|
- De lichaamsvreemde vorm van calcium
(calciumcarbonaat) in koemelk is voor de mens nauwelijks opneembaar.
- Het melkeiwit caseïne is voor ons haast
niet verteerbaar. In de maag stolt caseïne met de rest van de voeding, waardoor andere
voedingsmiddelen slecht uiteen vallen, en in de darmen creëert caseïne slijm en
blokkeert het de opname van andere voedingsstoffen.
- De meeste mensen ouder dan 5 jaar zijn
overgevoelig voor melksuiker, oftewel ‘lactose intolerant’. Het enzym lactase
breekt de melksuiker, maar wordt vlak na de zoogperiode niet meer aangemaakt. Melksuiker
wordt dus niet meer afgebroken, maar door bacteriën omgezet in CO2 en melkzuur, hetgeen
vocht aanzuigt. Het akelige resultaat: diarree, krampen, gasvorming en sporen van
bloedverlies.
- Melk maakt de maag basisch terwijl we
juist zuur maagzuur nodig hebben om de maaltijd te verteren. Bovendien vermindert melk op
den duur de aanmaak van maagzuur en van een essentieel hormoon (intrinsieke factor),
hetgeen kan leiden tot tekorten van diverse mineralen.
Het antistof IgA voorkomt
dat te grote eiwitten de darmwand passeren. Vrouwen die tijdens de zwangerschap en de
zoogperiode veel koemelk drinken, verbruiken veel IgA. Door een gebrek/tekort aan IgA
ontstaat het zgn. ‘lekkend darmsyndroom’ met o.a.bloedarmoede als gevolg.
Minstens zo vervelend is dat de baby te weinig IgA ontvangt en daardoor makkelijker
allergisch reageert met bijvoorbeeld eczeem.
Door homogeniseren en
pasteuriseren van de koemelk is melk nog zwaarder verteerbaar.
Melk is slijmvormend en
dus belastend voor de luchtwegen.
Helaas pikt de reguliere gezondheidszorg de wetenschappelijk gedocumenteerde nadelen nog
maar slecht op. Hoewel Nederland in vergelijking met andere West-Europese landen de
hoogste consumptie van zuivel kent (en de calcium daarin), hebben wij procentueel de
meeste botbreuken. Het advies ‘drink melk’ is dus zeer discutabel.
|
