Bij dit kleine klokje, die tot 40 cm hoog wordt
is het onderste deel van de stengel fluwelig behaard.
Maar ook al is het plantje klein, hij heeft zich stevig verankert
met een wortelstok die tot 120 cm diep in de bodem kan dringen.
De gesteelde grondbladeren zijn rondachtig-niervormig
(in tegenstelling tot andere klokjes)
maar zijn rond de bloeitijd meestal al verdwenen.
De verspreid staande stengelbladeren zijn smal lancetvormig.
Waarschijnlijk zijn het grasachtige uiterlijk
van de bovenste stengelbladeren en en feit dat de plant
voornamelijk op grasrijke plekken staat een verklaring voor de naam.
De bloemknoppen staan meestal rechtop
maar wanneer het klokje zich opent gaat hij toch hangen.
De blauwe bloemen zijn te zien van juni tot in oktober.
De eivormige, knikkende doosvrucht heeft 3 poriën
aan de voet (en dus toch weer bovenaan).
Behalve door zaad kan de plant zich ook vermeerderen
door dunne ondergrondse uitlopers.
Behalve in graslanden is het Grasklokje ook te vinden in heiden,
langs bosranden en evenals in rots- en muurspleten.
Wel houdt hij van een beetje schaduw.
In Nederland is het plantje vrij zeldzaam
en komt hij voornamelijk voor in het zuiden van het land en Zeeland.
De soort kent veel groeivormen waardoor determinatie
niet altijd makkelijk is.
Terug naar:
