<<PREVIOUS

>HOME PAGE<

NEXT>>

ҲАЁТ

Ин ҷо ситора ҳасту маҳу офтоб низ,
Ин ҷо сапеда ҳасту шаби ғарқи хоб низ.
Ин ҷо насим ҳаст,
Хомӯшии замину тапишҳои об низ.
Ин ҷо баҳори сабз,
Дар хоки бесамар нафаси тоза медамад.
То мекунад варо зи нав обастану ҷавон.
Бедору сабзҷон.
Аз нав дарахтҳои куҳан зинда мешаванд,
Лабҳои ғунчаҳо ҷараси ханда мешаванд.
Ин ҷо тарона ҳаст.
Ин ҷо суруди аллаи модар чу табли субҳ,
Шабхун занад ба хомушии ҳавлбори шаб.
Гаҳворае биҷунбаду набзи ҳаёт низ,
Модарзамин фирор кунад аз диёри Шаб.
Ин ҷо манам, ки бо дили лабрези орзу,
Дорам нигаҳ ба ҷониби ояндаи сапед.
Дар интиҳои ҷода касе интизори мост,
Рафтем, эй азиз, бар он меҳани умед.
Эй он ки дар ту васл шавад ғуссаву нишот,
Ин ҷо саъодатест, ки номаш бувад ҳаёт.

<<PREVIOUS

>HOME PAGE<

NEXT>>

© 2004
Edit by