The Red Lips
I KISSED a red lip and it dyed my own, and I wiped my lip on a handkerchief 
And it dyed handkerchief; and I washed it in the river and the river was stained
And the edge of the shore and the middle of the sea were painted red.
The eagle flew down to drink water, and he dyed his wings, and half the sun was painted and the whole moon.

Μουδέ και μάνα μ� έκανε μουδέ κι αντρούς σπορά με. Χρυσή τρυγόνα μ� έκανε στου ξάγκαθου τι ρίζα μα �τον αγκάθι δροσερό κι εγορμανάθρεψέ με κι επήρε με ένας βασιλιάς ένας μεγάλος ρήγας να μαγειρεύω να δειπνά να στρώνω να κοιμάται να στέκω να τονέ κερνώ να με φιλή στο στόμα.

Προβάλετε φωνιάξετε στσοι Λάκκους κι εις το Ορθούνι. Να ρθούν του Λάπαθεν οι γιοι και του Μπιμποσταμάτη Κι ένα λαγό ετόπωσα  στου κάτω Δρυ τον πόρο. Να μη θαρρούν πως ειν λαγός να πρεμαζόνου σκύλους. Απού 'χει άρματα ας βαστά κι απού δεν έχει ας εύρει.

Λάλει βοσκέ τα πρόβατα, λάλει τα ως παρέκει να βρουν αέρα και δροσιά και καλαμιά να φάνε να βρεις και συ καλέ βοσκέ πράμα να μας φιλέψεις. Σαν ίντα πράμα να σας βρώ; κλεψίμιο κρέας τρώτε;

Το Κωστσαντή �χουν στη φλακή πουλάκι κανακίζει δεν είχε ο βαριόμοιρος φαί να το ταίζει το μπράτσο ντου φλεβοτομά το αίμα του του δόύδει φάε κι εσύ καλό πουλί απ� αντρωμένου σπάλα να κάμεις πήχη το φτερό να φτερουγίσεις πάλι.

Ιδέ στραθιώτης κι ιδέ νιος στρογγυλομαυρογένης που πείρε το τουφέκι του και τα λαγωνικά ντου, κι εβγήκε κι εκυνήγησε στου δράκο το πηγάδι, κι ο δράκος τον εβίγλισεν από ψηλό μουράκι, ποιος ειν� ο νιος ο κυνηγός ο νιος αγριμολόγος; Που δε φοβάται το θεριό και δε τρομάσσει δράκο; Εγώ 'μαι ο νιος ο  Κωσταντής τα άτρομο παλικάρι.

Νικόλα κ� εμπαστήσα ντο πάλι το �ρημοχώρι Μόνο μην είναι Σφακιανοί κι ας το κι ας το μπαστήσουν τρεις πόρους έχει το χωριό κι αφήστε μου τον ένα τον ένα το πλατύτερο μόνο και μοναχό μου πάλι κι αν είναι Σφακιανοί ας έρθει άλλος ένας να πάει απού το μέσα ντρυ για να τσοι μπροσκαδιάση.

Οψές αργά εξώμεινα κάτω στο κάτω κόσμο. Στου Χάροντα τη γειτονιά ήμουνα ξομενάρης κι αργά �ρχετον ο Χάροντας χλωμός και μαραμένος, κι εμίλιε τση Χαρόντισσας  κι εροζονάριζέν τση. Ανθρώπου μυρωδιά γρικώ γη πούρι φαίνετέ μου; Χάροντ� απού το μακελειό �ρχεσε και θα �σαι κουρασμένος και πέσε να ξεκουραστείς μα 'θρωπος πα δεν είναι.

Στα χιόνια χιονιστήκανε Πατσιδιανά κουράδια Καλεργιανά και σφακιανά κι απού το γερακάρι. Γυρεύγουσίν τα κι οι βοσκοί κλαίν� τα οι νοικοκυροίν τω μα σαν τα κλέη ένας βοσκός κιανείς δεν τα λυπάται. Σείσε κουρνέ το γένει σου να παίξει το κουδούν,ι να το γρικήσουν οι κριγοί να παίξουν τα σκλαβέργια, να τα γρικήσου τα οζά να παίξουν τα λεράκια.

Η μάνα μου �ρθε κι ηύρε με σε λυγερής αγκάλη Μήδ' έδειρέ με η μάνα μου μηδέ κι εμάλωσέ με Μα είπε καλώς τα κάνετε πανώριο ζευγαράκι, Πανώριο κι ελεφαντινό.

Πέτε μου πως να διανεφτώ πέτε μου πως να κάνω. Για μια ξανθή, την αγαπώ κι εκείνη δε με θέλει. Λέσι μου Πιάσε το χορό και χόρευγε γεμάτα κι η κόρη θέλει σε ρεχτή

Γιάννη, γιάντα 'σαι ράθυμος, Γιάννη γιάντα μαλώνεις; Πως να μην είμαι ράθυμος και πως να μη μαλώνω; Ουλημερνής στον πόλεμο και καθ' αργά στη βίγλα κι ούλες οι βίγλες βλέπουνε κι εσείς κοιμάστε μόνο. Παιδιά δε κράζουν πετεινοί να σας γοργοξυπνούνε; 

Ένα κουδούνι αργολαλεί στση Σφακιαναίς μαδάρες. Με τση μαδάρες μάχεται με τα βουνά μαλώνει. Μαδάρα και ξεχιόνισε να φέρω τα σφαχτά μου. Τα πάρετε κι αμέτετα πέρα εις τ' Ακρωτήρι και τον Απρίλη φέρε τα να 'μαι ξεχιονισμένη να ιδής σφαχτά, να ιδείς κριγιούς, να ιδής αρνιά θρεμμένα 

Μια καλογρά εμήνυσε τω Σφακιανώ μαντάτο.Να το κατέτε Σφακιανοί ούλοι μικροί μεγάλοι ο νιος απού σκοτώθηκε ήταν εμένα γιος μου. Τα τρίμερα περάσανε τα 'νιάμερα εφτάξα μα τα σαράντα δε περνούν, το Χαρο σας σε μπέμπο λογαριασμό να δώσετε για το κορμί του γιου  μου 

Μια πέρδικα 'κακκάριζεν εις σε ψηλό βουνάκι. Γη κυνηγός την κυνηγά γη χιόνη τη πλακώνει. Χριστέ μου να κακκάριζεν εκείνο το περδίκι, Χριστέ να το 'λεγε άλλη μια να το καλογροικήξω σ' ίντα σκοπό το κελαιδεί σ' ίντα σκοπό το λέει.

Κόρης φιλίν εζήτηξα κ' είπε μου να τση μνώξω 
και μνώγω τση στον ουρανό και λέει μου ψηλά 'νε και μνώγω τση στη θάλασσα και λέει μου βαθυά 'νε  και μνώγω τση στην εκκλησιά, Πέτρες κι ασβέστης είναι
και μνώγω τση στο κόνισμα, Τάβλα και σγουραφιά 'νε και μνώγω τση στη νειότη μου λέει μου, ψεύτης είσαι 

Ανάτειλα τον ποταμό περνώ το γύρο γύρο, κι απάντηξέ μου μια ξανθή, μια σκύλα μαυρομάτα Δός μου ξανθή τ' αχείλι σου να το γλυκοφιλήσω, Σα θες εσύ τ' αχείλι μου να το γλυκοφιλήσεις βάλε φλουριά στη τσέπη σου κι αμέτρητους παράδες, και πάρε κι έλα μια βραδιά, μια νύχτα μιαν εσπέρα ύπνο γλυκύν να κοιμηθείς και άσπρα βυζιά να πιάσεις, να θέσης εις την κλίνη μου 

Κάτω στη κάτω γειτονιά, κάτω στη κάτω ρούγα, εκεί κάθεται και μια γρά, κάθεται κι ένας γέρος Κι έχουν κι ένα κακό σκυλί κι ένα 'μορφο κοράσιο Χριστέ ν' απόθαινε η γρά, να ψυχομάχε ο γέρος Να πα να λύσω το σκυλί να πάρω το κοράσιο