ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΦΙΚΤΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

 Μέρος 2ο

απο τον Μάνο Παπαδάκη

ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΠΩΣ ΤΗ ΘΕΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ;

     Πραγματικά όταν διαβάζουμε την Α' Κορ. α':10 θα αναρωτηθούμε πώς είναι δυνατόν να έρθει αυτού του είδους η ενότητα που  το Πνεύμα του Θεού επιθυμεί να  υπάρχει στην Εκκλησία;

Α' ΚΟΡ. α':10   -  "Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, διά του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να είσθαι εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην."

Μέσα σ' αυτή την υποκρισία που επικρατεί μεταξύ των πιστών, αλλά και μεταξύ των εκκλησιών, είναι δυνατό ο Θεός να φέρει την Εκκλησία Του σ' αυτό το επίπεδο της ενότητας;
Είναι γνωστό ότι η χώρα μας χαρακτηρίζεται από διχόνοιες και έριδες, τα οποία επέφεραν πολλά δεινά στον ελληνικό λαό. Από την Αρχαία Ελλάδα ακόμη, μέχρι και στις μέρες μας, η Ιστορία του έθνους μας είναι γεμάτη από εμφύλιους πολέμους, αλληλοσπαραγμούς και προδοσίες. Αυτό το πνεύμα δυστυχώς, επηρεάζει και την εκκλησία του Χριστού γενικά.
Εφόσον βλέπουμε και διακρίνουμε τον εχθρό, ας στοχεύσουμε εκεί με τις προσευχές μας, για να πέσουν αυτά τα οχυρά που έχουν υψωθεί μέσα στις διάνοιές μας. Ας επιθυμήσουμε μία ενότητα για την οποία έχει προσευχηθεί ο Ιησούς όταν ήταν εδώ στη γη. ΙΩΑΝ. ιζ':20-21

Ο απόστ. Παύλος αναφέρει στους Κορίνθιους ότι είναι σαρκικοί, αν υποστηρίζουν ότι ο ένας ανήκει στον Κηφά, ο άλλος στον Παύλος κ.ο.κ.

Α' ΚΟΡ. γ':3-4   -   "Επειδή έτι σαρκικοί είσθε, διότι ενώ είναι μεταξύ σας φθόνος και έρις και διχόνοιαι, δεν είσθαι σαρκικοί, και περιπατήτε κατά άνθρωπον; Διότι όταν λέγη τις, Εγώ μεν είμαι του Παύλου, άλλος δε, Εγώ του Απολλώ, δεν είσθαι σαρκικοί;"

Παρατηρήστε ότι ο Παύλος συνδέει τη διχόνοια και το διαχωρισμό με την επιθυμία των ανθρώπων να προσκολλούνται σε έναν άνθρωπο και κατ' επέκταση σε ένα δόγμα ή παράδοση. Αυτό μπορεί να μην είναι εμφανές, αλλά όταν υποβόσκουν τέτοιου είδους επιθυμίες, με τον καιρό θα αρχίσουν να παρουσιάζονται τα συμπτώματα των διαιρέσεων. Δεν πρέπει, αδελφοί, να αγνοούμε αυτές τις λεπτές και ίσως, δυσδιάκριτες διαφορές, διότι πολλές φορές τις κρύβουμε πίσω από το έργο του Θεού, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ο καρπός, που περιμένουμε.

Σήμερα υπάρχει η ίδια διχοτόμηση στο σώμα του Χριστού στην Ελλάδα, όπως υπήρχε και τον καιρό που ο Παύλος έγραφε την επιστολή προς τους Κορινθίους, Οι μεν είναι προσκολλημένοι στον τάδε ποιμένα - δόγμα, μη δεχόμενοι ουσιαστικά την εργασία του Αγίου Πνεύματος που γίνεται κάπου αλλού, σε μία άλλη εκκλησία διαφορετικού δόγματος. Απορρίπτουμε και δεχόμασε εργάτες σύμφωνα με τις ανθρώπινες και προσωπικές προτιμήσεις μας.

Πιστεύω ότι, ο καιρός είναι ώριμος και κατάλληλος για να πέσουμε με ειλικρίνεια στα γόνατα ενώπιον του Κυρίου και να ζητήσουμε να μας ελευθερώσει από κάθε είδους σαρκικότητας και από την περιορισμένη μας αντίληψη πάνω στο θέλημά Του. Είναι ώρα να ζητήσουμε ένα νέο χρίσμα μέσα από την παρουσία του Θεού, αυτή τη φορά και όχι μέσα από ιδεολογίες, γνώσεις και πρακτικές. Είναι ώρα να ζητήσουμε καινούρια όραση και χάρη, ώστε το φως του Αγίου Πνεύματος να είναι δυνατό επάνω μας και να λάμψει επάνω στους απίστους για να δεχθούν  τον Κύριο σαν Σωτήρα τους. Μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος έξω περιμένει εμάς.

ΙΩΑΝ. ιγ':34-35 -  "Εντολήν καινήν σας δίδω, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς Εγώ σας ηγάπησα, και σεις να αγαπάτε αλλήλους. Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθαι μαθηταί Μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους."

Πολύ σημαντική είναι η λέξη "πάντες" που αναφέρει εδώ ο Κύριος. Αυτή η αγάπη έχει ενωτικό χαρακτήρα και η μόνη ικανή δύναμη να φωτίσει και τα πιο σκοτεινά σημεία επάνω στον κόσμο αυτό. Την αγάπη αυτή δεν θα την δουν μόνο τα πρόβατα του Θεού, αλλά θα είναι μία μαρτυρία του Θεού για ολόκληρο τον πλανήτη. Θα είναι η πληρέστερη μαρτυρία, που ο λαός του Θεού μπορεί να βιώσει. (Α' ΚΟΡ. κεφ. ιγ')
Έτσι λοιπόν, ο κόσμος περιμένει να δει ένα σώμα πιστών συμπαγές, όπου εκεί δεν θα χωράει καμία αμφιβολία, ότι ο Θεός κατοικεί ανάμεσά τους και δεν είναι απλώς μία ανθρώπινη οργάνωση, όπως τόσες και τόσες πάνω στη γη.

Στην εκκλησία των Φιλιππων ο Παύλος κάνει λόγο για δύο γυναίκες την Συντύχη και την Ευωδία, οι οποίες διακονούσαν στην τοπική εκκλησία. Είχαν βοηθήσει τον Παύλο και ήταν δύο σημαντικές προσωπικότητες εκείνη την εποχή.

ΦΙΛ. δ':2-3 -  "Παρακαλώ την Ευωδίαν, παρακαλώ και την Συντύχην, να φρονώσι το αυτό εν Κυρίω. Και παρακαλώ και σε, σύντροφε γνήσιε, βοήθει αυτάς αίτινες συνηγωνίσθησαν μετ' εμού εις το ευαγγέλιον, ομού με τον Κλήμεντα και τους λοιπούς συνεργούς μου, των οποίων τα ονόματα είναι εν βιβλίω ζωής."

Δεν μας λέει ο Λόγος του Θεού τι διαφορές είχαν αυτές οι δύο γυναίκες, αλλά σημαντικό είναι να δούμε την προτροπή του Παύλου πάνω σ' αυτό το πρόβλημα. Η συμβουλή του είναι ευγενική, όπως συνήθως κάνει το Πνεύμα του Θεού. Τις παρακαλεί να αποκτήσουν κοινό φρόνημα.
Το Ευαγγέλιο θα είχε εξαπλωθεί γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα, αν οι εργάτες συνεργαζόνταν αρμονικά μεταξύ τους. Εκκλησίες έχουν διασπαστεί, διακονίες έχουν εμποδιστεί, αλλά σταματήσει εντελώς, ψυχές έχουν χαθεί και όλα αυτά, επειδή οι εργάτες κοίταζαν τα συμφέροντά τους και όχι το σύμφέρον της Εκκλησίας. Το Πνεύμα του Θεού σήμερα, ζητάει εργάτες, οι οποίοι θα πονέσουν και θα αγαπήσουν τις ψυχές ειλικρινά. Ζητάει ανθρώπους που δεν θα κοιτάξουν τη δική τους προβολή μέσα από μία θέση διακονίας, αλλά θα ενδιαφερθούν περισσότερο  για την οικοδομή των άλλων. Η εγωιστική αυτή νοοτροπία δεν είναι κάτι καινούριο, που το παρατηρούμε μόνο στις μέρες μας. Κοιτάξτε τι λέει ο Παύλος πάλι στους Φιλιππησίους.

ΦΙΛ. β':19-21 -  "Ελπίζω δε επί τον Κύριον Ιησούν, να πέμψω προς εσάς ταχέως τον Τιμόθεον, διά να ευφραίνομαι και εγώ μαθών την κατάστασίν σας. Διότι δεν έχω ουδένα ισόψυχον, όστις να μερι-μνήσει γνησίως περί της καταστάσεως σας. Επειδή πάντες ζητούσι τα εαυτών, ουχί τα του Ιησού Χριστού."

Η ενότητα εξαρτάται κατά ένα βαθμό από τη συμπεριφορά και το πνεύμα που έχουν οι ηγέτες των τοπικών εκκλησιών. Για να έχει η Εκκλησία υγιή πρεσβυτέριο, πρέπει φυσικά να στραφεί στον Κύριο, διότι η προσευχή είναι εκείνη που θα δώσει τη σωστή οδηγία σε κάθετι. ΙΕΡ. γ':15

Στην εκκλησία των Φιλίππων λοιπόν, ο Παύλος παρακαλεί τη Συντύχη και την Ευωδία να φρονούν το αυτό εν Κυρίω. Αυτή η ασυμφωνία μεταξύ των δύο γυναικών επιδρούσε αρνητικά και επηρέαζε ολη την υπόλοιπη εκκλησία. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε από τις συνεχείς αναφορές και προτροπές του Παύλου στην επιστολή του προς όλη την εκκλησία για ενότητα  Συνολικά δίνει τέσσερεις αναφορές γι' αυτό το θέμα, αν και η επιστολή ήταν μικρή: α':27  ,  β':1-2 ,  γ':15-16  , δ':2
Λίγο πιο πριν, στο δεύτερο κεφάλαιο εξηγεί τι σημαίνει να φρονείς κατά το θέλημα του Θεού.

ΦΙΛ. β':5-7   -  "Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού, όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ' εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφή, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους."

Είναι σημαντικό να δούμε ότι πριν ο Παύλος αρχίσει να περιγράφει την ταπεινότητα και τη στάση του Ιησού Χριστού απέναντι στην ανθρωπότητά, κάνει την αναφορά για ενότητα μεταξύ των πιστών στην εκκλησία των Φιλίππων.

ΦΙΛ. β':2-4   -  "Κάμετε πλήρη την χαράν μου, να φρονήτε το αυτό, έχοντες την αυτήν αγάπην, όντας ομόψυχοι, και ομόφρονες, μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ' εν ταπεινοφροσύνη, θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών. Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού, αλλ΄ έκαστος και τα των άλλων."

Μέσα απ' αυτά τα εδάφια μπορούμε να διακρίνουμε ποιο ήταν το βαθύτερο πρόβλημα στην εκκλησία. Ήταν τα δύο "μη".
  1.     "Μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας"
  2.     "Μη αποβλέπετε έκαστος τα εαυτού"
Μαζί με τη διάγνωση της "ασθένειας" το Πνεύμα του Θεού χορηγεί αμέσως την "αντιβίωση" για να μπορέσει να επιβιώσει το σώμα.
  1.     "αλλ' εν ταπεινοφροσύνη, θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών"
  2.     "αλλ' έκαστος (αποβλέπετε) και τα των άλλων."
Για να ξεφύγουμε από την παγίδα αυτής της κενοδοξίας και σαρκικής συμπεριφοράς, δεν υπάρχει συνταγή ή "μαγικό φίλτρο". Απλά μπροστά στον Κύριο εκχέουμε την καρδιά μας, αναγνωρίζοντας τα σφάλματά μας, καταλαβαίνουμε την αναξιότητά μας και ζητάμε έλεος και χάρη. Δεν θέλουμε ξανά κάτι ανθρώπινο, διότι αυτό και πάλι θα μας φέρει σε κάποιο άλλο αδιέξοδο λίγο αργότερα. Θέλουμε τη χάρη και την ειρήνη του Πνεύματος του Θεού να έρθει να μας αγγίξει βαθειά και να αλλάξει τους εαυτούς μας. Ζητάμε τον Ιησού να επισκεφτεί την καρδιά μας αλλά και τον νου μας για να είμαστε σε θέση να σπάσουμε κάθε δεσμό που μας περιορίζει και μας κάνει να κάνουμε κύκλους στην έρημο, όπως τότε οι Ισραηλίτες. Θέλουμε να μπούμε στη Χαναάν, στη γη της Επαγγελίας και των πλούσιων καρπών. Αυτό θα το κάνει όμως μόνο ο Κύριος κι Εκείνος γνωρίζει πώς. Οι γνώσεις, αλλά και οι εμπειρίες πολλές φορές είναι άχρηστες, όταν προσπαθούμε με αυτά να επιτύχουμε αποτελέσματα. Μόνο ο Ιησούς είναι σε θέση να ανοίξει μία καινούρια σελίδα στη ζωή μας και γενικότερα στη χώρα μας. Η κίνηση του Πνεύματός Του είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για μας. Ο δρόμος για να μπούμε στο θέλημα του Θεού είναι να βιώσουμε το φρόνημα του Ιησού. "Ως μορφή θεού υπάρχων ... ... εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού." (Φιλ. β':6,8)
Δεν θα μπορέσουμε να απολαύσουμε την ενότητα, αν δεν ζήσουμε και βιώσουμε αυτόν τον σταυρό.
Τι σημαίνει σταυρός; Ας αφήσουμε να μας το πει ο ίδιος ο Λόγος του Θεού.

ΓΑΛ. ε':24   -  "Όσοι δε είναι του Χριστού, εσταύρωσαν την σάρκα ομού με τα πάθη και τας επιθυμίας."

Αφήνουμε στην άκρη κάθε δικό μας σχέδιο, επιθυμία και ανθρώπινη φιλοδοξία για να μπορέσει να αυξηθεί ο Χριστός μέσα μας και μαζί βέβαια και η ενότητα που τόσο προσπαθούμε να επιτύχουμε. Αν δεν ελευθερωθούμε από τη μάστιγα των δικών μας επινοήσεων και τεχνικών, δεν θα εισέλθουμε σ' αυτή την ευλογία που απορρέει από το θάνατο, από τον οποίο θα προκύψει ο νέος κατά Θεόν άνθρωπος. Η ανθρώπινη, σαρκική φύση εναντιώνεται και μάχεται την ενότητα του Πνεύματος και γενικά κάθε καρπό πνευματικό. Ο σταυρός του Χριστού είναι η αρχή της καινούριας μέρας, μίας μέρας που τη χαρακτηρίζει η ενότητα και η ομόνοια, που θα ανατείλει ο Χριστός στις μέρες μας μέσα στην Εκκλησία Του.
Ο σταυρός του Χριστού είναι το θεμέλιο για την ενότητα. Χωρίς να επιδρά η δύναμη του σταυρού στη ζωή μας, δεν είναι δυνατό να ζήσουμε την ενότητα που θέλει ο Θεός.

ΕΦΕΣ. β':13-15   -  "Τώρα όμως δια΄του Ιησού Χριστού, σεις οι ποτέ όντες μακράν, εγίνετε πλησίον διά του αίματος του Χριστού. Διότι Αυτός είναι η ειρήνη ημών, όστις έκαμε τα δύο εν, και έλυσε το μεσότοιχον του φραγμού, καταργήσας την έχθραν εν τη σαρκί αυτού, τον νόμον των εντολών των εν τοις διατάγμασι, διά να κτίση εις εαυτόν τους δύο εις ένα νέον άνθρωπον, φέρων ειρήνην."

Ο σταυρός του Χριστού δεν έλυσε μόνο το εμπόδιο που υπήρχε μεταξύ εμάς και του΄Δημιουργού μας, αλλά έλυσε και το εμπόδιο, αλλά και κάθε εμπόδιο που υπάρχει μεταξύ μας!!  Ο Κύριος γκρέμισε και εξάλειψε κάθε χώρισμα και διαίρεση μεταξύ των πιστών! Όλοι μας φτάνουμε και αντικρίζουμε το σταυρό στην ίδια κατάσταση. Ερχόμαστε μπροστά στο βασιλιά και βλέπουμε το απίστευτο χρέος, που εμείς οφείλουμε και το οποίο πλήρωσε ο Κύριός μας. Είμαστε συγχωρημένοι και καθαρισμένοι. Μετά γυρίζουμε και συναντάμε ο ένας τον άλλον έχοντας στα μάτια μας και βαθιά μεσ' την καρδιά μας τυπωμένο το σταυρό του  Χριστού. Κάτω από τη θέα του σταυρού, δεχόμαστε και αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλο. Όταν η καρδιά μας βιώνει καί νιώθει τον Κύριό μας, καθώς Αυτός είναι επάνω στο σταυρό, τότε γλιστράει και εξαφανίζεται από μέσα μας κάθε έννοια αυτοπροβολής και εγωιστικής συμπεριφοράς. Κάθε φορά που Τον βλέπουμε η καρδιά μας πλησιάζει και δέχεται θεραπεία. Ο Κύριος προμήθευσε τον δυνατότερο δεσμό που υπάρχει πάνω σ' αυτό τον κόσμο. Είναι ο δεσμός του Αγίου Πνεύματος. Εάν είμαστε κάτοχοι αυτής της πνευματικής αλήθειας, εάν ζει μέσα μας ο Ιησούς Χριστός, τότε μαζί μας θα κρατάμε και το σταυρό Του. Αυτός ο δεσμός είναι πνευματικός και δεν μπορεί να το διαρρήξει καμία ξένη δύναμη. Σαν χριστιανοί, έχουμε την επαγγελία να απολαύσουμε αυτού του είδους την ενότητα και επικοινωνία μεταξύ μας. Αρκεί να παραμερήσουμε τους εαυτούς μας και ν' αφήσουμε το Χριστό να ζήσει πραγματικά μέσα μας.

Προηγούμενο                                                            Επόμενο...

Copyright 2002  Αναζωπύρωση στην Ελλάδα