|
|
Dagboek Maand 23 – maart 2006
De echoscopiste wilde
verder ook verklappen dat Baby2 een jongen
is. Ook daar zijn wij erg blij mee. Anat krijgt een broertje! Deelname aan de
babypool is dus niet meer mogelijk. De uitslag was een gelijkspel: 50% zei
een meisje, 50% gokte op een jongen. Binnenkort ontvangt één van de winnaars
een prijs(je). Maaike heeft de foto’s van
de Supermama Award gezien en ze zijn erg mooi
geworden. Op de fotopagina van maand 23 staat een voorproefje. Welke foto(‘s)
gepubliceerd worden, weten wij nog niet. Wij houden het voor jullie in de
gaten. Ruben is begonnen met zijn nieuwe-oude
werk en zat meteen weer in het ritme. De tijdelijke stuiterbalauto
is voor hem nog even wennen. Maaike moet afkicken van het luxe
transportsysteem van het afgelopen jaar. Zij zit (of staat) dagelijks in een
bus. Maaikes voet doet het weer.
Een paar dagen voordat zij een afspraak had in het VUmc voor een tenenrenovatie
begon het zooitje weer te wiebelen. Inmiddels zijn alle tintelingen verdwenen
en heeft zij de afspraak maar afgezegd. Wat de oorzaak nou precies is
geweest, blijft een mysterie… Afgelopen week belde zomaar
de steenhouwer… of wij langs wilden komen om de tekst
op Anats steen te controleren. Meneer Engel was inmiddels aangekomen in het
breng-de-letters-aan-stadium en wilde graag een laatste controle. Aldus
geschiedde en Maaike spoedde zich richting houwerij. In de werkplaats lag een
enorm stuk graniet plat op een werkbank, net een aanrechtblad. Pas toen
Maaike er naast stond, zag ze dat de tekst van Anats steen er op zat geplakt.
Dat was wel een beetje raar, de grafsteen van je kind als aanrechtblad. Maar
alles stond op de juiste plek. Komende week wordt de tekst gezet (gebeiteld?
uitgehakt?) en over een week of twee wordt hij geplaatst. Nadere informatie
over de onthulling volgt! Het klussen in
de kamer van Baby2 is afgerond. Ruben heeft voor het eerst van zijn leven
kennis gemaakt met de verfroller. Hij bleek goed te kunnen verven, maar niet
tegelijkertijd te kunnen praten. Maaike vond het daarom, ondanks de
knaloranje verf, maar een saaie verfklus. Anats groene gordijnen met gouden
sterretjes zijn inmiddels door Maaike effen donkerblauw geverfd; weer een
stap in de richting van een echte jongenskamer. De herdenkingsdienst in
het VUmc van alle kinderen die daar in 2005 zijn overleden, is een goed
initiatief van het ziekenhuis. Wij vonden het voorlezen van de namen van de
kinderen en het aansteken van de kaarsen erg mooi. De rest van de middag
vonden wij vreselijk. Er waren gedichten over hoe de zon nooit meer zou
schijnen en over hoe zinloos het leven was geworden. Dit positieve geheel
werd muzikaal ondersteund door een zeer serieuze meneer met een panfluit. Hij
speelde erg lange, dramatische stukken. Na anderhalf uur zijn wij er, vóór de napraat-borrel,
stiekem tussenuit geknepen. De volgende dag hebben wij
op de Huishoudbeurs vrijwilligerswerk
gedaan voor VONK (VUmc Onderzoek naar Kinderkanker). Wij hebben loten
verkocht met de Lions Amsterdam Oud-Zuid. Dat was een nuttige besteding van
de dag met een leuke ploeg mensen. Op de vraag of mensen loten wilden kopen
voor onderzoek naar kinderkanker liepen de reacties uiteen van spontaan
doneren tot straal negeren. En natuurlijk mag op de Huishoudbeurs het “Ik kom
hier alleen voor de gratis spullen” niet ontbreken. Nou ja, wel zo eerlijk. |
