Ton van Brakel
reisverslag zuidelijk afrika
ton123@rocketmail.com
AFRIKA REIS MET
DJOSER
Zambia,
Botswana, Namibië en Zuid Afrika in 24 dagen
DINSDAG 27 SEPTEMBER 2005
Tien voor zes prik
ik uit op kantoor, de vakantie voor 2005 is eindelijk begonnen. Het begin is in
ieder geval goed, een heerlijk etentje voor de boeg in restaurant Prei te
Teteringen. De rest van de avond wordt gespendeerd aan het kijken van Champions
League Voetbal op tv en het gedeeltelijk inpakken van mijn twee rugzakken voor
de naderende vakantie.
WOENSDAG 28 SEPTEMBER 2005
Om zes uur opgestaan
en ik heb nog tot half 12 de tijd om mijn spullen in te pakken. Daarna om half
10 even naar de bibliotheek om mijn twee reisboeken van Namibië te
droppen. Vervolgens nog even naar hoorwinkel van Boxtel om mijn nieuwe
hoortoestellen nog voor de nakende vakantie te verzekeren. Dan het huis
zekeren, alle elektronische apparatuur uit, de kranen goed dicht en om half 12
is Ben er ook. Nog even wat zaken doornemen over de reis en dan naar Breugel
met twee auto's. Tegen half 1 worden we begroet door Annie en Marius v d Ven.
We praten over een en ander, en na twee bakjes koffie reizen we met de Vectra
naar Herpen. We zijn al snel op die bestemming dankzij de pas gereedgekomen
nieuwe snelweg, en rond half twee arriveren we in de Kruisstraat. Hier wacht
ons een luxe middagmaal bereidt door Jacqueline, mijn schoonzus. We nemen dan
afscheid van ons ma, mijn broer Gerwin en Jacqueline. Op weg naar het
treinstation van Oss, nog even naar café Den Handwijzer om afscheid te
nemen van Ome Jan en Tante Riek. Ons pa zet ons op tijd af op het station en
hier kan ik ook nog even afscheid nemen van Mary van de Wielen die toevallig
net langs komt. We zeggen ons pa goedendag en reizen 1e klasse naar Amsterdam
CS waar we logeren in het Prins Hendrik Hotel. De avond brengen we door in de ban
van een biertje en Fenerbache - PSV op een groot scherm. Het eindigt met een
sof, Vennegoor of Hesselink al snel met een rode kaart van het veld en een
dikke nederlaag van 3-0. Hopelijk breken deze cijfers ons later niet op.
DONDERDAG 29 SEPTEMBER 2005
Half zes opgestaan,
ontbijt zit er door het vroege tijdstip nog niet in. Om 6.29 uur hebben we een
rechtstreekse treinverbinding vanaf Amsterdam CS naar Schiphol, dat is al de 1e
meevaller van vandaag. Om 7 uur checken we in bij de KLM, dan door de douane en
even ontbijten bij de Macdonalds. We hebben nu nog alle tijd, we gaan eerst
even een zonnebril kopen voor Ben, een echte Ray Ban, en daarna een pure single
malt whisky voor mij. En wel een Glenmorangie, een 1 literfles met een
alcoholpercentage van 57,2%, Dan lopen we op ons gemak naar de gate van vertrek.
Het is al aardig druk bij de gate, onderweg zijn we erachter gekomen dat we
niet naast elkaar zitten in het vliegtuig. We proberen onderweg nog wat anders
te regelen bij een KLM balie maar we komen er niet veel verder. Als we instappen, blijkt al snel, dat
deze vlucht overboekt is. Ik zit nu op 16b, doch een dame vraagt of ik zou
willen ruilen met haar moeder. Ik ben de beroerdste niet, dus ik stem toe.
Zodoende verhuis ik nog voor vertrek van het vliegtuig naar stoel
VRIJDAG 30 SEPTEMBER 2005
We zijn bijtijds
weer op en hebben lekker geslapen. Laat in de avond nog even tv gekeken. Hier
zien we het Nederlandse voetbalelftal van onder 17 verdiend verliezen van
Mexico met zeker 3-0, maar ik heb niet verder gekeken en weet dus de
einduitslag niet. Om 7.00 uur een Engels ontbijt gekregen waarna we weer
wegrijden naar het vliegveld van Johannisburg. Voor vertrek zijn we snel nog
even naar de 14e verdieping van ons hotel geweest om zodoende een mooi
overzicht te krijgen van de stad Pretoria met zijn markante
regeringsgebouw. En om het met daglicht op de foto te zetten. Als we op
het vliegveld zijn aangekomen moeten we zelf aan een balie onze vliegtickets
ophalen en inchecken. We reizen dan door naar Livingstone, Zambia. We moeten
bij de balie zijn van Nationwide en daarna sluiten we achter aan in een rij om
dus in te checken. Toch gaat het eigenlijk wel snel, en voor we het weten,
zitten we alweer in de lucht. Vooraf bij de taxfreewinkels 2 flesjes water
gekocht. Daarna in een lounge genoten van een bakje espresso en het dagboek wat
bijgewerkt. Tijdens de vlucht naar Livingstone goed naar buiten kunnen kijken
met prima zicht. Het overgrote deel van het landschap is dor en droog met vele
cirkels rondom. We krijgen een lekkere lunch en naderen onze bestemming. We
zien de rivier de Zambezi stromen vanuit de lucht, en ergens in de verte moeten
we de Victoria Falls kunnen zien. Het is nu het droge seizoen, dus de rest van de rivier ligt
merendeels met een droge bedding. Net voor de landing draait het vliegtuig en
zien we in de verte mist opstijgen. Hier zijn dus de befaamde watervallen van
Livingstone, Zambia. Zijn ontdekker Livingstone heeft de watervallen vernoemd
naar zijn toenmalige koningin Victoria. Dan de landing, en we zijn redelijk
snel door de douane op de luchthaven. Bij het ophalen van de bagage worden we
opgewacht door onze reisbegeleider, Vincent Schutte. We gaan inchecken in ons
hotel, ons wat verschonen en dan op pad naar de watervallen. Zodoende kunnen we
dan morgen andere excursies regelen en doen. We rijden naar de rivier de
Zambezi waar een groot complex is, hier gaan we vanavond ook eten. Eerst
krijgen we nog uitleg over de mogelijke excursies die we hier nog kunnen gaan
doen. We besluiten om morgenvroeg in de ochtend een gamewalk te gaan doen
oftewel een safari te voet. Vincent vertelt ons da het de enige mogelijkheid is
om zeker neushoorns in het wild te kunnen zien. In de middag zijn de excursies
bijna niet te doen vanwege de warmte, dus we besluiten om morgenavond een dinner
cruise op de Zambezi te boeken. Bijna iedereen gaat mee de neushoorns bekijken,
een stel (Hans en Lisette) gaat naar Zimbabwe per taxi, en een ander stel (Roel
en Hank) gaan fietsen. En er zijn nog enkele over die geen excursies boeken
maar zelf op pad gaan en bijv. Livingstone gaan bekijken. We gaan dan de
excursies betalen waarna we de Victoria Falls zullen gaan bekijken. We rijden
een paar kilometer verder en moeten daar 10$ p.p. betalen voor de toegang tot
de watervallen. Het lopen duurt niet lang, en we zien de gigantische canyon
voor ons liggen. Het water dondert hier in de verte naar beneden en er stijgt
een continue mist op van waternevel, erg mooi om te zien. We hebben op gegeven
moment tijdens de wandeling een mooi uitzicht en als we de trail verder lopen,
neemt het uitzicht op de watervallen alleen maar af. We gaan terug naar
het uitzichtspunt waarbij de watervallen er het mooist uitzien en blijven hier
een tijdje rondhangen. Ook ligt er nabij de watervallen een mooie brug, waar
men kan gaan bungee jumpen voor 35 US$. We lopen dan weer naar de uitgang van
het park en de zon zal spoedig ondergaan en het is dan ook meteen donker Afrika.
Dat is zo rond de klok van 19 uur en we gaan dan terug naar het complex waar we
bij het restaurant aan een tafel plaatsnemen. Bij de watervallen ook nog
even naar de souvenirkraampjes geweest en enkele foto’s gemaakt. Net op
tijd zijn we terug bij het restaurant, zodat men foto’s kan maken van de
zonsondergang bij de rivier. We drinken een biertje, en daarna voor 15 US
dollar een diner buffet, met zowel warm als koud buffet. We krijgen ijs en
vruchtjes toe, terwijl we al genoten hebben van rijst met stoofvlees, warme
gesneden groente, en kip met gembersmaak. Erg lekker en darna worden we afgezet
bij ons hotel om te gaan slapen. Morgenvroeg moeten we om half zeven op,
vertrek om kwart voor zeven, onze eerste safari komt eraan.
ZATERDAG 1 OKTOBER 2005
Om 6 uur opgestaan,
snel even gedouched maar het ontbijt is nog niet klaar om half 7. Terwijl onze
reisbegeleider Vincent hier toch nadrukkelijk om had verzocht.Dus nemen we
eerst een croissant en een broodje zonder beleg en wat sinasappelsap. De
tourgids vraagt welke 4 mensen met een andere groep mee willen, als Ben en ik,
samen met Bert en Magda Baijens naar buiten lopen. De wandelsafari gaat
namelijk in groepjes van 8 personen. We melden ons alle 4 aan als vrijwilligers
en rijden als eerste van de 2 jeeps naar het park toe. We hebben een
vriendelijke gids en rijden mee in de achterkant van een omgebouwde jeep. Na
een twintig tal minuten rijden we het park binnen, en de ingang is vlakbij het
restaurant waar we gisteravond hebben gegeten. Als we na een tijdje rijden door
het park, stoppen bij het scoutscamp, nemen we nog een bakje koffie/thee en
krijgen we uitleg van de gids wat we wel en niet moeten doen als er gevaar
dreigt bij onze aanstaande wandeling. Gewoon een groep bij elkaar blijven. En bij
een aanval van een neushoorn, achter een boomstam of struiken blijven staan
want neushoorns kunnen niet springen. Het is nu even na acht uur als onze
safariwandeling gaat beginnen. We zien al snel de eerste giraffen, en zo bekijken
we alles wat we onderweg tegen komen. Na de giraffen zien we in de verte de
neushoorns, die we straks nader gaan bekijken. We krijgen veel uitleg, over
valletjes van spinnen, boomsoorten met hun verschillende vruchten, vogels etc. Na
een tijdje zien we de neushoorns nog een keer. We komen op enkele meters
afstand van deze enorme dieren, echt een magnifiek gezicht. Onze wandelsafari
is bij dezen dus geslaagd. We zien nadien nog enkele antilopen, vele giraffen,
apen en zelfs een wild zwijn kruist enkele malen ons pad, We nemen weer een rustpauze,
en krijgen nu een koude verfrissing van de gids. Het is nu even na 10 uur in de
ochtend, en de temperatuur gaat langzaam omhoog in deze dorre en droge vlakte.
De neushoorns drinken in een plas, een 3 tal kilometer verderop, dat komt omdat
ze angst voor de rivier hebben en gaan daar dan ook niet drinken. Dan gaan we
terug en nemen in Livingstone afscheid van onze gids, die onderweg naar ons
hotel uitstapt. Wij gaan nu even het stadje bekijken en zien hoe het leven hier
draait. Het is er warm en stoffig en we lopen in de schaduw onder de veranda’s
van de winkels. Even wat shirts kopen en langs het postkantoor. Tegen half 2 in
de middag gaan we terug naar onze hotelkamer om uit te rusten. Om 16 uur komen
ze ons ophalen voor de dinercruise. Tien minuten voor dat tijdstip staan we
buiten en worden we opgepikt door een busje en pikken onderweg nog enkele
Engelse en Duitse dames op. Stipt om 16.30 uur vaart onze boot weg, en men
vraagt ons waar een groep Nederlanders blijft, die nog moeten aanmeren op de
boot. Helaas kunnen we de man niet helpen want we kennen deze groep
Nederlanders niet. Onderweg zien we nog genoeg wild, zoals verschillende
vogels, nijlpaarden, pelikanen. Zelfs de Afrikaanse visarend zien we in vol ornaat
langs de oever op een zandbank staan. Het is erg gezellig op de boot, we hebben
het leuk onderweg en het is zeker de moeite waard. Het ontbreekt ons aan boord
aan niets, lekker drinken en daarna lekkere koude hapjes onderweg en aan het
einde van de rit lekker nog even barbecuen. We maken onderweg kennis met
verschillende mensen, waaronder een groep Duitsers met enorme fototoestellen, 2
Engelse dames, 2 meisjes uit Freiburg, en een stelletje uit Zuid-Afrika. Het
meisje spreekt ons aan en vertelt dat ze ons soms kan verstaan. Leuk hé,
die Zuid-Afrikanen. We blijven wat met de Zuid-Afrikanen praten en wisselen
e-mail adressen uit. Het is een spontane meid, Paola, en ik zal niet vergeten
haar te e-mailen als we weer thuis zijn. Het wordt nu snel donker en de boot is
alweer op de terugweg. We meren net na zonsondergang af en we kunnen terugzien
op een geslaagde dag.Tegen half acht in de avond zijn we weer terug bij ons
hotel, het Fairmont Hotel, waar we goede kamers hebben, een goed bad, alleen
het ontbijt is iets minder.
ZONDAG 2 OKTOBER 2005
Vandaag een reisdag.
Om kwart voor 8 ontbijten, en even na 8 uur verlaten we Livingstone. Het
overgebleven geld hebben we omgeruild bij de receptie van het hotel voor 2
flesjes water. Daarna rijden we dus naar Botswana toe, de grensformaliteiten
gaan hier best snel, en we moeten dadelijk een rivier oversteken. Victor, onze
chauffeur raakt aan de praat met een blanke toeriste, die vraagt of hij wat
water voor haar heeft! Zit je mooi in de problemen, vakantie noemen ze dat,
afzien zal je bedoelen, maar goed misschien valt het allemaal wel mee voor
haar. We gaan dan met de pont de Zambezi over, alwaar we in de buurt zijn van
verschillende landen, namelijk Angola, Namibië, Zambia, Zimbabwe en
Botswana. Hier splitst de Zambezi rivier zich in tweeën en de andere tak
heet nu de Chobe rivier. We gaan nu richting Kazungula, met de ferry en laten
Zambia achter ons. Als we op de rivier zitten, zien we de splitsing, en het
eiland in het midden van de rivier behoort Namibië toe. De tijd dat we op
de pont zitten en op de Chobe rivier uitkijken, dan kijken we uit op Namibië.
Dan zijn we in Botswana en passeren we Kazungula. We rijden dan verder tot de
eindbestemming van vandaag, dat is Kusane. Hier zit men het dichtste bij NP
Chobe. We stoppen in het dorpje en proberen geld te wisselen. Doch dat lukt
niet, en we kopen gewoon wat spulletjes in het restaurant en zo verkrijgen we
enkele Pula's waarmee men in Botswana betaald. We kopen wat broodjes en een
sapje, genoeg voor de lunch van vandaag. We kunnen de kamers nog niet in,
dat kan pas rond 14 uur maar dat geeft niet. Op onze picknick plaats aan de
rivier zien we met de verrekijker al de nodige olifanten en waterbuffels. Ook
in de lucht zien we de visarend, terwijl we ondertussen gewoon lunchen.
Verbolgens kunnen we ons op de kamer installeren. Hier aangekomen zien we echt
een luxe kamer met een groot apart bad midden in de kamer, en verder een
douche, wc en een extra kamer. De tv is niet veel soeps met 3 tv zenders, en
wel kijken we uit op de Chobe rivier. We rusten wat, de excursies betalen we
dan met de creditcard van Ben. Daarna in de middag een lekker koud bad genomen.
Om half 7 in de avond gaan we met Bert en Magda, Jack, Vincent de
reisbegeleider en Victor de chauffeur eten in een nabij gelegen restaurantje.
Te voet wandelen we een twintigtal minuten naar Kazane, waar we naar een klein
Chinees/Botswaans restaurantje gaan. En het is er wel gezellig, vriendelijke
serveersters, lekkere T-bone met rijst, grote kannen bier en we eindigen op aanraden
van Victor, allemaal met een Springbokkie. Dat is een vloeibare After Eight,
oftewel een groene mintlikeur onderin, en daarboven op een crèmekleurige
amarula likeur. Het zit in een klein borrelglaasje, en we moeten zonder handen
het glaasje leegdrinken. Toppie, de avond afgesloten achter de bar bij het
zwembad, met ons vijven, namelijk Ben, ik, Sjack, Victor en Vincent.
MAANDAG 3 OKTOBER 2005
Excursiedag vandaag,
en we staan bijtijds op want we moeten om kwart voor 6 bij de receptie
van het hotel zijn. We gaan vandaag onze eerste gamedrive maken met een
4x4 jeep. Er kunnen 12 tot 18 mensen mee op een verlengde jeep. We moeten eerst
nog wat kilomeers rijden voordat we bij de ingang van het park aankomen. Het is
nu nog lekker fris en er staat een stevige wind als je open en bloot boven op
die jeep zit. De dag ervoor hebben we dus al wat olifanten en waterbuffels
gezien in de verten, maar eens kijken hoe ver we vandaag komen. Er zijn diverse
trails aan de Chobe rivier, een 14 in totaal en allemaal liggen ze in het
noordelijke gedeelte van het park, vlakbij gelegen aan de Chobe rivier. We
zien verschillende antilopen, olifanten, 2 giraffen, vele nijlpaarden,
honderden waterbuffels en ga zo maar door. Helaas nog geen leeuw of een
jachtluipaard. Ook zien we enkele tientallen krokodillen, vogels, lepelaars,
pelikanen, eenden, arenden, reigers, dus we hebben in de ochtend genoeg gezien.
De eerste trails zijn op het lage gedeelte van het park aan de rivier. Na de
koffie gaan we weer terug over de hoger gelegen weg, ook langs de rivier.
Onderweg krijgen we een lekke band, die we wisselen, maar de reserveband is ook
slap. Dus moet de chauffeur bellen voor een vervangende jeep. Dat is achteraf
een meevaller, want nu rijden we met de reserve jeep een groep olifanten tegemoet
die net de trail aan het oversteken zijn. Erg leuk om te zien. De rest van de
dag doen we het rustig aan vanwege de hitte, eert nog even ontbeten/gelunched
voordat we naar onze kamer teruggaan. Kwart voor drie moeten we weer paraat
zijn voor de boottrip, waar we ook weer veel dieren zien. Er zijn maar weinig
buffels in het water, maar des temeer nijlpaarden en olifanten. Ook zien we nog
bavianen, en een grote hagedis. Verder zien we ook weer dezelfde dieren als
vanmorgen, een machtig gezicht om die olifanten en nijlpaarden met hun eigen
soortgenoten te zien spelen. De boottrip duurt tot na zonsondergang dus ook de
nodige foto’s gemaakt bij die ondergang. Daarna met Jack en Vincent
gezellig eten en terug naar onze kamer. We hadden toen een dinerbuffet aan de
rivier, waarbij we eigenlijk in de rook gingen zitten van de bbq. Vanmiddag
hebben we al ons dagrugzakje ingepakt voor ons verblijf in de houseboat van de
Okavango Delta.
DINSDAG 4 OKTOBER 2005 Bijtijds ontbijten, want we moeten al vroeg op pad, om acht uur gaan we vertrekken. Gisteravond hebben we alle extras van ons verblijf al betaald met de creditcard. Het duurde alleen enige tijd voordat we konden afrekenen. Enkele Engelse meiden probeerden de receptioniste in te war te brengen met het afrekenen voor de gewassen kleding. Maar de receptioniste geeft geen krimp, en de meiden moeten toch het volle pond betalen. Gelukkig en nog maar een voorschieter, een oude Duitser, dus daar heb ik wat van gezegd. Wij moeten net zo goed wachten. We vertrekken vandaag richting Okavangodelta en we reizen dan grotendeels via de Namibië Strip omdat de wegen daar veel beter zijn dan in Botswana. Eerst gaan we Botswana uit, en daarna Namibië in. Hier reizen we eerst nog groten deels door het Chobe NP, waarbij we zelfs enkele giraffen zien, buffels en nog een struisvogel. Dan viert de eentonigheid hoogtij tijdens de reis door de Namibië strip, hier zien we voor het eerst overal veel vuil rondslingeren in het dorre en droge landschap. De struiken en bomen hebben hier veelal geen bladeren dus je kunt verder kijken dan normaal. We rijden stief door en tegen 12 uur stoppen we bij een supermarkt waar we spullen kunnen kopen voor de picknick die we later zullen hebben. Een leuke picknick en een beetje schaduw van een boom. Met eigen stoeltjes uit de bus wordt het lekker even uitrusten en smullen. We rijden dan nog verder, enkele uren voordat we bij Nbegi Camp zullen aankomen. Hier slapen we in tentjes met echte bedden. Tegen 16 uur slaan we een zandweg in en zijn we vlakbij de camping. Wel een beetje hobbelige zandweg en we moeten zelfs even uitstappen zodat Victor even door een mul stuk zand heen moet crossen met de bus. Bij de camping aangekomen komt de grootste verrassing. Het blijkt dat we niet op de camping moeten zijn maar dat we naar de houseboat moeten in de Okavangodelta. Maar gelukkig hebben wij gistermiddag al ons dagrugzakje ingepakt voor de Okavangodelta en is nu iedereen bezig om zijn spullen in te pakken voor als we bij het begin van de rivier aankomen. Dus dat wordt weer crossen onderweg en om half 6 passeren we de douane in Namibië weer en rijden we Botswana binnen en gaan door richting Swamp Stop. Net voor het donker wordt arriveren we bij de rivier en snel maakt iedereen dus zijn dagrugzak klaar. Dan laden we de overige bagage terug in de bus, en drinken een pintje aan de bar. Daarna met de speedpoot op weg naar de houseboot. De trip duurt zeker 2 uur, petje af voor de kapitein die zijn weg moet vinden in het donker, met behulp van een zaklantaarntje, zijn GPS toestel en zijn eigen ervaring. In het begin veel last van vliegjes maar aan het einde van de trip valt het wel weer mee. Onderweg enkele sandwiches op en op de houseboat krijgen we spaghetti met bolognesesaus, en witte boontjes met ananas. Ben heeft voor ons twee prima bedden weten te reserveren met klamboe. En wel op de buitenkant van de houseboat, zodat door de ruimte tussen de gespannen zeilen licht een verkoelend briesje waait. Effen na 22.30 uur kruipen we onze kooi in. Door het gekwebbel maar snel mijn oordopjes ingedaan, en wat later naar dromenland.
WOENSDAG 5 OKTOBER 2005
Om 6.15 uur wakker,
half zeven even lekker douchen. Victor slaapt in het kamertje bij de douche. Om
half 8 ontbijten en om 8.15 uur varen we weg. Dit boottochtje duurt een
twintigtal minuten, en we zijn dan dieper in de Okovango Delta belandt. Hierna
rijden we een half uurtje met een jeep door het dorre en droge zandlandschap
met vele dorpjes en de vriendelijk zwaaiende mensen en kinderen. We eindigen de
trip bij de eigenlijke swamp oftewel het moeras met zijn waterwegen. Hier
liggen de galfiber komonos op ons te wachten. Om het milieu te sparen, dat wil
zeggen, de boomstammen waren vroeger de grondstof voor de komonos, maar
tegenwoordig zijn ze gemaakt van glasfiber. We vertrekken met 11 komonos, de
twee gidsen Victor en Vincent gaan ook met ons mee. We zitten in totaal een
kleine 2 uur in de bootjes en meteen in het begin zien we een groep olifanten
zich te goed doen aan het verfrissende water van de rivier. Daarna gaan ze zich
helemaal vol stoffen met een tapijt van kleine zandkorreltjes. Doch na een
tijdje hebben ze ons in de gaten en verdwijnen ze weer in het oerwoud. In het
water zelf komen we geen dieren tegen op de heenweg en glijden deal de komonos
behendig door het moeras. Het is in wezen hetzelfde principe met de Okovango
rivier als de enorme rivier in de Everglades, een kilometersbrede rivier met
maar weinig diepte. Alleen mondt de rivier van de Everglades uit in de zee en
de Okavangorivier verdwijnt als het ware geleidelijk in de woestijn. Vandaar
dat men het Okavangodelta noemt. Alleen jonge vis zien we hier wegschieten in
het water, alle kleine tot zeer kleine visjes. Daarna volgen een wandeling van
1,5 uur onder leiding van een gids, een van de bestuurders van de komonos.
Onderweg zien we veel zebra's, wilde zwijnen, bavianen en verschillende vogels.
Bij terugkomst lunchen we onder een grote boom in de schaduw. De kapitein van
de houseboat heeft voor ons een koude salade klaargemaakt van groente, kaas,
ham en deegwaren, lekker met wat tabasco. Het is een warme dag, de horloge van
Jack geeft 38,7 graden Celsius aan. Na de lunch geef ik onze bootman 3 zakjes
met pindas waar hij blij mee is. Nu dezelfde weg weer terug met de komonos en
onderweg zien we weer enkele olifanten, evenals een heel klein kikkertje.
Je kunt het kikkertje bijna niet zien, omdat het de kleur heeft aangenomen van
het dorre riet waarop het momenteel zit. Verder zijn er veel koeien het moeras
ingelopen om lekker koel in het water het moeras af te grazen. Onderweg zien we
nog enkele visarenden en zijn we weer terug op de plaats van waar we vanmorgen
vertrokken. Daarna weer terug met de jeeps, en hoewel ze allemaal 4x4 kunnen
rijden, zakt onze voorligger weer vast omdat ze de vierwielaandrijving niet aan
hebben staan. Dus moeten ze weer aan de voorwielen prutsen om los te geraken.
Daarna met de boot weer terug naar de houseboat. Robert maakt een foto van
enkele vrouwtjes, die prompt geld willen zien. Dat kennen ze hier dus ook al,
gelukkig zijn de meeste hier niet zo. Tegen half 3 zijn we weer terug bij de
houseboat, lekker wat afkoelen met frisse drankjes. Om half 4 even gedoucht en
om 16.15 uur gaan we met enkele reisgenoten weer terug naar het haventje.
Merendeel daar gaat het dorpje in, maar ik, Ben en Victor gaan even vissen. Na
een tiental minuten vissen heb ik er al eentje aan de haak, doch helaas na een
twintigtal seconden ben ik hem alweer kwijt. Het was een echte vechter, maar
wat het voor iets was, zullen we nooit weten. Van half 5 tot 6 uur gevist op
een drietal plekken maar geen beet meer gehad. Daarna de andere ophalen bij het
haventje en weer terug naar de houseboat. Om half zeven zijn we terug, net op
tijd voor het diner. Rijst met kip en chili, warme groenten (wortel, erwt en
boontjes). Daarna nog even wat nababbelen over de dag alvorens we allemaal gaan
slapen.
DONDERDAG 6 OKTOBER 2005
Snel even douchen,
om 8 uur ontbijten en om half 9 varen we weer weg met de speedboot, voor een
tocht van anderhalf uur, weer terug naar Swamp Stop. Onderweg valt er weer van
alles te zien, een enkele keer een krokodil of een visarend, maar merendeel
reigers en andere visrovers zoals aalscholvers etc. Soms blijven ze op hun plek
zitten, maar als er eentje wegvliegt, dan vliegen ze op een gegeven moment
allemaal voor ons uit. De Okavangorivier is de 3e grootste rivier van Afrika,
VRIJDAG 7 OKTOBER 2005 We vertrekken rond 9 uur,
na een ontbijt van toast met scrambled eggs. Van te voren een heerlijke douche
genomen in de buitenlucht, daar was ik wel aan toe. 's Avonds een vent, dan 's
ochtends ook een vent. Maar gezellig is het gisteravond wel geworden. We rijden
nu verder Namibië in, op weg naar Rindu. Onderweg dus een heuse zandstorm
die over de vlakte heen raast. Mijn reisgezel Ben is dit allemaal ontschoten,
die geniet van een welverdiend vakantieslaapje. In het volgende dorpje
hebben we 2 uur om te winkelen, maar we gaan eerst even geld pinnen. Daarna even
internetten en dan nog wat spullen kopen in de supermarkt. We eten in het
restaurant van de supermarkt een broodje als lunch. We komen na een tijdje in
de bus aan op de Kavango River Lodge waar we vanavond zullen gaan dineren. Een
leuk bungalowtje met een keukentje, koelkast en airco. Met vooral een prachtig
uitzicht over de Okavango Rivier en aan de overzijde van de rivier ligt Angola.
We bekijken het schouwspel op de rivier waar men op verschillende manieren aan
het vissen is. Of men is andere diertjes aan het zoeken aan de oever of op de
bodem. Even in het restaurantje wat verkoelend biertje te drinken en we raken
aan de praat met het Portugese vrouwtje dat achter de bar staat. De zonsondergang
fotograferen gaat letterlijk de wolken in, omdat die ons het zicht ontnemen op
de zonsondergang. Daarna maken we ons op voor een gezamenlijke maaltijd die de
lekkerste is die we tot nu toe gehad hebben. Nasi, rijst, gekookte aardappelen,
gebakken aardappelen, warme bloemkool en broccoli, sla met tomaat, komkommer,
en cherry tomaatjes en als vlees, kip, op een stokje met abrikoos en pruim.
Daarna nog een roomijsje toe, echt een top diner waar we van hebben gesmuld op
een toplocatie aan de Okavangorivier.
ZATERDAG 8 OKTOBER 2005
Om half 8 ontbijt,
ook weer tot in de puntjes verzorgt en om 8 uur vertrekken we voor een 4 uur
durende trip van Rundu naar Namutoni, bij het nationale park Etosha. De weg is
redelijk goed, alleen het laatste anderhalf uur onverhard. In het begin zien we
nog veel souvenirs te koop langs de weg, zelfs vliegtuigjes en helikopters,
leuk om te zien. Op een gegeven moment is de weg aan de zijkanten voor zien van
enorme bermen van enkele meters breed. Men heeft dat gedaan om zo de dieren die
willen oversteken eerder te kunnen zien, en betonpaaltjes zorgen ervoor dat het
verkeer de weg niet kan verlaten of opkomen, dat kan alleen bij een kruispunt.
We komen dan aan in Etosha NP, waar we bij de ingang even stoppen om wat houten
souvenirs van de verschillende wilde dieren te bekijken. Het merendeel zijn
vogels en een enkele giraffe of neushoorn. Daarna het park in, het is hier even
droog als in Chobe NP. We zien al snel de eerste giraffen, die hier een mooiere
bruingele kleur hebben dan in Chobe, daar waren de giraffen veel grauwer van
kleur. We krijgen de sleutel van onze kamer, even zwemmen en daarna lunchen
(worstjes, fruit, bloemkool, salade) en weer even zwemmen. Om half drie onze
eerste gamedrive met de bus van Victor. We doen deze keer de dik-dik drive,
genoemd naar de kleine antilope die we vaak zullen zien. Onderweg komen we een
jonge olifant tegen die op weg is naar een waterpoel. Hier bevinden zich al
enkele giraffen, gemsbokken, kudu's en zebra's. De jonge olifant jaagt ze
allemaal weg en geeft zich een verfrissend "modderbad" met zijn
slurf. Als de olifant weg is, zien we plots een jonge kudu dat vastgezogen zit
in de zuigende modder. Een ander jong, vlak naast het kalf, is al overleden.
Zijn instinct vertelde het kalf dat het rustig moest blijven toen de olifant
naderbij kwam. Het kalf doet verwoede pogingen om uit de modder te geraken maar
het lukt niet. We rijden weer verder en zien onderweg nog vele giraffen,
antilopen, impala’s, dikdikkies, olifanten en steenbokken. Tegen vijf uur
zijn we weer bij de drinkplaats van het kudu kalf, dat inmiddels al door drie
mannen is bevrijdt losgelaten. Nu zijn ze bezig om het verdronken kalf uit de
plas te halen en bergen hem op in een pick-up. De twee mannen in de poel ternauwernood
zelf uit de zuigende modder komen. Hierna nog even zwemmen, en daarna met zijn
allen lekker braaien. Victor en Vincent hebben de spullen ingekocht en klaar
gemaakt. We hebben dan varkensvlees, lam, witte bonen in saus, erwten in saus,
aardappelen etc. Met de nodige drankjes is het heel gezellig geworden tot laat
in de avond. SHVBVDGA
ZONDAG 9 OKTOBER 2005
Gisteravond al
gehoord van Jack, die via SMS te horen kreeg dat Nederland met 2-0 van Tsjechië
heeft gewonnen. In de vroege ochtend om half 7 weer een gamedrive. Snel even om
6 uur in het zwembad gedoken en daarna snel douchen en op pad. Bij het naar
buiten gaan, komen we twee dames tegen die vermoedelijk een hele dag een
gamedrive hebben geboekt. Deze gamedrive liet ons behalve de al besproken
dieren ook nog de wildebeest (gesou), een breedkoparend, veldmuisjes en een
zwarte lurkaas, een greylourie, en de kaibusterd zien. Om 8 uur zijn we weer
terug, iedereen gaat even ontbijten en om half tien staat er weer een gamedrive
op het programma. We kopen wat brood en kaas in de supermarkt voor het ontbijt
en om half tien gaan we weer op pad. We gaan nu een drive doen waarbij we
Chudop doen, daarna de Doringdraai. We zien bij de natuurlijke
bronnen weer dezelfde taferelen. Een olifant die alles weer asociaal
wegjaagt en een hoop water verkwist door het over zich heen te spuiten ter verkoeling.
We zien dan bij een kunstmatige bron voor het eerst een eland (elandantilope)
en hier twee olifanten die rustig blijven en veel zebra's en andere antilopen.
Ons geluk is echter op de terugweg naar Namutoni, waar we op luttele kilometers
voor ons verblijf, voor het eerst in Afrika, op een leeuw stuitten. We hebben
nu 4 van de big Five gezien, daar kan je dus thuis mee aankomen. Het is een
magnifiek gezicht, hij ligt onder de schaduw van een struik een beetje aan het
gezicht onttrokken door andere struiken, maar als Victor de bus een stukje
verderop zet, kunnen we hem veel beter zien. We maken foto's en bekijken het
enorme roofdier met een verrekijker. Ik kan zijn ogen goed zien, hij licht zijn
voorpoten op om ze wat schoon te likken en is onverstoorbaar bezig met de
dingen te doen, die alleen noodzakelijk zijn om zodoende energie te sparen.
Iedere calorie die het dier verbruikt, moet het weer inhalen met het vangen van
prooien in deze enorme hitte. Niettemin, de best geslaagde gamedrive van de
vakantie tot nu toe. Tevreden komen we weer terug op Namutoni, waar we
afspreken voor de volgende gamedrive om 16 uur. Tot die tijd gaan we even wat
eten, onze spullen ophalen, allemaal gewassen voor 3 Euro. Daarna zwemmen en de
olifanten fotograferen bij de kunstmatige waterput vlakbij onze kamer. Daarna
de laatste gamedrive van de dag tot half 7, net voor de zon ondergaat zijn we
weer terug bij onze bungalow. We hebben weer de gebruikelijke dieren gezien,
uitgezonderd de leeuw, maar wel weer voor het eerst gezien de koeantilope,
oftewel het red hartebeast en de steenbok. En bij de vogels de lappethead
vulture, oftewel de oorgier en nog een pale chanting goshwak, een soort havik.
Al met al is het vandaag dus een geslaagde dag die we afronden met enkele biertjes
op het terras van de bungalow bij Robert en Jack. Daarna wat eten op de
hotelkamer, lezen en dit dagboek bijwerken. De zondag zit er helaas ook weer
op.
MAANDAG 10 OKTOBER 2005
Om half 8 op en om 8
uur vertrekken we met de bus naar een ander deel van Etosha. Vanuit Namutoni
reizen we nu zuidwestelijk naar onze volgende verblijfplaats voor toeristen,
Halali. Hier blijven we even tussen de middag en ook nog kort even gezwommen.
Maar eerst nog de gamedrive van de ochtend, en na drie kwartier rijden is het
al raak. Tussen de Kalkheuvel en Ngobib zien we voor het eerst sinds Zambia
weer een witte neushoorn, wat we eigenlijk niet verwacht hadden. We kunnen
hem/haar makkelijk op de foto zetten. Echt een leuke meevaller, daarna loopt
deze breedbek neushoorn op zijn gemak weer de rimboe in. Direct daarna, ca. 300
meter links van de neushoorn zien we een leeuwin die heel langzaam naar voren
beweegt. Ze is kennelijk op jacht, en we blijven haar even volgen. Geweldig om
zo deze twee beesten bijna tegelijkertijd op dezelfde plaats te kunnen zien. En
het is nog geen 9 uur in de ochtend. Maar het blijft geen goud regenen in
Etosha, dus we zien nog maar spaarzaam enkele dieren, en op antilopen, giraffen
en zebra's letten we helemaal al niet meer. Nog een keer spot ik een neushoorn
in de verte, doch als de bus een stukje terug rijdt is de neushoorn nog maar
net zichtbaar. We rijden weer verder en om 11 uur bereiken we het resort
Halali waar we even gaan zwemmen en daarna wat salade eten. De ober rekent
echter een diner, dus dat moet weer gecorrigeerd worden. Daarna nog even naar
de Moringa waterhole, die je te voet kan bereiken. Aan het eind wat
omhoogklimmen over de rotsen en we zijn bij de waterhole. Hier is echter niets
te zien. Op de terugweg hebben we al spijt dat we naar de waterhole zijn
gelopen, zo heet is het onder de nu enorm brandende zon. In de schaduw afkoelen
en om 14 uur vertrekt de bus naar Okaukuejo. We rijden de middag voornamelijk
langs de Etosha pannen en door savanne- en steppengebied. Hier zien we veel antilopen,
wildebeesten en zebra's en af en toe wat giraffen. We maken daarna nog een
kleine afslag in de route, door even bij de Nebrowni Waterhole te gaan kijken,
doch hier is de droogte enorm. Twee olifanten zijn langzaam hun dorst aan het
lessen en de rest van de olifanten moeten hun beurt afwachten, evenals de vele
andere dieren die hier bij de put wachten. De bus stopt om te kijken en de
motor wordt afgezet. Dan stopt dus ook de airco, en dan is het achter in de bus
wel snel erg warm. Dan rijden we verder en komen aan op het resort Okaukuejo,
met een grote uitkijktoren en ook een waterhole. Eerst even zwemmen, dit water
is echt lekker fris en daarna de toren op voor het uitzicht. De rest van de
tijd brengen we aan de waterhole door waar net enkele olifanten weglopen. De
giraffen hebben hier nu de zaak in handen. We krijgen een mooie zonsondergang
te zien. Ben heeft zelfs met de verrekijker een dode zebra gesignaleerd. Maar
in de anderhalf uur dat we bij de waterhole blijven zitten gebeurt er niks met
deze prooi. Daarna gaan we gezamenlijk eten met Jack, Robert en Vincent. Daarna,
na het eten, nog een potje pool en dan naar bed. Maar niet heus, we moesten die
avond nog op jacht naar een bloedzuigende vlieg, die we pas na een half uur te
pakken kregen. Morgen moeten we weer vroeg op, dus snel pitten.
DINSDAG 11 OKTOBER 2005
Om 8 uur vertrekken
we vanuit de lodge voor onze laatste gamedrive in Etosha NP, omdat we vandaag
het park zullen verlaten. We zien langer niet zo veel dieren meer als aan de
andere zijde van het park, maar dat komt deels ook doordat we nu meer over de
enorme zandvlaktes rijden met zijn savanne- en steppegronden. De pannen van
Etosha zijn erg groot, zo noemt men deze vlaktes hier namelijk. We zien wel
verschillende malen zandhozen ontstaan met hun kenmerkende slurf en dan ineens
weer opgaan in de lucht. Een mooi natuurverschijnsel dat we vandaag vaker
zullen zien. We stoppen nog bij een enkele waterhole waarna we bij de uitgang
zijn van het park. Hier zouden we even een sanitaire stop maken, maar het loopt
alweer uit op een souvenirsstop. Ook dat loopt dan weer uit, omdat iemand dan
nog iets moet kopen of nog een foto moet maken. Uiteindelijk gaan we dan weer
verder. Nu dus het gewone Namibië in, we rijden nu in de richting van
Outjo, waar we stoppen voor een Duitse bakkerij. Het eerste wat we doen is even
internetten bij de bakker, vervolgens wat eten en dan even naar souvenirs
kijken. En als laatste na een kleine wandeling door de stad naar een
supermarkt. Onderweg enkele opdringerige verkopers van mineralen, maar gelukkig
hebben we er niet al te veel last van. Bij de supermarkt zien we trouwens een
omgebouwde Duitse vrachtwagen met aanhangwagen. Dat wil zegen een Rotel, dus
een rijdend hotel. Dan terug naar de bus waarna we vertrekken naar Khorixas.
Daar komen we tegen 16 uur aan. Geen airco of koelkast op de kamer, en helaas
een te klein vies zwembadje. Ook het dorpje is niet erg groot, en er komen een bedelaar
op ons af. We gaan na een korte wandeling al weer terug omdat de beklemmende
sfeer van het dorpje ons niet aanstaat. Een hotel is het niet, Igowati Lodge,
waar we gezamenlijk wel herlijk eten. Tomatensoep vooraf, struisvogelvlees,
lekkere verse groente, en ijs toe. We blijven nog even aan de bar hangen,
waar Victor voor ons CNN opzet. De hoogzwangere barjuffrouw heeft niet zo veel
interesse in het verkopen van drank en kan ook de goede zender voor de TV niet
vinden. Het is wel schokkend nieuws wat we te zien krijgen op CNN, we keken
naar de melding van de aardbeving in Pakistan, het toenmalige aantal doden werd
die dag geraamd op 42000 doden.
WOENSDAG 12 OKTOBER 2005
We vertrekken vroeg
vandaag, op pad naar een tweetal bezienswaardigheden, de Twijfelfontein en de
Verbrande Berg met daarin de orgelpijpen. Tegen 10 uur zijn we bij de Twijfelfontein,6000
jaar oude rotskunst, petroglyven, inscripties en tekeningen gemaakt door het
inkerven van de rotsen. Olifant, neushoorn, giraffen, leeuwen en ook zeeleeuwen
zijn er getekend. Hier krijgen we een rondleiding van een uur met een gids. Het
is een beetje klimmen over de rotsen waar we de verschillende tekeningen te
zien krijgen. Daarna rijden we een stukje terug met de bus naar The burned
mountain. Een vulkanisch gebergte wat bloot heeft gestaan aan vulkaanvuur. Erg
leuk om te zien, daarna een smalle kloof van ongewoon gebouwd dolriet, van 4
meer hoog en 150 miljoen jaar oud. Een soort coan grained basalt, deze kolommen
staan bekend als Organ Pipes. Daarna met de bus verder naar Uis, waar we
lunchen en daarbij Victor helpen met het verwisselen van een lekke band van de
bus. Dat viel wat tegen, de twee Namibiers die mee helpen, krijgen niet alle
bouten los. Victor gaat met ze mee om materiaal te zoeken, ik pas in tussentijd
op de bus. Om kwart voor 3 is alles klaar en moet Victor er flink de gang in
houden om op tijd in Cape Cross te zijn voor de zeeleeuwen en de zeerobben. Het
lukt, om 16.30 uur rent Victor het kantoor van de kolonie naar binnen en even
later staan we op nog geen
DONDERDAG 13 OKTOBER 2005
We liggen vrij laat
op bed, met als logisch gevolg dat we vrij laat op moeten staan om goed
uitgerust te zijn. Even na 12 uur opgestaan, douchen en de stad Swakopmund bij
daglicht bekijken. Het is een echt toeristenstadje, geënt op de
toeristendorpen in Spanje. Hier is het hoogseizoen in December/Januari en nu is
er bijna niks te doen. Op straat zie je niemand, maar gelukkig is het wel leuk
als het druk en gezellig is in een restaurant, net als gisteravond in
restaurant Lighthouse. Maar nu lopen we wat door het verlaten stadje heen,
sommige winkels zijn wel open en Ben koopt een T-shirt met Sandlover Namibia
erop. Vooraf nog even een lunch gegeten bij KFC, dus dat was ook goed geslaagd.
Daarna lopen we weer terug naar het hotel, want om 14.45 uur komen ze ons
ophalen voor het quadbiken. Onderweg terug naar het hotel sluit Hans zich bij
ons aan. Even andere kleren aandoen, en we worden op tijd met een busje
opgepikt. Een stukje door het stadje heen, Sjack en Vincent zijn er inmiddels
ook al bij. We moeten daarna een helm passen en dan wat uitleg over de
quadbikes. De rode quadbikes zijn handgeschakeld en 250 CC. De blauwe quadbikes
zijn automaten en 125 CC. Ik kies voor een blauwe quadbike want van schakelen
heb ik niet veel kaas gegeten. We beginnen heel rustig en vervolgens gaan we na
een tijdje op volle snelheid tegen de duinen op. Als je dan niet verder kan
tegen de duin op, draai je gewoon het stuur om en race je de duin af. Zo gaan
we het duinlandschap door, helling op en helling af, echt kicken. Soms moeten
we elkaar seinen doorgeven, dat er een diepte is, of dat je wat langzamer moet
rijden. Op een gegeven moment duiken we echt steil naar beneden, een 30 a 40
meter. Echt machtig om zoiets te doen. We hebben daarna allemaal de smaak goed
te pakken, evenals het wat oudere Zwitserse echtpaar wat ook mee aan het
quadden is. We racen over duinen en duiken diep naar beneden. Soms lukt het om
net over een duinrand heen te kijken, vaak wordt je dan verrast door een
windvlaag en krijg je een lading fijn zand in je gezicht. Swakopmund is omringd
door grote duinen en aan de oostkant begrensd door de zee. Na een pauze en een
klikje cola, rijden we weer verder voor het laatste uur. Echt top, want we
hebben allemaal in het eerste uur veel kunde en vertrouwen gekregen en racen
over de duinen heen. Nog 2 keer nemen we een zeer steile helling naar beneden,
en de adrenaline stroomt door je bloed heen. Na afloop rijden we nog een klein
stukje over het strand waarna we de flamingo's in de nabijgelegen brakke plas
zien. Tegen 17 uur zijn we weer terug op de plaats van vertrek. Afstappen en
gezellig even napraten met een potje bier. Bij terugkomst is er helaas niemand
in het hotel om ons te verwelkomen. Dus we maken maar een foto van ons groepje
met de zelfontspanner. Die avond om 19 uur gaan eten met Jack en Vincent in een
Western Saloon. We zijn net op tijd, want enkele leden van de groep van Koning
Aap kwamen informeren of er nog plaats was. Helaas niet dus, en ze balen een
beetje als ze ons zien zitten. Hier hebben ze zelfs Schneider WeiBe, dus dat is
smullen geblazen. We pakken allemaal wat verschillend eten van de menukaart.
Vincent neemt struisvogel, Ben neemt krokodil, Jack neemt oryx file en ik een
oryx steak. We kunnen elkaar dan een stukje toeschuiven over hoe het smaakt.
Ook nu weer overal even blijven hangen, maar niet zo lang weg geweest als de
avond ervoor. Morgen gaan we richting de duinen, Sossusvlei.
VRIJDAG 14 OKTOBER 2005
Om half 9 ontbijt, 9
uur vertrekt de bus en om 10 uur komen we aan in de Walvisbaai. Hier zien we op
een flinke afstand een flink aantal flamingo's. We rijden Swakopmund uit, en
via Walvisbaai naar Solitaire en de Kousebpas naar Weltevreden. Na ons bezoek
aan Walvisbaai rijden we weer de woestijn in, in de richting van Solitaire. We
stoppen daar voor een lunch. Ben neemt appelgebak, ik neem een braadworst. Het is
een uitspanning gelegen in de woestijn, en beroemd vanwege het boek wat een
schrijver heeft geschreven over deze plaats. Het boek cirkelt ook rond in onze
bus. We stoppen 2 uur in dit plaatsje, ook Koning Aap gebruikt dit plaatsje
voor een stop. SLAB. Hierna rijden we nog een uurtje door en stoppen bij de
uitspanning Weltevreden. Een lodge in the middle of nowhere. Maar wel in de
buurt van de Duin 45 en het fameuze Sossusvlei. Hier zullen we morgen na
zonsopgang de woestijn gaan verkennen en de duin beklimmen. We hebben een gezamenlijk
diner in de avonduren. We zitten tegenover 2 mensen die weer zitten te mokken
en wilden de enquête van Djoser niet invullen. Dus na het eten zorgen we
ervoor dat we snel weg zijn, vakantie is om te lachen, nietwaar. Aan de bar is
het zelfbediening, en samen met Rolf nog even aan de whisky. Glenmorangie, 21
jaar oud, stevig en scherp, smullen geblazen. Daarna naar bed. Om 5.00 uur word
ik wakker, weer een verrassing. Toen we naar bed gingen, zagen we antilopen
naar een kleine waterput toelopen. Leuk om te zien. Maar die ochtend zie ik de
maan ondergaan in een oranje gloed, mooi om te zien. Maar helaas bijna niet
vast te leggen met een fotocamera.
ZATERDAG 15 OKTOBER 2005
Om half 6 opgestaan,
6 uur rijden we weg, ontbijt- en lunch-pakket nemen we mee. Tegen half 8 rijden
we de ingang van het park Namib Naukluft binnen en rijden we naar Sossusvlei
toe. We hebben eerst een wandeling van 2 uur met een Japanse gids. Het is
een klein en leuk vrouwtje dat enthousiast een hele hoop uitlegt, bijv. over de
uitwerpselen van een oryx onder een boom. Deze antilope herkauwt verschillende
malen zijn voedsel en legt zijn uitwerpselen onder een boom. Het zijn een soort
pitjes op een hoop en hij markeert hiermee een territorium. De dieren die in de
woestijn Sossusvlei leven, zijn helemaal aangepast aan de droogte in de
woestijn. Ze weten dat ze zuinig moeten zijn op hun energie, zowel de kevers,
als de spinnen en de antilopen. De oryx zal niet vluchten als hij
gefotografeerd wordt, dus je kunt steeds dichterbij komen. Totdat je te dicht
bij komt, dan valt hij in een keer aan. Ook kan een oryx uit Etosha NP niet
overleven in de Sossusvlei woestijn. Andersom echter, een oryx uit de Sossuvlei
woestijn als die geplaatst wordt in het park Etosha, dan zegt hij/zij: Let's
party. Deze oryx vindt het dan een zege om in Etosha te wonen waar veel meer
voedsel en water is dan in de woestijn. De Japanse gids kan het echt leuk
vertellen. Ook over de acaciaboom met wortels die tot op 50 meter die reiken.
Spinnen, over een vrouwtje met 8 ogen maar ze ziet niet veel. Ze voelt wel des
te beter al de trillingen met de haartjes op haar lichaam. Dus een ieder dier
wat langs komt lopen, voelt ze aankomen en wordt prompt verorberd. Haar manspin
weet dit en komt dus tapdansend naar haar toe en wordt dan niet door haar
opgegeten maar verwelkomt. Ondertussen zijn we al een uur in Sossusvlei, en
gaan we nu rechtop een duin beklimmen. Dus recht omhoog en niet via de kam van
de duin. In het begin gaat het wel, maar daarna zakken je voeten steeds dieper
weg in het mulle zand. Dan maar even met hulp van je handen meegraven om je
voeten te assisteren. En als we dan bovenop de kam van de duin zitten, dan zien
we Death Valley onder ons liggen. Prachtig om te zien. Daarna lopen we de duin
af en maken foto's van de dode zwarte bomen in combinatie met het rode
woestijnzand en de hemelsblauwe lucht. Als we teruglopen, besluiten we om samen
met Hans een grote duin op te gaan om zodoende een mooi overzicht te verkrijgen
op Deathvlei. Het begin is moeilijk, omdat we via de zijkant van de duin omhoog
moeten klimmen.Maar als die klim eenmaal gedaan is, dan is het zo moeilijk niet
meer om via de kam van de duin omhoog te klimmen c.q. lopen. We lopen een flink
eindje de duin omhoog en kunnen dus mooie foto's maken van Deathvlei en de
omgeving. Dan op ons gemak via de kam van de duin weer terug naar het
beginpunt. Vincent en Hanke wachten ons op en samen lopen we terug naar de rest
van de groep. Die wachten onder de schaduw van een boom op ons, waar de Japanse
gids nog steeds volop aan het vertellen is. Aan het einde van de trip raak ik
met haar in gesprek en ze vertelt dat haar lichaam zich heeft aangepast aan het
woestijnklimaat. Met zijn allen in de laadbak van een 4x4 en zo rijden we weer
terug naar de plek waar Victor en de bus wachten. Hier onder de schaduw van een
boom ontbijten we om 11 uur waarna we vertrekken naar de fameuze Duin 45. Deze
duin hebben we ook beklommen via de kam, maar de klim zelf is een stuk steiler
en zwaarder. Het uitzicht is wel mooi, maar langer niet zo mooi als onze eerste
duin. Niet iedereen klimt mee naar boven, jammer, je kunt best snel op de top
komen als je het rustig aan doet. Ik laat het dopje van mijn waterfles vallen,
Piet gaat het dopje halen, toppie. Hij moet daarvoor dwars de helling aflopen,
maar het gaat allemaal goed. Dan rijden we weer een stukje verder met de bus,
we gaan nu naar de Sesriem Canyon. Een canyon van 30 meter diep en 1 kilometer
lang. Het is een kloof door 15 miljoen jaar oud gesteente, en er is zelfs nog
wat water aanwezig met enkele vissen. Er waait in de canyon een lekker
verkoelend briesje. Na afloop rijde we naar de Betistas Lodge, waar Victor een
overheerlijke braai voor ons zal maken vanavond. Het is goed toeven hier, een
mooie hotelkamer, een ventilator, een prima en goed schoon zwembad en een mooie
bar. Hier nogal wat gekaart met Ben en Robert, en de braai was goed geslaagd.
Victor had twee enorme vissen gekocht en die hebben we lekker verorberd met
zijn allen. Daarna nog even een dansje, en doen Victor en Vincent nu samen het
liedje wat Vincent bij de vorige braai had gezongen. Na afloop aan de bar nog
wat gedronken en gepraat met een jeugdvriend van Victor, en zijn vrouw. Daarna
naar bed.
ZONDAG 16 OKTOBER 2005
Om 8 uur vertrokken,
goed ontbijt gekregen, fikse rekening vanwege gisteravond. De reisroute voor vandaag
is via de C14 naar Maltahohe, daarna Helmeringhausen, daar een hotel bezocht
voor een pauze met dure cola en appeltaart. Victor heeft hier de ramen van de
bus schoongemaakt na het tanken. Via Helmeringhausen, Mooifontein naar Bethanie
waar Hanke nu een ansichtkaart post. Zo gaan we verder naar Seeheim, waar we om
half 2 lunchen. Tosti gegeten bij het oude nostalgische hotel met een
stationnetje vlakbij. In de verte begint het al wat te onweren en er vallen
enkele druppeltjes regen. We zetten een oude locomotief op de foto en rijden
dan weer verder. We komen dan met de bus even in een zandstorm en zetten de bus
even stil. Tegen 16 uur zijn we bij de Fish River Canyon. Echt machtig mooi om
te zien, die enorme canyon, met daar onderin de glinsterend groene Fish Rivier.
Dit is voor mij tot nog tot het hoogtepunt van onze reis in Afrika. We lopen
dan een stukje verder over een trail van
MAANDAG 17 OKTOBER 2005
Om kwart voor negen
opgestaan en naar de achterdeur van onze luxe flat gegaan. Gaan we weer lekker
in de hot springs genieten en relaxen. Buiten is het warmste bad, en binnen dus
de twee al eerder genoemde baden. De een is iets koeler dan de ander. Na het
"zwemmen" pakken we de spullen in en tegen 10 uur zetten we de
rugzakken bij de bus neer. In het winkeltje is niet veel te krijgen, dus we
nemen een tosti bij de kiosk. Het heeft vannacht flink erg geonweerd en
geregend. Regenen doet het nu nog steeds licht toen we aan het zwemmen waren.
Maar gelukkig is het om 10 uur dus droog. We kaarten op een tafeltje bij de
kiosk totdat we om 11 uur vertrekken. Vandaag hoeven we niet zo veel te reizen,
omdat we nu naar Norotshama toe moeten. Dat ligt aan de grens met Zuid Afrika,
bij de Oranjerivier en de grenspost die we zullen moeten oversteken is
Noordoever. Het landschap is nog steeds prachtig om te zien, de machtige bergen
afgewisseld met enorme stukken echt vals plat. Onderweg maken we een foto met
de gidsen V+V. Tegen half twee komen we dan aan blak bij de lodge. We zien
onderweg de eerste druivenstruiken al in de wijngaarden, dit zijn
consumptiedruiven voor de export. Het is een mooi uitzicht met de Oranjerivier.
Even later zien we een enorm dorp met allemaal rieten huisjes. Alleen de
"Faboulous Bar" bestaat uit golfplaten en je kunt er binnen zelfs
poolen. Daarna rijden we heel langzaam door de wijngaard naar onze lodge. Dat
komt omdat er staat een bordje " Please drive slowly, the grapes are
sleeping." We hebben weer geluk, dit maal worden we verrast met een
miniwoonboot voor ons tweetjes in de Oranjerivier alleen Bert en Magda hebben
nog een miniwoonboot. De rest slaapt in bungalow op de oever. Toevallig is er
even de gelegenheid om te kanoën. Jack, ik, Victor en Vincent nemen twee
kano's. We gaan eerst een stukje stroomopwaarts de Oranjerivier op. De twee Victor
en Vincent liggen al snel voorop, en wachten ons even later dan op. Het gaat
lekker op het water, we hebben de wind licht tegen. Maar straks is dat
andersom. Het gaat lekker op het water, de kano is goed stabiel maar na een
tijdje wordt de rivier steeds ondieper totdat we niet meer verder kunnen. We
draaien dan om en laten ons gezamenlijk terugdobberen. Jammer genoeg komt hier
al snel een eind aan want er steekt een fikse tegenwind op, en we moeten ons nu
haasten want de golven op de Oranjerivier krijgen zelfs witte schuimkoppen. We
moeten flink gas geven met onze kano's om de bui voor te blijven. We meren even
af aan onze woonboot, zodat Ben wat foto's kan maken. Als we de kano's aan land
hebben gezet gaan we nog even naar de bar. We zijn net op tijd binnen voor het
onweer en het begint dan flink te regenen. Het is dan half
DINSDAG 18 OKTOBER 2005
Norutshana-Springbok-Bitterfontein-Van
Rhynsdorp-Graafwater-Lamberts Baai. Om 8 uur vertrekken we vanuit een
regenachtig Norotshama, waar we ondanks de regen een hele leuke tijd hebben
gehad. Eerst nog even tanken, en dan zijn we na een uurtje bij de grenspost
Noordoever en rijden we Zuid Afrika in. Het is vandaag weer een reisdag, dat
wil zeggen dat we vandaag weer de nodige kilometers maken. Vandaag zullen we
circa 650 kilometer rijden. Na ongeveer 150 km stoppen we in Springbok waar de
meesten even geld gaan halen op de bank en wij verrassen de plaatselijke KFC
met een bezoekje. We zijn gestopt nabij een pleintje waar men 2e hands kleren
probeert te verkopen. Onderweg is het nog een droog bergachtig gebied, maar
zodra we in de buurt komen van een rivier dan wordt het omringende landschap
meteen groen en zien we korenvelden, wijnvelden etc. Meestal zijn het
cirkelvormige velden, in verband met de watervoorziening. Deze watervoorziening
draait rond vanuit het midden en zo ingesteld dat het zichzelf voort kan
bewegen tijdens het sproeien met water. Daarna rijden we verder in een Engels
aandoend landschap in de richting van Van Rhynsdorp waar we even lunchen.
Daarna geraken we steeds dichter bij onze eindbestemming van deze dag, Lamberts
Baai. Hier trekken we bij het plaatselijke hotel in. Daarna nog 2 leuke T-shirts
gekocht, vervolgens naar Birds Island oftewel Vogeleiland gegaan. Hier zien we
o.a. veel meeuwen en het stinkt er echt naar de stront. Als we de pinguïns
niet kunnen ontdekken en de zeerobben hebben gezien snellen we van het eiland
af. In de verte liggen de zeerobben te doezelen op de rotsen, en weer op andere
rotsen zitten zwarte aalscholvers. We gaan naar de overzijde van de baai, waar
men volop vis aan het schoonmaken is. We lopen hiernaar toe en zien hoe echte
vaklui een enorme vis in korte tijd kunnen schoonmaken en slachten. Dan gezamenlijk
eten in het Kreefthuis, erg gezellig. Na afloop hebben we nog gezellig
gebabbeld in de plaatselijke poolbar. Victor, Vincent, ik, Ben en Sjack waren
weer van de partij. Het was laat geworden maar dat geeft niet. VIDANTGNEM
Woensdag 19 oktober 2005
Vandaag weer
bijtijds vertrekken. Om 9 uur gaan we weer met de bus naar ons einddoel,
Kaapstad. Onderweg gedeeltelijk asfaltverharding en gedeeltelijk een
puinverharding. We rijden eerst binnendoor naar Darling vanaf Lamberts Baai en
gaan lekker lunchen bij de ouders van Victor, waar we koffie met gebak krijgen.
Het is een klein stadje, het huisje van Victor's ouders is aan de achterzijde
voorzien van een kleine bar. Daarvoor nog een klein kamertje wat dienst doet
als restaurant. Via de achterdeur kunnen we dan naar buiten naar het toilet. Na
een half uurtje rijden we weer verder naar Kaapstad. Tegen 14 uur bereiken we
de stad en maken we op een strand een foto van het centrum van de stad met op
de achtergrond de fameuze Tafelberg. Daarna rijden we verder de stad in op weg
naar het stadsdeel Het Waterfront. We installeren ons in de Breakwater Lodge,
een voormalige gevangenis. We moeten onze douche en wc delen met Robert, maar
dat is geen ramp. Daarna met Jack, Hans en Lisette, op weg naar de bootterminal
voor een bezoek aan Robbeneiland. We kunnen pas om 16 uur met de bot mee, dus
de meeste gaan pannenkoeken eten. Ik heb een Belgisch restaurant gezien, dus
Ben en ik gaan even steppengras eten met stoofvlees. Heerlijk gesmuld, en toen
om 16 uur vertrokken met de catamaran naar Robbeneiland. Het is een trip van 3
kwartier voordat we aankomen bij het eiland. Onderweg maken we foto’s van
Kaapstad met de Tafelberg, die uitsteekt boven het wolkendek wat boven Kaapstad
hangt. Dan staan we op Robbeneiland, de voormalige gevangenis van Nelson
Mandela en voormalige lepra kolonie. De rondleiding gaat per bus over het
eiland, waarbij de chauffeur annex gids tijdelijk stopt en veel verteld. Maar
het meest imponerende is toch wel de gevangenis zelf. Hier werden in de nadagen
van het gebruik van het eiland als gevangenis, dus de politieke gevangenen van
het regime vastgehouden. De meesten waren allemaal lid van de verboden partij,
het Afrikaans Nationaal Congres, en daarom gevangen gezet. Tegen kwart voor
zeven weer terug met de catamaran. Het is inmiddels donker geworden. De avond
met Victor wezen stappen, goed geslaagd, erg goed en we zijn pas om 3.30 uur
thuis.
Donderdag 20 oktober 2005 Om 9 uur vertrokken met de bus naar Kaap de Goede Hoop. Eert een rondleiding langs de kust, waarna we worden afgezet bij de vuurtoren van Cape Point. Het trammetje is kapot, dus nemen we de shuttlebus, net als Bert en Teddy. We zijn als eerste boven voor Bert en Magda. Hier mooie foto’s gemaakt en als we dus richting Zuidpool kijken, zien we links de Indische Oceaan en rechts de Atlantische Oceaan. Zoiets had ik nu ook kunnen zien tijdens mijn vakantie met Pieter in Panama. Toen beklommen we vulkaan Baru, maar door de mist zagen we geen twee oceanen op een punt, nog niet eens de krater van de vulkaan. Daarna terug met de shuttlebus naar de parkeerplaats alwaar we samen lunchen met uitzicht op de woeste kust. Hier moeten we goed oppassen dat de vogels onze sandwich niet uit onze handen pikken. Daarna schuiven we aan bij Bert en teddy, en Teddy vertel ik alles wat ik weet van Peru, Chili, Argentinië, Zuid Brazilië, Paraguay, Uruguay en ook Costa Rica en panama komen aan bod. Om 13 uur rijden we dan naar de parkeerplaats voor de beklimming van de Kaap de Goede Hoop, het meest zuidwestelijke punt van Afrika. Hier ga ik even de Kaap op en dat is best goed te doen deze wandeling. Onderweg nog een hagedis op de foto gezet, evenals een soort grote marmot, 2 volwassen marmotten met enkele jongen. Ben maakt beneden foto’s en ontmoet een Nederlands stelletje die met een oude Daf Leyland door Afrika trekken. Daarna rijden we met de bus nog even naar een pinguïn kolonie, een klein natuurparkje, alvorens we bij het hotel worden afgezet. We gaan dan even nog wat souvenirs kopen. In het hotel aangekomen nemen we een kleine siësta waarna we om 19 uur gezamenlijk gaan eten bij Quay Four. Hier moet je 10% extra service charge betalen als je met meer dan 10 personen bent. Afscheid en redevoering van Hanke over alle personen uit de bus, evenals een enveloppe voor Vincent en Victor. Na het eten gaan we samen met V2 nog stappen tot echt in de late uurtjes. Bijna kwart voor vijf is het, als we in ons bed kruipen.
VRIJDAG 21 OKTOBER 2005
Half 10 opgestaan,
douchen en onze rugzakken inpakken en in lounge D1 neerzetten. Dan om 10 uur in
het hotel uitchecken en daarna even ontbijten. We nemen dan om 10.30 uur de
sight seeing bus, op weg naar de Tafelberg. Onderweg kunnen we dan mooi het
centrum van Kaapstad in een notendop bekijken. Veel kantoorgebouwen, een kleine
botanische tuin, en vele soorten winkels. Maar het mooiste van alles is toch
wel die magnifieke Tafelberg. Vooral onderweg richting de Tafelberg wordt het
uitzicht op de stad steeds verder en mooier. Om 12 uur zijn we bij het
basisstation van de kabelbaan, en 20 minuten later staan we bovenop de
Tafelberg. Hier genieten van het uitzicht, met een mooie helderblauwe lucht. Onbewolkt
dus, en aan de voorzijde ligt Kaapstad aan onze voeten, en aan onze achterzijde
ligt het vervolg van de Tafelberg e branden in een gloeiende zon. We gaan
dan weer terug naar de stad, naar het Waterfront om aldaar nog wat souvenirs te
kopen. Tegen 17.15 uur zijn we klaar met winkelen en gaan we op weg naar een
restaurant. Hier eten we wat, lekker steen grillen, en tegen 20.10 uur lopen we
terug naar ons hotel. Dan met Vincent en Victor en de rest van de groep op weg
naar de luchthaven. Bert en teddy zijn er dan al niet meer bij, die vliegen
morgen pas naar Tenerife, via Madrid. Dan afscheid nemen van Vincent en Victor,
ze beloven te mailen. Alles zit weer door elkaar in het vliegtuig, maar met wat
schuiven is iedereen zeer tevreden. Tevredener dan op de terugvlucht. Goede
vlucht gehad, nog even gebabbeld met stewardess v/d Heijden, ze komt uit Den
Bosch. Dat zou wel eens familie van Oma van Brakel-van der Heijden kunnen zijn.
Twee Duitse dames naast mij, zij hebben uitgebreid in Zuid Afrika rondgetoerd.
Goed geslapen, zelfs in een ruk van 4.30 tot 8.30 uur, een unicum voor mij. We
gaan om 11.28 uur landen, een kwartiertje te vroeg dus we mogen niet klagen. Deze
reis zit er jammer genoeg weer op. Afrika was voor ons een onbekend continent,
maar het is een vriendelijk, mooi, enerverend en fascinerend continent. Echt
een aanrader. Maar zanderig en schokkend is het wel, om door dit
woestijnachtige gedeelte van Zuidelijk Afrika te reizen.
Top, reis gemaakt met Djoser, en uitgevoerd door Lightline uit Zuid Afrika.
