All around me are familiar faces
Worn out places, worn out faces
Bright and early for their daily races
Going nowhere, going nowhere
Their tears are filling up their glasses
No expression, no expression
Hide my head I want to drown my sorrow
No tomorrow, no tomorrow

And I find it kinda funny
I find it kinda sad
The dreams in which I'm dying
Are the best I've ever had
I find it hard to tell you
I find it hard to take
When people run in circles
It's a very, very mad world mad world

To my Ezgi...;)

I´m trapped! I trapped myself. It´s funny to be out here, away from all your sins; you are a good person now. You are not someone but a good person. Everything is simple considering life. I even don’t care about the vicious cycle…anymore. I´m not dreaming, just living. It´s fun. I´m even enjoying the cold, after drinking a bottle of vodka u don´t feel it I´m so happy, I don´t know why. I´m afraid to go back home, afraid of realizing the huge fact that my happiness is fake. I left so many values behind, I´m afraid to lose some of them on the way back. Egal, I´m happy to like the things I hated before. Listen to your lessons, ask questions, go to your lab, work till night, but not too long, go home, eat sth, go to bed, wake up, go to your class, listen to your lessons…You deserve to be disguised:) Have you ever had such regularity in your life before? It´s interesting. Try it once if you have the opportunity. By the way, don´t think too much, don´t give any time for that. It´s better. Live superficially, not subconsciously. Don´t love someone before that person loves you. That´s the rule, wait a little bit. I already broke the rule. I´m always doing it, that´s why I´m so suitable for this place and of course happy.

cok soguk burasi. Gece gunduz calis ve bekle. Sonsuza kadar. Bekleyisin sonu gelmiyor ben sona yaklasirken. Buruk 1 mutluluk icersindeyim. Ve garip 1 huzun. Labdan disari cikamiorum. Cikinca karsilasacaklarimdan korkuorum. Disarisi cok soguk. Buradan da daha fazla. Duygularimi bastirmaktan biktim. Bastirmadigim zaman olanlardan da. Hep dusunmekten de biktim, 1seyleri, 1ilerini. Anlik mutluluklarla yasamaktan da. Onlara kavusmak ugruna gectigim yollardan da. Hep dikkat etmekten, dikkat etmek zorunda birakilmaktan. Gunu bombos gecirmenin verdigi sucluluk duygusundan.Belki de en cok yalnizliktan, gorunmeyen yalnizligimdan biktim. Kendimi yalnizliga itmekten belki de. Dunyanin buyuklugunden, bu sehrin kucuklugunden ve butun tezatlardan. Her turlu ironi ve alaydan. En cok da hayallerden biktim, sonu gelmez hayallerden, nasil onlarin disinda yasadigimi gormekten. Ve gercek disi gulumsemelerimden.

sooo bored! Someone is coming to take away my boredom, and also my freedom. I´m feeling so free to fall in love. Isn´t it a contradiction?

Korku…Korku sariyor butun benligini. Ait olamama korkusu. Hicbirseye, hickimseye. Ozgurluk diyor baskalari, baska sesler, hep duymazliktan geldin onlari, bu sefer de oyle yapmaliydin. Cok gec diyor baska biri, yalniz degilsin artik, bizler seninleyiz. Oysa, toprak bembeyaz ortusunu giymisken sen acikta kaldin. Usudun hatta cok usudun, kimse donup bakmadi, bagirmak istedin, sesin cikmadi…Kacisi dusundun sonra, yillardir yaptigin gibi ama artik cok gec, kacacak yer kalmadi. Oysa eskiden gizlenecek ne cok yerin vardi. Bunu sen istedin, bu yolu sen sectin, simdi geri donus yok bu cikmaz sokaktan. Peki ya sonuna kadar gidebilmek? Zor ama belki…

Hayat ne yaramaz degil mi? Kucuk 1 cocuk gibi. Seni de kandiriyor, surukleyip goturuyor beraberinde. Basa cikilmasi zor, bastan cikarmasi kolay, nasil cekici, nasil aldatici, nasil uzucu…Koskocaman bir ozlem ama kime, neye? O kadar cok insan var ki, o kadar buyuk 1 sevgi var ki icinde, 1 zamanlar senin olan yere, ait oldugun yere, artik hicbir yer olan yere. Sevginin isigi altinda silik de olsa bir ihtimal gorebilirdin tekrar, gordun belki de, gordun ki geri donusun cok zor oldu. Yok belki de artik, oyun oynamak yok daha fazla, cocuk degilsin. Kimse cocuk degil artik, buyuduk, hep birlikte.

her yer bembeyaz!