Dag mijn Wautje.
"Je bent een junkie!!" roept mijn collega uit en kijkt me dan grijnzend aan.

Ik kan niet ernstig blijven en schiet in een lach. "Ontwenningsverschijnselen" zei mijn dokter. "My God, I'm an addict" zeg ik theatraal

Mijn andere collega zit de scene met grote ogen gade te slaan. "Meent ge dat nu?" zegt ze aarzelend en ik zie de ontsteltenis in haar ogen.

Ik word op slag ernstig en knik bevestigend. "De dokter vond het raar dat ik zo erg reageer op het stopzetten van de anti-depressiva. Wat duizelig zijn, komt wel voor, zei die, maar het beven, de gevoelens van paniek en het prikkelend gevoel in mijn bovenkamer, zouden typische ontwenningsverschijnselen zijn.

"Maar je voelt je nu weer goed?" vraagt mijn collega aarzelend.

"De dokter adviseerde me om het afbouwen nog wat uit te breiden en pas in de zomervakantie helemaal te stoppen. Dus heb ik gisteren opnieuw een halfje ingenomen en enkele uren later, verdween het akelige gevoel, het beven en de paniek." Ik merk van mezelf dat ik wat schaapachtig sta te grijnzen.

"Ik denk dat je even door die cold turkey gevoelens heen zal moeten" zegt mijn andere collega en dat kan je inderdaad beter doen als je niet moet werken.

Ik weet ook wel Wautje, dat de afkickverschijnselen die ik nu had, maar een peulschilletje zijn in vergelijking met wat echte druggebruikers doormaken als zij moeten afkicken. Deze ervaring maakt dat ik nu iets meer begrip voor hen kan opbrengen.

Dag knulleke van me.

Dag Wautie
'k Weet het, het is al woensdag en je hebt niks meer van me gehoord sinds zondag. Ik kan wel allemaal excuses gaan verzinnen, maar eerlijk is eerlijk,ik had gewoon even geen zin in schrijven.

Alhoewel, sinds een aantal weken, zit ik te broeden op een tekstje om voor te lezen tijdens de herdenking voor de overledenen op mijn werk.
Het tekstje staat al op papier, daar niet van, maar ik ben niet tevreden. Het leest niet vlot genoeg en ik vrees een beetje, dat het wat TE persoonlijk is.
Er zijn daar natuurlijk ook andere collega's die hun overledenen herdenken, en dan moet ik niet afkomen met een stukje schrijfsel, waarin ik me tot jou richt.

Enfin dat denk ik toch. Ik heb al geprobeerd om het wat algemener te maken, maar toch.
Ik heb nog tot volgende week donderdag en dan moet het klaar zijn. Dus ik kan nog even verder broeden.

"Je hebt beloofd dat je mee zou gaan" zegt Bertje kordaat als hij mij de planning voor zaterdag uitlegt.
"Regen of geen regen, we gaan naar Keulen" zegt hij, geen tegenspraak duldend. "Peter en Bob gaan ook mee"

"Peter gaat ook mee?" zeg ik verbaasd
"Had dat dan eerder gezegd!" vervolg ik heel gemeen. "Als die erbij is valt er tenminste nog wat te lachen."
Bertje kijkt me verbaasd aan. "Zijn wij niet goed genoeg?"
"Bwa" speel ik nog even verder "Er zijn leukere mensen dan jullie om mee op stap te gaan he?"
Maar dan kan ik me niet langer ernstig houden.

"Kijk maar uit dat we je niet achterlaten in Keulen" zegt Bertje en grijnst een brede smile.

Dag mijn wauteke
Er stonden minder politiekers aan het stemlokaal dan anders. Het kan natuurlijk ook zijn dat ze net even op het wc zaten of nog beter, dat ze een stevige pint gaan pakken waren.
Ik had geluk toen ik aankwam in het kiesbureau. Er waren maar een tiental mensen voor mij. Bertje had minder geluk. Toen ik terug buitenkwam, stond hij nog steeds aan te schuiven in de lange rij van zijn stemlokaal.
"Pfff" zuchtte hij "Zoveel volk" en zijn gezicht betrok als een donderwolk.
"Misschien zie je nog wat leuke snoetjes om je heen" trachtte ik hem op te monteren en wees discreet naar de bejaarde heren in de rijen naast hem.
"Onnozele" zei hij lachend, maar ik zag dat zijn humeur al weer vrolijker werd.
"Mag ik al terug naar huis rijden?" vroeg ik even later "Of moet ik je handje vasthouden?"
"Schiet u maar voort" zei hij "Ik ga straks toch even naar het jeugdhuis"

En alzo Wautje, hebben we weer onze plicht gedaan. Pas in het kieshokje heb ik beslist voor welke senaat kandidaat ik wou stemmen. Nu maar hopen dat het de goeie is.

Dag ventje van me. 'k Mis je zo erg.

Dag ventje van me
"Waarom doe je eens niet de nationale stemtest?" zei je tante Hilde gisteren."De test vind je gewoon online"

Ik zucht. Dit is de eerste keer dat ik echt geen idee heb aan wie ik morgen mijn stem wil geven.
Het bitsig bekvechten tijdens de verkiezingsrondes op televisie, heeft me zowaar een wrang gevoel gegeven.
Ook hun programmapunten beginnen meer en meer op elkaar te lijken.
Wie van al deze mensen, zal het best zijn woord houden? Die vraag speelt me door het hoofd.

Ik besluit dan toch de stemtest te doen.
Ik blijk minder groen te zijn dan ik dacht. En duidelijk rechtser dan ik wil. Daar schrik ik van Wautje. Ik heb trekjes van een rechtse rakker. Gelukkig niet die van de fanatiekste rechtse partij. Eerder de partij met de afgescherpte kantjes.

Het leuke aan de stemtest is dat je je antwoorden kan vergelijken met die van de verschillende partijen. Ik vergelijk mijn antwoorden met die van de agendapunten van de verschillende partijen en daardoor krijg ik toch wel een idee, van welke partij het best bij me past.

Als ik het goed voor heb, moeten we kiezen voor de senaat en voor de kamer. Mijn kandidaat voor de kamer, weet ik al. Het is een dorpsgenoot en een erg sympathieke no-nonsens groene jongen.
Voor de senaat weet ik het nog niet. Ik denk dat ik pas ter plaatse zal beslissen. Misschien kijk ik nog eens naar de verschillende agendapunten van de partijen.

"Voor de kamer weet ik het ook al" zegt Bert als ik hem vraag voor wie hij gaat stemmen. Maar voor de senaat weet ik het niet. Nadenkend staart hij voor zich uit. "Ik denk dat ik er een mooie boom op teken en wat bloemekes"

"Dat is een verloren stem" mengt Bob zich in het gesprek. "Als je het dan toch niet weet" vervolgt hij "stem dan op die waar ik ook voor stem!"

"Pfff" zucht Bert. "Dat is toch allemaal een pot nat. Zodra ze hun goesting hebben, doen ze toch niet wat ze beloofd hebben"

Bob volgt de verkiezingen en de debatten op de voet. Hij is erg geinteresseerd in alles wat met de politiek te maken heeft.
"'t Is wel mijn portefeuille waar ze in zitten hoor" zegt hij als Bertje zijn beweringen achteloos wegwuift. "Als je je stem niet aan een van de regerende partijen wil geven, schenk ze dan aan een kleine partij. Op die manier is ze dan toch niet verloren."

Het gaat nog even heen en weer en als tante Hilde en nonkel Patrick even later binnenkomen, barst het politiek debat helemaal los.
Ik maak me stilletjes en wijselijk uit de voeten.

"Dat was toch wel een akelig zicht hoor" Stil en onder de indruk komt Bertje terug van een bezoek in het ziekenhuis.

"Akelig?" vraag ik verbaasd.

"Er is een deel van zijn schedel weg en zijn hersenen liggen gewoon onder zijn huid" Bertje wrijft met een vaag gebaar over zijn eigen hoofd."Eind deze week zal het stuk schedel teruggeplaatst worden." In zijn ogen wisselen mededogen en afgrijzing elkaar af.

Ik probeer je broer gerust te stellen en we praten nog wat verder over D.

"Wat een stomme klootzak" zegt Bert als we ons gesprek afronden. "Zullen ze dan nooit leren dat alcohol en auto's niet samen gaan?"

Ik haal berustend mijn schouders op. "Sommigen leren het nooit Bertje"

Deze namiddag Wautje, zou je vroegere turnlerares komen. Juf Chris. Ik heb onze afspraak echter afgezegd. 'k Heb nog steeds last van de na-zinderingen van mijn ochtendmigraine. De medicatie heeft als vervelend effect dat ik wat ijl ben in mijn hoofd en ik me een beetje als 'watten' voel. 'Wattig' om het zo te zeggen, alhoewel ik niet weet of wattig wel een woord is.

Enfin, ik ga straks maar even liggen, dat helpt nog steeds het beste en de afspraak met jouw juf Chris hebben we maar meteen naar augustus verplaatst. Dan kan ze ook Bertje nog eens zien en eindelijk je vader eens ontmoeten.

Dag ventje van me. 'k Mis je verschrikkelijk.

Dag mijn wautje
“‘k Heb slecht nieuws en heel slecht nieuws” zegt Bertje als ik binnenkom.

“Oh?” zeg ik verbaasd en kijk je broer aan.”Vertel dan maar eerst het hele slechte nieuws” vervolg ik. “Dan zijn we daar al van af.”

“Men is komen vragen of ik in ploegen wil werken. Men heeft er nog meer dan honderd te kort en dus komen ze alle nieuwelingen vragen of die in de ploegdiensten willen werken.”

“En?” vraag ik, maar ik weet het antwoord al.

“’k Heb neen gezegd. Liever niet. ‘k Heb hen gezegd dat ik avondschool wil volgen en als ik vroeg- en late diensten moet doen, wordt dat erg moeilijk..”

“Hoe reageerde men erop?” vraag ik toch wel nieuwsgierig.

“Niet!” zegt je broer “Ze vragen het aan iedereen.”

“Wil je nu het slechte nieuws horen?” zegt hij en probeert ernstig te kijken. Maar de fonkelingen in zijn ogen verraden hem. Dit is geen slecht nieuws.
“Ik moest op evaluatie gaan bij de teamleider.” Zegt hij en ik zie een onderdrukte glimlach rond zijn mond. “Ze waren met twee en ik moest gaan zitten en die ene neemt mijn fiche, draait de bladen om, kijkt naar mij, draait weer de fiche om en zegt dat het nog niet veel gebeurd is dat een nieuweling geen enkele opmerking heeft gekregen.”

Dat laatste zegt hij met een hele brede lach op zijn gezicht..

“Ik bent nog geen enkele keer te laat gekomen, nog geen enkele keer ziek geweest, nog geen enkele fout gemaakt. Zo stond het toch in het rapport.”

Bert glundert.

“Ze vroegen of ik echt nog nooit een fout had gemaakt. Tuurlijk wel, zei ik hen, maar we hebben ze al iedere keer kunnen herstellen.” Met onverholen trots zegt hij. “ Ze waren heel tevreden van mij”.

“Wow!” zeg ik. “’k Ben zo fier op u! Zo moeder zo zoon he?” zeg ik grijnzend.

“‘k Ben wreed blij.” Zegt hij weltevreden.

“En ik ben wreed trots” zeg ik en grijp hem vast in een stevige knuffel.

"Goed he!" zegt papa trots als hij me opbelt op het werk. "Suikerwaarden en bloeddruk zijn gedaald. Mijn gewicht is ook gedaald, maar ik ben er nog niet, zei de dokter" Je papa zucht. "Ik moet toch nog enkele maanden de bloeddrukpilletjes nemen."

"Flinke jongen!" zeg ik prijzend en hoor papa aan de andere kant van de hoorn lachen. "Nu volhouden he!" zeg ik iets serieuzer."Want je weet, als je gewicht en bloeddruk weer gaat stijgen, geen pret in bed."

"Dat was toch voor te lachen he?" zegt papa.

"Vaneigens niet" zeg ik bloedserieus. "Je wilt toch geen hartinfarct krijgen terwijl we vrijen? En dan de mensen zeggen dat ik je doodgevreeen heb zeker?"

Je vader grinikt. "Je hele reputatie om zeep"

"Voila!"

'k Had graag thuis geweest vandaag, Wautje. Het is altijd leuker als je vader er ook is. Maar dat wist je al he?

Dag ventje van me.

Dag mijn Wautje
"Niks ervan" zegt je vader heel beslist als ik zeg dat we een lekker rustig weekendje hebben.
"Ik ga de airco plaatsen."

"Nu? Dit weekend? Het is al zaterdagmiddag!" Lichte paniek welt op.

"Het wordt deze week toch warm buiten?" Hij kijkt me aan."Jij liep toch te klagen dat je het alweer te warm vond?"

Ik knik ... en bekijk mijn schoongemaakte huis. Al dat werk voor niks.
Ik zeg niks, maar zucht heel diep. Bye bye vrij weekend.

"Eerst moet ik een gat in de muur hakken" zegt je vader heel gedecideerd. Met een kennersblik neemt hij de muur in overschouwing. "De schilderijtjes en de piano moeten weg"
Het muzikale gevaarte weegt tonnen en met de hulp van Bert en Bob lukt het ons eindelijk.

Het gat in de muur lukt aardig en al snel kan papa een buis plaatsen waar de leidingen doorheen zullen gaan. "Zo'n buis is veel netter" zegt hij op mijn vraag waarom.

Het koppelstuk op het einde van de leiding, kan er precies door. Intussen is het al avond geworden Wautje en je kent je vader als hij moe wordt. Niks lukt meer zoals het moet. We besluiten wijselijk om de boel de boel te laten en na een lekker fris bad en wat televisie, duiken we ons bed in. Morgen is er weer een dag.

Met vernieuwde krachten togen we deze morgen weer aan het werk. En zowaar, alles lukt stukken beter. In een mum van tijd zit de leiding door de muur, hangt de binnen unit omhoog en kan ik, terwijl je vader de buitenunit plaatst, eindelijk de hele kamer weer schoonmaken. Het stof ligt centimeters dik (nuja, zo lijkt het toch) en nadat ik alles afgewassen heb, besluit ik de hele kamer grondig te schuren zodat al het steenstof naar buiten spoelt.

Tegen dat ik klaar ben Wautje, is ook je vader buiten klaar. "Na het avondeten" zegt hij "gaan we de airco uitproberen"
En zo geschiedt het. Het instellen van de afstandsbediening is best simpel en even later golft koele heerlijke lucht over ons heen.

Bert en Bob komen verschrikt binnenstormen als ze ons luid horen brullen.
"Onnozelaars!" zegt Bertje grijnzend als hij ziet dat we niet aan de electriciteit blijven hangen zijn, maar dat we gewoon wat uitgelaten zijn.
"Je kan hem zelfs timen" zegt hij terwijl hij de handleiding doorbladert. "Er zijn veel mogelijkheden zeg! Hij is ook erg geruisloos he?" zegt hij luisterend.
Dus Wautje, we hebben nog heel wat uit te proberen. In ieder geval, laat de hete zomer maar komen!

Dag ventje van me!

Dag ventje van me.
Het is een beetje een rare week geweest Wautje.
Enkel gisteren en vandaag werk ik.
Dinsdag ben ik toch maar naar het overleg met de dokters geweest. Het te bespreken onderwerp belangt mij teveel aan, om zo maar weg te blijven. Het is een goed gesprek geweest en er zijn concrete afspraken gemaakt. Die afspraken moeten nu natuurlijk nog door de achterban begrepen en aanvaard worden. 'k Ben eens benieuwd.

Je vader komt dit weekend naar huis Wautje. Gelukkig maar, want 'k mis hem al weer veel te veel. 'k Mis vooral zijn stevige knuffels. Die, net zoals jouw knuffels, me doen smachten naar lucht. 'k Mis ook zijn warme lijf in bed. Het mooie aan je vader Wautje, is dat, als hij thuis is, ik de wereld beter aan kan.

Ik mis je mijn ventje. Net zoals bij je vader, mis ik het licht en de warmte die je met je meebracht.

Dag ventje van me
Volg je eens een leuke serie, wordt ze afgevoerd na vijf afleveringen.
Supernatural is zo'n serie, dus je begrijpt dat ik met het stopzetten niet zo blij was.
Gelukkig bestaat er zoiets als websites waar je televisie shows kan downloaden.
'k Wist eerlijk gezegd niet goed hoe ik dat moest doen Wautje, want meestal liet ik jou of Bertje dat doen.
Maar ik heb het nu eens helemaal zelf gedaan.
De afleveringen zijn helaas wel zonder ondertiteling, maar ik heb gemerkt dat dat niet echt een probleem is. Ik kan aardig volgen.
Ik heb vandaag zo maar eventjes vijf afleveringen bekeken. En ik heb er nog een hoop te gaan.
Voor het downloaden wou opstarten werd me eerst gevraagd om een plug in te downloaden en ook dat ging prima. Dus Wautje, je mag trots zijn op je moeder.
Dag Wautje. 'k Mis je zo.