<<PREVIOUS

>HOME PAGE<

NEXT>>

ПОДОШИ ИШҚ

Андаке бояд навозиш бандагонатро,
Эй ки бешак, нозпарварди худовандӣ.
Ту маро, ин ошнои ношиносатро,
Ҳар қадар бегонай, он гуна пайвандӣ.

Ин чӣ рӯзе буду дидам, нақши пои ту,
Чун нигини ашки ман дар роҳрав монда.
Шукр, аз ман беасар нагзаштиву мондӣ,
Лоақал гарде зи пойи хеш афшонда.

Лутфи ту нозам, маро нодида бигзаштӣ,
Ин магар подоши ишқи дардзодам буд.
Ман наҷустам аз муҳаббат кому номеро,
Баски танҳо дидани рӯят муродам буд.

Мошини шабгун, ки пушти шиша меистод,
Нарм лағжиу туро аз дидаи ман бурд.
Лол мондам ман шабиҳи ҳайкали сангӣ,
Дар вуҷудам хуни гарми зиндагй мемурд

Мошини шабгун, ки ранги бахти моро дошт,
Тоб хӯрду гум шуд андар шаҳри сабзоғӯш.
Ман, ки  будам ташнаи дидори ту, бо дард,
Қатраи талхи сиришкамро намудам нӯш.

 <<PREVIOUS

>HOME PAGE<

  NEXT>>

© 2004
Edit by