NEWSLETTER THE GREEK ISLANDS - NIEUWSBRIEF DE GRIEKSE EILANDEN
Kreta in oktober.
Hallo liefhebbers van de Griekse eilanden, hier is de update van mijn website of De Griekse Eilanden. Als je deze nieuwsbrief per ongeluk ontvangt of als je je uit wilt schrijven stuur me dan een mailtje en zet "unsubscribe" in the het onderwerp. Bij deze het verhaal over (helaas) ons laatste bezoek aan Griekenland van dit jaar. Het is wel een ongebruikelijk lange nieuwsbrief geworden...... Op 1 oktober zijn we naar Kreta gevlogen waar we twee weken zijn gebleven en veel nieuwe plekken hebben bekeken. Ondertussen ben ik al weer meer dan drie weken terug, is de pagina van Kreta in een nieuw jasje gestoken en zijn er ook ongeveer 50 pagina's extra bijgekomen. In het keuzemenu aan de linkerkant staan nu ook icoontjes die aangeven dat er foto's bij staan van een strand, een kerk/klooster/freso's, een molen of van opgravingen. Voor de volgende nieuwsbrief ga ik trouwens weer de hotels aanschrijven om te vragen of ze een speciale aanbieding voor mijn website willen maken.

We begonnen onze reis al om heel vroeg en moesten midden in de nacht naar Schiphol. De NS liet de nachtrein naar Schiphol van een ander spoor vertrekken dan wat aangegeven was op de borden, maar er werd niets omgeroepen en er stond niks op de borden op het perron. Ik had toevallig bij de ingang gevraagd op welk perron de trein vertrok, maar omdat deze ook nog eens een kwartier vertraging had maakten we ons toch zorgen en dachten we dat we misschien toch op het andere perron hadden moeten wachten. Afijn de trein kwam dus te laat, maar gelukkig kwam hij in ieder geval. Terwijl hij het station uitreed kwamen er allemaal mensen met koffers en rugzakken de trap op gestormd. Het was weer goed geregeld door onze Nederlandse Spoorwegen: de deuren waren dicht en zij moesten dus of weer een uur wachten of met de taxi naar de luchthaven zien te komen.

Maar goed....de rest van de reis verliep voorspoedig want er kwam geen trein meer aan te pas. We vlogen met Transavia in ongeveer drie uur en dertig minuten naar Heraklion en het was heel helder weer dus we hadden prachtig uitzicht vanuit het vliegtuig op bijvoorbeeld de Alpen en de eilanden in Kroatië en Griekenland. Aangezien wij altijd zo licht bepakt zijn (alleen handbagage - ik had totaal 3,9 kilo bij me en mijn reisgenoot 4,8 kilo) stonden we als eerste buiten. Bij de ingang stond een jongen van de Just Rental Autoverhuur waar ik mijn auto had besteld, met een bordje met mijn naam erop op me te wachten. Ik had het goedkoopste modelletje uitgezocht maar ik kreeg zonder extra kosten een grotere: een Toyota Corola 1.6 heb ik me laten vertellen. Nou zeggen auto's mij niet zo veel, en ik weet er niets vanaf, maar ik kon er wel heerlijk mijn lange benen in kwijt :). Ik lees altijd de kaart en laat het rijden aan mijn beste vriend Wilbert over (ik heb niet eens een rijbewijs, ahah). Hij reed in ieder geval lekker soepel en ging moeiteloos de steilste hellingen op.
Nadat we de juffrouw van Jiba hadden medegedeeld dat wij niet met haar meegingen naar Malia (waar we iets hadden geboekt omdat dat nog goedkoper was dan een los ticket) en dat we zelfs niet van plan waren om ook maar 1 dag in onze accommodatie aldaar door te brengen, werd het gaspedaal ingedrukt en gingen we op weg naar de eerste bestemming, ons geliefde Agia Pelagia. De eerste drie dagen hadden we gereserveerd bij Zorbas Studios, maar helaas zaten we aan de achterkant, dus geen uitzicht op de zee, waar we op hadden gehoopt. Maar goed, het mocht de pret niet drukken. De supermarkt zat aan de overkant dus we gingen eerst boodschappen doen, dingen als toiletartikelen, water, wat snacks, heerlijke luxe koekjes voor mij, ouzo en metaxa (ja, we houden van een borrel op zijn tijd). Het viel toch wel weer op dat de supermarkten op Kreta een stuk duurder zijn dan die in Nederland. We waren meteen 90 euro kwijt en toen we buiten stonden was ik nog het belangrijkste, de koffie, vergeten.
De rest van de dag brachten we door op het strand van Agia Pelagia. Het was best een beetje fris want hier en daar was er een wolkje, en daarom hebben we die dag onze t-shirts maar aangehouden. Vanaf de kade stond er op een gegeven moment een vriendin van ons naar ons te zwaaien. Het was Stella van Restaurant Mouragio, waar we even een bak koffie zijn gaan halen en waar we later die avond wat hebben gegeten. Toen was het trouwens weer helemaal bijgetrokken en we hadden geen jas meer nodig toen we er 's avonds naar toe wandelden. Het onthaal was weer warm en het eten was zoals vanouds weer zalig. Na het eten hebben we nog een ouzo op ons balkon genuttigd en daarna zijn we in een diepe slaap beland.
Na het ontwaken hebben we eerst een sterke Hollandse bak Douwe Egberts gezet en daarna zijn we een brood gaan halen aan de overkant bij de supermarkt om gezellig buiten te genieten van het ontbijt en natuurlijk van het feit dat we niet naar ons werk hoefden. Daarna was het huppetee de auto in. Het bleek een goede dag om te verdwalen. We wilden of naar Tholos Beach in het noordoosten, waar we een geheim strandje hebben, of richting het zuiden. Toen we hadden besloten dat het het zuiden zou worden misten we een afslag en daarna zijn we een ander doolhof (het dorp Ano Vianos - echt een ramp) diverse malen in en weer uit gereden zonder de goede afslag te hebben gevonden. Uiteindelijk belandden we dan in een van onze favoriete dorpjes, Tsoutsouros, waar we iets hebben gegeten in onze oude stek (Mouratis Taverna - ze verhuren ook hele leuke appartementen). Er stond echter die dag zoveel wind dat we besloten om er niet op het strand te gaan liggen. We eindigden op Dermatos Beach achter een muurje, zodat we nog wat uit de wind lagen. Via een prachtige stuk (o.a. Kastri Beach met veel mooie rotsen in de zee) zijn we weer naar huis gereden. Gelukkig verliep de terugreis beter.
De volgende dag was de wind wat gaan liggen en na een heerlijk ontbijtje bij onze buurman, Restaurant Irini, vetrokken we richting het Akrotiri schiereiland (naast Chania), een stuk dat we eigenlijk nog nooit goed hadden bekeken. De eerste stop daar was de stad Souda, eigenlijk min of meer de haven van Chania, waar alle veerboten vertekken. Het was een mistroostige plaats met veel beton en met een vreselijk grote broodfabriek direkt in de haven. De wolken kwamen in Souda plots ook weer tevoorschijn, wat niet bijdroeg aan de indruk. Op klap op de vuurpijl kregen we ook nog een lekke band toen we Souda uitreden. Gelukkig is mijn reisgezel auto-gek en hij weet dan ook hoe je een band moet verwisselen, maar eerst moest ik een schaar gaan kopen omdat hij een plastic bandje moest doorknippen waarmee de sierdop vastzat. Het duurde even maar na een half uur a drie kwartier konden we weer door en hebben we de rest van het schiereiland bekeken. Wat opviel was dat er heel veel nieuwe huizen stonden die te koop werden aangeboden. Er waren wel een paar aardige zandstranden, zoals bijvoorbeeld Stavros en Kalathas, twee stranden waar een rivier overheen stroomt, maar allemaal met parasols en met ligbedjes en daar is niks mis mee, maar wij hebben liever de ongerepte stranden zonder poespas. Afijn, het was een leerzame reis en we hebben het Akrotiri schiereiland gezien, maar het is niet voor ons: te veel huizen en te druk. Wel erg mooi vonden we trouwens het Agia Triada klooster.
Na drie dagen in Agia Pelagia te hebben doorgebracht gingen we naar het volgende logeeradres, Cretasun Appartementen in Makrigialos, in het zuidoosten van Kreta. Onderweg maakten we wat stops om dingen te bekijken, om een nieuwe band op te halen in Anissaras - dat was gratis trouwens, en om wat zon op te nemen hebben we onze pareo gespreid op het strand van Mavros Kolimbos, even buiten Makrigialos. Het was daarna even zoeken naar ons appartement, want we wisten niet precies waar het was. Het lag op een heuvel die op het strand uitkeek en we moesten de trap op om er te komen (je kon er ook gewoon met de auto komen hoor - het lag naast de opgraving van een Romeinse villa). Verkeerd was het niet! Ons appartement was echt heel groot, met een hele grote woonkamer/slaapkamer met een keuken, een aparte slaapkamer met een balkon, een grote badkamer, en een heel mooi terras waar je heerlijk buiten kon zitten en op de blauwe zee kon uitkijken. Als je een leuke stek hebt zoals dit dan maakt dat de vakantie meteen een stuk leuker. Ik ben heerlijk het bad ingeplonst en daarna hebben we met een wijntje buiten gezeten en zijn vervolgens lekker gaan eten in het stadje. Na een slaapmuts op het terras was het alweer tijd om te gaan slapen. Wij zijn altijd reuze saai op vakanties dus vroeg naar bed. Ik had lekker mijn eigen slaapkamer, een luxe gevoel.
Na een goede nachtrust hebben we een lekker ontbijtje in elkaar gedraaid met onze Hollandse koffie en een vers brood en toen dat op was zijn we de zuidoostkust eens wat beter gaan bekijken. Die is echt schitterend en erg stil. Eigenlijk liggen hier denk ik wel de leukste stranden van heel Kreta en ook voor naturisten zoals wij is het een paradijs. Het is er erg rustig en het landschap is prachtig. Bij kalo Nero ligt een groot naturistenstrand, maar er zijn nog wel meer kleine baaitjes waar je zonder kleding kunt gaan zwemmen. Onderweg kwamen we behalve de stranden ook een klooster tegen, het klooster van Moni Kapsa, dat naast een kloof ligt en tegen de berg is aangeplakt. Even verder ligt het strand van Asprolithos. Wij reden door naar de zuidoost-punt en gingen daarna weer een stukje naar het noorden omdat we Xerokampos eens wilden bekijken. De rit ging al slingerend door de bergen, maar de wegen waren allemaal nieuw en makkelijk te doen. Bij het dorp Ziros was de splitsing naar de diverse bestemmingen. Xerokampos was voor ons liefde op het eerste gezicht. Al vanaf grote hoogte kun je het zien liggen in de prachtige baai met een aantal eilandjes in de zee ervoor. De stranden zijn ook heel mooi en je kunt er kiezen, want het bestaat uit een hele rij. Op sommige stukjes van de grotere stranden kon je ook zonder kleding liggen, maar wij vonden een klein strandje helemaal voor onszelf, een in een rij van een heleboel kleine strandjes. Prachtig, en we hebben er genoten. Xerokampos staat op de lijst van plekken waar we absoluut nog eens naar terug willen. We eindigden ons bezoek aan het zuidoosten die dag met een maaltijd in ons geliefde Kato Zakros, dat vlakbij ligt. Daarna was het snel naar huis voordat de duisternis in zou vallen.
De volgende dag moesten we Makrigialos alweer verlaten, want we hadden twee dagen gereserveerd is ons hotelletje in Analipsi in het noorden. Onderweg naar dat dorp hebben we een stop gemaakt in Ferma, een dorp vlakbij Makrigialos, omdat daar Tania Apartments ligt. Het is een complex dat gerund wordt door twee Nederlanders, Peter en Loes, en ik had van verschillende mensen een email gekregen dat ze het daar zo leuk vonden. Ik had al wat op en neer gemaild met Peter, en hij heeft ons het complex laten zien. Het zag er echt heel gezellig uit en als ik niets anders had besproken dan had ik er zo willen blijven. Misschien een goed plan voor een volgende keer. We hebben nog wel een anderhalf uur of wat langer op het mooie lange strand gelegen dat voor de deur lag en dat zo goed als leeg was. Wij lagen aan de ene kant en helemaal aan de andere kant waren nog twee mensen. Het stuk waar wij lagen was een gedeelte dat als naturistenstrand wordt gebruikt, het andere stuk daar is een kleine taverna met een paar parasols en wat ligbedjes. Een leuke stek en heel rustgevend. Ik begreep wel dat er mensen zijn die hier steeds terug komen. Via een lunch in het leuke dorp Mirtos en een aantal stops belandden we aan het einde van de middag bij ons appartement in Analipsi. We bleken de enige gasten te zijn, dus lekker rustig ;). Het slechte nieuws over Analipsi is dat er een hotel word gebouwd direkt aan het strand, met 1000 bedden, dus ik zou denken dat het het laatste jaar was dat het er nog rustig is. Ik geloof niet dat we nog terug gaan.
Vanuit Analipsi deden we wat bergdorpen aan die rondom Neapoli en Elounda liggen, zoals het charmante Vrahassi, en het dorp Nikithianos met zijn molentjes, en na een heerlijke lunch in Elounda hebben we de noordelijke kuststrook in die omgeving bekeken. Dit stuk van Kreta is eigenlijk opvallend rustig, vooral als je bedenkt dat het toch niet ver ligt van dorpen als Sisi, Elounda en Agios Nikolaos. Het landschap is er heel mooi, maar echt goede zandstranden zijn er niet. Dat verklaart waarschijnlijk de rust. Na het gebied goed te hebben bekeken reden we naar huis om daarna op het strand van Analipsi te eindigen.
De dag daarop Vertrokken we naar de Apokoronas, naar het dorp Kefalas, waar we iets moois hadden gereserveerd. De Apokoronas is een gebied even ten oosten van Chania, en het is er erg groen, en eigenlijk ook betrekkelijk rustig. We aten wat in Georgioupoli en namen daarna de afslag naar ons nieuwe onderkomen. Kefalas bleek echt een van de allermooiste bergdorpen te zijn die wij ooit hadden gezien, met heel veel oude kerkjes, en ons onderkomen was nog veel mooier dan we verwacht hadden. Het was een villa met 4 slaapkamers en een privé zwembad. Op deze plek hadden we voor drie dagen gereserveerd en eigenlijk wilden we er helemaal niet meer weg. we besloten om de kofferbak van de auto te vullen, zelf wat te koken en ons niet meer te verroeren. We brachten de volgende twee dagen voornamelijk bij het zwembad door, of in het dorp, af en toe een beetje zwemmen en dan weer eens een stukje lezen, en een ritje van een uur of twee in de omgeving. We brachten ook nog een bezoek aan George, die ik ken van het internet, en die er appartementen in een mooie villa verhuurt (Villa Filitsa - in een gerestaureerd pand met stukken uit de Venetiaanse en uit de Turkse tijd - schitterend!). Van de drie avonden hebben we er twee thuis doorgebracht en een avond hebben we gegeten in een gek restaurant aan de zee, dat aan het einde van een weggetje lag. Het heette Ombros Gialos, en het is zeker een bezoekje waard.
Had ik al verteld hoe saai we zijn :)?? Na Kefalas en de Apokoronas stond Epanochori op het schema. Epanochori is een klein bergdorp in het zuidwesten van Kreta, en ik had hier een appartement besproken waar het volgens mij heel erg stil zou zijn.....en dat was het ook, maar wij houden daar juist van. Het appartement was hardstikke leuk en we voelden ons er meteen thuis. Ons terras was waanzinnig en het uitzicht was fantastisch. In de verte zag je nog wat stukjes zee door de bergen, en er waren mooie zonsondergangen en sterrenhemels. De hele omgeving van Epanochori is mooi groen en bezaaid met oude Byzantijnse kerkjes (die open zijn), dus er zijn heel wat fresco's bekeken en kaarsjes gebrand. Ook bezochten we twee al bekende plekken in de buurt, de stranden van Sougia (waar ineens wat parasols stonden) en Paleochora, wat eigenlijk weer wat leuker was dan we ons konden herinneren. Even buiten Paleochora zijn we nog even op een (gedeeltelijk naturisten)strand gaan liggen - Gialiskari Beach heet het, maar het is eigenlijk meer een hele rij met kiezelstranden.
Helaas braken de laatste twee dagen daarna alweer aan, en moesten we terug naar Agia Pelagia. Ik had daar een appartement gereserveerd bij Hotel Renia toen we er in het begin van de vakantie waren, en ik had het appartement ook gezien. Maar toen we er aankwamen had hij dat appartement ineens verhuurd en wilde hij ons dumpen in een hok. Na protest kregen we een tweekamer appartement, maar het uitzicht was er niet meer - tenzij je van een grasveld met vuilnis en een parkeerterrein houdt - en het maakte een troosteloze indruk, zo van: we gooien wat matrassen neer en verder doen we er 30 jaar niets meer aan. Het had geen ziel, er zat een enorme kier bij de deur en eigenlijk vonden we er allebei helemaal niks aan. Toen bleken er geen handdoeken te zijn en toen mijn reisgezel naar beneden ging om die te halen bleken er ook geen lakens te zijn, dus ik ging ook naar de receptie alwaar een woordenwisseling onstond. Ik ben uiteindelijk boos weggelopen en heb mijn spullen gepakt. We zijn toen naar Irini gegaan, even verderop bij het strand. Wij eten daar regelmatig en we hadden er al een keer eerder gelogeerd. Hij verhuurt ook een paar appartementen en die zijn wel in orde, groot en met een aparte slaapkamer, banken en stoelen, en eigenlijk hadden we beter meteen daar iets kunnen boeken. Hij was ook veel goedkoper. Gelukkig had hij iets vrij en toen we op ons balkon zaten met een bak koffie was alles weer goed. De op een na laatste dag hebben we nog wat rongereden en onder andere de oude stad Aptera en het kasteel van Izzedine bezocht. Eten deden we bij Irini beneden, want de kok is uitstekend, en het smaakt er altijd prima. De laatste dag hebben we doorgebracht op het strand van Palaiokastro, even buiten Agia Pelagia en bij ons ook wel bekend als "het strand der tranen" omdat we de laatste dag op Kreta meestal daar liggen. In de middag werd het bewolkt en in de avond brak er een wolkbreuk los die de straat in een rivier veranderde. Noodgedwongen was ons laatste maal dan ook weer beneden bij Irini...maar dat was geen straf. De terugreis ging voorspoedig behalve dan de wachtrij voor de paspoortkontrolle die een paar 100 meter lang was. Het vliegtuig vertrok dan ook met vertraging, maar kwam wel op tijd aan. De hele reis was het helder en onbewolkt dus we hadden weer een mooi uitzicht vanuit het vliegtuig, totdat hij de grens met Nederland overvloog en het ineens zwaar bewolkt werd. Thuis op de grond was alles als vanouds: de NS had weer eens storingen en het was "pakken wat je pakken kan". Na een drie kwartier kreeg ik dan eindelijk een een plekje in bomvolle trein.

Nu moeten we helaas wachten tot volgend jaar mei voordat we weer mogen gaan :(. Ik wens iedereen het beste en bedankt voor de aandacht.
Groetjes van Hans