Het is nog vroeg (kwart voor elf) op de uitgaansavond als Bertje, Bob en ik, uitgedost en opgesmukt staan te wachten op F.  Die zou rond elf uur door haar man afgeleverd worden, zodat ze met ons verder mee kon rijden.

"Ik denk dat ik de airco eerst uitzet" besluit ik plots als bij ingeving. "De hele nacht laten aanstaan, hoeft nu ook niet" zeg ik tegen Bert en Bob.

Terwijl zij buiten F. opwachten, loop ik weer naar binnen en grijp naar de afstandsbediening van de airco.

Drup...drup... hoor ik als de airco stilvalt.

Drup? Drup? vraag ik me verbaasd af, er hoort geen drup drup te zijn in de living, bedenk ik me en dan valt mijn oog  op de straaltjes water die van de muur afglijden, over de schilderijtjes, op je orgel.

Daar splatten de druppels uit elkaar. Op de vloer heeft zich al een behoorlijk plas gevormd.

"SHIT!!! "gil ik

"BERT !!! BOB!!!. " Ik geef een kanjer van een schreeuw. Alletwee stormen ze met een rotvaart naar binnen.

"WAT???" roepen ze verschrikt.

"Vlug!" gebied ik "Neem dweilen en emmers uit de kast " en wijs naar de muur onder de airco. Ze hebben geen verdere uitleg nodig.

Intussen probeer ik je muziekboeken en nota's te redden uit het water. De bovenste boeken zijn amper nat, maar je map met je notities en partituren is drijf en drijf nat.

Ik trek de stekker van je orgel uit het stopkontact en samen met Bertje en Bob schuif ik het loodzware instrument weg uit de gevarenzone.

"Eerst al het water weghalen van het orgel" dirigeer ik "Hopelijk is er nog geen water binnenin terecht gekomen."

Terwijl Bertje en Bob het meeste water wegdweilen en de schilderijtjes redden, spreid ik al je muzieknoties en partitures en je muziekrapporten open op handdoeken.

"Gewoon van elkaar halen en op handdoeken leggen" zegt Bertje kalmerend.  "Dan droogt dat wel mooi op." Ik merk dat hij er mee inzit.

Intussen is ook F. arriveerd. Nadat het ergste nat opgeruimd is en alles opengespreid ligt, valt er toch niks meer te doen en besluiten we alsnog vrolijkere oorden op te zoeken.

En vrolijk wordt het wel Wautje. Eén van Bob's vrienden is jarig en trakteert op champagne. Wij worden ook niet vergeten en mogen meegenieten van een glaasje.

Er zijn optredens als in zingen en dansen, en douche scenes op het podium. Nadien mag het publiek  onder de douches af gaan koelen. Bertje en Peter doen het met kleren en al. Tot grote hilariteit van hun vrienden en een lichte misprijzen van vriendje Bob. 

Het duurt eventjes voor ik helemaal ontspannen ben Wautje, want dat jouw spulletjes nat werden, zat me toch echt niet lekker.

Maar iedereen in de danstent is in een zomerse mood en de champagne en de enkele glaasjes bier, zorgen er voor dat ik ook snel in de juiste sfeer kom. 

Heel erg laat maken we het niet. Zo'n twintig over vijf vanmorgen stappen we weer het huis in. Ik ga nog snel even in de living kijken en zie dat je papieren al wat droger lijken te worden. "Oef" bedenk ik me. "Nu snel het bed in."

Als je nu denkt Wautje, dat het eind goed, al goed is, dan moet ik je teleurstellen. Nuja, ik was vooral teleurgesteld in die kanjer van een kater. Katers zijn nooit leuk op een zaterdagmorgen. Vooral niet als je enthousiaste vader thuiskomt, en nogal vrolijk zijn stem door de kamer laat galmen en ik die galm tot in mijn bovenkamer voel trillen. Katers hebben dan de eigenschap om je maag om te draaien. Enfin, ik ga geen verdere details geven.

Je vader heeft je orgel deze namiddag open gemaakt en zag dat er gelukkig geen drup water binnenin gekomen is. En dat is maar best ook, want de binnenkant ziet er zowaar als een computer uit Wautje. Naast de toetsen die je ook in piano's en andere orgels ziet, zit er bovenaan en onderaan een heel batallon aan geluidskaarten, net zoals je die ook in je computer ziet zitten.

Het probleem van de wateroverlast was ook snel gevonden. Het afvoerbuisje van het condenswater is om één of andere reden geknikt komen te zitten waardoor het zijn water niet meer naar buiten kwijt kon en ja, toen is het water maar een uitweg gaan zoeken binnen in huis. Stom hé?

Het is nu bijna avond, mijn kater is zogoed als verdwenen, Bertje en Bob zijn naar de Gentse feesten vertrokken, je vader zit zijn boekhouding bij te werken en ik Wautje, ik schrijf mijn briefje aan jou en probeer om vooral niet melancholisch te worden.

Dag ventje van me. 'k Mis je zo verschrikkelijk.