Bazıları şimdi bize Meclis'te cereyan eden bir olayı hatırlatmak istiyecekler... İddiaya göre, sözün LÂİKLİK konusuna geldiği bir sırada, konuşma yapan bir zat "Ben bu LÂİKLİK nedir, anlamıyorum,": deyince ATATÜRK Başkanlık kürsüsünden müdahele etmiş, "Adam olmaktır hocam, Adam!" demiş!..... İşte bu iddiadan hareketle bazıları, "Lâik olmayan adam sayılmaz" sonucunu çıkarırlar!..

Halbuki iddiayı FALİH RIFKI ATAY, ÇANKAYA adlı eserinde yalanlar!.. Konu LÂİKLİK DEĞİL, ASRÎLİK'tir!... Hocanın biri "ASRÎ-ÇAĞDAŞ olmak nedir?" deyince, ATATÜRK, "Adam olmaktır" diye müdahale etmiştir!.. (Bakınız: Çankaya IV, Cumhuriyet Yayınları, sf. 24-25) Artniyetli lâikler gördüğünüz gibi YALAN uydurmaktan bile kaçınmıyorlar, konuyu çarpıtmak için!

ATATÜRK bu konuda son derece hassas davranmıştır... O inanılmaz sezgisi ile "lâiklik" kavramının yanlış kullanılacağını bildiği için, bütün DEVRİMLER’ini tamamladığı 20’li yıllarda, "lâik" tabiri hiç bir yazılı belgede yer almaz. Ne Parti tüzüğünde, ne de Anayasa’da!… Ne de din bahane edilerek çıkarılmış isyanların mahkeme zabıtlarında!..

Düşünebiliyor musunuz, "Din elden gidiyor!" diye, "Hilâfet kaldırıldı," diye, "Gavur şapkası giyildi," diye isyanlar çıkmış... Menemen'de Kubilay öldürülüp başı kesilmiş, mahkemeler yüz kadar idam cezâsı vermiş!.. Ama hiç birinde gerekçe "lâiklik" değil!.. Bir de şimdiye bakın, başörtüsü bile "lâiklik" bahanesiyle Anayasa Mahkemesi zabıtlarına giriyor!

30’lu yıllarda ise lâiklik Parti tüzüğüne girmiş, ama Anayasa’ya alınmamıştır!.. Ta ki, Atatürk hastalanıp İsmet Paşa’nın oyununa geldiği 1937 yılına kadar!.. Yani ölümünden kısa bir süre önceye kadar!..

Ve sonra Atatürk'ün korktuğu başına gelmiştir. Lâiklik onun ölümünden sonra anlam değiştirmiş, ve memleketin başına belâ haline gelmiştir. Dışarıya, Batı’ya karşı hiç kullanılmadığı gibi, ülke içinde de yobazlığa ve dini siyasete âlet etmeye karşı da kullanılmamıştır1.. İstisnasız bütün partiler tarikatları korumuş, gereksiz imam-hatip okulları açmış, misyonerlik faaliyetine göz yummuş, hülâsa işi bugünkü karmaşık duruma getirmişlerdir. Dediğimiz gibi, DİN'i politikaya âlet etmemek, ve kişilerin dinine karışmamak, İSLAM'ın 1400 yıllık temel prensibidir!.. (Bakara 256. âyet)

ATATÜRK, “Din, politikaya âlet edilemez,” diyor ama ediliyor!... Hem de kendini " atatürk'ün partisi" ilân eden SODEP, SHP, CHP, DSP maskeli yobazlar tarafından!.. Aleviler ve kürtçüler kayırılıyor!... Milletvekillerinin her biri bir tarikat şeyhinin peşine takılmış vaziyette!.. Ecevit bile Nurcular’ın lideri Fetullah’ı yere göğe koyamıyor!… Maalesef bizde politikacılar müslüman geçinir, MÜSLÜMAN değildir... Lâik geçinir, lâik değildir... Bunu ATATÜRK BİLE düzeltememiştir!..

Ne ATATÜRK'ün uyarıları, ne CHP tüzüğündeki ifade, ne de 1937'de İsmet Paşa'nın Anayasa'ya koyduğu "lâiklik" maddesi işe yaramamıştır!.. Hatta 1960 ve 1982 Anayasaları'nı yapanların işgüzarca bunu "değişmesi teklif edilemez" madde haline getirmeleri de etkisiz kalmıştır!.. Menderes, Demirel, Özal, Erbakan, Çiller, Baykal, Ecevit hep şeyhlere, dedelere, hocalara, hacılara yaltaklanmış, halkın dini duygularını istismar etmişlerdir!.. Çünkü MÜSLÜMAN görünmeyen, DİN'e önem vermeyen TÜRKİYE'de oy alamaz!..

BATI tarzı LÂİKLİK anlayışı, TÜRK İNSANI'na hep yabancı kalmıştır!.. İSLAMİYET ise, BATI taklitçisi "aydın"ların yabancısıdır... Böylece HALK, AYDIN'dan kopmuş, meydan madrabazlara kalmış, olan MİLLET'e olmuştur. Lâikliğin en hırslı savunucuları aslında gayrımüslim olan dönmeler, ve ateistlerdir. Hiç bir gerçek müslüman, lâik değildir.

Kısacası, hangi açıdan bakarsanız bakın; LÂİKLİK, ülke içinde vatandaşların birbirlerine karşı kullanacakları bir kavram değil; HIRİSTİYAN BATI'ya karşı, TÜRK DEVLETİ'nin HOŞGÖRÜSÜ, TAASSUPSUZLUĞU, DİN ve VİCDAN HÜRRİYETİ'ne gösterdiği SAYGI'nın "onların anlıyacağı dilde ifadesi" olarak anlam taşır!.. Lâikliğin TÜRK İNSANI için "şahsi-kişisel" bir anlam ifade etmemesi bir yana; DIŞ BASKILAR'a ve DİN İSTİSMARI’na yönelik olmadığı, onları önliyemediği sürece DEVLET açısından da bir önemi yoktur!..

Yani insanımız "lâik-antilâik" tartışmasına gireceğine; karşılaştıkları Avrupalıları, Amerikalıları TÜRKLER'in HOŞGÖRÜ'sü, başka İNANÇLARA SAYGI'sı konusunda ikna ederse; daha ATATÜRKÇÜ davranmış olur!..

Yazımızın başlığına dönersek, "Lâiklik, bir ATATÜRK ilke veya inkılabı mıdır, değil midir?" sorusuna şimdi cevap verebiliriz... Lâiklik, eğer yukarda anlattığımız gibi ATATÜRK’ün BATI’dan GİZLİ yürütmek istediği İSLAM SİYASETİ’nin bir parçası ise; EVET, ATATÜRK İLKESİDİR, hatta İNKİLABIDIR!.. Yok, İsmet Paşa döneminden itibaren yozlaşa yozlaşa bugünkü hâle gelmiş “lâiklik” söz konusu ise; DEĞİLDİR!… Hatta milleti “LÂİK-MÜSLÜMAN” çatışmasına götürdüğü için ATATÜRK’e ihanettir!..

Hülasa-yı kelâm, bizim "sadece" kendini MÜSLÜMAN sayanlara bir diyeceğimiz yok!.. Ama başkalarının inançlarına müdahale ederlerse, İSLAM'a ters düştüklerini bilmeleri gerekir!..

Bizim kendini LÂİK sayanlara da bir diyeceğimiz yok!.. Ama laikliğin "BATI'YA KARŞI, dış baskıyı azaltmak için bir MİLLÎ SAVUNMA STRATEJİSİ" olduğunu unutmasınlar!.. Aksi takdirde kelime anlamı gereğince DİN DIŞI olduklarını, DİN'e önem vermediklerini, hatta İSLAM'a karşı çıktıklarını; bu açıdan da ATATÜRK'e ters düştüklerini bilmeleri gerek!..

Tabii bir de "lâikliğin gereği", MÜSLÜMANLAR'ın inançlarına SAMİMİ olarak SAYGI duymaları gerek!..