Είναι η περίοδος που στο Βυζάντιο βασιλεύει η δυναστεία των Ισαύρων.Ο ιδρυτής της δυναστείας Λέοντας Γ΄,κινημένος ίσως απο τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω,εξέδωσε το 726 μ.Χ ένα διάταγμα εναντίον των εικόνων.Το πλήθος του λαού αντέδρασε βίαια (φόνος αυτοκρατορικών υπαλλήλων που προσπάθησαν να καταστρέψουν εικόνες).Πέρα όμως απο την αντίδραση του πλήθους έχουμε την αντίδραση της επίσημης Εκκλησίας,του πάπα και των ευρωπαϊκών επαρχιών της αυτοκρατορίας.Έτσι,ο πατριάρχης Κωσταντινουπόλεως Γερμανός,που αντέδρασε εκθρονίστηκε και τη θέση του την πήρε ο Αναστάσιος που ενέκρινε τα μέτρα του αυτοκράτορα.Παρ'όλα αυτά,πολλοί μοναχοί και άλλοι εκκλησιαστικοί άντρες, φανερά ή κρυφά,συνέχισαν να αντιδρούν.Οι πάπες της Ρώμης Γρηγόριος Β' και Γ' είχαν μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων γιατί βρίσκονταν σχεδόν έξω απο τον έλεγχο του αυτοκράτορα.Έτσι,το 731 μ.Χ,σε μια σύνοδο στη Ρώμη,αφορίστηκαν οι εικονομάχοι.Πιθανόν ο πάπας να βρισκόταν πίσω απο την ανταρσία των "Κατωτικών μερών".Η αντίδραση του αυτοκράτορα ήταν βίαιη.Αφαιρέθηκαν απο την εκκλησιαστική δικαιοδοσία του πάπα οι Εκκλησίες της Καλαβρίας της Σικελίας και ολόκληρου του Ιλλυρικού.
Συνέπεια αυτών των ενεργειών ήταν να πάψει πια η Ρωμαϊκή Εκκλησία να στηρίζεται στην Κωσταντινούπολη και να στραφεί σε νέα στηρίγματα (Φράγκοι 754 κ.λπ.).Στο χώρο της αντίδρασης του λαού εντάσσεται και μια στατιστική ενέργεια του τουρμάχη (διοικητή) του θέματος των Ελλαδικών,Αγαλλιανού,που ανακύρηξε αυτοκράτορα κάποιον Κοσμά και βάδισε προς την Κωσταντινούπολη.Βέβαια ο Λέων Γ' μπόρεσε πολύ εύκολα να συντρίψει και αυτό το στασιαστικό κίνημα αλλά τα πράγματα πια οδηγούσαν στα άκρα.Η κατάσταση χειροτέρεψε την εποχή του Κωσταντίνου Ε' που διαδέχτηκε τον Λέοντα Γ'.Η καταδίωξη των εικονολατρών πήρε συστηματικό χαρακτήρα.Οι εικόνες καίγονταν ή καταστρέφονταν και οι οπαδοί τους φυλακίζονταν,εξορίζονταν ή και ακρωτηριάζονταν ακόμα.Πόλλοι απο αυτούς βρήκαν καταφύγιο έξω απο τα σύνορα του κράτους στους Άραβες και στη Δύση.Για να έχει και δογματική κάλυψη για τις ενέργειές του ο Κωσταντίνος συγκάλεσε στο παλάτι της Ιέρειας (κοντά στην Κωσταντινούπολη) μια σύνοδο το 754 που καταδίκασε επίσημα πλέον τη λατρεία των εικόνων.
Αυτή η θλιβερή περίοδος,που έφερε το διχασμό στο κράτος και μεγάλες καταστροφές στους καλλιτεχνικούς θησαυρούς,τελείωσε το 787 μ.Χ την εποχή της Ειρήνης της Αθηναίας,γυναίκας του γιού του Κωσταντίνου Λέοντα Δ' και επιτρόπου του ανήλικου αυτοκράτορα Κωσταντίνου ΣΤ'.Σε Οικουμενική (Ζ') σύνοδο που συγκλήθηκε στη Νίκαια (787 μ.Χ) αποφασίστηκε η αποκατάσταση των εικόνων,αλλά με την διευκρίνηση ότι η λατρεία τους δεν αφορά το ξύλο και τα χρώματα αλλά τα πρόσωπα που εικονίζονται.Στην α' φάση της εικονομαχίας διακρίθηκε ως υπέρμαχος των εικόνων ένας σοφός δογματικός πατέρας,ο Ιωάννης Δαμασκηνός.
