Εφ' όσον υπάρχει ένας καλός λόγος για το φόβο ή την ανησυχία, και δεν παρεμποδίζει τη δυνατότητα να εργαστεί, να παίξει, και να κοινωνικοποιήσει, δεν θεωρείται πρόβλημα. Αλλά όταν η ανησυχία διαρκεί επάνω μια δική της ζωή και αρχίζει να αναστατώνει τις καθημερινές δραστηριότητες, η κατάσταση δεν είναι πλέον κανονική. Μια γνήσια συναισθηματική αναταραχή είναι τώρα στην εργασία... και είναι χρόνος να δει ένας γιατρός. Μεταξύ των επαγγελματιών που μπορούν να βοηθήσουν είναι ψυχίατροι, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, και σύμβουλοι. Εντούτοις, είναι καλύτερο να ψαχτεί ένας επαγγελματίας που έχει ειδικευτεί την κατάρτιση στην γνωστικός-συμπεριφοριστική θεραπεία ή/και τη συμπεριφοριστική θεραπεία, ανάλογα με την περίπτωση, και που είναι ανοικτός στη χρήση των φαρμάκων, εάν είναι απαραίτητο. Άλλη έρευνα εστιάζει στον ιππόκαμπο, μια άλλη δομή εγκεφάλου που είναι αρμόδια για να απειλήσει επεξεργασίας ή τα τραυματικά ερεθίσματα. Ο ιππόκαμπος διαδραματίζει έναν βασικό ρόλο στον εγκέφαλο με τη βοήθεια να κωδικοποιηθούν οι πληροφορίες στις μνήμες. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι ο ιππόκαμπος εμφανίζεται να είναι μικρότερος στους ανθρώπους που έχουν υποβληθεί στην αυστηρή πίεση λόγω της κακοποίησης παιδιών ή του στρατιωτικού αγώνα. Αυτό το μειωμένο μέγεθος θα μπορούσε να βοηθήσει να εξηγήσει γιατί τα άτομα με PTSD έχουν τις αναδρομές στο παρελθόν, ελλείμματα στη ρητή μνήμη, και την τεμαχισμένη μνήμη για τις λεπτομέρειες του τραυματικού γεγονότος. Εάν έχετε θεραπευθεί προηγουμένως για μια αναταραχή ανησυχίας, προετοιμάζεται για να πει στο γιατρό ποια επεξεργασία δοκιμάσατε. Εάν ήταν ένα φάρμακο, ποια ήταν η δόση, ήταν αυτό αυξήθηκε βαθμιαία, και πόσο μακρύς τον πήρατε; Εάν είχατε την ψυχοθεραπεία, ποιο είδος ήταν, και πόσο συχνά παρευρεθήκατε στις συνόδους; Συχνά συμβαίνει να θεωρούν οι άνθρωποι ότι «έχουν αποτύχει» στην επεξεργασία, ή να τους αποτυγχάνει η επεξεργασία, όταν στην πραγματικότητα δεν δόθηκε ποτέ μια επαρκή δοκιμή. Σε πολλές περιπτώσεις, τα φάρμακα είναι ουσιαστικά. Εάν πάσχετε από τη μανία, μια σημαντική κατάθλιψη, ή μια παρανοϊκή αναταραχή, φάρμακα μπορεί πραγματικά να είναι σε θέση να σας αποκαταστήσει κανονικό σε μόνο σας. Για άλλους όρους, όπως η σχιζοφρένια, τα φάρμακα ελέγχουν και τροποποιούν τα συμπτώματα στο βαθμό ότι ένα πρόσωπο μπορεί να μείνει στην κοινότητά του. Τα φάρμακα διευκολύνουν επίσης τα στενοχωρώντας συμπτώματα, που επιτρέπουν σε ένα πρόσωπο για να συμμετέχουν σε μια θεραπευτική σχέση και να επαν-δεσμεύσουν στις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής της. Μερικές φορές ένα φάρμακο είναι ένα χρήσιμο πρόσθετο μέτρο κατά τη διάρκεια των ιδιαίτερα αγχωτικών χρόνων, ίσως στο αρχικό στάδιο της επεξεργασίας ή σε μια εποχή της κρίσης. Εκείνοι οι ασθενείς με τις σκεπτόμενες αναταραχές ή την παραισθησιακή εμπειρία μπορούν να διατηρηθούν μόνο με τα κατάλληλα αντιψυχωτικά φάρμακα. Όχι ο καθένας που είναι καταθλιπτικός έχει τα συμπτώματα όλης της κατάθλιψης, αλλά το καθένα που είναι καταθλιπτικό έχει τουλάχιστον μερικοί απ' αυτούς, συνυπάρχοντας, τις περισσότερες ημέρες. Η κατάθλιψη μπορεί να κυμανθεί στην ένταση από ήπιο σε αυστηρό. Η κατάθλιψη μπορεί να ομο-εμφανιστεί με άλλες ιατρικές αναταραχές όπως ο καρκίνος, οι καρδιακές παθήσεις, το κτύπημα, Parkinson η ασθένεια, η ασθένεια του Alzheimer, και ο διαβήτης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η κατάθλιψη αγνοείται συχνά και δεν αντιμετωπίζεται. Εάν η κατάθλιψη αναγνωρίζεται και αντιμετωπίζεται, η ποιότητα ενός προσώπου της ζωής μπορεί να βελτιωθεί πολύ.
διαβάστε το άρθρο...
|