Ο Κύριος με έσωσε κατά τη διάρκεια του χειμώνα 1993-94 σε ηλικία 26 ετών. Επισκέφτηκα για πρώτη φορά μία συνάθροιση τον Αύγουστο του 1993 και αμέσως ένιωσα μία οικειότητα, μία ευχαρίστηση, ένιωσα ένα περιβάλλον που να με ξεκουράζει.

Οι κοσμικές παρέες που έκανα στο μέρος που έμενα, είχαν κάποια ευχάριστη νότα, όμως κατά βάση ήταν ανταγωνιστικές, έφερναν κούραση και κόπωση και στο τέλος, αντί να ξεκουράζουν, έφερναν μια ψυχική φθορά, κάτι πουτότε δεν μπορούσα να το δω βέβαια. Σήμερα κάτω από το φως του Θεού φαντάζουν ένα μακρινό παρελθόν και είμαστε σε θέση να αξιολογούμε τις καταστάσεις που συνέβησαν τότε κάτω από το πρίσμα που ο Λόγος του Κυρίου μου δίνει σήμερα.

Από τα 15 μου χρόνια ξόδευα τον περισσότερο χρόνο και ενέργεια για την αγορά και τη μελέτη διαφόρων ειδών βιβλίων, προσπαθώντας να βρω κάποια αλήθεια ή άκρη, να βρω αυτό που λέμε "ζωή". Ο περισσότερος κόσμος ζει χωρίς να αναρωτηθεί για ποιο λόγο ζούμε, γιατί είμαστε εδώ, κι αν όλη αυτή η τελειότητα που αντικρύζουμε γύρω μας είναι τελικά τυχαία ή δημιούργημα κάποιου πλάστη. Η βιβλιοθήκη μου ήταν γεμάτη με βιβλία ψυχολογίας, παραψυχολογίας, κοινωνιολογίας, αποκρυφισμού, βουδιστικής φιλοσοφίας και βιβλία που ασχολούνταν με ανατολικές θρησκείες και όχι μόνο, και βιβλία με ελληνική, ευρωπαϊκή ή οποιαδήποτε άλλη φιλοσοφία και κάθε βιβλίο που ασχολείτο με υπερφυσικά φαινόμενα. Παράλληλα έτρεφα υπερβολική αγάπη για τη ροκ μουσική και δεν υπερβάλλω αν πω ότι το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που έπεφταν στα χέρια μου, έφευγαν εκεί.

Σημαντικός παράγοντας για να αρχίσω να διαβάζω την Αγία Γραφή ήταν τα ανάποδα μηνύματα που υπήρχαν και υπάρχουν μέσα στην κοσμική μουσική, κάτι που οι περισσότεροι επικίνδυνα αψηφούν και δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψη.

Ο Θεός χρησιμοποίησε ένα φίλο και ξάδερφό μου, ο οποίος είχε πιστέψει λίγο καιρό πριν. Είχαμε κοινά ενδιαφέροντα και αναζητήσεις, έτσι όταν εκείνος βρήκε την αλήθεια που ψάχναμε τόσο καιρό, δεν έχασε τον καιρό του και μου τηλεφώνησε για να μου αναγγείλει τα ευχάριστα νέα που ο ίδιος βίωνε. Στις επόμενες καλοκαιρινές διακοπές συναντηθήκαμε και αρχίσε να μου δείχνει μέσα από την Αγία Γραφή τις απαντήσεις που ψάχναμε από κοινού τόσα χρόνια. Στην αρχή αντιδρούσα και δεν δεχόμουν εύκολα τις αλήθειες του Θεού. Όμως σιγά - σιγά ο Κύριος εργαζόταν τη σωτηρία Του και έβαλε βαθειά την επιθυμία να επισκεπτώ την εκκλησία που πήγαινε, όπως και έκανα αμέσως εκείνο το καλοκαίρι. Αυτή η επίσκεψη στάθηκε η αφετηρία για τη μεγαλύτερη αλλαγή στη ζωή μου και μπήκε το θεμέλιο για ένα αιώνιο ταξίδι: από το σκοτάδι στο φως.

Η αναγέννησή μου δεν ήρθε ξαφνικά, αλλά πήρε ένα διάστημα μερικών μηνών και περίπου αρχές του 1994 άρχισα να στέκομαι σταθερά με τη χάρη του Θεού. Πέρασα αρκετές φουρτούνες κατά τη διάρκεια του χειμώνα '93-'94 μέχρι να καταλήξω να δώσω την καρδιά μου στον Κύριο ουσιαστικά.

Έπρεπε να πάρω σημαντικές αποφάσεις για την προσωπική μου ζωή, οι οποίες μου προκάλεσαν αρκετή θλίψη και πόνο. Όμως κέρδισα τον Κύριο και αυτό μου δίνει απέραντη χαρά και ειρήνη. Κάθε απόφαση που παίρνουμε για να γνωρίσουμε και να υπηρετήσουμε τον Κύριο, έχει πάντα ένα κόστος. Εκείνο που πονάει είναι η σάρκα, διότι είχαμε μάθει να ζούμε κάτω από την κυριαρχία της, αλλά το Πνεύμα του Θεού μας δίνει τη δύναμη, την όραση και υπερφυσική ενέργεια να κατανικήσουμε και να αιχμαλωτίσουμε κάθε σκέψη και επιρροή του κόσμου.

Παράλληλα με μένα, την ίδια ακριβώς εποχή, πίστεψαν η μητέρα μου και η αδελφή μου με τον γαμπρό μου, καθώς και μερικοί φίλοι και γείτονές μου. Ήμαστε μία κατ' οίκον συνάθροιση και οι συμπροσευχές μας διακρίνονταν από την ενότητα και την ευλογία του Πνεύματος του Θεού. Ο Κύριος μας επισκέπτονταν θαυμαστά και νιώθαμε διαρκώς την παρουσία Του.

Αμέσως μετά ήρθε και ο διωγμός, ως συνήθως!

Ζούσαμε σε μια κλειστή κοινωνία στην επαρχία και ο διωγμός ήταν εντονότατος. Μας αποκαλούσαν σατανιστές, μάγους, Γιαχωβάδες, αιρετικούς κ.ο.κ. Είχαμε ν' αντιμετωπίσουμε την εχθρική συμπεριφορά των ανθρώπων στην καθημερινή μας ζωή, αλλά αυτό δεν πτόησε κανένα από μας. Αντίθετα μας γέμιζε με περισσότερη πίστη και αφιέρωση (όπως γίνεται συνήθως σ' αυτές τις περιπτώσεις). Σε βάθος χρόνου διαψεύδονται οι άδικοι χαρακτηρισμοί και διακρίνεται ο ακέραιος χαρακτήρας σε ένα παιδί του Θεου.
Αργά αλλά σταθερά ο Κύριος μας αύξανε σε πίστη και ωριμότητα και αρχίσαμε ευαγγελιστικές εξορμήσεις στη γύρω περιοχή.

Ο Κύριος λίγο αργότερα απάντησε στην επιθυμία της καρδιάς μου και μου έδωσε μία υπέροχη σύζυγο με την οποία παντρευτήκαμε τον Ιούνιο του 1997. Αυτή τη στιγμή έχουμε δύο παιδιά το Γιώργο - Δανιήλ που είναι 8 χρονών και την Κατερίνα - Ελπίδα 5 χρονών.
Όπως ο Κύριος μαρτύρησε για το γάμο μας και μας οδήγησε βήμα-βήμα, έτσι έκανε και για την περαιτέρω πορεία μας. Μας οδήγησε στον τόπο που ήθελε να κατοικήσουμε και να Τον υπηρετήσουμε. Έπρεπε να σταθούμε με πίστη, διότι με την όψη όλα έδειχναν αρνητικά.

Στα τελευταία χρόνια ο Κύριος εργάστηκε μέσα στην καρδιά μας μ' ένα τρόπο διαφορετικό. Οι καταστάσεις και οι συγκυρίες που περάσαμε, συνετέλεσαν ώστε να έρθει και να ανθίσει μέσα μας η αγάπη και η έντονη επιθυμία για ενότητα με όλους τους αδελφούς και αδελφές και για όλες τις εκκλησίες όλων των αποχρώσεων που υπάρχουν στην Ελλάδα. Βλέπω τον εγωισμό και ανταγωνισμό που υπάρχει στο σώμα του Χριστού εδώ να κυριαρχεί και αυτό είναι κάτι που με προβληματίζει και το περιεχόμενο των προσευχών μας σχετίζεται με την ενότητα και με την έκχυση της ένδοξης θεραπευτικής παρουσίας Του που χρειάζεται όλο το σώμα Του στην χώρα μας.

Οι περισσότερες συναθροίσεις έχουν σκοπό την δική μας ψυχαγωγία και φεύγοντας απαιτούμε να μας συνοδεύει μια ευχάριστη διάθεση... Πότε μπήκαμε σε μια εκκλησία με σκοπό να ...πεθάνουμε; Πότε σηκωθήκαμε να επισκευτούμε μια εκκλησία αποφασισμένοι να ξεσκεπάσουμε την αμαρτία που τόσο καιρό κρύβουμε κάτω από την θρησκευτική συμπεριφορά μας; Πως είναι δυνατό να επιτιμήσουμε τον διάβολο από την ζωή μας όταν οι ίδιοι του δίνουμε άπλετη εξουσία με το να πετσοκόβουμε το Σώμα του Χριστου σε κομμάτια με την επίμονα διαχωριστική και αλαζονική στάση μας;

Το μήνυμα που έχουμε δεν είναι τίποτα άλλο παρά συντριβή και μετάνοια μήπως και γευθούμε την γλυκιά χάρη από τον ουράνιο θρόνο... Ω! Τι δόξα και ασυγκράτητη χαρά όταν όλοι μαζι γύρω από το εσφαγμένο Αρνίο δώσουμε και ενώσουμε χέρια καθαρά... Από την στιγμή εκείνη ο εχθρός δεν θα έχει καμία δουλειά να κάνει...