ΚΥΝΗΓΙ ΜΕ Η ΧΩΡΙΣ ΣΚΥΛΟ;

Δεν γνωρίζω κανέναν ο οποίος κυνηγά συνειδητά μπεκάτσα χωρίς σκύλο, έχω όμως ακούσει ότι υπάρχουν και τέτοιοι κυνηγοί. Αυτοί οι ελάχιστοι που υπάρχουν είναι κατά την γνώμη μου οι πραγματικοί λεβέντες κυνηγοί και φίλοι της μπεκάτσας. Γιατί για να την κυνηγήσεις χωρίς σκύλο πρέπει να ξέρεις άριστα τις συνήθειές της, τα μέρη που συχνάζει και γενικά την βιολογία της. Επίσης πρέπει να είσαι πραγματικά αθλητής για να μπορέσεις να διανύσεις τις αποστάσεις που πρέπει για να την βρεις. Για να είναι κάπως αποδοτικό τέτοιο κυνήγι (για να έχεις το κουράγιο να το συνεχίσεις) πρέπει να γίνεται σε μέρη με αρκετά μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα μπεκάτσας ώστε να μπορέσεις να βρεις κάποια πουλιά και να καρπωθείς μερικά. Πρέπει να είναι πραγματικά πολύ δύσκολο αυτού του είδους το κυνήγι.

Αυτό είναι το κλασσικό κυνήγι της μπεκάτσας. Όμως με τι σκύλο; Αυτό εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του καθενός, από την ηλικία του και γιατί ίσως από την μόδα της εποχής. Κυνηγοί νέοι, ορμητικοί, ανυπόμονοι, τσαντάκηδες θα προτιμήσουν ένα πόιντερ ή ένα σέτερ γιατί πιστεύουν και ίσως να έχουν κάποιο δίκιο ότι με αυτά τα ταχυκίνητα σκυλιά θα βρουν και θα κάνουν περισσότερα πουλιά. Κυνηγοί του τύπου όπου φυσάει ο άνεμος (που κυνηγούν δηλαδή ότι τύχει στο δρόμο τους) θα προτιμήσουν ένα σπρίγκερ σπάνιελ ή ένα κόκερ που κάνουν για όλες τις δουλειές. Και τέλος κυνηγοί μετριοπαθείς, ήρεμοι που κυνηγούν με το ραχάτι τους και απολαμβάνουν το περιβάλλον και το σκύλο τους (γιατί τον βλέπουν) θα προτιμήσουν ένα κούρτσχααρ, ένα επανιέλ μπρετόν ή ένα ντράτχααρ. Σε αυτή την κατηγορία ανήκω και εγώ. Αυτό τον καιρό  κυνηγάω με ένα κούρτσχααρ 24 μηνών γενεαλογίας Εύοσμος τον Giglio. Εγώ τον φωνάζω Τζούλιο. Είναι ένας σκύλος ήρεμος, ευγενικός λίγο ντροπαλός, άριστα συνεργάσιμος αλλά και λίγο πεισματάρης και φωνακλάς. Έχει καλή μύτη, άριστη φέρμα αρκετά καλή έρευνα (διασταυρούμενη αλλά με μικρό βάθος) αρκετά μεγάλο κυνηγετικό πάθος. Κάποιος που διαβάζει αυτά με την λέξη «αρκετά» να χρησιμοποιείται συχνά ίσως να νομίσει ότι είναι ένας σκύλος αρκετά καλός. Εγώ θα έλεγα ότι ένας τέτοιος σκύλος είναι ιδανικός για το κυνήγι της μπεκάτσας και θα το αποδείξω παρακάτω.Λόγω της σύνδεσης του με μένα θέλει να ξέρει ότι είμαι πάντα κοντά, γι' αυτό στο πυκνό δεν απομακρύνεται πολύ και έχει πολύ συχνές επιστροφές. Γι' αυτό και δεν χρειάζεται κουδουνάκι αφού πάντα ξέρω που είναι ή που περίπου είναι. Λόγω του ήρεμου και ντροπαλού χαρακτήρα του κινείται χωρίς να κάνει θόρυβο σχεδόν προσέχοντας και που θα πατήσει. Το κυνήγι με αυτό τον τρόπο λοιπόν γίνεται με απόλυτη ησυχία με αποτέλεσμα να μην ανησυχούν τα πουλιά και να απομακρύ-νονται όταν είμαι ακόμη μακριά ή να γίνονται πολύ νευρικά με αποτέλεσμα να δέχονται τη φέρμα σχεδόν πάντα, αφού νιώθουν ότι δεναπειλούνται άμεσα. Λόγω της σχετικά μικρής του ταχύτητας βρίσκει πουλιά που άλλοι σκύλοι έχουν προσπεράσει. Έχει τύχει να κυνηγάω στην ίδια περιοχή με δύο άλλους συναδέλφους όχι παρέα μου (προτιμώ το μοναχικό κυνήγι), με δύο σέττερ και  ένα πόιντερ με μπίπερ και τα σχετικά. Αυτοί έψαξαν την περιοχή αυτή σε 45' και δεν βρήκαν κανένα πουλί, εγώ πίσω τους έψαξα την ίδια περιοχή σε 1 ώρα και 30' βρήκα δύο πουλιά και πήρα το ένα.
Βλέπετε λοιπόν γιατί ένας τέτοιος σκύλος είναι ιδανικός για την βασίλισσα. Βέβαια δεν είναι όλα τέλεια και έτσι επειδή έχει μικρότερη ταχύτητα από το πόιντερ ή το σέττερ θα ψάξει στην ίδια ώρα μικρότερη περιοχή με αποτέλεσμα αν έχει αρκετά πουλιά αυτός να βρει πιο λίγα, αν έχει όμως πολύ λίγα  ή ελάχιστα πουλιά αυτός θα βρει περισσότερα.

Με όποιας φυλής σκύλο όμως κυνηγάτε θα πρέπει να τον φροντίζετε, να τον αγαπάτε να μην τον κακομεταχειρίζεστε, να αφιερώνετε γι' αυτόν αρκετό χρόνο για εκπαίδευση ή παιχνίδι αλλά και να είστε και αυστηρός (όχι σκληρός) μαζί του όταν πρέπει. Αν κάνετε αυτά και καταφέρετε να σας βλέπει ο σκύλος σας σαν "αρχηγό της αγέλης του" με αποτέλεσμα να κυνηγάει πρώτα για σας και μετά για τον εαυτό του έτσι θα έχετε πάντα πιο καλά αποτελέσματα στο κυνήγι σας.