De vale vleermuis heeft een naakt, roze gezicht en grote, brede oren.
De bovenzijde van het dier is roodachtig bruin, de onderzijde vuilwit.
Er is een scherpe scheidingslijn tussen boven- en onderzijde.
Hij wordt tot 8 cm groot en bereikt een spanwijdte van 35 tot 43 cm.
Hiermee is hij Europa’s grootste vleermuis.
Hij is goed te herkennen aan zijn langzame, zwoegende vlucht.
Op het menu staan insecten die in de lucht gevangen worden.
In de zomer is hij vooral bij gebouwen, zolders en schuren te vinden.
Voor de winterslaap worden grotten en groeven opgezocht.
Kalksteengroeven, droge zolders en oude spoorwegtunnels kunnen als kraamkamer dienen.
In de grote kraamkolonies werpen de wijfjes in mei-juni hun jong
(soms een tweeling), dat na twee maanden zelfstandig is.
De mannetjes leven in die tijd solitair, maar aan het einde van de zomer
vormen zich weer grote, gemengde kolonies.
De vale vleermuis vertoont trekbewegingen;
soms legt hij tussen zomer- en winterkwartier afstanden van 200 km of meer af.
Zijn winterslaap houdt hij meestal alleen.
Soms is hij bezaaid met condensdruppeltjes.
In Nederland bereikt hij zijn noordgrens, maar in onze streken
wordt hij vrijwel nooit meer waargenomen en in het gehele verspreidingsgebied
is hij trouwens zeer sterk in aantal achteruitgegaan.
De hoofdoorzaak hiervan is de bestrijding van insecten door boeren en bosbouwers,
waardoor de vleermuizen van hun prooi worden beroofd.
Daarnaast spelen vermoedelijk ook het bespuiten van zolders tegen houtworm
en het ontoegankelijk maken van mogelijke zomerkwartieren
in hoge gebouwen een belangrijke rol.
Terug naar:
