De nertsen die bij ons in de natuur voorkomen zijn alle afstammelingen
van uit nertsfarms ontsnapte Amerikaanse nertsen.
In de jaren twintig werd voor de pelsfokkerij in Europa de Amerikaanse nerts ingevoerd.
Het was onvermijdelijk dat er exemplaren ontsnapten en deze bleken zich zo goed
in onze streken te kunnen handhaven, dat men hem sinds 1957 als een nieuwe inheemse soort beschouwt.
Van de Europese nerts, die tot in Oost-Europa is teruggedrongen,
verschilt de Amerikaanse nerts uiterlijk weinig: deze heeft alleen op de kin
en onderlip witte haren; bij de Europese nerts is ook de bovenlip wit behaard.
De dichte, glanzende, chocoladebruine vacht lijkt vanuit de verte
bijna zwart, vooral wanneer hij nat is.
Een zwemmende nerts is van een otter of beverrat te onderscheiden
aan zijn spitsere snuit, donkerder kleur en kleiner formaat.
Een waterrat heeft een kortere staart en is kleiner.
De vestiging van exotische soorten wordt over het algemeen
met gemengde gevoelens bekeken en dit geldt zeker ook ten aanzien van de Amerikaanse nerts.
In Zweden heeft hij de zoetwaterkreeft praktisch uitgeroeid en in Engeland richtte hij
veel schade aan in broedkolonies van vogels en in viskwekerijen.
Hij mag dan misschien een minder goede visvanger zijn dan de otter, maar door zijn aanwezigheid
kan hij otters ervan weerhouden zich in geschikte biotopen opnieuw te vestigen.
De Amerikaanse nerts bewoont bij ons de biotopen die eeuwen geleden,
vóór zijn uitroeiing, door de Europese nerts werden ingenomen.
Nertsen houden zich altijd in de buurt van water op.
Ze zijn vooral 's nachts actief en maken veel slachtoffers onder watervogels.
Muizen staan eveneens op het vaste menu.
Nertsen zwemmen goed en vangen soms waterdieren,
zoals paling, waterinsecten en rivierkreeft.
De paring vindt plaats in het voorjaar.
De draagtijd duurt 39 à 48 dagen.
Jaarlijks is er één worp van 3 à 7 jongen.
Deze verlaten de bouw (nest) na circa 2 maanden.
Terug naar:
