De griel doet door grote kop, de sperwerachtige ogen
en de vaak geheel onbeweeglijke houding aan een reptiel denken.
Het is een tamelijk grote, bruinkleurige vogel,
donker gestreept met twee opvallende witte vleugelstrepen.
Hij heeft een ronde kop, een stevige snavel en forse, gele poten.
Het is een schuwe vogel die vooral in de schemering en 's nachts actief is.
Overdag zoekt hij een rustplaats waarin hij goed gecamoufleerd is.
Op het menu staan insekten, slakken en ander dierlijk voedsel
zoals kikkers, jonge vogels en kleine zoogdieren.
Het biotoop wordt gevormd door kale terreinen, heiden, duinen
en andere open, droge, stenige gebieden die slechts spaarzaam begroeid zijn.
In het grondnest komen 2 eieren te liggen.
De ouders lossen elkaar af bij het broeden
en na 5 – 6 weken komen de jongen tevoorschijn.
In heel West-Europa gaat het al lange tijd slecht met de griel,
die op de rode lijst staat omdat hij als broedvogel uit ons land verdwenen is.
In de negentiende eeuw broedde de griel op zandige heidevelden
in het binnenland, op de Waddeneilanden en in de duinstreek.
Rond 1900 was het bestand geslonken tot zo'n dertig paar in de Hollandse duinen.
De afname zette zich door en in 1957 werd
ten zuiden van Zandvoort het laatste nest gevonden.
Sindsdien is de griel een onregelmatige zomergast van de Hollandse duinstreek.
In België en Duitsland is hij al veel langer geen broedvogel meer.
In landen rond de Middellandse Zee is de griel vrij talrijk.
Het verdwijnen van de griel is een gevolg van de ontginning van de broedgebieden,
de toenemende onrust en de verregaande versnippering van de overgebleven geschikte plekken.
Toch is de soort mogelijk nog niet definitief verloren voor de Nederlandse avifauna.
Handhaving van de rust in de grote Hollandse duinreservaten en een op verschraling
en verstuiving gericht beheer kan hem hier mogelijk nog kansen bieden.
