|
|
AKINCI TÜRKÜSÜ
Tuna boylarında sıra serviler,
Tan yeri estikçe sessiz ağlarmış,
Gül bahçelerinde baykuşlar öter,
Şu viranelikler eski bağlarmış.
Namazgâh bir otluk kalmamış taşı;
Çeşmelerden akan kanlı gözyaşı,
Orada bir güzel var, çatılmış kaşı,
Ak alnına kara çatkı bağlarmış.
Kırık minarelerden duyulmaz ezan,
Hep ocaklar sönmüş, devrilmiş kazan,
Bir inilti duydum, sandım bir ozan,
Sesime ses veren karlı dağlarmış.
Söğüt dallarında hasta serçeler,
Eski akın destanını heceler,
Tuna ağlıyormuş bazı geceler,
Göğsünde kefensiz şehitler varmış.
Bozulan bağların üzümleri acı,
Asi köle kesmiş eski haracı,
Yine yedi kral giymişler tâcı,
Şahin yuvasını kargalar sarmış.
Haydi eski ozan, al sazı ele,
Düşmanlar içine düşsün velvele
De ki; “Hor bakmayın bu durgun sele,
O, yetmiş bir kavme akın çıkarmış.
(Akıncı Türküleri-Fuad Köprülü) |
