Us jonkje
(Ta oantinken oan Willem Jan Broer  + 4-5-1994)

Refrein:
Jonkje, do wiest dochs ús jonkje:
do wiest sa jong noch, do wiest noch mar fjouwer jier.
Jonkje, do wiest dochs sa'n pronkje,
do wiest sa'n skatsje, wêrom moasto hjir no al wei?

Kûplet:
Wy begripe it net, dit is foar nimmen to forstean,
dochs bliuwst altyd yn ús hert,
wêrom moast dit, dat freegje wy ús no ôf.

Wy begripe it net, wêrom bisto sa jong ferstoarn?
Do bliuwst foar altyd yn ús hert, foar hjoed en moarn,
nee wy ferjitte dy net!

Refrein:
Jonkje, do wiest dochs ús jonkje,
mar fjouwer jier noch en do wiest sa'n leaf bern!
Jonkje, wy moatte dy misse,
sa'n leave jonge, foar ús fierste gau by ús wei.

Kúplet:
Wy begripe it net, wêrom bisto sa jong forstoarn,
do krigest in earnstich ûngelok, 
foelst my dyn holle op'e grún út in kraan.

Wy begripe it net, wêrom moasto sa jong al gean,
wy hiene dy graach noch by ús hân, mar dat mocht net sa wêze, 
 bliuwst yn Gods Hân.

Refrein:
Leave, do bliuwst dochs ús leave:
ús leave jonge, yn tinzen bliuwst mei ús dochs gean.
Jonkje, do wiest dochs sa'n pronkje,
foar altyd by ús, der bliuwt foar dy altyd in plak yn ús hert
 en in plak by God.

10-5-1995

Tekst: Pieter Oegema
9271 GH De Westereen / Zwaagwesteinde
Buma-Stemranr.: 62875

Deze tekst is door Pieter in goed overleg met Jan Meinsma en zijn zuster Doetie 
geschreven ter herinnering aan Willem Jan Broer, 
het zoontje van Doetie, dat op tragische wijze 
op zeer jonge leeftijd bij een ongeluk om het leven is gekomen.