Site hosted by Angelfire.com: Build your free website today!

UPDATE 2005


VERWERKINGSTIPS

DIVERSE

Home

Oproep

Petitie

Vereniging

Nieuws

Levensverhaal

Contact

 

 

LET OP DIT STUKJE KAN CONFRONTEREND ZIJN. STOP INDIEN HET TEVEEL BIJ JE TEWEEG BRENGT OF ALS JE DENKT DAT JE HET NIET AAN KAN. ZORG ERVOOR DAT JE IN EEN VEILIGE OMGEVING BENT,WAAR JE MET IEMAND KAN PRATEN ALS HET JE TEVEEL WORDT

 

Verdriet en Rouw

Droefheid is een normale en noodzakelijk reactie op verlies. Het

hoeft niet het verlies van iemands leven te zijn. Je hebt

waarschijnlijk net als andere mensen enorme verliezen in je

jeugd geleden;

 

Verlies van een goed gevoel over jezelf

Verlies van het gevoel van veiligheid

Verlies van vertrouwen

Verlies van vreugde en spontaniteit

Verlies van koesterende ouders die je ontzien

Verlies van je jeugd

Verlies van je onschuld

Verlies van je liefde

 

 

Je moet dat verlies inzien om er verder over te kunnen hebben. Je moet die gevoelens verwerken, zodat ze hun greep verliezen. Verdriet en boosheid zijn met elkaar verweven. Het is bijna

onmogelijk dat de een bestaat zonder de ander.

 

Tot nu toe heb je misschien niet begrepen hoe groot je emotionele verliezen zijn. Kinderen van fatale ouders maken deze verliezen dagelijks mee en negeren ze of onderdrukken ze. Maar die verliezen trekken een enorme wisseling op je gevoel van eigenwaarde al is het verdriet zo pijnlijk dat de meeste mensen alles zullen doen om het te vermijden.

 

Het omzeilen van je verdriet maakt het een tijdje dragelijk, maar dat uitgestelde gevoel krijgt je vroeg of laat toch te pakken. - wanneer je het minste verwacht. Er zijn nogal wat mensen die niet rouwen om het verlies omdat er van hen verwacht wordt dat ze sterk zullen zijn of omdat ze menen dat ze voor alle andere moeten zorgen. Maar zulke mensen raken zelf na jaren

in de knoop met zichzelf en dan dikwijl door onbelangrijke gebeurtenissen. Pas wanneer ze hun uitgestelde verdriet hebben verwerkt, kunnen ze weer op hun emotioneel benen staan. Rouw heeft een begin, een midden en een eind. En we moeten door die stadia heen. Als je probeert dit soort verdriet te vermijden, blijft het altijd bij je en frustreert je prettige gevoelens.

 

Veel vrouwen hebben er moeite mee om nee te zeggen als een ander iets van hun wilt. Dat is ook wel begrijpelijk omdat je als vrouw geleerd wordt voor andere klaar te staan en jezelf weg te cijeren. Op die manier levert nee zeggen vaak schuld /en of angst gevoelens op Je bent bang dat de ander je egoïstisch zal vinden. Of boos op je zal worden. Soms zeg je automatische ja wanneer je iets wordt gevraagd zonder erbij na te denken of je het echt wel wilt .Terwijl je wel het nee van een ander acepteerd. Heb je het (onredelijke) idee dat een ander jouw nee niet accepteerd. Als je geen nee durft te zeggen brengt dit vaak met zich mee dat je je eige grenzen niet weet te bewaken .Hiermee bedoelen we dat je heel veel dingen tegen je zin in doet ,Teveel hooi op je vork neemt, Te weinig aan je zelf toekomt, je de speelbal voelt van andermans wensen en verwachtingen .Dit kan leiden tot gevoelens van iritatie´s, opkroppen van boosheid,je ontevreden voelen over je zelf en op de lange duur zelfs tot verschijnsellen van overspannenheid. Deze negatieve gevolgen alleen al geven aan waarom belangrijk is om wel nee te zeggen(durven).Wanneer je wel durft te zeggen wat je wel en niet wilt heb je meer greep op je eigen leven en kun je je je eigen leven meer inrichten zo als jij graag wilt, je kunt ook zeggen dat je meer aan jezelf toekomt en je prettiger, meer tevreden gaat voelen. Wanneer je nee wilt zeggen is het belangrijk dat je er van overtuigd bent dat je het recht hebt om niet op andermans wensen in te gaan. Net zo als jij niet verwacht dat iedereen altijd op jou´n wenssen in te gaan

 

Tips:

* Probeer niet automatisch ja te zeggen. Denk er eerst over na of

je iets wel of niet wilt. Als je niet meteen kunt beslissen, zeg

dat dan gewoon. Ik wil er even over nadenken en ik kom er op

terug.

*Bedenk dat je altijd kunt terugkomen op een eerder uitgesproken

ja. Als je ja zegt en je wilt toch liever niet bel dan op of ga

bij die persoon langs en zeg dan dat je niet wilt. Geen smoesje

bedenken. Gewoon nee zeggen, Of ik heb GEEN zin of ik heb andere

dingen te doen die voor mij heel belangrijk zijn.

*Laat duidelijk nee horen .Als je bijvoorbeeld heel zacht praat

en daarbij naar beneden kijkt, maak je nee niet zoveel indruk en

zal de ander er zich niet veel van aantrekken.

*Als je de ander wilt uitleggen waarom je iets niet wilt dan kun

je dat doen ,maar je bent niet verplicht je teverontschuldigen

* Wanneer je besloten hebt om nee te zeggen is het handig daar

mee te beginnen en pas daarna uitleg te geven eventueel. Op deze

manier is het meteen duidelijk dat je niet wilt en hoef je er

niet omheen te draaien. Dit is laatste is voor de ander heel

verwarrend omdat die dan niet weet wat jij wilt.

* Als je wilt kun je met de andere onder

handelen ,bijvoorbeeld "nu wil ik niet, maar morgen wel.

 

1 Kijk de ander aan

2 zeg duidelijk dat je niet wilt in gaan op het verzoek

3 leg zo nodig kort uit waarom

4 Let op de reaktie van de ander

5 Herhaal zo nodig je weigering

 

Oefeningen

1.Let er op hoe anderen nee zeggen .Herken je leerstappen?

2.Ga na wanneer jij de afgelopen tijd een verzoek geweigerd

hebt. Hoe ging dit?

3.Ga na wanneer je de afgelopen tijd JA hebt gezegd en dit

niet had willen doen. Schrijf de onredelijke gedachten op die

hierbij een rol speelden. Probeer ze te vervangen voor redelijke

gedachten.

 

onredelijke gedachten: Als ik nee zeg vind die andere mij niet

lief of aardig. Wordt de persoon boos of kwaad op mij.

(kinder gedachten)

 

redelijke gedachten: Als ik nee zeg ben ik echt mijn vriend(en)

niet kwijt vind die persoon mij nog steeds aardig en lief.

Is hij niet boos op mij, maar respecteert mij en laat mij in

mijn waarden.

(volwassen gedachten)

 

4.Ga na welke verzoeken je de komende tijd wilt weigeren.

Schrijf op hoe je dat wilt zeggen.

5.Neem je de komende week een of meerdere malen voor om nee

te zeggen.Hoe ging het? Schrijf dit op.

 

Je kunt dit misschien met een therapeut doen of bespreek met

haar hoe je een stappen-plan kan maken.

Of als je geen hulp (meer) hebt, probeer dan boeken te huren in

de bibliotheek die je daar mee helpen.

 

 

Hele simpele en leuk boeken vind ik zelf :

Titel : Denk je sterk Auteur

(Fred Sterk & Sjoerd Swaen)

isbn nr: 90-215-9258-4

 

Titel Emotioneel in Balans

Auteur: (Fred Sterk & Sjoerd Swaen)

isbn nr: 90-215-3316-2

 

Titel: Opkomen voor jezelf Auteur: (Anne Dickson)

isbn nr: 90-274-4010-7

 

Titel Ruimte voor jezelf

Auteur: Fred Sterk & Sjoerd Swaen

isbn nr: 90-215-8922-2

 


Stockholm Syndroom

 

 

Het verschijnsel dat mensen zich onder bepaalde omstandigheden hechten aan de personen die hen ernstig onrecht aandoen

De naam komt voort uit 1973 waar in Stockholm.

Een groep bankrovers hield daar zes dagen lang vier gijzelaars vast en dezen bleken na afloop van de gijzeling erg op de bankrovers gesteld te zijn geraakt. Bovendien was bij hen het idee ontstaan dat de bankrovers de goed partij was en de politie de slechte partij was. Dit kan begrepen worden als een overlevingstrategie Zonder de verteking zou de situatie niet uit te houden zijn geweest. Voorwaarde voor het optreden van het stockholm syndroom zijn dat de situatie als levensbedreigend kan worden ervaren,dat het slachtoffer (overlever) het gevoel heeft niet te kunnen ontsnappen.

Dat het slachtoffer geen of weinig contact heeft met derden en dat de agressor zich soms ook van zijn vriendelijk kant laat zien.

Het Stockholm syndroom kan ook optreden bij vrouwen,die door hun man worden mishandeld,incestslachtoffers (overlevers) Politieke gevangenen,sekteleden enz enz.


 

PIJNGEHEUGEN

 

Op een Duitse site gevonden van Prof.Dr. J. Bauer uit Freiburg. Gesprek met de Duitse Pers Agentuur. 11.10.00 Hij zegt: Door geweld/misbruikervaringen in de kinder/jeugdtijd kunnen er op volwassenen leeftijd, zonder duidelijke oorzaak en diagnosemogelijkheid, chronische pijn in de rug en spierpijn/verspanningen optreden. 50% van de onderzochte patienten met deze pijnklachten hebben daarvoor lichamelijk of sexueel geweld ervaren. Nieuw voor de wetenschappers is: Dat de hersenen een PIJNGEHEUGEN bezit!!!!! Zodoende kunnen, ook nog na tientallen jaren, informaties over de mishandeling of het misbruik/geweld worden opgeroepen (herinnerd) die daardoor tot ondragelijke pijn kan leiden. Prof.Dr. Bauer meent dat 60% van de medisch onverklaarbare diagnosen bij o.a rug en spierpijn klachten en gynacologische klachten op lichamelijke en (sexuele) mishandeling/geweld terug te voeren is.

 

Bron: Francine (mijn Post Natale moeder)

 

 


CO-DEPENDENCY

 

Inleiding: Wat is co-dependency?

 

Voor mensen die binnen een co-dependent-relatie leven betekent dit vaak een constant gevecht om te overleven tegen intense emotionele pijn en frustratie in. Veel van deze mensen zwalken van de ene rampzalige relatie naar de andere, of ze berusten erin heel veel moeite te moeten doen om een onbevredigende relatie in stand te houden.

 

Mensen die co-dependent zijn kunnen echter gelukkige en gezonde relaties hebben, als ze zo fortuinlijk zijn van de diensten van een (gespreks-)therapeut of een andere hulpverlener gebruik te maken, die zich bewust is van de moeilijkheden die zij ondervinden, en die de kennis en de vaardigheden heeft om hen in staat te stellen het probleem met succes aan te pakken. Deze cursus is opgesteld om de cursist voldoende kennis te verschaffen en hem uit te rusten met de basisvaardigheden die hem in staat stellen een cliënt, een vriend of een collega te helpen de pijnlijke cirkel van disfunctioneren te doorbreken.

 

De term 'co-dependency' is in eerste instantie zo'n tien jaar geleden in de Verenigde Staten geïntroduceerd en werd toen primair gebruikt om de gedragspatronen van echtgenoten en partners van mensen die alcohol- of drugsproblemen hadden te omschrijven. Sinds die tijd is de definitie van co-dependent en van de co-dependent-relatie ruimer geworden, terwijl onderzoek naar gezinsdynamiek en disfunctionele gezinnen ervoor gezorgd heeft dat onze kennis op dit gebied zelf verruimd is. Co-dependent is nu de term die gebruikt wordt voor elke persoon die binnen een disfunctionele gezinseenheid is grootgebracht en die emotioneel afhankelijk is van een externe bron om zijn gevoel van eigenwaarde te vergroten. Deze persoon is constant gericht op externe prikkels teneinde de eigen pijn niet te hoeven voelen. Een co-dependent relatie betekent nu ofwel een relatie tussen twee personen die co-dependent zijn, of een relatie waarin een co-dependent betrokken is bij een persoon wiens gedrag uit de hand gelopen is, zoals een alcoholist of iemand anders met een dwangmatige verslavingsstoornis.

 

Bij niet-ingewijden roept de term 'co-dependent-relatie' in eerste instantie een beeld op van een warme zorgzame manier van samenzijn. Niets is minder waar, want een co-dependent relatie heeft slechts één fundament: de behoefte om nodig te zijn, ongeacht de pijn en het lijden dat dit met zich meebrengt.

 

Tijdens uitgebreid onderzoek dat in de Verenigde Staten is verricht, werd aanvankelijk gedacht dat mensen met een alcohol- of drugsprobleem in hun eigen familie onbewust partners met gelijksoortige problemen uitzochten. Verder werd duidelijk dat ondanks het feit dat deze persoon vaak zorgzaam en ondersteunend was binnen de relatie, de gezondheid en het gedrag van de partner, ondanks de toegewijde zorg, vaak niet verbeterden.

 

Verdere onderzoeksprogramma's op dit gebied hebben laten zien dat co-dependents in feite zelf vaak relatieverslaafden zijn. Onderzoek heeft verder aangetoond dat, net als bij andere vormen van verslaving, sociale klasse, huidskleur, geloof en financiële status geen invloed hebben op deze bevindingen. Na bestudering van het fenomeen co-dependency zijn onderzoekers tot de conclusie gekomen dat co-dependent gedrag veel verder strekkende gevolgen heeft dan aanvankelijk werd aangenomen. Alhoewel het zich vaak voordoet in verband met een of andere vorm van alcohol of drugsverslaving, kan (en zal) co-dependency ook voorkomen in situaties waar in het geheel geen sprake is van alcohol- of drugsmisbruik. Resultaten van dit uitgebreide onderzoek hebben aangetoond dat dit soort relatiegedrag wijdverspreid is in de samenleving. Er wordt gezegd dat het over de hele wereld voorkomt - en dat het erger wordt.

 

Zoals we al eerder stelden zijn mensen die co-dependent zijn, afhankelijk van anderen voor hun gevoel van eigenwaarde.

 

Zo iemand kan een vrouw zijn die haar man te veel steunt of een onvermoeibare secretaresse die altijd overuren maakt, zonder hiervoor te worden betaald, omdat ze vindt dat de dankbaarheid van haar werkgever het allemaal de moeite waard maakt. Jij, de cursist, kunt zelf co-dependent zijn, of je moeder, je vader, je dokter of je therapeut. In feite is het zo dat we allemaal wel iets van de co-dependent in ons hebben; we willen allemaal soms dat we nodig zijn, net zo als we allemaal wel eens gevoelens van angst, lust, hebzucht of jaloezie ervaren hebben. Co-dependency is geen positieve eigenschap en kan dientengevolge iedereen kwetsen die er mee in aanraking komt. Mensen die co-dependent zijn hebben de neiging anderen op wat voor manier dan ook te sturen en te manipuleren. Ze kunnen geen nee zeggen en hebben de neiging anderen over zich te laten lopen. Ouders die niet kunnen loslaten en hun kinderen niet toestaan op te groeien zijn co-dependent, net als de vrouw die haar man niet uit het oog verliest omdat ze bang is dat hij een verhouding heeft, en de overdreven loyale werknemer die zich laat gebruiken en uitbuiten. Mensen die co-dependent zijn zijn behaagziek: ze vinden andere mensen altijd belangrijker, vaak ten koste van zichzelf. Aan de oppervlakte lijken ze misschien liefhebbend, zorgzaam en opofferingsgezind. Maar dit gaat altijd gepaard met de behoefte om macht over anderen te hebben. Co-dependents zijn dwangmatig in alles wat ze doen. Ze duiken hals over kop in relaties, die altijd pijnlijk zijn, vaak kort duren en uiteindelijk op een of andere manier destructief zijn. Co-dependents zijn vaak dwangmatige workaholics, drinkers of hobbyisten, of ze zijn overdreven prestatiegericht.

 

Co-dependent is het 'volwassen-kind' dat is grootgebracht in een disfunctioneel gezinssysteem en dat, als gevolg hiervan, een wond in het hart heeft die nooit de kans heeft gekregen te genezen. Hun dwangmatigheid is de enige manier om de pijn te verbergen. De disfunctionele gezinseenheid waarin dit volwassen kind is opgegroeid bood waarschijnlijk geen veilige koesterende omgeving en creëerde omstandigheden waarin fysiek, seksueel of emotioneel misbruik voorkwam of waar sprake was van een onbehandelde (mogelijk niet onderkende) verslaving. Co-dependency is een direct resultaat van het opgroeien in een willekeurig disfunctioneel gezin. Al deze gezinnen ontwikkelen dezelfde verzameling regels waar naar geleefd moet worden en brengt deze regels van disfunctioneren over op hun kinderen. Volwassen kinderen brengen deze gezinsregels mee in hun volwassen relaties, waarbij de disfunctionele patronen worden voortgezet. Co-dependency is dus aangeleerd gedrag dat diep geworteld is in destructieve en disfunctionele gezinsrelaties, binnen gezinnen waar veel wordt toegedekt en voorgewend en waar niets is wat het lijkt. We stelden al dat deze gezinnen vaak een geheim verbergen dat zij als beschamend beschouwen. Het kan zijn dat Pa te veel drinkt of dat Ma aan de kalmeringspillen is. Het kan zijn dat er sprake is van ruzies die uitmonden in geweld. Het kan ook zijn dat er een drugsprobleem is of dat een gezinslid in de gevangenis zit. Nog verschrikkelijker is het als er sprake is van seksueel misbruik dat wordt ontkend of door de vingers wordt gezien. Bijna elk gezin dat open kaart zou spelen, heeft ten minste één 'lijk in de kast'. In huizen waar co-dependency wordt gekweekt, wordt alles verborgen achter een muur van ontkenning. Het probleem bestaat niet en hulp is niet nodig, wordt niet gezocht en wordt niet geaccepteerd.

 

 

De drie regels achter dit ontkenningssyndroom lijken te zijn:

 

1. Ontken dat er iets mis is.

2.Ontken dat de kinderen een alles behalve liefhebbend en koesterend thuis hebben.

3.Ontken dat de ouders alles behalve perfect zijn.

Aangezien kinderen met een dergelijke achtergrond denken dat ze de schijn op moeten houden dat alles goed gaat, zijn ze steeds op hun hoede en leren ze niet te ontspannen en zichzelf te zijn. Daarom groeien ze op terwijl ze nooit hebben geleerd zichzelf te zijn, of wat hun ware zelf is.

 

Bron: http://www.civas.nl


 

Seksueel Misbruik en Ernstige Mishandeling laat diepe Sporen na.

 

Seksueel misbruik en ernstige mishandeling op jonge leeftijd laten hun sporen achter, niet alleen op de ziel maar ook fysiek, in de hersenen. Zo’n verandering in de hersenen resulteert in een verstoorde hormoonbalans die op oudere leeftijd, zelfs dertig tot veertig jaar later, te traceren is door tijdens een speciale proef de concentratie van enkele specifieke hormonen in het bloed te bepalen.

Er bestaat een zogeheten ‘biomarker’ van herhaalde traumatische gebeurtenissen op jonge leeftijd. Deze opmerkelijke conclusie, trekt drs. Thomas Rinne op basis van onderzoek onder veertig borderline-patiënten. De psychiater promoveert dinsdag aan de Universiteit van Amsterdam (UvA).

Een borderline-patiënt kan bij een geringe aanleiding heftig emotioneel reageren. In Nederland zijn er naar schatting 150.000 borderline-patiënten. Zij kunnen hun stemming moeilijk regelen. Ze zijn het ene moment vrolijk, dan weer somber, angstig of geïrriteerd. Stemmingswisselingen, zegt Rinne, die vaak eindigen in een depressie.

Het impulsieve en soms ook agressieve gedrag dat ze kunnen vertonen, geeft ondermeer problemen in relaties. Ook hebben ze vaak emotionele botsingen op het werk. Ze zeggen plotseling hun baan op of verbreken hun relatie. Veel borderline-patiënten hebben een impulsief eetgedrag. Het zijn vaak zwart/witdenkers, zegt Rinne. Ze worden meestal behandeld met een combinatie van medicatie en psychotherapie. Het borderline-syndroom, dat mede door genetische factoren wordt bepaald, is in feite een verzamelnaam voor een breed scala van symptomen. Er zijn grote onderlinge verschillen in gedrag van patiënten. Een van de kenmerken is dat ze vaak niet adequaat reageren op stress.

Naar schatting twintig tot zeventig procent (verschillende onderzoeken geven een ander percentage) van de borderline-patiënten zijn in hun jeugd getraumatiseerd geweest. Dat heeft volgens Rinne geleid tot een gestoorde ontwikkeling van de hersenen en van de organen die bepaalde hormonen produceren.

 

Komen mensen onder stress te staan dan reageert het lichaam daar onder meer op door de productie van een aantal stresshormonen. Drie organen, de hypothalamus, de hypofyse en de bijnier, zijn daarvoor verantwoordelijk.

 

Een gezonde reactie is een evenwichtige productie van hormonen, niet teveel en niet te weinig van elk. Bij een getraumatiseerde borderline-patiënt, met een verstoorde ontwikkeling van de hormooncentra in de hersenen, is de hormoonproductie niet meer in balans.

Cortisol is één van de hormonen die in de bijnier wordt geproduceerd bij een stressreactie. Dit hormoon voorkomt een overreactie van het lichaam, Het is feitelijk een natuurlijke rem die moet voorkomen dat de stressreactie uit de hand loopt. Een ander hormoon dat een rol speelt bij stressreacties is prolactine. De functie daarvan is minder duidelijk dan die van cortisol. Rinne heeft geprobeerd aan de hand van metingen van de concentratie cortisol en prolactine uit te zoeken hoe bij stress de hormoonproductie bij borderline-patiënten, al dan niet getraumatiseerd, is verstoord. Hij deed dat bij 39 vrouwen die onder behandeling waren bij de psychiatrische instelling De Geestgronden in Bennebroek. Een groot deel van hen is op jeugdige leeftijd langdurig mishandeld of seksueel misbruikt.

De proefpersonen zijn geselecteerd aan de hand van vragenlijsten en uitvoerige gesprekken. Ter controle onderzocht Rinne ook een groep gezonde mensen. Beide groepen werden onderworpen aan kunstmatig geïnduceerde stress door middel van het toedienen van een bepaald medicijn.

 

Bij de chronisch getraumatiseerde borderline-patiënten werd direct na de stressinductie een verhoogde concentratie cortisol gemeten. Terwijl bij niet getraumatiseerde proefpersonen met het borderline-syndroom en bij de gezonde personen nauwelijks een verandering van de cortisolconcentratie werd gemeten.

 

Ook reageert de prolactineconcentratie bij getraumatiseerde borderline-patiënten anders op stress dan bij niet-getraumatiseerde en de gezonde controlepersonen. Er bleek een samen hang tussen de snelle verandering in de prolactineconcentratie en de heftigheid van de traumatische gebeurtenis, de frequentie en de leeftijd waarop de patiënten in hun jeugd er voor het eerst mee te maken kregen.

Rinne: ‘Een uitzonderlijk hoge correlatie. Dat wijst op het bestaan van een biologische marker van zo’n jeugdig trauma, bij borderline-patiënten, maar vermoedelijk ook bij gezonde mensen die in hun jeugd langdurig misbruikt of mishandeld zijn geweest. Er is geen reden om aan te nemen dat dit bij hen anders zou liggen. Een schokkende constatering.’

Er is dus achteraf aan de hand van biologische, objectief te meten waarden vast te stellen of iemand op jeugdige leeftijd is mishandeld of seksueel misbruikt? Het lijkt erop, stelt Rinne: Als het bestaan van zo’n chronische jeugdtrauma wordt vermoed, zou een hormoononderzoek dit vermoeden kunnen ondersteunen. Die verstoorde prolactinerespons hangt per slot van rekening samen met die traumatische gebeurtenissen en niet met het borderline-syndroom.’

 

Enige voorzichtigheid is geboden, waarschuwt Rinne. De betrouwbaarheid moet eerst nog verder worden onderzocht bij gezonde mensen die in hun jeugd zijn getraumatiseerd. En dan niet alleen bij vrouwen, zoals nu is gebeurd, maar ook bij mannen. Ook zij kunnen in hun jeugd te maken krijgen met traumatische gebeurtenissen die een litteken achterlaten. Dit is vaak nog een taboe. Er zijn overigens geen concrete plannen voor dit onderzoek.’

In eerste instantie is vroegtijdige herkenning van seksueel misbruik of van lichamelijke mishandeling bij kinderen belangrijk, vindt Rinne. Een zo vroeg mogelijke therapie kan misschien de ontwikkelingsschade aan de hersenen beperken, en daarmee een verstoring van de hormoonsystemen. ‘Dat zou de kans kunnen reduceren dat zich bij iemand met aanleg een borderline-syndroom ontwikkelt. Littekens op de ziel verdwijnen er niet mee, maar schade aan het brein kan er mogelijk door worden beperkt. Hierdoor ondervindt de patiënt later minder ellende, en op lange termijn zullen de kosten voor de gezondheidszorg lager zijn.’

 

BRON: Volkskrant 25 mei 2002

 

 

 

LET OP MIJN PAGINA KUN JE OOK BEREIKEN VIA

http://www.steunpunt-geweld.tk

Of neem eens een kijkje op mijn ander site die over seksualiteit gaat en seksueel misbruik.

 

 

   

Klik Hier: 

Naar Vorige Pagina| Naar Volgende Pagina 

 

 

THEMA'S

ADRESSEN

BOEKEN

CHRISTELIJKE

HULP

ERVARINGEN

GEDICHTEN

HULP IN

BELGIË

HULP VERLENING

MISBRUIK door

HULPVERLENER

VERWERKING-

TIPS

VROUWEN

GEWELD

ZELF-VERDEDIGING