|
Dagboek
Maand 14 - juni 2005
 Op reis naar Israel was een goede beslissing. Wij hebben veel
gepraat, veel gewandeld en veel bekeken. Ruben heeft Maaike bijvoorbeeld zijn
kibboets Palmachiem laten zien en Maaike heeft Ruben naar haar ex-huisje en
–werk in Jeruzalem meegenomen. Op de heenreis kwamen wij in het vliegtuig een
paar bekenden tegen waar we in Israel mee hebben afgesproken. Ook hebben we wat familie en vrienden
bezocht. Zo hadden we wat welkome afleiding. Iedereen bedankt voor de
gastvrijheid en bemoedigende woorden.
Onze
reis begon in Tel Aviv, waar we veel over de boulevard en langs het strand hebben
geslenterd. We hebben gewinkeld voor een ner zikaron (herinneringslampje)
voor Anat en na honderd winkels (of iets minder) vonden we een
kinderuitvoering met bewegende goudvissen. Verder hebben we Rubens kibboets
bezocht en met zijn toenmalige directrice gesproken.
 Daarna naar Jeruzalem
voor de nodige culturele zaken. Hier hebben we nog meer gelopen dan in Tel
Aviv, ongeveer twintig kilometer per dag. Vanuit Jeruzalem hebben we een auto
gehuurd om Gan Anat Dorith (Tuin van het vruchtbare cadeautje, klik op het logo voor meer
informatie) te planten. We sloten de reis af met een paar dagen Netanya, waar
we eigenlijk niets hebben gedaan (er was ook echt niets te doen). Maaike
heeft een middag in de zee gespeeld en Ruben heeft tien keer hetzelfde
tijdschrift gelezen.
Bij
thuiskomst lag er een enorme berg post op ons te wachten. We hebben tot na middernacht gedaan over het
lezen en bekijken van de ruim 300 kaarten, brieven, e-mails en tekeningen.
Het was ontroerend om de troostende woorden voor ons en de grappige
herinneringen aan Anat te lezen. Ook hoorden wij dat er in drie kerken in
verschillende provincies is gebeden voor Anat en dat deed ons erg goed.
De dag na thuiskomst hebben wij Anats graf bezocht. Maaike
heeft wat vrolijk gekleurde plantjes geplant en Ruben heeft een badeendje
neergezet. Iemand had roze vlindertjes op Anats tijdelijke naambordje gezet,
erg aandoenlijk. Ook lagen er veel meer steentjes en schelpen op het graf dan
vlak na de begrafenis. Het is namelijk een gewoonte dat iedereen die een graf
bezoekt daar een steentje achterlaat als teken dat er aan de overledene wordt
gedacht. Wij hebben uit iedere plaats in Israel die we hebben bezocht
steentjes of schelpen voor Anat meegenomen.
De vrijdag na onze Israelreis is Maaike bij
de babyzwemgroep van Anat gaan
kijken. Ze heeft thee gedronken met de andere mama’s en papa’s en het was fijn
om iedereen weer te zien. Maaike vond het ook mooi dat wildvreemden in het
zwembad haar herkenden van deze website en een praatje kwamen maken.
We krijgen nog steeds vrienden op bezoek die
Anats verjaardagscadeaus komen brengen. Het
voelt wel raar om die alsnog te krijgen, maar vooral mooi dat Anat ze toch
nog (een beetje) krijgt. Het bezoeken van kinderverjaardagen vinden wij een
beetje dubbel. Het is voornamelijk fijn om te zien dat zoveel kinderen wel
gezond hun verjaardag vieren. Maar ook onwennig omdat bijna niemand durft te
vragen naar Anat.
Met vrienden zijn wij op vrijdagavond voor
het eerst sinds de Israelreis naar sjoel geweest en daar hebben we kaddiesj gezegd
voor Anat Patat. Dat was heel verdrietig en ook fijn om te doen. Daarna
hebben we gezellig gegeten bij de Joodse gemeente en zijn we naar de kroeg
geweest.
Een week na thuiskomst hadden wij vier jaar verkering. Ieder jaar kopen
wij op deze dag samen een cadeautje. Vorig jaar kochten we een zilveren broodmand,
dit jaar een knalroze bewaardoos voor kaarten en brieven. Zo kunnen we Anats
verjaardags-, beterschaps- en condoleancekaarten netjes bewaren.
Een verrassend berichtje in Anats mailbox:
de zanger van een Nederlandse rockband heeft deze website bekeken en raakte
naar eigen zeggen zo ontroerd, dat hij heeft besloten een nummer over Anat te
schrijven. Wij zijn daar weer door ontroerd en vinden het een prachtig plan.
Wij zijn erg benieuwd naar het resultaat.
Wij zijn allebei op gesprek geweest op ons werk. Rubens werk was
zeer begrijpend en gaf alle ondersteuning. Dat geeft Ruben een zeer goed
gevoel en hij is daardoor zeer gemotiveerd om weer aan de slag te gaan.
Maaike kreeg op haar werk volkomen onverwacht de figuurlijke koude douche.
Een week later is zij voor de tweede keer op gesprek geweest en is alles
uitgepraat. De lucht is geklaard. Wij krijgen uiteindelijk allebei de
mogelijkheid om te werken waar en wanneer ons hoofd er naar staat.
Helaas… de uitvaartverzekering van
Anat weigert uit te betalen. Volgens de uitvaartorganisatie hebben wij Anat
tijdens een gesprek met één van de adviseurs niet aangemeld voor de gratis
kinderverzekering, volgens ons is de adviseur vergeten om de polis aan te
maken. Veel bellen, schrijven en afwachten dus.
Het gesprek met de vader
van een vriend, een patholoog-anatoom,
was zeer nuttig. Wij hebben dankzij hem veel achtergrondinformatie gekregen
over het ontstaan van kanker en hersenkanker in het bijzonder. Al met al een
goede voorbereiding op het gesprek over de uitslag van de sectie.
De overlijdensakte
van Anat is vier weken na haar begrafenis terecht. Gelukkig is er door het uitvaartcentrum op
vrijdag de dertiende mei aangifte gedaan bij de gemeente Amsterdam zodat we
niet aansprakelijk zijn voor eventuele nalatigheid.
Een maand na Anats
overlijden zijn wij lid geworden van de Vereniging
van Ouders van een Overleden Kind. Wellicht dat we een keer naar een
bijeenkomst of themadag gaan. In ieder geval blijven we zo op de hoogte van
activiteiten.
Samen zijn wij gaan winkelen voor een mooie grafsteen
voor Anat Patat. Er ging een wereld voor ons open: er zijn zelfs showrooms
met tientallen showgraven. De offertes zijn aangevraagd!
Maaike had, voordat wij naar Israel gingen,
bij verschillende kankerfondsen informatie aangevraagd over donatiemogelijkheden. Inmiddels is alle
informatie binnen en hebben wij besloten wat er precies met de 400 euro gaat
gebeuren. Dat zou oorspronkelijk naar stichting KiKa gaan, maar zij reageerde
nogal lauw.
 Wij kregen prettige reacties twee
organisaties, waaronder KWF Kankerbestrijding. Met onze donatie wordt voor Anat een boom
geplant in het KWF Koningin Wilhelminabos in Dronten (klik op het logo voor
meer informatie). Ook wordt daar haar naam aangebracht op ‘de gedenkplek voor
mensen die tevergeefs tegen kanker vochten’. In november organiseert de
Kankerbestrijding in het Wilhelminabos een herdenking voor mensen die overleden
aan kanker, informatie komt nog op deze website. Wij hebben ons ook meteen
opgegeven als collectant voor de Kankerbestrijding. Binnenkort komen wij dus
bedelend langs uw deur.
 Het VONK (VUmc Onderzoek
Naar Kinderkanker, klik weer op het logo) ontvangt volgende maand de
resterende 400 euro. Vooral omdat Anat zo goed is verzorgd in het VUmc en wij
er zo goed zijn opgevangen. Het doel van VONK is om ‘doelgerichter
kankercellen bij kinderen aan te vallen en te doden’. Dat er maar veel
kinderen genezen mogen worden!
Het nagesprek met onze huisarts verliep goed. De
terugstuur-arts van de huisartsenpost was ook aanwezig. Met hem hebben we gesproken
over het feit dat hij ons naar huis stuurde (‘even uitzieken’) ondanks onze
opmerking dat het steeds slechter ging met Anat. Een emotionele, maar nuttige
middag.
|
