"Twaalf uur" zegt mijn collega uit de andere afdeling. "Om twaalf uur ben ik klaar met werken"

Stipt twaalf uur sta ik aan de deur van de medische dienst. Ik zeg stipt, want tot mijn grote verbazing is het me gelukt om eens ergens precies op tijd te arriveren. 

We besluiten om in Gent zelf een hapje te gaan eten, voor we het feesten centrum verkennen.

De nieuwe Italiaanse zaak waar je snacks en hapjes kan eten, lijkt ons ideaal. Het ziet er stijlvol uit en de menukaart heeft ook wel één en ander te bieden. Alleen de prijzen vinden we een beetje TE.

Toch blijven we er zitten Wautje, want we willen vooral wat bijkletsen en waar kan je dat beter doen dan waar het ergens rustig vertoeven is.

Het mooie weer lokt ons na een tijdje toch naar buiten. Er loopt tamelijk wat volk rond in Gent en de straatartiesten hebben best veel te doen.  Op de grotere pleinen treden bandjes en zangers en dansers op.  Het lijkt wel of de dag voorbehouden is voor de mindere Goden. De grote publiekstrekkers staan vooral 's avonds op de podia te blinken.

We dweilen op ons gemakjes het hele centrum af, lopen langs de kraampjes met juwelen, laten ons verleiden tot het aankopen van weer eens een ring. Okee, ik geef het toe, ik heb er twee gekocht. Ik kon niet kiezen welke ik het liefste zag. Lopen er toevallig Bert en Bob tegen het ranke lijf en besluiten met ons viertjes een dikke crème glace en pannenkoeken te gaan eten.

Dit namiddagje uit met mijn collega doet me deugd Wautje. De dood van onze beide kinderen, schept een speciale band en we begrijpen elkaar zo goed. Rond half zes neem ik afscheid van haar, want ik wil snel even naar huis om me op te frissen en om te kleden. 

"Kwart voor acht kom ik je oppikken voor de Popkoning " had nonkel Luc gezegd "Zorg dat je klaar staat!"

Vorig jaar waren we ook naar de Popkoning gaan kijken. Wat ik vooral zo leuk vind is het dialect waarin de theatershow opgevoerd wordt.

En natuurlijk, na de show ben ik opnieuw met je nonkel en tante en nichtje de Gentse feesten ingedoken. Door de zachte temperaturen bleef er tot laat in de nacht veel volk in de straten ronddwalen. We dompelden onszelf onder in de klanken van de muziek.

Eén van de allermooiste stadszichten  is ongetwijfeld de graslei by night. Het podium van Polé Polé over de graslei en de feeërieke verlichting van de unieke gebouwen en de grote massa mensen die zacht meedeinden op de muziek. Heerlijk!  We hebben daar toch wel een hele tijd staan genieten hoor Wautje.

Ik denk dat het zo'n uur of drie was toen ik eindelijk in bed lag. 'k Weet dat het een beetje vroeg is voor ons doen, maar als je de andere dag opnieuw op de feesten verwacht wordt, dan moet je wel zorgen voor voldoende rust hé. Hoe kan je er anders weer tegenaan gaan?