Het 5,25 km2 grote Koufonissi of Koufonision is een klein laag en plat eiland tegenover de kust van Kreta (in het zuidoosten). Het eiland ligt tegenover het dorpje Goudouras en er worden vanuit Makrigialos boottochtjes naar dit eiland georganizeerd (eind september houdt het op). Bezoekers kunnen genieten van mooie zandstranden (zonder faciliteiten), zeegrotten, opgravingen van oude gebouwen en een wandeling rond het eiland. De excursies zijn er alleen in het hoogseizoen. In de ochtend vertrek je vanaf Makrigialos en aan het einde van de middag kom je weer terug.

De tocht die wij met deze boot maakten ging rond het eiland en er werden twee stranden aangedaan. De wandeling was beperkt tot een groot strand. Dat werd omgeven door een klif, een vrij hoge rots waarin zeevogels nestelden en een steile duinwand. Restanten van de Minoïsche beschaving hebben wij dan ook niet gezien. Wel zag je boven op een rots iets dat er uitzag als een oud vervallen huis. Ik vermoed dat dit de restanten van de vuurtoren waren.

Koufonissi is een eiland dat, net als het even verderop gelegen Chrissi eiland, met een dikke laag zand is bedekt. Er zijn 36 stranden en er is een kerkje. De begroeiing bestaat uit lage struiken en er zijn bijna geen bomen. Het eiland is droog en onbewoond en er zijn geen waterbronnen. De stranden zijn opvallend schoon. Rond Koufonissi liggen nog een viertal kleinere eilandjes zoals Strogylli en Trachilos. Drie ervan zijn heel klein. Trachilos is de grootste van deze vier en hier bevindt zich de zeegrot die wordt aangedaan door de boot.

Vroeger werd het eiland Lefki genoemd, wat "wit" betekent, dit vanwege het witte zand en de voornamelijk witte rotsen van zandsteen die het landschap van Koufonissi domineren. Het was een belangrijke haven en er werd naar sponzen en schelpen gedoken. Uit deze schelpen werd een kostbare purperen verfstof verworven. Waarschijnlijk speelde Koufonissi ook een belangrijke rol in de Minoïsche economie. Er werd door de steden Itanos en Ierapytna (het oude ierapetra) voortdurend gestreden om het eigendom van het eiland. Dit is te zien op gedenkplaten die zijn opgegraven in met Minoïsche Kato Zakros en in Klein Azië. Een van deze gedenkplaten is ingemetseld in de muur van de kloosterkerk van Toplou. In 132 voor Christus kwam het eiland in handen van Itanos.

Opgravingen op het eiland hebben gebouwen uit de Minoïsche, Hellenistische en Romeinse tijd blootgelegd, maar er zijn ook grotten die in de Byzantijnse tijd en later tijdens de Turkse overheersing door de Christenen als kerk werden gebruikt. Omdat er zoveel gebouwen zijn blootgelegd uit de oudheid wordt het eiland ook wel "klein Delos" genoemd (naar het eiland Delos bij Mykonos in de Cycladen). Het belangrijkste gebouw dat is gevonden is een theater dat plaats bood aan 1000 mensen. Ook vond men een tempel, stukken marmer van aan enorm standbeeld, een villa met acht kamers en diverse huisjes, waar waarschijnlijk de vissers hebben gewoond. Er zijn stukken aardewerk, munten, naalden en visuitrustingen opgegraven. Ook zijn er de overblijfselen van een vuurtoren die in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers is gebombardeerd.