Moet je al zo oud geworden zijn, om nog steeds te sterven van de zenuwen. Want dat gebeurde er tijdens de herdenking.
Net zoals vorig jaar was de samenkomst erg mooi georganiseerd. Een van de opvoeders heeft een eigen groepje en de zangeres van dat bandje zong net zoals vorig jaar enkele mooie liedjes. Ik moet mij dan altijd inhouden om niet te veel naar de tekst te luisteren, want anders word ik emotioneel.
Ik weet het, wat is er fout met emotioneel zijn? Niks, alleen, ik kan en wil niet emotioneel zijn als er mensen om me heen zijn.
Enfin, ook net zoals vorig jaar mocht ik de herdenking afsluiten met mijn tekstje. Intussen was ik al honderd keer dood gegaan, want je weet, ik ben je reinste stresskip. Doe daar dan nog wat emo stuff bij en ik ben helemaal van mijn melk.
Maar al bij al lukte het me prima. 'k Heb de tekst helemaal kunnen lezen, zonder al te veel slikken en achteraf kwam men mij schouderklopjes geven en zei men dat het een mooie tekst was en dat ik moedig ben dat ik dat zo kan.
Daar voel ik mij dan altijd zo onwennig bij he Wautje. Maar ook wel trots, want voor jou wil ik dit doen. Ook al sterf ik telkens duizend doden.
