<<PREVIOUS

>HOME PAGE<

NEXT>>

МАЪЗАРАТ

Дар рӯи пуштаҳои ҷигартоби ғарқи хоб,
Хуршед кокулони зарафшони хешро,
Оҳиста баркушода парешон намудааст.
Аз пушти пардаҳои ҳарири сапеди субҳ,
Рӯзи наве ҷамоли муборак кушудааст.

Бо дардҳои кӯҳнаву бо орзуи нав,
Бо чашми роҳбуридаву бо қалби гумраҳе,
Ман боз пушти шиша нишеман гузидаам.
Дар кӯча хуни сабзи баҳорон дамад, вале,
Ман фориғ аз дамиданаму орамидаам.

Эй рӯзи нав, ки чеҳраи худ боз кардаӣ,
Узрам бинеҳ ки менигарам бар ҷамоли ту,
Бегонавор аз паси оинаҳои сард.
Хуршедро салом диҳад гунаҳои зард.

То кай канора ҷӯям аз оғӯши гарми ту
Бетоб нестам.
Бетоб нестам.

Осудаҳол дар панаҳи хоб нестам.
Аммо чун офтоби хазондида коҳилам,
Нуре гузар намекунад аз равзани дилам.
Ҳайфо, ки сардҷонам, аё рӯзи гармхун,
Ҳайфо, ки навҷавонаму аз ишқ ғофилам.

 <<PREVIOUS

>HOME PAGE<

 NEXT>>

© 2004
Edit by