Witte klaverzuring plant zich vooral voort door middel
van kruipende wortelstokken waaruit bladeren en bloemen groeien.
Vaak worden er dichte tapijten gevormd.
De plant komt vrij algemeen voor in gemengde bossen
met een humusrijke bodem.
Het is een wintergroene plant die zowel in de verdikte basis
van de bladeren als in de wortelstokken reservevoesel opslaat.
Van alle inheemse planten kan hij het beste tegen schaduw.
Hij groeit nog op plaatsen die maar door 1% van het zonlicht worden bereikt.
De plant wordt tot 15 cm hoog.
Hij heeft rechtopstaande of over de grond kruipende stengels
die zowel glad en kaal als ook behaard kunnen zijn.
De bladeren lijken op die van klaver, maar de bloemen zijn totaal anders.
De bladeren zijn drietallig samengesteld.
Ze hebben flexibele gewrichten en klappen bij kou
en bij teveel licht naar omlaag.
In deze 'slaaphouding' voorkomt hij
overmatig waterverlies door verdamping.
In april en mei bloeit de plant met witte bloemen
die een gelig hart hebben.
De 5 kroonbladen zijn paars beaerd en overlappen elkaar
aan de zijkanten.
De bloemen gaan alleen ’s middags open als er zon is.
Het zaad wordt na zelfbestuiving gevormd uit later
verschijnende bloempjes die nauwelijks opengaan.
De eivormige, hoekige doosvruchten barsten bij aanraking open
zodat de zaden er onder hoge druk uitspringen.
Terug naar:
