Ook ik ben zo maar een inwoner van Bussum en heb de afgelopen 50 jaar het Gooi en omstreken drastisch zien veranderen. In sommige opzichten ten goede - want het was toch wel erg stoffig in deze contreien - maar ook veel ten kwade. En de tomeloze opoffering van schaarse natuur voor een onverzadigbare verkeersmoloch behoort ongetwijfeld tot die laatste categorie. Wanneer ik van Bussum naar Amsterdam fiets en me herinner hoe het er in mijn tienertijd uitzag dan schieten me de tranen in de ogen bij de confrontatie met die liefdeloos neergekwakte beton- en asfaltorgie.
Een oorzaak voor onze blinde en al maar toenemende vernietigingsdrift zie ik vooral in het opvoedingspatroon. En dan bedoel ik niet dat kinderen nog wat meer werkstukken moeten maken over 'groene zaken' (al zou dat op zich natuurlijk geen kwaad kunnen), maar dat we weer eens logisch en 'inclusief' leren denken. Een belangrijk onderdeel van die logica bestaat immers uit het besef dat je nooit, never iets voor niets krijgt. Mocht het daar ooit op lijken dan gaat het toch zonder twijfel ten koste van je medemensen.
Voor die makkelijke auto, en voor dat heerlijke machtsgevoel dat je aan de leidsels van zoveel paardekrachten bekruipt, betalen we immers een gigantische prijs. Zo hebben we onszelf en onze kinderen tientallen jaren lang ernstig vergiftigd met het lood uit de benzine en doen we dat nog steeds met koolmonoxide en dioxinen. Daarnaast leggen we ons een steeds krankzinniger tempo op dat gezondheid en welzijn bedreigt en verdwijnt ongemerkt het laatste echte stukje groene natuur. Wat daarvan overblijft zijn in feite keurig gerangschikte potplanten binnen een betonnen matrix, al dan niet voorzien van een keurmerk van het Goois Natuurreservaat.
Op mijn manier probeer ik mensen een beetje gevoel voor verhoudingen bij te brengen. Zo schrijf ik weliswaar over computers en software, maar het liefst over de impact die nieuwe gereedschappen als computers en het Internet op de samenleving hebben en hoe we daar een zinvol gebruik van kunnen maken, in plaats dat we ons er door laten beheersen. Daarnaast maak ik me sterk voor een goede plaats voor muziekonderricht en -beoefening voor kinderen (iets waarover ik minister Hermans helaas niet of nauwelijks hoor).
Muziek en andere minder grijpbare zaken als literatuur en poezie leiden tot een zekere mate van innerlijke beleving en die is gewoon nodig om van binnen uit respect te kunnen voelen jegens medemens en natuur. Verder hebben we onze hersenen niet alleen gekregen om complexe technische problemen op te lossen, maar om ook heel simpele zaken te begrijpen. Bijvoorbeeld dat je niet op een tak kunt blijven zitten wanneer je die afzaagt. En dat is precies wat me met onze omgeving, de natuur, doen.
Het is verheugend en hoopgevend dat er nu in het geval van die verfoeilijke weg over de hei zoveel burgerprotesten opklinken en dat er sites zoals die van jou ontstaan. Willen we met elkaar overleven dan zal er o.a. iets moeten gebeuren aan dat ongelimiteerde autogebruik. Te beginnen met meer alternatieve vormen zoals carpooling en het drastisch verminderen van het aantal auto's door middel van autodating en carsharing. Misschien dat vervolgens ook nog eens het besef kan doorbreken dat je op een steenworp afstand veel goedkoper en zonder stress je vakantie kunt houden.
Henk de Boer
