β':14 - "Έχω όμως κατά σου ολίγα, διότι έχεις εκεί τινας κρατούντας την διδαχήν του Βαλαάμ, όστις εδίδασκεν τον Βαλάκ, να βάλη σκάνδαλον ενώπιον των υιών Ισραήλ, ώστε να φάγωσιν ειδωλόθυτα και να πορνεύσωσιν."

Η αναφορά γι' αυτή την αποπλάνηση των Ισραηλιτών, που τους οδήγησε σε ειδωλολατρεία διά μέσω του Βαλαάμ, προφήτη του Θεού βρίσκεται στο βιβλίο των ΑΡΙΘΜ. κε':1-9 και λα':16. Εκεί βρίσκεται το περιστατικό, κατά το οποίο ο Ισραήλ εξαπατήθηκε και κατέληξε να λατρεύουν το Βάαλ. Πολλοί Ισραηλίτες μοίχευσαν και ο Κύριος τους έκρινε με μία πληγή. Τότε πέθαναν 24.000 άνθρωποι. Ο προφήτης Βαλαάμ ήταν άνθρωπος του Θεού, ο οποίος έπεσε σε συμβιβασμό, καθώς η καρδιά του δεν ήταν τελείως ευθεία και καθαρή μπροστά στον Κύριο. Αυτό που μας λέει εδώ ο Λόγος του Θεού δεν βρίσκεται γραμμένο στο περιστατικό που αναφέρει το βιβλίο των Αριθμών. Εδώ στο εδάφιο της Αποκάλυψης ο Ιησούς μας λέει πως ο Βαλαάμ δίδαξε το Βαλάκ, βασιλιά του Μωάβ να βάλει σκάνδαλο μέσα στο λαό του Ισραήλ. Ο Θεός προσθέτει μία επιπλέον αποκάλυψη για το πως εξελίχθηκαν τα γεγονότα και ο Ισράηλ βρέθηκε να παντρεύεται Μωαβίτισσες και αυτές με τη σειρά τους να τους οδηγούν σε ειδωλολατρικές τελετουργίες.

Ο Βαλάκ φοβόταν ότι ο λαός Ισραήλ θα πλησίαζε επικίνδυνα και θα έκανε επίθεση στο Μωάβ. Κάλεσε ένα προφήτη, το Βαλαάμ να καταραστεί το λαό Ισραήλ με μία προφητική εξαγγελία για να καταστραφούν. Ο Βαλαάμ είπε στο Βαλάκ ότι θα πει αυτό που θα του δώσει ο Θεός. Αυτό που τελικά έγινε, ήταν να βγουν κατά εξακολούθηση ευλογίες από το στόμα του προφήτη για τους Ισραηλίτες. Ο Βαλάκ κουράστηκε απ' όλη αυτή την ιστορία, διότι είχε δωροδοκήσει τον προφήτη και απαιτούσε κάτι ουσιαστικό για να βλάψει τους Ισραηλίτες. Η Αποκάλυψη μας πληροφορεί ότι ο Βαλαάμ δεν μπόρεσε να τους καταραστεί, διότι ο Θεός τους είχε ευλογήσει. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, αν τους έβαζαν να αμαρτήσουν, τότε θα προκαλούσαν την κρίση του Θεού και θα πετύχαιναν το σκοπό τους.

Ο Ιησούς μας λέει ότι υπάρχουν άνθρωποι στην εκκλησία, που κρατάνε τη στάση του Βαλαάμ και προσπαθούν να κάνουν το λαό του Θεού να αμαρτήσει, διότι φοβόνταν την έκταση που είχε πάρει η αληθινή εκκλησία του Ιησού. Έβλεπαν ότι συνεχώς εξαπλωνόταν και αυξανόταν και τίθονταν σε κίνδυνο οι δικές τους θέσεις.

ΑΡΙΘΜ. κε':1-3 - "Και έμεινεν ο Ισραήλ εν Σιττείμ. Και ήρχισεν ο λαός να πορνεύη μετά των θυγατέρων Μωάβ, αίτινες προσεκάλεσαν τον λαόν εις τας θυσίας των θεών αυτών, και έφαγεν ο λαός, και προσεκύνησε τους θεούς αυτών. Και προσεκολλήθη ο Ισραήλ εις Βέελ-φεγώρ, και εξήφθη η οργή του Κυρίου κατά του Ισραήλ."

Βλέπουμε τα αποτελέσματα της διδαχής του Βαλαάμ. Έβαλαν γυναίκες να κάνουν τα γλυκά μάτια στους Ισραηλίτες. Εκείνοι δελεάστηκαν από την περιποιημένη ομορφιά τους, σε αντίθεση με τις δικές τους γυναίκες που είχαν σκληραγωγηθεί στις δύσκολες συνθήκες της ερήμου. Προκάλεσαν τη σάρκα τους και αμέσως μετά άρχισαν να παντρεύονται τις ειδωλολάτρισσες, κάτι που ο Θεός είχε απαγορεύσει. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα. Αμέσως μετά, άρχισαν να παίρνουν μέρος σε λατρείες των Μωαβιτών και έτσι η αμαρτία έφτασε στο πλήρες, για να κινηθεί ο Θεός με κρίση κατά του λαού Του. Αρχίζουμε με μια ματιά και προχωράμε σε "επιτρεπτό" από το Θεό γάμο. Σιγά - σιγά ο λαός κατέβαινε τα σκαλοπάτια του συμβιβασμού, ο οποίος κατέληξε σε πλήρη αποξένωση από τον Κύριο. ΙΑΚ. α':13-14 Όμως να, τι λέει ο Λόγος του Θεού γι' αυτό.

Α' ΚΟΡ. ι':21 - "Δεν δύνασθε να πίνητε το ποτήριον του Κυρίου και το ποτήριον των δαιμονίων, δεν δύνασθαι να είσθε μέτοχοι της τραπέζης του Κυρίου και της τραπέζης των δαιμονίων."

ΤΙΤ. β':11-12 - "Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους, διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας, και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι."

Η πνευματική πορνεία που έλαβε χώρα στην εποχή της Περγάμου ήταν η απονομή λατρείας στη Μαριάμ, στον Πάπα και στους διάφορους ηγέτες της εκκλησίας. Αποδιδόταν προσευχή σε άλλα πρόσωπα εκτός του Ιησού κλπ.

Μία άλλη εφαρμογή του συνδυασμού Βαλαάμ - Βαλάκ είναι ότι ο Βαλάκ αντιπροσωπεύει πολιτικούς ηγέτες και ιδιαίτερα τον Κωνσταντίνο. Ο τελευταίος ήταν εκείνος που προσπάθησε να παντρέψει το χριστιανισμό με τις παγανιστικές δοξασίες της εποχής του για να έχει το κράτος του ενωμένο, χωρίς φασαρίες και επεισόδια ανάμεσα σε χριστιανούς και ειδωλολάτρες. Πολύ έξυπνα είπε να σταματήσει τους διωγμούς και όλοι θα γίνονταν χριστιανοί. Όσοι δήλωναν χριστιανική πίστη, έπαιρνα αμοιβή χρήματα και ρουχισμό. Χρησιμοποιούσε τους εκκλησιαστικούς ηγέτες της αληθινής Εκκλησίας, διότι πολλοί απ' αυτούς διψούσαν για δόξα και εξουσία. Κατάλαβε ποιο ήταν το ευαίσθητο σημείο τους και το εκμεταλλεύτηκε κατάλληλα. Ωφελημένοι βγήκαν και οι μεν (Κωνσταντίνος - Βαλάκ) και οι δε (εκκλησιαστικοί ηγέτες - Βαλαάμ). Οι τελευταίοι κράτησαν και σιγούρεψαν την υψηλή τους θέση, η οποία ενισχύθηκε τώρα ακόμη περισσότερο και επιπλέον άρχισαν να γεμίζουν και με πλούτο. Η επιρροή τους αυξανόταν και βλέπουμε σήμερα από που πηγάζει η πολιτική εξουσία της επίσημης Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η ρίζα φυτεύθηκε εκείνες ακριβώς τις ημέρες που περιγράφουμε.

Β' ΠΕΤΡ. β':15 - "αφήσαντες την ευθείαν οδόν του Βαλαάμ υιού του Βοσόρ, όστις ηγάπησε τον μισθόν της αδικίας, ηλέχθη όμως διά την ιδίαν αυτού παρανομίαν, άφωνον υποζύγιον, με φωνήν ανθρώπου λαλήσαν, εμπόδισε την παραφροσύνην του προφήτου."

ΙΟΥΔ. 11 - "Ουαί εις αυτούς, διότι περιεπάτησαν εις την οδόν του Κάιν, και χάριν μισθού εξεχύθησαν εις την πλάνην του Βαλαάμ, και απωλέσθησαν εις την αντιλογίαν του Κορέ."

Πρέπει να πούμε ότι πολλοί απ' αυτούς τους εκκλησιαστικούς ηγέτες που ενέδωσαν στο σχέδιο του Κωνσταντίνου ήταν άνδρες αναγεννημένοι, παιδιά του Θεού και χάριν αισχρού κέρδους πούλησαν την πίστη τους για να κερδίσουν επίγεια δόξα. Άρχισαν καλά, αλλά στη συνέχεια η διαφθορά δηλητηρίασε το πνεύμα τους μέχρι που ο διάβολος τους χρησιμοποίησε για να εισαγάγει το δηλητήριο της ειδωλολατρείας μέσα στην αληθινή εκκλησία. Γι' άλλη μια φορά βλέπουμε ότι το κακό προκαλείται από ανθρώπους της πίστης. Ο Ιωάννης πολύ αποκαλυπτικά μας πληροφορεί ότι, "εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών, διότι, εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μείνει μεθ' ημών, αλλά εξήλθον, διά να φανερωθώσιν ότι δεν είναι πάντες εξ ημών." Α' ΙΩΑΝ. β':19.

Στις σημερινές μέρες το πρόβλημα είναι ανάλογο. Πολλοί που θα αγαπήσουν την επίγεια δόξα, θα χρησιμοποιηθούν από τον πονηρό για να κλέψουν ψυχές απο την εκκλησία και να περάσουν ένα μήνυμα που στην ουσία εξασθενεί το Λόγο του Θεού και ενδυναμώνει τον παράγοντα άνθρωπο. Είναι σπουδαίο να διακρίνουμε εργάτες, κατά πόσο κοιτάζουν να προωθήσουν τον Ιησού ή μέσα από το πρόσχημα της διακονίας τους να προωθούν τους εαυτούς τους και τα πιστεύω τους.

β':15 - "Ούτως έχεις και συ τινάς κρατούντας την διδαχήν των Νικολαϊτών, το οποίον μισώ."

Οι Νικολαίτες, όπως είχαμε δει στην προηγούμενη εκκλησιαστική περίοδο, ήταν εκείνοι που κατακτούσαν πνευματικά το λαό του Θεού και ασκούσαν εξουσία πάνω του. Στην παρούσα περίοδο έχουμε να κάνουμε με την ίδια διδασκαλία, αλλά σε μια δυνατότερη και εντονότερη μορφή. Οι Νικολαίτες, πιθανόν να ήταν άνθρωποι μέσα από την εκκλησία, που ζητούσαν να εξυψώσουν τους εαυτούς τους σε θέσεις, που ο Θεός δεν είχε καθιερώσει.

Από τη θέση αυτή εξουσίαζαν το ποίμνιο, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι όλη αυτή η κίνηση ήταν ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, το οποίο έχει παρερμηνεύσει το Λόγο του Θεού, έχει ξεφύγει από τα βιβλικά πρότυπα και ο Ιησούς δεν δοξάζεται στο επίπεδο που θα έπρεπε.

Ακόμα και σήμερα υπάρχουν εκκλησίες, όπου το πρεσβυτέριο ή ο ποιμένας είναι σε μία τόσο υψηλή θέση, ώστε το υπόλοιπο ποίμνιο, μόλις που διακρίνεται κάπου στο βάθος πνευματικά. Δημιουργούν μία τεχνητή απόσταση και όλη η κατάσταση αυτή δημιουργεί λίγους "υπερ-πνευματικούς", που νομίζουν ότι ο Θεός τους έχει χορηγήσει το Πνεύμα Του σε άφθονη ποσότητα σχεδόν αποκλειστικά σε κείνους, και πολλούς αμιδρά πνευματικούς, οι οποίοι χωρίς την καθοδήγηση των υπερ-πνευματικών θα χαθούν. Αυτό το πνεύμα δημιουργεί περισσότερο παθητικότητα στο Σώμα του Χριστού, παρά ενεργείται κάποιο χρίσμα για να εξαπλωθεί το Ευαγγέλιο με το σωστό τρόπο. Σιγά - σιγά οι ποιμένες θεοποιούνται, διακρίνοντας μέσα από τα λόγια και τη στάση του ποιμνίου ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι περιτυλιγμένοι με μια "θεϊκή" αύρα και κανένας δεν μπορεί να τους αγγίξει.

Η πίστη του εκκλησιάσματος εξαρτάται απο την συμπεριφορά του ποιμένα και λιγότερο απο την προσωπική σχέση με τον Ιησου. Γιαυτό, όταν πέσει ο ποιμένας, τα πρόβατα χάνουν την επαφή με τον Σωτήρα τους. Η τάση της σάρκας να επιδειχθεί, φανερώνεται μέσα από τέτοιους "ηγέτες". Εκκλησίες που οικοδομούν μία τέτοια κοινωνία, είναι καταδικασμένες να αποτύχουν, διότι τα σκάνδαλα θα γίνουν καθημερινό πρόβλημα. Επιπλέον όποιες νέες ψυχές μπουν μέσα σ' αυτή την εκκλησία, δεν μαθαίνουν να αποκτήσουν μία δυνατή και στενή σχέση με τον Ιησού, αλλά η παρεμβολή του παράγοντα "ποιμένα" είναι τόσο δυνατή, που στερεί την ουσιαστική ωρίμανση του πιστού. Ο απόστ. Παύλος περιγράφει την κατάσταση αυτή στην επιστολή προς Γαλάτας.

ΓΑΛ. δ':17 - "Δεικνύουσι ζήλον προς εσάς, ουχί όμως καλόν, αλλά θέλουσι να σας αποκλείσωσι, διά να έχητε σεις ζήλον προς αυτούς."

Μέσα από την εκκλησία της Καινής Διαθήκης δεν διακρίνουμε καμία σχέση τέτοιου είδους μεταξύ ηγεσίας και ποιμνίου. Αντιθέτως υπήρχε μία οικειότητα, επικοινωνία και ομορφιά και ήταν ακριβώς αυτή η κατάσταση που έκανε τους άπιστους να αγαπήσουν το Χριστιανισμό και να εισχωρήσουν στην κοινωνία των άγιων. 

Την εποχή της Περγάμου λοιπόν, άρχισαν να εισχωρούν λανθασμένες αρχές πάνω στο θέμα της εξουσίας και της ηγεσίας σε σχέση με το έργο του Θεού, αλλά και τους υπόλοιπους πιστούς. Επίσκοποι εξουσίαζαν με τον καιρό και κυβερνούσαν ουσιαστικά πάνω από ολόκληρες κυβερνητικές περιφέρειες. Ο επίσκοπος Ρώμης ισχυριζόταν ότι ήταν πάνω απ' όλους τους άλλους επισκόπους και ότι ο Θεός τον έθεσε εκεί να είναι κεφαλή ολόκληρης της Εκκλησίας. Κερδίζοντας εξουσία πάνω στους ανθρώπους μέσα σ' αυτή την κατάσταση του συμβιβασμού και της ψευδοδιδασκαλίας, τα κίνητρα των ηγετών ήταν μόνο να ελέγχουν το εκκλησίασμα και η Εκκλησία απομακρυνόταν με γρήγορους ρυθμούς από τη βιβλική βάση των αποστόλων. Οι άνθρωποι δεν οδηγούνταν στον Ιησού για να βρουν συγχώρηση και αιώνια ζωή, αλλά έμπαιναν μέσα σε ένα ξερό, θρησκευτικό κατεστημένο. Εκεί λίγοι προσπαθούν να επιβληθούν ολοκληρωτικά πάνω τους υπόλοιπους πιστούς.

Η Ιστορία μας λέει ότι, υπήρχαν άνθρωποι που αντιστέκονταν σ' αυτή τη διεφθαρμένη κατάσταση. Όμως το θρησκευτικό σύστημα των λίγων εξουσιαστών επεκτεινόταν, λαμβάνοντας μια μορφή ευσέβειας, αλλά αρνούνταν τη δύναμη του Θεού.

β':16 - "Μετανόησον, ει δε μή, έρχομαι προς σε ταχέως, και θέλω πολεμήσει προς αυτούς με την ρομφαίαν του στόματός μου."

Ο Κύριος είναι ζηλωτής με τον οίκο Του και η κρίση πάνω σ' αυτούς τους ανθρώπους θα είναι μεγάλη. Δεν θα έρθει να αποδώσει δικαιοσύνη ααπλώς, αλλά ο ζήλος Του θα τον κάνει να κινηθεί ταχέως. Η λέξη αυτή μας δείχνει πόσο σημαντικό είναι το θέμα αυτό για τον Κύριο, ο οποίος απεχθάνεται το συμβιβασμό του λαού Του με κοσμικά μέτρα και σταθμά.
 
Λέει να μετανοήσει όλη η εκκλησία και όχι μόνο εκείνοι που περιγράφονται ως Νικολαϊτες. Για να έρθει η αποκατάσταση και η καθαρότητα μέσα στην εκκλησία, δεν αφορά μόνο την ηγεσία, αλλά όλων των πιστών, μηδενός εξαιρουμένου. Δεν είναι σωστό να καθόμαστε και να περιμένουμε ατέλειωτα χρόνια, μέχρι να μετανοήσει εκείνος ή εκείνοι που έχουν διαπράξει κάποιο σοβαρό λάθος. Ο καθένας έχει μεγάλη ευθύνη να αντισταθεί και να ελέγχει τα λάθη, τις αμαρτίες και τους συμβιβασμούς που εισχωρούν μέσα στην εκκλησία από διάφορους αδελφούς. Ο Παύλος μας λεει :

ΕΦΕΣ. ε':11 - "Και μη συγκοινωνείτε εις τα έργα τα άκαρπα του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε."

Πρέπει να έρθουμε σε αντιπαράθεση με όποιες ψευδοδιδασκαλίες ή ψευδαποστόλους, όποιο κόστος κι αν έχει αυτή η αναμέτρηση. Αν το στόμα μας παραμένει κλειστό και δεν αντιδρούμε, αυτομάτως είμαστε συνένοχοι και συμβάλλουμε με εκείνους που προσπαθούν να διαβάλλουν την εκκλησία και να καταστρέψουν τις ψυχές. Αν κλείνουμε τα μάτια μας, αυτό δείχνει ότι προτιμούμε την ησυχία και την άνεσή μας και δεν θέλουμε να σταθούμε για τον Ιησού και να πρεσβεύσουμε τον καθαρό Λόγο Του.

Θα έρθει να πολεμήσει εκείνους με τη ρομφαία του στόματός Του. Είναι η κρίση που θα αποδοθεί και θα χάσουν την αιώνια ζωή και σωτηρία. Θα χαθούν και αυτοί μαζί με τους άδικους μέσα στη λίμνη του πυρός.

β':17 - "Όστις έχει ωτίον, ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας, Εις τον νικώντα, θέλω δώσει εις αυτόν να φάγη από του μάννα του κεκρυμμένου, και θέλω δώσει εις αυτόν ψήφον λευκήν, και επί την ψήφον όνομα νέον γεγραμμένον, το οποιον ουδείς γνωρίζει ειμή ο λαμβάνων."

Ο Ιησούς υπόσχεται αμοιβή σε καθένα που θα αντισταθεί και θα μείνει άγιος μέσα σ' αυτή την επίθεση του εχθρού. Η αμοιβή θα είναι διπλή. Θα φάνε από το κρυμμένο μάννα και θα λάβουν μία λευκή ψήφο, όπου θα αναγράφεται το νέο όνομα.

1. Εκείνο τον καιρό υπήρχαν άνθρωποι που προσπαθούσαν μέσα από τις εκκλησιαστικές συνόδους να δηλητηριάσουν το Σώμα του Χριστού. Προσπαθούσαν με αυτή την "κρυμμένη ζύμη" να καταστήσουν όλο το φύραμα ένζυμο, κάτι που τελικά έγινε σε μεγάλο βαθμό. ΜΑΤΘ. ις':6-12, Α' ΚΟΡ. ε':6.
Ο Κύριος τώρα λέει στο λαό Του ότι θα τους δώσει το δικό Του κρυμμένο μάννα, το οποίο δίνει σε όποιον Εκείνος θέλει.

ΜΑΤΘ. ια':27 - "Πάντα παρεδόθησαν εις εμέ από του Πατρός μου, και ουδείς γινώσκει τον Υιόν, ειμή ο Πατήρ, ουδέ τον Πατέρα γινώσκει τις, ειμή ο Υιός, και εις όντινα ο Υιός να αποκαλύψη αυτόν."

Το μάννα αυτό είναι αιώνιο, άφθαρτο και δεν αλλοιώνεται, όπως ακριβώς το μάννα που βρισκόταν μέσα στην Κιβωτό της Διαθήκης. Ο Ιησούς λέει ότι θα τρέφεσαι και να ζεις μέσα στον Ιησού πάνω στον ουρανό. Το μάννα υπήρχε μέσα στην Κιβωτό, όπως η αλήθεια υπάρχει μέσα στον Ιησού. Η ουράνια τροφή είναι κρυμμένη από τον κόσμο και αποκαλύπτεται, καθώς εισερχόμαστε στα Άγια διά του αίματος του Ιησού.
Ο Ιωάννης, στο ΙΩΑΝ. ς':48-56 μας δείχνει ότι, το κρυμμένο μάννα είναι ο ίδιος ο Κύριος.

ΙΩΑΝ. ς':51 - "Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον έγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου."

Την είσοδο για την αιώνια ζωή την έχεις όταν τρέφεσαι και χορταίνεις από την παρουσία του Κυρίου. Όχι όταν φουσκώνεις από γνώση, αλλά όταν ο Κύριος έρχεται στη ζωή σου, αγγίζει την καρδιά σου, σε ελευθερώνει από χαιρεκακίες, ζήλειες κλπ και σε αλλάζει κυριολεκτικά. Η γνώση από μόνη της δεν έχει τη δύναμη να αγγίξει τα σαρκικά προβλήματα, αλλά απλώς τα σκεπάζει με ένα έντεχνο τρόπο. Πολλοί χριστιανοί έχουν σταματήσει στη γνώση και δεν νιώθουν άνετα, όταν κοιτάζουν τη ζωή τους και βλέπουν ότι παραμένουν αγχώδεις, στενόκαρδοι και νευρικοί. Απορούν, γιατί δεν νιώθουν χαρά και δεν υπάρχει ειρήνη, ενώ ξέρουν ένα σωρό πράγματα μέσα από την Αγία Γραφή. Η είσοδος στον ουρανό δεν περνάει από την πύλη που λέγεται γνώση, η οποία είναι ευρύχωρη και εύκολη. Περνάει από μία στενή και τεθλιμμένη πύλη, που λέγεται συντριβή και ταπείνωση, διότι εκεί θα έρθει να κατοικήσει η παρουσία του Κυρίου.

Εκείνη την εποχή ο γνήσιος Λόγος του Θεού είχε βυθιστεί και πνιγεί μέσα στις σκοπιμότητες και στα βρώμικα κίνητρα των ηγετών. Το μάννα είχε σκεπαστεί με τις πονηρές πράξεις των ανθρώπων. Εκείνοι όμως που θα συνεχίζουν να διψούν για το πρόσωπο του Κυρίου, για αγιασμό και αναζωπύρωση, θα δοθεί φως και ευλογία.

2. Τους υποσχέθηκε μία λευκή ψήφο ή πέτρα. Υπάρχουν αρκετές πιθανότητες, για το τι θα μπορούσε να είναι αυτή η ψήφος και μπορεί να είναι όλες αυτές οι πιθανότητες σ' αυτή την αμοιβή.

α') Θα μπορούσε να είναι μία αναφορά στα ουρείμ και θουμμείμ. ΕΞΟΔ. κη':30 ΛΕΥ. η':8 Προφανώς εκεί πάνω ήταν εγχαραγμένο το όνομα ΓΙΑΧΒΕ, που σημαίνει, Αυτός είναι. Αυτές οι πέτρες ήταν τοποθετημένες στο επιστήθιο της αρχιερατικής στολής του Ααρών και τοποθετούνταν στο μέρος της καρδιάς. Έδειχνε ότι ο Κύριος πρέπει να είναι μέσα στην καρδιά σου. Ο Ιησούς λέει "θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλη της καρδίας." Ο Ιησούς είναι ο μέγας αρχιερέας κατά την καρδιά του Πατέρα και ακολουθούμε εμείς. Ήρθε στο όνομα του Πατρός Του και το ίδιο όνομα θα χαραχθεί και σε μας. Σε σχέση με το όνομα που θα λάβουμε "το οποίον ουδείς γνωρίζει ειμή ο λαμβάνων", έχουμε αναφορές στην ΑΠΟΚ. γ':12, κβ':4, ΗΣΑ. ξβ':2, ξε':13-15.

Το όνομα αυτό είναι προσωπικό, όπως προσωπική είναι η σχέση του καθενός μας με τον Κύριο. Σύμφωνα με την αφιέρωσή μας και την καρδιά μας προς τον Ιησού μας, δημιουργούμε μία ξεχωριστή και ιδιαίτερη σχέση μ' Αυτόν. Δηλ. κάθε πιστός έχει μία προσωπική αποκάλυψη και σχέση με τον Πατέρα. Άλλος δίνει περισσότερο από την καρδιά του και έχει μια πιο οικεία και ευλογημένη σχέση με το Θεό. Ανάλογα με αυτή τη γνωριμία και κοινωνία, θα εξαρτηθεί η δόξα που θα λάβουμε, αφού θα έχουμε αρπαγεί και θα είμαστε κοντά Του. Α' ΚΟΡ. ιε';23, 41.

Αυτό το νέο όνομα είναι η ιδιαίτερη δόξα και η ευλογία που θα πάρει καθένας από μας και είναι μόνο για το άτομο εκείνο. Η κοινωνία του πιστού με τον Πατέρα είναι μία πολύ ιδιαίτερη σχέση και έτσι το όνομα θα το γνωρίζει μόνο ο λαμβάνων. Κάθε παιδί έχει μια ιδιαίτερη σχέση και γνώση για τον πατέρα του. Ο πατέρας των παιδιών με τη σειρά του τρέφει μία ιδιαίτερη και προσωπική αγάπη και στοργή για καθένα από τα παιδιά του.Αυτή η αγάπη μπορεί να προσωποποιηθεί με κάποιο όνομα, δίνοντάς της υπόσταση και χαρακτήρα.
Ο Ιησούς άλλαξε το όνομα του Σίμωνα σε Πέτρο.

ΜΑΤΘ. ις':17-18 - "Και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν προς αυτόν, Μακάριος είσαι, Σίμωνε υιέ του Ιωνά, διότι σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ' ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς. Και εγώ δε σοι λέγω, Ότι συ είσαι Πέτρος. ..."

Βλέπουμε ότι άλλαξε το όνομα βάσει μιας αποκάλυψης, μίας κατανόησης που έχει να κάνει με τη φύση του Ιησού. Όσο περισσότερο πλησιάζεις τον Κυριο, τόσο ενδοξότερο θα είναι το νέο όνομα που θα λάβεις. Όσο ανοίγουμε τον εαυτό μας, τόσο επιτρέπουμε στον Κύριο να χαράζει τη φύσηΤου και το χαρακτήρα Του στο πνεύμα μας. Το αποτέλεσμα θα χαρακτηριστεί από ένα όνομα. (Δες αλλαγή ονόματος Σαούλ σε Παύλο).

β') Μία άλλη πιθανότητα είναι ότι, η λευκή αυτή ψήφος μπορεί να αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο κάποιος άνθρωπος αθωώνεται ενώπιον του δικαστηρίου. Ο ένοχος λάμβανε μαύρη ψήφο και ο αθώος λευκή. Όταν οι δικαστές πρόσφεραν γνώμη καταδίκης, έριχναν μέσα σ' ένα δοχείο μαύρες πέτρες.
Αυτή η εικόνα μας διδάσκει λοιπόν ότι, ο Ιησούς είναι ο μόνος Δεσπότης και Δικαστής του σύμπαντος. Θα μας δώσει τη λευκή ψήφο, αθωώνοντας μας παντελώς από την αμαρτία, εφόσον μετανοούμε και μένουμε πιστοί με καθαρή καρδιά μέχρι τέλους.

γ') Επίσης, μπορεί να έχει την έννοια της πρόσκλησης σε κάποιο επίσημο τραπέζι. Την εποχή εκείνη χάραζαν το όνομα του προσκεκλημένου πάνω σε ένα κομμάτι άσπρο μάρμαρο. Αυτή την πρόσκληση την έδειχναν για να τους επιτραπεί η είσοδος στο τραπέζι. Έτσι ο Κύριος στέλνει και στον καθένα από μας πρόσκληση και μας καλεί στο ουράνιο δείπνο για να έχουμε κοινωνία για πάντα μέσα στην παρουσία Του.
Μας καλεί με ένα νέο όνομα, όπως νέο όνομα έδωσε στον Ιακώβ, ονομάζοντάς τον Ισραήλ. Μ' αυτό τον τρόπο μεταβίβασε τον άνθρωπο από τη βασιλεία της σαρκικότητας και της δύναμης του εγώ σε μία άλλη βασιλεία, όπου κυρίαρχος δεν είναι ο άνθρωπος και οι ικανότητές του, αλλά ο Θεός του Ισραήλ.

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ

1. Είδαμε ότι η Πέργαμος ήταν εκεί, που ήταν ο θρόνος του σατανά. Η εξουσία πηγάζει και ασκείται από το θρόνο. Από το θρόνο εξαρτάται η έκβαση των γεγονότων. Στην Πέργαμο πολλοί χριστιανοί ενέδωσαν και συμφώνησαν στη θεμελίωση της ρωμαιοκαθολικής ψευδοεκκλησίας.
Σήμερα, αυτό το έργο συνεχίζεται με στόχο μία παγκόσμια διακυβέρνηση, μία παγκόσμια "εκκλησία", για να μπορέσει ο Αντίχριστος να βασιλεύσει κατά τον τρόπο που μας περιγράφει ο Λόγος του Θεού. Ο σπόρος της σημερινής κατάστασης μπήκε εκείνες τις ημέρες και γίνεται όλο και ισχυρότερο, προσπαθώντας να επηρεάσει και τους αφιερωμένους χριστιανούς.

Στις μέρες μας πολλοί ηγέτες εκκλησιών προσπαθούν να επεκτείνουν την εικόνα και τη φήμη τους, λέγοντας ότι μ' αυτόν τον τρόπο προωθείται και σπείρεται ο Λόγος του Θεού. Προσπαθούν να συμμετέχουν σε πολιτικοκοινωνικά προβλήματα των χωρών τους, όχι όμως με τον τρόπο που δίδαξε ο Ιησούς. Θέλουν να δείξουν μία εικόνα κοινωνικότητας και βοήθειας προς το συνάνθρωπο, ξεχνώντας να καυτηριάσουν την αμαρτία και το συμβιβασμό. Με τον καιρό βυθίζονται σ' αυτές τις δραστηριότητες με το πρόσχημα ότι προσπαθούν να δείξουν την αγάπη του Ιησού, ενώ αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι ότι δείχνουν μία ανθρώπινη αγάπη, που δεν έχει σχέση με την αγάπη του Ιησού.

Η αγάπη του Ιησού θέλει να σώσει τον αμαρτωλό από την κόλαση, ενώ η αγάπη του ανθρώπου προσφέρει μία εγκόσμια ειρήνη, που βοηθάει την αμέλεια, το συμβιβασμό και εν τέλει οι ψυχές χάνονται, εφόσον δεν υπάρχει ο απαραίτητος έλεγχος. Το φρόνημα του κόσμου και του Αντίχριστου καταπνίγει τέτοιου είδους κινήσεις χωρίς να καταλαβαίνουν ότι έχουν μεταβάλλει τη δύναμη του Ευαγγελίου σε μία ιδεολογία, θρησκεία, σε μία αδύναμη φιλοσοφική φλυαρία, που δεν είναι ικανή να σταθεί και να ελέγξει την αμαρτία, αλλά ούτε και να αγγίξει τις καρδιές των ανθρώπων για να σωθούν. Με τον καιρό αφομοιώνονται και ενσωματώνοντια σε κοσμικά πρότυπα, έχοντας χάσει το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, το οποίο αντικατέστησαν με μία κοσμική εύνοια και με ανθρώπινες φιλοφρονήσεις τονίζοντας το "καλό" τους έργο. Τελικά εξυπηρετούν τα σχέδια των πολιτικών ηγετών, λόγω της φήμης που αποκτούν δίπλα τους.

Αυτά περιέχει η "Πέργαμος" των ημερών μας και ο Κύριος μας καλεί να σταθούμε κόντρα στο σύστημα και στο φρόνημα αυτό του κόσμου ελέγχοντας κάθε έργο πονηρό με την αγάπη του Ιησού χωρίς να κοιτάζουμε με φόβο και τρόμο, μήπως χάσουμε την "αξιοπρέπειά" μας και το καλό μας όνομα μέσα σ' αυτή την κοινωνία.

Ο ίδιος ο Αντίχριστος θα αποκαλυφθεί σε κάποιο μέτρο, ενώ η Εκκλησία είναι ακόμα κάτω στη γη. Το σύμβολο του φιδιού που χρησιμοποιούσαν στην Ιατρική Σχολή της Περγάμου, το βλέπουμε να χρησιμοποιείται σήμερα από τον ΟΗΕ. Μπορούμε να καταλάβουμε ποιος διοικεί και εξουσιάζει τους ηγέτες του κόσμου αυτού. Παράλληλα όμως, υπάρχει και ο λαός του Θεού. Με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος να στέκεται ενάντιος σε όλη αυτή τη διαφθορά και αμαρτία. Ο Κύριος μας λέει να σταθούμε άγιοι και καθαροί. Θα απολαύσουμε την αιωνιότητα μ' Αυτόν. Μας καλεί να σταθούμε όπως ο Αντίπας κόντρα στο ισχυρότερο όπλο του σατανά, το συμβιβασμό. Θα σταθούμε αντιμέτωποι, όχι μόνο με τα στοιχεία του κόσμου, αλλά και με το φρόνημα πολλών χριστιανών, οι οποίοι θέλουν να κηρύττουν ένα Ευαγγέλιο ανεύθυνο, ελαφρύ, χωρίς ιδιαίτερη μετάνοια.

Η προσοχή μας πρέπει να στραφεί για να διακρίνουμε "χριστιανική" ψευδοδιδασκαλία, που οδηγάει τους χριστιανούς σε μία άνετη, εύκολη, ανέμελη, επικίνδυνη κατάσταση, ώστε να μην είναι καθόλου δύσκολο να αμαρτήσουν.

2. Ένα άλλο δίδαγμα που παίρνουμε από αυτή την περίοδο, είναι η διδαχή του Βαλαάμ προς το Βαλάκ για τον τρόπο με τον οποίο θα έρθει αμαρτία στο λαό Ισραήλ. Προσέξτε:
Ο "Βαλάκ" θα πάει σε χριστιανούς και μέσα απ' αυτούς θα προσπαθήσει να διαβάλλει όλο το χριστιανικό κόσμο. Πιο επικίνδυνοι γιά τους αφιερωμένους χριστιανούς είναι οι συμβιβασμένοι χριστιανοί, παρά η αμαρτία η ίδια που βασιλεύει στη Βαβυλώνα. Στο όνομα της παγκόσμιας ειρήνης και "ενότητας" προσπαθούν να αποσπάσουν τους πιστούς από το στόχο τους και την αφιέρωσή τους. Θέλουμε την ειρήνη και τη χαρά, αλλά όχι με τον τρόπο που το επιζητούν οι κοσμικοί ηγέτες. Ο Ιησούς είπε ότι, δεν ήρθε στον κόσμο για να φέρει ειρήνη, αλλά μάχαιρα. ΜΑΤΘ. ι':34 
Στο ΛΟΥΚ. ιβ':49 αναφέρεται μία πολύ αγαπημένη μου έκφραση: "πυρ ήλθον να βάλω εις την γην". Δεν είμαστε εδώ για να προωθούμε ειρηνευτικά σχέδια, αλλά για να ελέγξουμε τον κόσμο περί αμαρτίας. Κοιτάξτε πώς το αναφέρει ο Ιωάννης.

ΙΩΑΝ. ιε':8-11 - "Και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας, και περί δικαιοσύνης, και περί κρίσεως, περί αμαρτίας μεν, διότι δεν πιστεύουσιν εις εμέ, περί δικαιοσύνης δε, διότι υπάγω προς τον Πατέρα μου, και πλέον δεν με βλέπετε, περί δε κρίσεως, διότι ο άρχων του κόσμου τούτου εκρίθη."

Ο Κύριος μας θέλει να μένουμε ξεχωριστοί μέσα στον πονηρό αυτό αιώνα. Ο Ιησούς είναι εκείνος που θα φέρει τη δική Του ειρήνη μέσα από τη δυναμική μαρτυρία της Εκκλησίας και θα τελειοποιηθεί κατά τη δεύτερη έλευσή Του. Αυτό είναι το μάθημα μέσα από την ιστορία του Βαλάκ. 24000 Ισραηλίτες πέθαναν από το σπαθί του αγγέλου της κρίσης. Ανάλογα στις μέρες μας θα λάβει χώρα η μεγαλη αποστασία, την οποία ο Παύλος μας αναφέρει στη Β' Θεσσαλονικείς. Θα λάβει χώρα πριν έρθει η μέρα του Κυρίου και πολλοί θα χάσουν την αιώνια ζωή, διότι πολλοί προσκολλήθηκαν και πλανήθηκαν από διάφορα "ευαγγέλια" και ψευδοδιδασκαλίες και χωρίς να το καταλάβουν έγιναν μέρος αυτού του συστήματος.

3. Το τρίτο δίδαγμα είναι το νέο όνομα που μας περιμένει. Μας λέει να συνεχίσουμε να Τον εκζητάμε, να Τον επιθυμούμε και να Τον γνωρίσουμε καλύτερα σε προσωπικό βέβαια επίπεδο. Κάθε μέρα ο Ιησούς είναι έτοιμος να μας αποκαλύπτει και ένα μέρος από την άπειρη δόξα Του. Το όνομα του κάθε πιστού δείχνει και υποδηλώνει τη φύση και τα χαρακτηριστικά Του. Αυτά με τη σειρά τους διαμορφώνονται από το Πνεύμα του Κυρίου, καθώς εμείς επιτρέπουμε να εργαστεί στην καρδιά μας. Όσο ο Κύριος αποκαλύπτεται σε μας, αυτή καθαυτή η αποκάλυψη οικοδομεί και αλλάζει το χαρακτήρα και τη φύση μας. Όσο εμείς επιτρέπουμε στον Κύριο να αγγίξει τα ενδόμυχα της καρδιάς μας, θα είναι σε θέση να μας δοξάζει με ένα νέο όνομα, που δεν θα έχει να κάνει με κοσμικά στοιχεία, ή με την πεσμένη, ανθρώπινη φύση, αλλά με αιώνια, άπειρη, λαμπρή δόξα.