De beverrat raken we niet meer kwijt

Tiel - Er worden steeds meer beverratten gevangen. Deze grotere broer van de muskusrat, is bezig het Rivierenland in snel tempo te veroveren.

Beverratten kunnen, net als de muskusratten, de dijken ondergraven en ze brengen schade toe aan oevers en gewassen. Beverratten zijn een stuk groter dan de muskusrat, daardoor zijn hun gaten en gangen een stuk groter en dus schadelijker voor dijken en oevers. In 1994 was er in Gelderland nog geen beverrat te bekennen. In 1998 vingen de rattenvangers er 53, in 2001 werden er 400 gevangen, vorig jaar waren het er 900. Het Waterschap Rivierenland heeft per 1 januari de muskus- en beverratbestrijding van de provincie Gelderland overgenomen. Volgens het hoofd van de afdeling muskusrattenbestrijding van het Waterschap, H.van Poelwijk zijn er dit jaar al 200 gevangen. "Ik ben bang dat we ze ook niet meer kwijt raken," zegt hij. "Tijdens het hoge water zijn er flink wat afgeschoten, maar dan denk je dat zo’n polder leeg is, en dan zijn ze weer terug. Ze worden ook steeds slimmer, we hebben ze ook al in stallen aangetroffen, verstopt achter het hooi."

Duitsland
Het knaagdier voelt zich blijkbaar ook in het rivierenland steeds meer thuis. De beverrat is zijn opmars begonnen in Limburg en Brabant, daar worden er inmiddels al duizenden gevangen. Door de zachte winters van de afgelopen jaren heeft het dier zich goed kunnen voortplanten. Bovendien komen er muskus- en beverratten vanuit Duitsland het land binnen. De Duitse overheid vindt het niet zo belangrijk om ratten te vangen. In Nederland wordt er al tientallen jaren op muskusratten gejaagd en tegenwoordig ook op beverratten.

De beverrat komt oorspronkelijk uit Chili. De dieren werden in de vorige eeuw geïmporteerd en gebruikt in de pelsfokkerij, net als de nerts. Toen het wat minder ging met de pelshandel werden ze vaak illegaal losgelaten. De beverrat is in de koude winters in de jaren zestig nagenoeg uitgestorven maar in het zuiden van Nederland overleefden er een paar. Vanuit Limburg en Brabant is de beverrat opgerukt naar Gelderland. Ook worden ze al in Utrecht en Zuid-Holland gesignaleerd.

Vangen
De beverrat is stukken groter dan de muskusrat. Die weegt ongeveer één tot anderhalve kilo, terwijl een beverrat acht tot tien kilo weegt. "Beverratten zijn veel moeilijker te vangen, ze reizen meer rond," aldus Van Poelwijk. "Ze hebben een groter leefgebied. Als je sporen van het beest aantreft, heb je nog niet zomaar het hol gevonden." "We proberen ze te vangen met klemmen, maar alleen als we zeker weten dat er bijvoorbeeld geen bevers in de buurt zijn. We moeten voorkomen dat er andere beesten in de klemmen terecht komen. Daarom wordt er meestal gewerkt met vangkooien zodat ze levend worden gevangen. Als er andere dieren in die kooien zitten, worden die losgelaten. In de weekeinden doen we de kooien dicht. Je kunt zo’n beest niet twee dagen in zo’n kooi laten zitten." De gevangen beverratten worden afgeschoten. "Overigens hebben niet alle rattenvangers daar een vergunning voor, we zijn al enige tijd bezig om vergunning te krijgen om ze met een gasdrukpistool te kunnen afmaken."

Ondanks de bestrijding is de beverrat waarschijnlijk niet tegen te houden. Ze hebben geen natuurlijk vijanden en ze planten zich razendsnel voort. Een vrouwtje werpt twee of drie keer per jaar. "Misschien dat een strenge elfstedentochtwinter zou helpen, daar zijn ze niet opgebouwd. Maar ik denk niet dat we ze ooit nog kwijt raken," aldus Van Poelwijk.

(Bron : Dagblad Rivierenland)