AYDA OTURAN ÇOCUK                  
.
Ayda oturan çocuk çok üzgün.
Bakmak bile istemiyor aşağılara.
Gözlerinden,bulutlar fışkırıyor.
Yağıyor binbir karmaşaya...
Eskiden olduğu gibi,sevgilere,şiirlere
Öpüşen çiftlere bakmak istiyor
Avuçlarındaki renkleri sımsıkı tutmuş.
Donmuş sevgileri; bir sıcak bulup çözemiyor.
,
Ayda oturan çocuk çok şaşkın.
Hiçbir kavgayı anlıyamıyor
Minicik yüreği çırpıntılarda
Korkuyla kararmış ufuklarda gözleri
Ey! yerler gökler diye feryatta.
Barındırmayın bilmez, acımaz insanları.
Açma bağrını toprak.
Açarsanda görmeden hemen kapa!
Arkalarındaki gölgeleride kalmasın.
.
Ayda oturan çocuk ağlamaklı.
Umutla,güneşin doğduğu yerde bakışları.
Kimse; ayaklarındaki takunyaları atamamış,
O mukaddes tuva vadisine varamamış.
Gelecek güne hazırlıksız.şaşkın
Bozguncuların esiri olup,gördüklerinin uydusu olmuş
Geçici değerlerin peşinde perişanlar.
İsyanı, kini,amaçsızlığı sevemiyor duyguları
Sadece AH ediyor,ateş kusanlardan korkuyor
.
Ayda oturan çocuk az da olsa umutlu.
Makyajlı.cilalı sevgileri sıyırıp gönüllerden.
Aşkı gerçek oklarıyla vurmak sevgiyi sunmak istiyor.
Tek tek ,her kişiyi,aya alıp, ordan güneşi seyrettirmek 
Işıklı diyarlardan geçirip gönül ipleriyle indirmek
Aşkın çoçuğu olarak doğup,aşkın cennetine girmek istiyor.
                                   bilin_                 2000/3

 

 

ASIL
,
Aslında bir bahar gibi,
Çiçek açmalıydı kelimeler
Bir yeni sevgi kokmalıydı
Bütün harfler.
Işığı yansıtan, gösteren,
Nurdan olmalıydı cümleler.
Sonra yazılmalıydı bunlarla.
Sevgiden,
sevgiliden hikayeler..

                   Bilin_ 2000/1



ÖLDÜ
,
Sevgiler öldü avuclarımda
Buz olup eridiler.
yalnızlık çakılı kaldı 
Parmaklarıma .
çarmıha gerildiler.
Dostluğu parçaladılar elleriyle
Sanki bir çarşaf gibi..
Yırtık sevgilere kefen,
Gönüle yama yaptılar.
Musalla taşında
Kimsesiz,sessiz,
Kalakaldılar.
     Bilin_
                   2000 /2