Toen dit begrip, puur en zonder stof, verder groeide in zijn nobele ziel, zag hij een man op hem af komen die voor anderen onzichtbaar was en die aan hem verscheen als een religieuze bedelmonnik. De zoon van de koning vroeg hem: "Vertel me wie je bent" en het antwoord was: "O stier onder de mensen, ik ben een kluizenaar die, bang voor geboorte en dood, als een dakloze ben gaan leven om gered te worden. Omdat alles dat leeft moet sterven, wil ik gered worden van deze wereld, en daarom zoek ik die gezegende staat waarin het sterven onbekend is. Afgezanten van de koning en vreemden zijn gelijke voor me, en inhaligheid en haat voor alles in deze wereld hebben opgehouden te bestaan. Waar ik ben daar is mijn huis - de wortel van een boom, een verlaten begraafplaats, een heuvel of een bos. Bezittingen heb ik niet, en ook geen verwachtingen. Ik zwerf wat rond op zoek naar verlichting en leef van de aalmoezen die ik mag ontvangen." Voor de ogen van de prins vloog hij omhoog naar de hemel. Want het was een bewoner van de hemelen die andere Boeddhas had gezien in het verleden en die in deze vorm tot hem was gekomen om hem te herinneren aan de taak die hij had te volbrengen.

Toen dat wezen als een vogel in de lucht was opgegaan was de beste van de mensen opgetogen en verbaasd. Op dat moment ontving hij intuïtief de Dharma en maakte plannen om het paleis te verlaten voor het leven als een dakloze. En direct nadat hij in het paleis was teruggekeerd besloot hij om die nacht te ontsnappen. De goden wisten van zijn plan en zagen erop toe dat de paleisdeuren open waren. Hij daalde neer van de hoogste verdieping en keek met een vies gezicht naar de vrouwen die daar lagen in ongeordende posities en zonder te twijfelen begaf hij zich naar de stallen van de buitenste gebouwen. Hij maakte de bediende Chandaka wakker en beval hem om hem snel het paard Kanthaka te brengen. "Want vandaag nog wil ik hier vertrekken en de doodloze staat verwerven."