De van oorsprong uit Zuid-Rusland afkomstige Mierik
werd in de 12e eeuw geïmporteerd en sindsdien
is ze verwilderd en ingeburgerd.
Het is een overblijvende plant die een lengte
kan bereiken tot 150 cm.
Verspreid langs de ronde en rechtopstaande stengel
bevinden zich de lancetvormige- of veerdelig ingesneden bladeren.
Deze hebben een gekartelde of getande rand en kunnen tot 60 cm lang worden.
Vanaf mei tot juli laten de witte bloemen zich zien.
Ze vormen trossen aan de top van de stengel.
De 4 kroonbladen staan stervormig uiteen
zoals een goede kruisbloemige betaand.
Het hart van de bloem is oranje van kleur.
Na de bloei worden de hauwen gevormd waarin de zaden tot rijping komen.
Mierik komt voor op vochtige en zeer voedzame bodems.
Ze groeit in ruige bermen, op dijken en in rommelige hoekjes.
In het rivierengebied en het deltagebied is ze vrij algemeen.
Terug naar:
