ตัวกู-ของกู

ถ้าจะอยู่ ในโลกนี้ อย่างมีสุข

อย่าประยุกต์ สิ่งทั้งผอง เป็นของฉัน

มันจะสุม เผากระบาล ท่านทั้งวัน

ต้องปล่อยมัน เป็นของมัน อย่าผันมา

เป็นของกู ในอำนาจ แห่งตัวกู

มันจะดู วุ่นวาย คล้ายคนบ้า

อย่างน้อยก็ เป็นนกเขา เข้าตำรา

มันคึกว่า "กู-ของ-กู" อยู่ร่ำไป

จะหามา มีไว้ ใช้หรือกิน

ตามระบิล อย่างอิ่มหนำ ก็ทำได้

โดยไม่ต้อง มั่นหมาย ให้อะไรๆ

ผูกยึดไว้ ว่า "ตัวกู" หรือ "ของกู"ฯ

ลำดับแห่งปฏิจจสมุปบาทฝ่ายเกิดทุกข์

อวิชชา     เป็นเหตุให้เกิด  สังขาร (การปรุงแต่ง)

สังขาร      เป็นเหตุให้เกิด  วิญญาณ (การรับรู้)

วิญญาณ   เป็นเหตุให้เกิด  นามรูป (ร่างกายจิตใจ)

นามรูป      เป็นเหตุให้เกิด  อายตนะ (เครื่องทำให้เกิดผัสสะ)

อายตนะ     เป็นเหตุให้เกิด  ผัสสะ (การกระทบ)

ผัสสะ         เป็นเหตุให้เกิด  เวทนา (ความรู้สึก)

เวทนา       เป็นเหตุให้เกิด  ตัณหา (ความอยาก)

ตัณหา        เป็นเหตุให้เกิด  อุปาทาน (ความยึด)

อุปาทาน     เป็นเหตุให้เกิด  ภพ (ภาวะทางจิต)

ภพ            เป็นเหตุให้เกิด  ชาติ (การเกิด "ตัวตน")

ชาติ          เป็นเหตุให้เกิด   ความทุกข์ต่างๆ 

ลำดับแห่งปฏิจจสมุปบาทฝ่ายดับทุกข์

ความทุกข์     จะดับไปได้เพราะดับ    ชาติ

ชาติ              จะดับไปได้เพราะดับ    ภพ

ภพ                จะดับไปได้เพราะดับ    อุปาทาน

อุปาทาน         จะดับไปได้เพราะดับ    ตัณหา

ตัณหา            จะดับไปได้เพราะดับ     เวทนา

เวทนา            จะดับไปได้เพราะดับ     ผัสสะ

ผัสสะ              จะดับไปได้เพราะดับ     อายตนะ

อายตนะ          จะดับไปได้เพราะดับ     นามรูป

นามรูป            จะดับไปได้เพราะดับ     วิญญาณ

วิญญาณ          จะดับไปได้เพราะดับ     สังขาร

สังขาร             จะดับไปได้เพราะดับ     อวิชชา