<<PREVIOUS

>HOME PAGE<

NEXT>>

ХУҶАСТА БОД!

Нури нигоҳи! мову ту омехт як саҳар,
3-он рӯз ман барои ту бегона нестам.
Мастураму аз ишқи ту мастона метапам,
Девонаи ту ҳастаму Фарзона нестам.

Гарчи туро ниёз набошад ба иши ман,
Ҳастам ниёзманди шуъои нигоҳи ту.
Эъҷозро бубин, ки чунин хира мондааст,
Шеъри сапеди ман бари чашми сиёҳи ту.

Имрӯз чун ба тозабаҳорон расидаем.
Бо ҳам расидани туву ман низ дур нест.
Аммо чӣ боядам, ки манам мавҷи тундрав,
Дар синаам дилест, ки санги сабур нест.

Монанди бойчечаке ин нома дар кафаш
Фардо чу қосиде ба дарат ҳалқа мезанад.
Мехонӣ ин хутути равонрову paҳ ба раҳ
Чашмат бирешиме зи нахи нур метанад.

Дар синаи ту дил сипас ояд ба ҷунбише,
Пас дар нигоҳи ту шукуфад озари дигар.
Эй ҳамдиле, ки дил набарӣ пеши бедилон,
Он лаҳза аз ту нест дилафшонтаре дигар.

Фасли сукути тира cap омад, азизи ман,
Бедор шуд ба бӯи баҳор ишқи хуфтаат,
Инак, хуҷаста бод ғамони рамидаат,
Инак, хуҷаста бод умеди шукуфтаат.

<<PREVIOUS

>HOME PAGE<

NEXT>>

© 2004
Edit by