Hij had zijn taak volbracht en ging nu alleen verder, kalm en majesteitelijk alhoewel het leek alsof een grote schare hem vergezelde. Een bedelmonnik die de Dharma wilde leren zag hem op de weg en vouwde de handen en zei tot hem: "De zinnen van anderen zijn rusteloos zoals paarden, maar de jouwe zijn getemperd. Andere zijn passioneel, maar jouw verlangens hebben opgehouden. Je vorm schijnt als de maan aan de nachtelijke hemel, en je lijkt verfrist door de zoete smaak van een nieuw geproefde wijsheid. Je gelaatstrekken stralen met intellectuele kracht, je bent meester geworden over je zinnen en je hebt de ogen van een machtige stier. Geen wonder dat je je doel hebt bereikt. Wie is daarom je meester, wie heeft je deze hoogste staat van geluk geleerd?" Maar hij antwoordde: "Ik heb geen meester. Geen een moet ik mijn diepe respect betuigen, geen een moet ik verafschuwen. Nirvana heb ik nu bereikt, en ik ben niet hetzelfde als anderen zijn. Geheel door mezelf, zie je wel, heb ik de Dharma gewonnen. Ik heb alles begrepen wat begrepen moet worden, terwijl anderen faalden om het te begrijpen. Dit is de reden waarom ik een Boeddha ben. De vijandige troepen van vervuiling heb ik overwonnen. Dat is de reden waarom ik word gekend als iemand wiens zelf is gekalmeerd. En nu ik mezelf heb gekalmeerd ben ik op weg naar Varanasi om lotgenoten te helpen die worden onderdrukt door vele ziekten. Daar zal ik op de dodeloze Dharma drum slaan, ongehinderd door trots en niet uitgedaagd door faam. Nu ik zelf de oceaan van lijden heb overgestoken moet ik anderen helpen over te steken. Bevrijd moet ik anderen bevrijden. Dit is de belofte die ik in het verleden heb gedaan toen ik alles in de stress zag gaan." Als antwoord fluisterde de monnik. "Hoe merkwaardig!" en hij besloot dat het beter was om de Boeddha niet te volgen. Daarom vervolgde hij zijn weg alhoewel hij herhaaldelijk omkeek naar Hem met ogen vol verbazing en niet zonder een spoor van verlangen.