"สิบปีในสวนโมกข์"
บทความที่เล่าเรื่องราวการฝึกฝนปฏิบัติธรรมของท่านอาจารย์พุทธทาสในช่วงสิบปีแรกที่เริ่มตั้งสวนโมกข์
เป็นตัวอย่างแห่งความมานะพากเพียร
เพื่อไปสู่จุดสูงสุดแห่งชีวิต
"อนัตตา
มีแต่ในพุทธศาสนาเท่านั้น
หามีในศาสนาอื่นๆ ไม่
แต่ทำไมเราจึงไม่เอาธรรมะข้อนี้มาเป็นหลักสั่งสอนประชาชนโดยตรง.."
บางตอนจาก "หลักอนัตตา
กับการอบรมประชาชน"
"...พุทธศาสนาคือศาสนาแห่งการบังคับตัวเอง
มิใช่ศาสนาแห่งการอ้อนวอนพระเป็นเจ้าผู้มีอำนาจ
หรือ
เป็นศาสนาแห่งการแลกเปลี่ยนทำนองการค้าขาย-ทำบุญ
ทำทาน แลกนางฟ้าในสวรรค์
หรือ อะไรทำนองนี้
แต่ประการใดเลย
และเพราะความที่พุทธศาสนาเป็นศาสนาแห่งการบังคับตัวเอง
โดยมีเหตุผลเพียงพอแก่ตนเอง
จึงได้ชื่อว่าเป็น
ศาสนาแห่งเหตุผลด้วย..."
บางตอนจาก "พุทธศาสนา
ศาสนาแห่งการบังคับตน"
"...ความสำราญทางกายหรือฝ่ายโลกนั้น
ต้อง"ดื่ม"หรือ ต้อง "กิน"อยู่เสมอ
จึงจะสำราญ แต่ที่แท้
มันเป็นเพียงการระงับ
หรือ กลบเกลื่อนความหิว
ไว้ทุกชั่วคราวที่หิวเท่านั้น
ส่วนความสำราญทางฝ่ายใจ
หรือ ฝ่ายธรรมนั้น
ไม่ต้องดื่ม ไม่ต้องกิน
ก็สำราญอยู่เอง
เพราะมันไม่มีความหิว
ไม่ต้องดื่มกิน
เพื่อแก้หิว ที่กล่าวนี้..."
บางตอนจาก "อาหารของดวงใจ"
คุณค่าของปริยัติ
"บทความชิ้นนี้
ทำให้ท่านอาจารย์พุทธทาส
ได้รับบัตรสนเท่ห์
ด่าว่าอย่างหาชิ้นดีมิได้
จาก บุคคลบางคน
แม้ที่เป็นบรรพชิต
และขอร้องให้คณะธรรมทาน
ลงมติ ขับท่าน
ออกจากกลุ่มชาวคณะธรรมทานให้ได้."
อ่าน บทความ
เรื่อง "ความกลัว"
แล้วคุณจะชนะความกลัว!
"ท่านผู้ที่แสดงฤทธิ์ได้
ไม่เคยปรากฏว่า
ได้รับผลอันเด็ดขาดแท้จริง
อย่างไร จากฤทธิ์นั้น
ทั้งทางวัตถุ
และความสุขในส่วนใจ.."
บางตอนจาก "ฤทธิ์-ปาฎิหาริย์"
"บุญเป็นการทำให้โป่ง
กุศลเป็นการถากถางให้เตียน
การให้ทานที่เห็นเหมือนๆกัน
แต่เป็นบุญก็ได้
เป็นกุศลก็ได้.."
อยากรู้ว่าทำไม อ่าน "บุญ-กุศล"
