hij is zeer
verguld met deze overwinning op Maaike. Als dank ontvingen wij allebei een
verzilverd suikerschepje. Volgend jaar weer! De pleegzorgplannen hebben
sinds het overlijden van Anat stilgelegen, maar deze week ontvingen wij
toestemming van de Raad voor de Kinderbescherming om pleegouder te
worden. Opluchting alom: blijkbaar zijn wij niet geheel ongeschikt om iemand
op te voeden. Het introductiegesprek bij één van de pleegzorgorganisaties in
de regio heeft plaatsgevonden en wij denken nu na over de mogelijkheden. Voor de eerste keer zijn
wij naar een contactdag van de Vereniging van
Ouders van een Overleden Kind geweest. Een vereniging waar niemand lid van
wil worden, maar soms kan je niet anders. Wij reisden af met het idee: baat
het niet dan schaadt het niet, maar het is vast niets voor ons. Bij aanvang
om één uur plaatste iedereen een foto van zijn of haar kind met een kaarsje
erbij op een tafeltje (zie fotopagina). Zo waren de zij er ook een beetje
bij. Na een lezing van twee collega-ervaringsdeskundigen waren er tot vijf
uur gespreksgroepjes om over onze overleden kinderen te praten. Het bleek een
emotionele en, tot onze verbazing, ook fijne en nuttige middag. Nog geen reactie van de steenhouwer.
Sinds de offerte-aanvraag is het daar wat stil geworden… Wij bellen, mailen
en wachten af. Vooral voor afwachten heeft Maaike voldoende tijd want zij is
eerder dan gepland gestopt met haar oude baan. Helaas waren haar voorlaatste
werkdagen geen leuke ervaring en is zij met een onaf gevoel weggegaan uit
Hoofddorp. Een medewerker van de
overkoepelende pleegzorgorganisatie komt binnenkort bij ons op huisbezoek.
Het gesprek gaat over de redenen om pleegzorg te gaan doen en over de
mogelijkheden. Onze voorkeur gaat uit naar weekend- en vakantieopvang omdat
wij allebei werken. Bij weekendpleegzorg komt een vast pleegkind één à twee weekends
per maand ‘logeren’. Het gaat om kinderen uit twee soorten situaties. Het is
voor kinderen in een tehuis belangrijk om naar een pleeggezin te kunnen om zo
een gewone gezinssituatie mee te maken. Of als een kind in een gezin woont en
zowel ouders als kind tot rust moeten komen. |
