Verslag van onze vakantie naar Kreta van maandag 20 oktober t/m vrijdag 31 oktober 2008, door Truus de Graan

Zoals altijd gaat het vliegtuig weer erg vroeg in de ochtend, dus mochten we ons weer om 5 uur in de ochtend melden op Schiphol. Het inchecken ging super vlot, ik denk tussen ons gezegd dat we bijna de eerste waren. We vertrokken keurig op tijd om 7.05 uur, daar het einde seizoen is zitten we maar met 18 man in dat hele grote vliegtuig.

We komen rond een uur of 11 aan op de luchthaven van Iraklion en daar we dit keer een georganiseerde reis hebben, melden wij ons netjes bij de hostess en mogen in de bus plaats nemen. Gelukkig duurt de busrit niet al te lang en zijn we rond een uur of half 1 bij ons hotel. Hier zit een receptioniste met een verveelde blik in haar ogen op ons te wachten, we krijgen de kamersleutels en de vraag of we een kluis willen, we zeggen dat we eerst de kamer gaan bekijken en haar later antwoord zullen geven. Na ongeveer een half uur komen we bij een verlaten receptie aan, en dit is zo de hele vakantie gebleven, dus nooit meer een receptioniste gezien!! Wij blijken voor 2 nachten nog samen met een ander stel het hotel te delen en toen zij weg waren hadden we het hotel voor ons alleen. Af en toe zien we een man naar binnen en buiten gaan, hij blijkt de “schoonmaker en bewaker” van het hotel te zijn en verder was er totaal niemand. Zal wel komen omdat we aan het einde van het seizoen zaten, wat ook heel duidelijk zichtbaar en merkbaar was. De kamer is goed maar het uitzicht een ramp, we hebben 2 balkons en beide hebben muurzicht. Het schoonmaken van de kamer mag ook geen naam hebben, slechts 2 maal in 12 dagen.

Nadat we gesetteld zijn, gaan we wat rondlopen en wat eten, we lopen naar het strand van Chersoniou, we weten beide dat deze plaats NIET de plaats is om te zijn, maar goed. Het strand vinden wij in een woord een ramp, dus dit zal geen strandvakantie worden. Er zijn enorm veel eettenten en bars langs het strand en de ene na de andere tent doet zijn best om de toerist die er nog is binnen te krijgen. Na het eten gaan we wat slapen, want dat vroege opstaan en reizen is toch best vermoeiend. ’s Avonds eten we nog wat en gaan vroeg naar bed.

Op dinsdag 21/10/08 gaan we lopen naar het dorpje oud Chersonisou, dit ligt boven in de bergen en ik ben hier in 1986 voor het eerst geweest met een vriendin en heb er zeer goede herinneringen aan. We lopen nu via een asfaltweg de berg op, was toen echt niet zo, ook komen we door een ander dorpje en dan zijn we waar ik zo graag heen wilde om Henk nog een oud Grieks bergdorp te laten zien. Echter nu is de grote boom die midden op het plein stond weg en zijn er tig restaurants en vroeger was er maar één. Maar goed mijn moeder zei het al, je vindt nooit terug wat je hebt achtergelaten. Ook hier probeert men ons weer “binnen te praten”, maar wij gaan eerst een wandeling door het dorpje maken en dan gaan we op een terras zitten waar nog een oudere Griekse man de eigenaar is en ons niet naar binnen probeert te krijgen. We blijven hier best lang genieten van de zon, die langzaam doorkomt en allerlei lekkere Griekse hapjes. Later in de middag lopen we weer terug naar het “lawaaigebeuren”, oftewel het huidige Chersonisou en vinden gelukkig nog een echt oud origineel Grieks restaurant. Onderweg naar dit restaurant toe hebben we een auto gehuurd die we morgen gaan krijgen een Suzuki Jimmy met het kenteken HKB 6525. Van deze auto kan de kap naar beneden en dat gaan we ook nog doen een paar dagen.

Woensdagmorgen 22/10/08 halen we de auto op en gaan direct op pad, dit is de eerste dag van een tocht van 9 dagen over het prachtige eiland Kreta. We rijden vandaag naar Malia, daar de tank leeg is en we dus eerst benzine moeten tanken, en ja hoor de pomp heeft geen benzine, er is weer eens een staking en daardoor heeft de pomp geen benzine, we laten de auto staan en gaan door Malia lopen, ik kan niemand maar dan ook echt niemand aanraden om hier heen te gaan, wat een naargeestige stad zo somber en kleurloos ondanks alle winkels en restaurants. We lopen de super lange weg af naar het strand en ook dit strand is niet “the place to be” ! We gaan weer terug, drinken wat en dan is het tijd om te tanken, daar de man ons zei na een uur terug te komen. Nu kunnen we dan eindelijk op pad. We rijden de bergen in en komen in het plaatsje Mochos, wat een pracht, zo leuk echt Grieks met een super leuk plein vol met terrassen en Grieken. We maken deze dag niet zo een lange tocht, slechts 77 km, maar vergeet niet dat het allemaal

bergwegen zijn dus weinig rechte weg en maar klimmen en dalen en schakelen, ook moet ik nog even aan deze auto wennen. Ik zal deze hele vakantie rijden, daar Henk niet zo gek is op rijden maar ik dus wel. Voor mij is het één groot feest, dit is nl. echt autorijden. We komen door de dorpjes Gonies,Potamies, Koxari en nog veel meer. Het zijn allemaal hele kleine dorpjes met super smalle straten waar je dan maar doorheen moet zien te komen, maar het gaat prima. We eten een heerlijke Saganaki, dit is kaas gesmolten in de oven met tomaat en paprika en kruiden en we nemen ook nog een portie succinie, dit is courgette gebakken in de knoflook. Heerlijk. Donderdag 23/10/08 rijden we naar Elounda eerst via Malia, dat moet wel en dan nog een stuk over de “snelweg”, wat die Grieken wel heel slim doen is dat je op de uiterste rechterbaan moet rijden, wat bij ons dus de vluchtstrook is en bij hun eigenlijk ook, maar ja dan heb je wel zo een tweebaans weg i.p.v. een eenbaansweg. Op deze “snelweg” rijden ook brommers/fietsers/en squads en soms steken er schapen of geiten over, je mag hier ook maar 60km rijden hetgeen ik bijna niet haal met die auto van ons, want het is toch stijgen al merk je het niet zo. We belanden in de stad Agios Nikolaos wat niet de bedoeling was, maar goed, het is zo.

Echter de routeborden gaven geen afslag aan naar Elounda en dat deden ze opeens wel in Agios Nikolaos en we volgen die braaf en dan komen we uiteindelijk bovenaan een weg die bijna loodrecht naar beneden gaat , daar ik de auto nog niet echt goed ken, draaien we om en rijden terug de stad uit, dit ging trouwens een stuk minder makkelijk dan ik het nu opschrijf. We vinden nu wel de borden en komen via een prachtige weg met schitterende vergezichten in het toeristische Elounda aan. We parkeren de auto en nemen de boot naar het eiland Spinalonga, het oude lepra eiland. Het is een stralende dag en we genieten volop. Het eiland Spinalonga is nu anders dan in mijn herinnering, ik was hier in 1986, nu moet je niet alleen voor de boot betalen maar ook om het eiland op te mogen. De graven die ik toen open heb gezien, waren nu allemaal dicht, dit dankzij de toerist die het zo leuk vond om een foto te maken “met een been in het graf” en die botjes meenamen. We lopen het hele eiland in het rond en nu kan je een kijkje nemen in de ruïnes en andere gebouwen dat kon in 1986 niet zover ik weet. We nemen de boot terug en gaan ergens wat vis eten. Hierna vervolgen wij onze tocht, we rijden via bergwegen terug en komen langs een dorpje wat Fourni heet, degene die ons goed kennen weten dat we elk jaar naar dit gelijknamige eiland op vakantie gaan. Dus een foto genomen, de weg is werkelijk fantastisch met prachtige uitzichten en veel bochten en je moet wel kunnen rijden anders heb je een probleem. We komen weer door allerlei dorpjes en groeten elke keer iedereen die we zien. Vandaag 82 km gereden.

Vrijdag 24/10/08 we gaan wat later op pad, want per slot is het vakantie, maar evengoed gaan we vandaag 207 km rijden. We rijden naar het zuiden van Kreta via Kastéli en komen door het bergdorp Amariano, dit dorp zal ik nooit vergeten wat een pracht!!! Hier staat een 1000 jaar oude boom en er is een waterbron, maar dat is het dan ook zo een beetje, een taverne en een kerk met wat huizen, zo klein en zo mooi en wat een uitstraling. Via het dorp Mirtos nemen we de hoofdweg terug via Agios Nikolaos naar ons onderkomen. De weg die loopt van Mirtos naar Lerápetra is mooi maar de weg die van Lerápetra naar Agios Nikolaos loopt vinden wij minder, een beetje saai eigenlijk. Wij rijden veel door de bergen en deze wegen zijn goed te bereiden en het landschap is ook heel mooi te noemen, soms hele dieptes waar je in kijkt en dan weer bergen waar je lijkt tegenaan te rijden.

Zaterdag 25/10/08 vandaag gaan we Knossos bekijken en nemen uiteraard weer bergwegen erheen en niet de snelweg. We rijden weer via Kastéli en Archanes en jammer genoeg het laatste stuk is weer snelweg, echter dit is best te doen af en toe. Wat ik al schreef is dat je soms geen weg -wijsborden ziet en dus kwamen we weer in de stad Iraklion uit, rare jongens die Grieken, we draaien weer om en ja hoor daar is een bord wat zegt dat we rechts af moeten om in Knossos terecht te komen, we rijden door een dorp heen en dan gaat de weg over van asfalt in stenen, ja hoor wij hebben de oude originele weg naar Knossos te pakken, geweldig, we komen dus ook door het oude dorp Knossos en via een heel klein weggetje met aardig wat gaten en wat op sommige stukken zo smal is dat we hopen geen tegenligger tegen te komen, bereiken we de parkeerplaats waar alle bussen en auto’s van de toeristen staan.

Je begrijpt dus al, dat wij weer de verkeerde weg hadden, maar wel buiten onze schuld. We bezoeken het oude paleis nu ja wat er nog van over is, en weer is opgegraven en mooi gemaakt voor de toerist. Je weet vast wel dat door de vulkaan uitbarsting bij het eiland Santorini, hele delen onder water zijn gekomen en dus ook Knossos, men zegt dat dit de ergste natuurramp ooit is geweest. Bij het entree van Knossos komt er direct een gids op je af of je een tour wil, kosten 10,00 euro p.p. Dat vinden wij belachelijk duur en mogen mee voor 10,00 euro samen, wij doen het niet en gaan op eigen gelegenheid op weg, wat bijna iedereen doet trouwens. Er staan overal borden die je het e.e.a. vertellen en zo nu en dan luister je naar de gids die er rond loopt met wat toeristen, die dus wel 10,00 euro de man wilden betalen. Wij hebben hier 2 uur rondgelopen en vonden het leuk om gezien te hebben. We rijden weer door de bergen terug en hebben vandaag 129 km gereden.

Zondag 26/10/08 vandaag rijden we naar de plaats Kritsa, hier is een opgraving te zien, hadden we gelezen, we rijden uiteraard weer via allerlei bergwegen en de plaats Neápoli, vlak buiten deze plaats ligt een heel mooi oud klooster met de naam Moni Kremaston, wat we bekeken hebben. Nu moet ik ook nog vertellen dat als je op kruisingen van wegen komt je, je hoofd bijna 180 graden moet draaien om de borden te kunnen vinden, of ze staan achter een bosje of ze liggen op de grond of ze staan de verkeerde kant op, maar we blijven het leuk vinden om onze weg te vinden en het maakt ons niet uit, we hebben de tijd. Voor het stadje Kritsa zien we een hoop wandelaars, we vragen wat er hier te doen is, ze vertellen ons dat je hier tussen een kloof door naar een ander dorpje kunt gaan, we zijn er niet op voorbereid maar gaan het gewoon proberen. We volgen het pad en lopen door een droge rivierbedding de berg op, totdat er een te grote rots ligt waar we niet overheen kunnen, we genieten hier even van de rust en de zon en lopen terug, wel een zeer bijzondere ervaring. Later vervolgen wij onze weg en vinden wat we zochten een opgraving in de buurt van de stad Kritsa, en wat denk je is het dicht, ze sluiten om 3 uur. Maar goed ze hadden het hek opengelaten en dus konden we het toch zien, wederom een stapel stenen, we beginnen daar nu wel een beetje genoeg van te krijgen. Kritsa is een best grote stad en leuk om eens te zien. We rijden weer via de bergen terug en nemen wat wegen die langs de Lasithi hoogvlakten liggen, zo mooi en prachtig, dit moet je gewoon een keer rijden om te weten hoe mooi het is. We rijden vandaag 89 km.

Maandag 27/10/08 op naar het stadje Krousónas en het nonnenklooster Moni Agias Irinis, we gaan eerst een stuk via de “snelweg” en dan nemen we weer een “berg binnendoor weg”, bij het dorp Krousónas staat de weg naar het klooster en de stad Anogia aangeven. In de stad Anogia is de enige skipiste van Kreta en dat wilden we wel even zien, echter hier zullen we niet aankomen, daar de weg te slecht zou worden volgens de Grieken. We komen niet verder dan het nonnenklooster, wat een erg mooi en leuk klooster was om even te bekijken er wonen hier 13 nonnen en er is één priester, die niet in het klooster woont, wat wij van de nonnen begrepen. Na het bekijken van de kerk en de huisjes van de nonnen, werden we toch wel heel dringend en vriendelijk verzocht om wat te komen drinken, er stond een dienblad klaar met raki, de plaatselijke sterke drank, hele zoete snoepjes en heerlijke koekjes. Henk krijgt een kop koffie en ik bedank heel vriendelijk, de non kwam bij ons zitten en daar we maar een klein beetje Grieks spreken en zij geen woord Engels, gingen we snel weer verder, nadat we uiteraard hadden betaald voor de goede gaven (ons duurste kopje koffie) maar daar kunnen we niet mee zitten daar het allemaal voor het goede doel is en ze waren zo vriendelijk. De nonnen zijn hele goede zakenlui daar ze geen geld vragen voor de koffie en koekjes maar het wel héél erg waarderen als je wat achterlaat.

We keren dus weer om en gaan op weg naar een ander dorp, de weg is werkelijk een pracht. We komen aan in het dorp Priniás, parkeren de auto en lopen door het dorp heen, er is hier een mooie oude kerk en ze waren net bezig om de hele kerk schoon te maken, dus alle stoelen stonden buiten en werden schoongespoten met water. We lopen nog wat verder naar een volgende kerk. Henk liep wat voor mij uit op de terugweg en zei een oude dame vriendelijk gedag, nu dat zullen we nooit meer vergeten, Henk werd bij zijn arm gepakt en moest wachten, de vrouw haalde snel wat te eten voor hem. Hij kreeg een heel hard broodje met tomaten en kaas erop en dat alles droop van de olijfolie, toen ik er ook aan kwam, kreeg ik dat ook, we moesten meekomen naar haar huis en binnen bij de kachel (open haard) zitten en ons broodje eten, het was zalig.

De buurvrouw met krulspelden in het haar kwam er ook bij zitten. De oude vrouw is 98 jaar en daar zag ze beslist niet naar uit, ze is nog erg kwiek en vrolijk. We hebben moeten beloven om over 2 jaar als ze 100 wordt om terug te komen. Ik mocht een foto van haar nemen en daar we een digitale camera hebben kon ik haar de foto laten zien, ze sloeg haar handen in de lucht en dacht dat we “Amerikanos” waren. We vertellen haar dat we Hollanders zijn en toen brak er een nog bredere lach door. We kregen ook nog fruit van haar. Het afscheid was heel hartelijk. Dit soort ervaringen maakt dat we zo gek zijn op Griekenland. We vervolgen onze weg om weer een archeologisch “ iets” te gaan zien, dit keer is het een kerkje op een uiterste punt van een berg, met een waanzinnig uitzicht, het weer is goed en helder. Bij het dorp Varvara gaan we weer in Noordelijke richting, terug naar huis. Weer via de bergen, ik kan geen genoeg krijgen van al die bochten en het dalen en stijgen, soms wel 20 to 30%. We rijden vandaag 168 km.

Dinsdag 28/10/08 op weg naar het zuiden via Kastéli naar het dorp Troutsauros. Onderweg staat een oudere dame het verkeer te stoppen, ze wil een lift, we stoppen en nemen haar mee, ze spreekt een klein beetje Duits en is ons reuze dankbaar dat we haar meenemen, als ze is waar ze wil, stapt ze uit en bedankt ons nogmaals zeer uitgebreid. Via een werkelijk schitterende weg komen we in het vissersdorp Troutsauros aan, wat een leuke plek, weinig toeristen en daar heerlijk verse vis gegeten, ook hier was weer een archeologisch "iets", dit keer een soort grot. Op de kaart staan al de archeologische sites aangegeven maar er staat nooit bij wat het is. Het is dus elke keer een verrassing wat we gaan zien.

De man van het restaurant vertelde ons dat de weg die op de kaart staat en die wij dachten gereden te hebben, niet geasfalteerd is en hij tekende voor ons de weg die we gereden hadden, dit was werkelijk een prachtige weg. Even ter info de wegenkaart die we hadden was van 2002 en soms klopte dus het e.e.a. niet meer, maar daar waren wij ook al achter gekomen. De wegenkaart kregen wij bij het huren van de auto, mocht je ooit naar Kreta gaan, loop dan hier eerst even bij de ANWB of zo binnen en koop dan een goede kaart, dat hadden wij dus niet gedaan. Deze man van het restaurant dus, legt ons uit dat er een nieuwe weg is die dus ook niet op de kaart stond en die hebben we gereden om weer naar het Noorden te gaan. Deze weg loopt dwars door de bergen en is een pracht om te rijden maar behoorlijk bochtig en zeer stijl, maar eerst rijden we langs de kust en hier hebben wij werkelijk prachtige stranden gezien tussen de plaats Troutsauros en Keratokampos, dus als je van rust en zee houdt is dat misschien leuk om te gaan bezoeken.

We rijden dus de nieuwe weg dwars door de bergen en komen uit in Skinias (hier is ook een klein kerkje wat we nog even bekijken) en gaan dan via Avli weer terug naar Kastéli door naar Chersoniou. We vinden in Chersoniou een leuk Grieks restaurant weg van alle drukte en hier hebben we een lang en bijzonder gesprek met de eigenaar Manus, een man van 27 jaar. Hij is indertijd met zijn ouders als baby naar Canada gegaan en is op zijn 13de jaar terug gekomen, hij sprak toen weinig Grieks en voelde zich verloren in zijn eigen vaderland, nu niet meer. Hij vertelde het verhaal van zijn grootmoeder, zij zou met haar man en 7 dochters ook naar Canada gaan, echter haar man kwam te overlijden en zij heeft toen toch de beslissing genomen om dan maar alleen te gaan, uiteraard wel met haar kinderen, ze is daar in Canada langs de deuren gegaan om wasgoed op te halen en zelf te wassen, ook verkocht ze langs de deur naald en draad, later kon ze een klein winkeltje beginnen en nu is ze in het bezit van 1 of 2 huizen in Montreal. Althans dit heeft ze aan haar 7 dochters na kunnen laten na een leven van heel hard werken, zij is zelf 2 jaar geleden overleden. Wat moet dat een sterke vrouw geweest zijn, Manus was erg gek op haar vertelde hij. Het was een bijzondere avond. Vandaag hebben we 149 km gereden.

Woensdag 29/10/08 op naar de Lasithi hoogvlakte, nu hebben we al diverse keren in deze omgeving gereden, maar nooit op de hoogvlakte zelf, ja een keer maar toen was het al donker en zagen we niet zo veel. De weg is prachtig en nu zien we ook veel meer toeristen, daar je die niet zo veel tegenkomt op de wegen die wij reden. De Lasithi hoogvlakte staat bekend om al zijn molens met zeilen, echter die zeilen waren er niet meer daar we aan het einde van het seizoen zitten, die doen ze er alleen op in het hoogseizoen, maar het was toch best wel leuk om te zien. We rijden hier wat rond en willen eigenlijk weer naar het dorpje met die 1000 jaar oude boom, maar dat lukt ons niet , gelukkig vinden we weer een andere weg die ons door kleine dorpjes voert, we genieten volop. Het weer is ondertussen zeer goed, warm zelfs, rond de 28 graden. We rijden vandaag 89 km.

Donderdag 30/10/08 onze laatste autodag, we besluiten om naar Sissi te gaan, hetgeen een leuke strandplaats is, met heel veel restaurants. Mocht je naar Kreta gaan is dit een leuke plek om te verblijven. We gaan door via de bergen weer naar Elounda om daar nog hoger de bergen in te gaan, wat we hier weer zien aan schoonheid en kleine dorpjes is echt de moeite waard. We komen door dorpjes waar we iedereen gedag zeggen en waar we nog een beetje bekeken worden, daar we de indruk hebben dat hier niet veel toeristen komen. We vinden zelfs een weg langs een cave en zien diverse roofvogels, we denken aan torenvalken. Vandaag rijden we 120 km. In totaal hebben we 1100 km gereden en dat was één groot feest, de hele vakantie trouwens. We zullen zeker nog eens dit eiland gaan bezoeken maar dan wel met een goede wegenkaart en wat meer info inwinnen voordat we vertrekken. En dan willen we een auto huren en steeds ergens anders gaan slapen want in Chersonisou zien ze ons nooit meer terug en in dat hotel ook zeker niet.

Vrijdag 31/10/08 wordt weer een wandeldag en ook een beetje een hangdag, want we vliegen vanavond laat om 22.30 terug naar Nederland. Het weer is heet te noemen 29 graden en toch bewolkt, dus een drukkende warmte. De ochtend begint niet zo goed, de bewaker van ons hotel komt ons om 6.45 uur wakker maken met het verzoek om de kamer te verlaten om 12.00 uur. Maar waar moeten we dan onze bagage laten vragen wij. Hij komt hier later op terug en zegt dat we de bagage op de kamer kunnen laten. Als we het hotel verlaten later op de avond is de man al weg, terug naar zijn land Albanië, en sluiten wij het hotel af. De landschappen die we gezien hebben, variëren van dor en saai tot groen en kleurig, bebost en kaal, van ruw tot glooiend, van vlak tot bergachtig, kortom je kunt er van alles zien. We hebben zoveel olijfbomen gezien, dat ik me afvraag hoe ze aan genoeg mensen komen om ze elke keer te plukken. Ook hebben we heel veel druivenranken gezien. Nog een tip de beste tijd om Griekenland te bezoeken is in de maanden mei/juni en september.

Wederom is dit een verslag geschreven voor ons zelf en ook op verzoek van diverse mensen. We hopen dat jullie weer een beetje met ons hebben meegereisd en het een leuk verslag vonden. Driemond, 4 november 2008. H & T producties