De watervleermuis bereikt een spanwijdte tot 27,5 cm.
Hij heeft korte oren en een korte, brede, rozebruine snuit.
Karakteristiek zijn de grote voeten met uitgespreide tenen.
De korte oren zijn aan de top duidelijk breder dan die van de baardvleermuis.
De watervleermuis jaagt met een snelle vlucht laag boven het water (20-50 cm)
en schept met haar extra grote voeten muggen van het wateroppervlak.
Net als veel andere vleermuizen buigt de watervleermuis in de vlucht voorover
om het gevangen insect uit haar staartvlieghuid of poten te pakken.
In de zomermaanden verblijven watervleermuizen vaak in boomholten, oude forten,
kerkzolders en onder bruggen, steeds zo dicht mogelijk bij het water.
's Winters zoekt deze vleermuis vorstvrije, vochtige kelderachtige ruimten op
zoals forten en bunkers op om ongestoord de winterslaap te houden.
Watervleermuizen vliegen van zonsondergang tot zonsopgang.
Bij hun nachtelijke voedseltochten boven plassen en beken geven ze een korte,
fladderende vleugelslag te zien, waardoor ze dicht over het water kunnen scheren.
Op deze manier vangen ze pas uitgekomen eendagsvliegen die juist het water verlaten.
Ook slagen ze er zo in echte waterinsecten te pakken en er wordt zelfs beweerd
dat ze met hun grote voeten met lange tenen visjes uit het water grijpen.
Ze kunnen goed zwemmen en weer uit het water opvliegen.
De watervleermuis is de enige vleermuis die in aantal toeneemt.
Kolonies kunnen in bomen gevonden worden.
De kraamkolonies bevinden zo dicht mogelijk bij het water.
Bij het vinden van een geschikte kraamkamer hebben ze soms last van holenbroedende vogels, zoals spreeuwen.
In het 'broed'-seizoen verhuist de hele meute soms met jongen en al.
In de vechtstreek zit een kolonie vlak bij Kasteel De Haar.
Op de slotgracht wemelt het 's nachts van deze dieren.
Dat is goed te zien met een goede zaklamp die vlak over het water schijnt.
Terug naar:
